"θέλω να μείνω μόνος-η"

Πολυ πιο ξεκαθαρο ερωτημα! Και θα απαντησω στο πρώτο μονο σκέλος, γτ δεν εχω αποψη για τ αλλα δυο.

Θα σου απαντήσω λοιπον βασιζομενη στο κατα ποσο εγω το νιώθω και το υποστηρίζω ή το εκανα στο παρελθόν.

Υπαρχει η επιθυμία να εισαι με καποιον, να υπαρχει αυτη η intimate επαφη. Να δωσεις οτι μα οτι εχεις και να ειναι ομως αμοιβαιο.
Απλως τα υψηλα κριτηρια -ή τα οποια κριτηρια - που θετεις- οχι συνειδητα, ουτε το ελεγχεις, ουτε και θελεις φυσικα να τα ριξεις- δεν μπορουν να καλυφθουν. Συνεπώς σε απωθει οτιδηποτε δεν ειναι αυτο που θελεις -οχι δεν ειναι κακο. Και ειναι καλυτεροτερα να παραμενεις μονος -ναι επιμενω- απο το να συμβιβαζεσαι με κατάστασεις που δεν σε γεμιζουν.

Οπως συνηθιζω να λεω, όπως αν ειχες διαμάντια στη κατοχη σου, δεν θα τα μοιραζες στον οποιοδηποτε, ετσι ειναι και ο εαυτος μας. Δεν μπορεις να τον σερνεις σε καθε κατασταση, μοναχα για να [.....] <-- οποιοσδήποτε λογος ειτε προσωπικος, ειτε κοινωνικος...

 

Αν και απομόνωσες την ερώτηση , και απάντησες στο μισό της, δεν πειράζει. Αυτά που αναφέρεις είναι απολυτα σωστά.

 

Αφού ρωτάς, δεν τα έχω ακούσει ποτέ. Μόνο σε κακές ταινίες όπου γνωρίζουμε ότι πρόκειται να διαψευθούν πανηγυρικά. Γιατί?
Διότι, όπως εσύ, δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι ένας άνθρωπος (ζώο αγέλης κτλ) θα έκανε τη συνειδητή επιλογή να είναι μόνος του και να βρει την ευτυχία μέσα από αυτό.
Για εμένα, που φοβάμαι τη μοναξιά, ακούγεται δύσκολο. Πρέπει να είσαι πολύ καλά με τον εαυτό σου για να ζήσεις καλά μαζί του. Και αυτοί οι λίγοι που το καταφέρνουν, είναι για μένα πραγματικά ευτυχισμένοι.

 

Ξέρω μια που το λέει αυτό.  

 

Μαθηματικά μιλώντας,
ο χρόνος που οφείλουμε, στον εαυτό μας για τον εαυτό μας, να είμαστε μόνοι μας για
επαναπροσδιορισμό, αυτοπραγμάτωση κτλ είναι ανάλογος με την ένταση των
συναισθημάτων που είχαμε από εκεί που φύγαμε.

Βασική προϋπόθεση, είναι να αξιοποιηθεί αυτός ο χρόνος και όχι απλά να απομονωθούμε
μέσα στην μοναξιά μας και στην άρνηση (αρχικά έτσι θα είναι δηλαδή), αλλά να
αξιοποιηθεί για αυτοπραγμάτωση, διαπίστωση του τι έγινε, εντοπισμός λαθών κτλ.

Αλλιώς, δεν χρειάζεται αυτός ο χρόνος. Καλύτερα να βρει κάποιος νέες εμπειρίες,
ώστε να γλυτώσει και από την μοναξιά/μελαγχολία κτλ!!!

 

Οι τοποθετήσεις σου επανέρχονται συνέχεια σε μια προσπάθεια καταμέτρησης.
Το ζητούμενο είναι ένας αριθμός; Μια κατάταξη; Που το νόημα αυτού; Εμείς οι συνειδητοποιημένοι κόντρα στους άλλους ασυνείδητους;
Η αρχική σου ερώτηση είναι ρητορική, δείχνει να έχεις ήδη την απάντηση: οι περισσότεροι από αυτούς που υποστηρίζουν την επιλογή της μοναξιάς δεν είναι συνειδητοί, ή δεν το εννοούν.

Θα έβρισκα πιο χρήσιμη μια πραγματικά ουδέτερη ερώτηση: τι σημαίνει για σας "θέλω να μείνω μόνος".

 

Ο ορος που χρησιμοποιείτε στην αναρτηση "οφειλουμε" ειναι λιγο βαρυς. Σε ποιον το οφειλουμε; Ακούγεται σαν υποχρεωση το να εισαι μ καποιον...

 

Στον εαυτό μας αποκλειστικά και μόνο.
Μόνο σε αυτόν ανήκουμε διαχρονικά και ουσιαστικά!!!

 

Εσύ μιλάς για μοναξιά και είσαι μόνος,
είναι κι ο πόνος σου μαχαίρι στην καρδιά.
Εγώ μιλώ για μοναξιά κι έχω παρέα
έτσι όπως-όπως να περάσει η βραδιά.

Και μαζί και μόνος,
πάλι νιώθω μόνος.
Και μαζί και μόνος,
ίδιος είν ο πόνος.

Εγώ μιλώ για μοναξιά και είμαι μόνος,
είσαι μονάχη σου κι ας έχεις συντροφιά.
Μες στο μυαλό του καθενός είν ένας κόσμος
που κρύβει χί-, που κρύβει χίλια μυστικά.

 

Απεναντι στον εαυτο μας εχουμε πολλες υποχρεωσεις. Δεν θα μακρυγορησω επι τουτου. . Αλλα η σύναψη σχεσεων με το αλλο - η το ιδιο - φυλο, δεν νομιζω οτι συγκαταλέγεται μεσα σε αυτο το φασμα.

 

Το βασικότερο είναι αυτό. Αυτό ακριβώς καθορίζει και την ποιότητα των σχέσεων μας.

Εάν δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας, εάν δεν τον αγαπάμε, εάν δεν έχουμε μια κάποια αυτογνωσία κτλ
δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε κάποια σχέση ποιοτική και ουσιαστική.

 

και το πιστέυει ε;