Σφάλματα

Επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα του νήματος. Θεωρώ ότι το ερώτημα είναι , τουλάχιστον πραγματικότητας.  Πόσοι-ες έχουν εκθέσει τα σφάλματά τους στον εαυτό τους, κάνοντας την αυτοκριτική τους, έχουν καθήσει στον καθρέφτη να μιλήσουν στον εαυτό τους; όσο σκληό κι αν είναι; Πιστεύω ελάχιστοι-ες, πόσο μάλλον να τα εκφράσουν δημόσια

 

Πόσοι-ες από μας έχουμε "αυτομαστιγωθεί" για τα σφάλματά μας; Πόσοι-ες άραγε έχουμε "στήσει' τον εαυτό μας απέναντι να ζητήσουμε να απολογηθεί; Ακόμη περισσότερο να παραδεχθούμε στους άλλους όλο αυτό

 

Μεγαλη κουβεντα επιασες...Ανεκαθεν αυτομαστιγωνομουν για το παραμικρο πραγματακι που ο αλλος θα το εβρισκε λαθος,αυτο γενικως ειναι σφαλμα για τον εαυτο σου τον ιδιο αν εννοεις κατι τετοιο.Δεν καλυτερευεις με το να αλλαζεις το καθετι που θεωρει λαθος ο αλλος,πρεπει να υπαρχει και μια αντικειμενικοτητα απο μερους σου,να μη χανεσαι στην αναγκη σιυ να ικανοποιησεις ολα τα θελω του αλλου,γιατι χανεις τη ταυτοτητα σου στο τελος και γιατι δε θα εχει διαρκεια κατι τετοιο,πρεπει να υπαρχει ισορροπια να δινεις τα παντα και να προσπαθεις για το καλυτερο χωρις ομως να χασεις αυτα που σε χαρακτηριζουνε....γιατι δε μπορουνε να χαθουνε και γιατι ο αλλος πρεπει να αποδεχεται τα βασικα χαρακτηριστικα του dna σου και να μη τα θεωρει λαθος.Αλλο να αλλαζεις συνηθειες ασχημες ή να βελτιωνεις πραγματα σου κι αλλο να αλλαζεις το ειναι σου γιατι ο αλλος το θεωρει λαθος κι αρα το θεωρεις κι εσυ λαθος.Γενικα πρεπει να ξεχωριζει καποιος τι ειναι σφαλμα στη πραγματικοτητα...και μετα δε θα πρεπει να αυτομαστιγωνεται,δεν οδηγει πουθενα,μετανιωνεις,αναγνωριζεις και μαθαινεις,μεχρι εκει.Αυτομαστιγωμα ειναι η αυτοματη λαθος μεθοδος των τελειομανων συνηθως και εγω πλεον δε το κανω,αγαπαω τον εαυτο μου και πλεον τον γνωριζω αρκετα και δε τον πολεμαω.Τον βελτιωνω αλλα δε τον πολεμαω.

 

Η αυτοκριτική στα λάθη δεν σημαίνει αυτόματα και αποδοχή των απόψεων της άλλη πλευράς. Επισημαίνεις τα λάθη και βελτιωνεσαι , χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι δεν θα ξανακάνεις τα ίδια. Συνήθως το πιο εύκολο είναι να επιρρίπτουμε την ευθύνη στην άλλη πλευρά και συνεχίζουμε ... Δεν μας κάνει καλύτερους αυτό. Πάλι μπροστά μας θα βρούμε τον εαυτό μας και το αδιέξοδο θα μεγαλώνει. Το ζητούμενο είναι αν μπορούμε , να μοιραστούμε με άλλους, αυτά που δεν τολμάμε να πούμε στον εαυτό μας. Δύσκολο 

 

Δεν καταλαβαίνω γτ πρέπει να" αυτομαστιγωθω" και να "στησω" τον εαυτό μου για να απολογηθεί;
Αναγνωριζουμε τα σφάλματα μας και προσπαθούμε να τα διορθωνουμε.
Μια χαρά είναι να κάνεις λαθοι και σφάλματα γτ μέσα από αυτά μαθαίνεις. Απαραίτητη προϋπόθεση δε, να τα διορθώνεις

 

Αν δεν κοιταχτείς στον καθρέφτη σου πώς θα τα αναγνωρίσεις; Αν δεν το κάνεις, κατα κανόνα, "φταίνε οι άλλοι"

 

Δεν μίλησες για αναγνώριση λαθών αλλά για αυτομαστιγωμα. Δεν ξέρω αν κατανοείς τι διαφορά

 

Το να βάζεις τον εαυτό σου απέναντί σου και να αναγνωρίζεις τα λάθη σου να τα παραδέχεσαι δεν είναι "μαστίγωμα", ξεγύμνωμα του εαυτού σου; Πόσο εύκολα το κάνει ο καθένας αυτό;

 

Λαθη κανουν ολοι. Η τιμωρια ειναι η μνημη. Οχι το αυτομαστιγωμα. Δεν λεω σαν εικονα αν εισαι μαζο, καλο δειχνει. Αλλα θα επρεπε να κυκλοφορουν ολοι με βουρδουλα .
Μαθε απο τα λαθη σου, ζεισε και προχωρα στο να βελτιωνεσαι.
Εξαιρουνται τα λαθη της κοινοτητας ( καλε γιατι αυτη φοραει κολαρο , μα καλα εδω βρηκες να κατουρησεις, βρε τι το χτυπας το κοριτσι.....και αλλα εξωκοινοτικα)

 

Όχι δεν είναι μαστίγωμα. Μαστίγωμα είναι αυτοτιμωρια. Με τιμωρω για τα λάθη μου.
Άλλο τα αναγνωρίζω και τα αποδέχομαι. Το είπα και πριν.
Οι λέξεις έχουν σημασία. Έχουν νόημα. Ο γραπτός λόγος επίσης δεν μπορεί να είναι με το πως το έχει ο καθένας στο μυαλό του και πως το υπονοεί.

 

το "ξεγύμνωμα" της ψυχής μας στον εαυτό μας είναι η μεγαλύτερη "τιμωρία" κι απο να τον εκθέσεις στους άλλους. Τον καθένα την επομένη δεν τον βλέπεις στον εαυτό σου είσαι καθημερινα υπόλογος όμως  

 

Ούτε υπολογος είμαι, ούτε τίποτε. Ούτε τιμωρω τον εαυτόν μου. Το ξεγύμνωμα της ψυχής μου επίσης δεν είναι τιμωρία. Είναι αυτογνωσία.
Κάνω λάθη. Είμαι περήφανη για τα λάθη μου. Δεν φαντάζεσαι πόσο τα αγαπάω. Από αυτά έμαθα.
Αν θες να τιμωρησαι καντο.