Μονογαμία. Πώς;

Τα πράγματα είναι απλά.
1. Τα θηλαστικά είναι πολυγαμικά by default, εκ κατασκευής.
2. Αυτό που λέμε μονογαμία είναι στην πραγματικότητα μια πολιτική σύμβαση στο κοινωνικό πλαίσιο. Η διανόηση δεν μπορεί να υπερβεί τα δομικά χαρακτηριστικά του πλαισίου στο οποίο αναπτύσσεται διότι ή το κόστος είναι τεράστιο ή θα επέμβει στα χαρακτηριστικά της κατασκευής, που επίσης έχει τεράστιο κόστος (πρακτικά άπειρο) ή θα προκύψει άλλο είδος (πώς λέμε χελωνονιντζάκια?)
Παρ' όλα αυτά..:
3. Η μονογαμία μπορεί να υπάρξει ως αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής εκ μέρους και των δυο.
Πα να πει... επειδή "κουμπώσαμε" (ό,τι σημαίνει αυτό για τον καθένα) έτσι λειτουργούμε και περνάμε μια χαρά και λόγος στους άλλους δεν πέφτει.

4. Αν η μονογαμία αποτελεί εξ αρχής πρόκριμα, αναγκαία και ικανή συνθήκη δηλαδή, για να υπάρχει μια σχέση, τότε (από τα παραπάνω) προκύπτει πως δεν είναι τίποτε άλλο παρά ελαττωματική διαννοητική λειτουργία του ενός μέλους στο πλαίσιο της αντίληψής του περί κατανάλωσης ενέργειας (οικονομία πόρων, πα να πει αυτό) στο σχετίζεσθαι, που ως γεγονός μορφώνεται -παίρνει σάρκα και οστά- μέσω του συναισθήματος και αποτυπώνεται σε αυτά που λέμε κτητικότητα και ζήλεια.
Αποτέλεσμα, εφόσον κινηθεί κάποιο άτομο σε αυτήν την "πεποιημέμη" λογική, είναι η δημιουργία και επιβολή χειριστικών διαδικασιών για να διαφυλάξει το σκεπτικό του, με σύμμαχο την κοινωνική αντίληψη μέσω των επικρατούντων κοινωνικών στερεοτύπων, που έχει δεχτεί μέσω του περιβάλλοντός του και έχουν επιβληθεί σε αυτό μέσω του βασικού συναισθήματος που λέγεται φόβος***.
Το κόστος (μέτρο) αυτών των διαδικασιών/μέτρων δεν μπορεί εξ αντικειμένου να υπερβαίνει το κόστος από το όφελος που από την αρχή έχει ορίσει στο μυαλό του ως ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας για τον σκοπόν αυτόν.
Αν το υπερβεί, συνήθως και ακριβώς λόγω αδυναμίας διαχείρισης του συναισθήματος, τότε γίνεται δυστυχισμένο και αυτό ως γεγονός αποτελεί το σημείο "θραύσης".
Επίσης συνήθως όταν δυο άτομα μπουν σε αυτην την λογική, έχουμε τις κατάλληλες συνθήκες για την παραγωγή μιζέριας μποθγουέιζ.
Σαντ μπατ τγου, πολύ θα ήθελαν χτυπώντας τον κώλο τους κάτω να γίνει αλλιώς, αλλά δεν...

*** Το άλλο βασικό συναίσθημα λέγεται αγάπη. Οπότε..? Δερ ιζ όνλι ουάν γουέι του λάβ ντίαρ, διγιότι η αγάπη είναι ένα πράμα. Συμπύκνωση ενέργειας, ό,ε.δ (όπερ έδει δείξαι)
Τα υπόλοιπα είναι ντυ κωλ τα εννιάμερα, της πουτσας τα σαράντα.
Πάπαλα για σήμερα.
Το μαγαζί έκλεισε.

 

Κατά την γνώμη μου ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ένα σεξουαλικό πρότυπο πολυγαμικός – μονογαμικός.

Πρέπει να είμαστε ….γαμικοί χωρίς πρότυπα.

Πως ορίζεις όμως την σεξουαλικότητα ?

Κάποιες τελευταίες έρευνες μιλούν για τρείς σεξουαλικές πράξεις την βδομάδα.

Βέβαια σε μία σχέση όταν το σεξ πάει περίπατο, φιλάκια στα χειλάκια και πάλι φίλοι είμαστε.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στον γάμο όχι σαν μία παραδοσιακή ηθική αξία αλλά σαν μία προτεραιότητα να μεγαλώνει το παιδί και με τους δύο φυσικούς του γονείς.

Εδώ τι κάνουμε ?

Μια σχετική σεξουαλική απελευθέρωση είναι μία λύση ?

 

Κι έλεγα, να γράψω σ' αυτό το νήμα, να μην γράψω. Με τις ώρες είδα ότι "φούσκωσε" από παρεμβάσεις - σαν το κέϊκ ένα πράγμα - τόσο των μεν, όσο και των δε.
Πρέπει να πω, μάλλον περισσότεροι ήταν οι μεν ( υπέρ της πολυγαμίας ) παρά οι δε. Βγήκαν και τα κλασικά ταμπούρλα περί φύσεως ( τώρα πως γίνεται ένα, δυο, χίλια μεμονωμένα άτομα. Να γίνονται φύση από μόνα τους, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο ). Τεσπα, επειδή ξέρω ήδη ότι η νηματοθέτρια δεν θα με διαβάσει - γιατί δεν το "έχω" να γράφω λίγα -, δεν πάω ενάντια στη δική μου φύση, γράφοντας λίγα - έχω και το διαλειμματάκι μου, άρα "δίνω" -. Προσωπικά βιώματα? ΟΚ, αν κάποιον/α τον/την έχεις δεδομένο του κερατά, μάλλον για τους/τις περισσότερους/ες είναι αντικούκου. Και αν κάτι καταντάει αντικούκου, δυο είναι τα τινά. Ή το κρατάς και "ξενοκοιτάζεις" ή αποχωρείς και κάνεις αλλού τα "γούστα" σου.
Ουδέν μεμπτόν και στις δυο περιπτώσεις. Να γίνεις πάντως κάτι που δεν είσαι, στην προκείμενη μονογαμικός/η, μάλλον δεν παίζει. Γιατί εσύ ο/η όποιος/α δεν είσαι μονογαμικός/η, όχι επειδή είναι τέτοια η φύση όλων ( συγνώμη αλλά συνεχίζω να θεωρώ τα περί ανθρώπινης φύσεως στο ένα ή στο άλλο ή στο παράλλο θέμα, τσιχλίτσα που βολεύει ).

Ξέτε, υπάρχουν και άνθρωπες που απλούστατα δεν έχουν την όρεξη, τον χρόνο, την ενέργεια ακόμη και τις κάϋλες, για να εμπλακούν με πάνω απ' έναν άνθρωπα τη φορά.
Όπου φορά, βάλτε δεδομένη χρονική περίοδο η οποία μπορεί να διαρκέσει από μέρες σε χρόνια. Θέτε γιατί ο/η άλλος/η τους φτάνει, θέτε γιατί τους καλύπτει σε διάφορες πτυχές.
Δεν βλέπουν τον λόγο, καν να "κοιτάξουν" κάποιον/α άλλο/η. Κι όχι επειδή έτσι επιβάλει η κρατούσα ηθική ή κοινωνική συνήθεια ή οτιδήποτε άλλο έξω από κείνους.

Τεσπα δις, το παρόν νήμα, μια πολυγαμική κι ένας μονογαμικός, λυπάμαι αλλά δεν...Άλλα πράγματα θέλει ο ένας, άλλα θέλει ο άλλος. Μάλλον κανείς δεν υποχωρεί - και καλά κάνει -.
Αλλά και τον σκύλο ολάκερο και την πίτα χορτάτη ξανά δεν...Άρα? Δεν είναι Γιάννης, είναι johnny και ίσως καλύτερα και για τους δυο walker  

Καλή συνέχεια σ' αυτό το νήμα.

 

Ας προσθέσω μια (1) πρόταση...
Αυτό που όταν δεν γνωρίζουμε κάτι, βαριόμαστε να στρώσουμε την κωλάρα μας να το μάθουμε εφόσον ισχυριζόμαστε πως μας ενδιαφέρει, αλλά και να κάνουμε και κριτική υπερυψωμένης οφρύος γι' αυτό που ισχύει (με τη βούλα παιδιά τα καρπούζα), καμωνόμενοι πως εκ του μέρους το όλον, υπό το πρίσμα μιας κάποιας υπερβατικής λογικής εξακριβωμένης στο πεδίο (δηλαδή το πιο μέρος του μέρους) στο όνομα μιας "περπατημένης αφοπλιστικής απλότητας στα ανθρώπινα μέτρα", αν δεν αποτελεί παθογένεια διαδρομικής ρητορικής επιπέδου Αδώνιδος-Σπυρίδωνος, θα μπορούσε κάλλιστα να προσδιοριστεί ως σημειολογικό τσάμικο "αρκουδιάρη" επίδοξου χορευτή νεολουδιτικών προδιαγραφών στην "μετανεωτεριστική" του προσέγγιση περί πειθούς εξ ορισμού απευθυνόμενης στην a priori εκ μέρους του αποδοχή της ηλιθιότητας του ακροατηρίου στην προσπάθειά του να παραλλάξει εαυτόν για συγγνωστούς λόγους, με ξεπερνάει....

 

....αν στους τρεις πρωτους μηνες, ξεκινας με τοσο τεραστιο συμβιβασμο σε κατι το οποιο νιωθεις να ειναι εναντια στη φυση/χαρακτηρα σου, τοτε μετεπειτα τι;;

Ειμαι της αποψης οτι οι σχεσεις (ειδικα στην αρχη που υποτιθεται εισαι πανω στα ντουζενια σου) που ξεκινανε συμβιβαστικα, κουραζουν γρηγορα κ φθηνουν.

Σαφως κ συμβιβασμοι θα υπάρξουν κ μια υγιης σχεση θελει προσπαθεια, κοπο, συντήρηση για να βρει την "ισορροπια" της κ να εχει διαρκεια, αλλα οχι σε πραγματα που νιωθεις οτι χανεις κομματια του εαυτου σου αλλαζοντας τα!

 

Μην αλλαξεις για κανενα...
κ μην αλλαξεις κανενα.

 

Μια ιδέα είναι να εφαρμόσεις τακτικές αντρών που θέλουν να καθυστερήσουν το χύσιμο. Ρώτα φίλους σου να σου πουν ιδέες! Συνήθως σκέφτονται κάτι άσχετο που τους ξεκαυλώνει. Εξασκήσου σε αυτό όταν σε πιάνει η διάθεση να αγκαλιάσεις, φιλήσεις, κλπ κάποιο τρίτο άτομο  

 

Μονογαμικος ειναι ο ερως , αυτο ντε που παει αλα μπρατζετα με την ζηλια... τα αλλα ειναι να ειχαμε να λεγαμε.

 

Καταρχάς φαντάζομαι ότι ξέρουμε όλοι πως μονογαμία δεν είναι το να μην χαζο-φλερτάρεις ή να μην αγκαλιάζεσαι με άλλους. Εκτός από πολυγαμικούς και μονογαμικούς υπάρχουν και η ανθρώπινη φύση και χαρακτήρας του κάθε ατόμου. Άλλο πράγμα η μονογαμία και άλλο το να πηγαίνεις ενάντια στην κοινωνική σου φύση. Το να θες να νιώθεις όμορφη, να θες να δείχνεις στους άλλους ότι τους θεωρείς όμορφους, να αγκαλιάζεις κτλ είναι θέμα χαρακτήρα και όχι πολυγαμίας. Σώνει και ντε επειδή κάποιος είναι ωραίος σημαίνει ότι θέλουμε να τον πηδήξουμε;

Το τι δεν θα του άρεσε επίσης δεν είναι θέμα μονογαμίας. Είναι θέμα κτητικότητας και εγωισμού. Δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα ότι είσαι μαζί του επειδή γουστάρεις και θα ήθελε ιδανικά να σε φέρει στα δικά του μέτρα και σε αυτό που θεωρεί ο ίδιος σχέση και μονογαμία. Ασυνείδητα δεν αποδέχεται ακριβώς αυτό που είσαι αλλά αυτό που θα ήθελε να είσαι. Κάτι που στην πραγματικότητα κάνουμε όλοι λίγο ή πολύ.

Η λύση είναι πάντα η κουβέντα και το ξεκαθάρισμα. Θα πάρει χρόνο η όλη διαδικασία αποδοχής όμως και θα είναι οδυνηρή. Δεν αλλάζουν τα κολλήματα έτσι εύκολα. Ούτε τα δικά σου ούτε τα δικά του. Έχουμε όλοι τις ανάγκες μας και πρέπει να ικανοποιούνται. Και εσάς οι ανάγκες συγκρούονται. Μίλα... προσπάθησε να εξηγήσεις τι σημαίνει αυτό για σένα. Θα αντιδράσει, πιθανώς και άσχημα, αλλά αν θεωρείς ότι αξίζει τον κόπο, με υπομονή και κάποιες υποχωρήσεις αρχικά, θα καταλάβει

 

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις με βάση και τα όσα λες για τη δική σου ιδιοσυγκρασία είναι να χωρίσεις.

Αν δεν το κάνεις θα ταλαιπωρηθείς...

Φιλικά και με αγάπη συντροφική

Iagos

 

Θα έλεγα ότι η πολυγαμία ή η μονογαμία δεν είναι αντικείμενο εκ των προτέρων συμφωνίας. Προκύπτει από τα πράγματα και έχει να κάνει με το πόσο ικανοποιημένος είσαι από το σύντροφό σου. (Φυσικά το απλό φλερτ δεν είναι κριτήριο πολυγαμικότητας/μονογαμικότητας).

Άλλωστε νομίζω ότι το μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων έχουν περάσει μακροχρόνιες σχέσεις μονογαμικόγητας χωρίς να αισθανθούν την ανάγκη να λοξοδρομήσουν. Και νομίζω ότι αυτές οι χρονικές περίοδοι συνειδητής και όχι επιβαλλόμενης μονογαμικότητας είναι και από τις πιο πλήρης ευτυχισμένες και ψυχολογικά ισορροπημένες περιόδους ενός ανθρώπου.

Κατά την προσωπική μου εκτίμηση αυτές οι περίοδοι μονογαμικότητας όμως δεν είναι ισόβιες: Ο άνθρωπος έχει από τη φύση του την τάση της περιπέτειας και του πειραματισμού που τον εμποδίζει να κατακτήσει την ισόβια "ισορροπία". Ακόμα και εάν ο στόχος του είναι το everest και τον κατακτήσει θα περάσει κάποια περίοδο πλήρωσης αλλά θα αναζητήσει και άλλους στόχους.
Όλο αυτό το παιχνίδι μεταξύ πειραματισμού και ήσυχης προβλεπόμενης καθημερινότητας εμπεριέχει και ένα στοιχείο αυτοκαταστροφής το οποίο εμφανίζεται σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής και δε θα μπορούσε να λείπει και από τη βασική της έκφανση: του έρωτα! Είναι η γνωστή διαπίστωση: " Μα πόσο ηλίθιος - ηλίθια ήταν για να προδώσει και χαλάσει μία τόσο υπέροχη σχέση". Εύκολη κριτική.........

Ωραία όλα αυτά αλλά αν όντως ισχύουν γιατί τότε υπάρχουν όντως δίπλα μας μονογαμικά ζευγάρια που έχουν αντέξει δεκαετίες ολόκληρες? Δύο αξεδιάλυτα μυστηριακά συναισθήματα με άπειρη δύναμη είναι κατά τη γνώμη μου οι γεννησιουργές αιτίες: Το ένα είναι η αγάπη το άλλο ο φόβος....

 

@SAP

Απορία:

Πως δείχνεις στον άλλον πόσο διαφορετικοί είστε;

"If one's different, one's bound to be lonely".

-Aldous Huxley-