Σε ποια μεριά του κρεβατιου κοιμηθηκες;

Ήταν η δεύτερη μας μέρα μαζί και το πρώτο πρωινό που με εβρισκε να κάθομαι κοντά στο παράθυρο ενός ξενοδοχείου και να χαζεύω την πόλη από ψηλά, γεμάτη από ζωή και συναίσθημα μέχρι βουβαμαρας, όταν μπήκε μέσα και έριξε μια γρήγορη ματιά στο δωμάτιο. Ρούχα, τσιγάρα, καφές, κρεβάτι- ιερά ανακατο από χθες. Χαμογελασε με τις άκρες των ματιών και ρώτησε ξαφνικα:"Σε ποια μεριά του κρεβατιου κοιμήθηκες;"
Με ξάφνιασε. Ψιθύρισα σχεδόν στο αυτοματο:"Στο σημείο που κράτησε την ζέστη και την μυρωδιά σας". Πράγματι, μόλις έφυγε το βράδυ σωριαστηκα στην μεριά του κρεβατιου που ήταν ξαπλωμενος Εκείνος πριν από λίγο, χωθηκα στο μαξιλάρι που κράτησε την μυρωδιά του και χάθηκα σε ένα νυχτερινό τρανσακι.
Πλησίασε, πήρε το πρόσωπο μου στα χέρια του και ψιθύρισε με την σειρά του:"Τώρα είμαι σίγουρος. Για την ώρα χρειάζεσαι την εγγυτητα, ασχετως που λαχταρας την αποσταση."
Ένα μικρό σοκ. Αυτό δεν το περίμενα. Μέχρι τότε ήμουν βέβαιη πως η απόσταση είναι αυτή που έχω ανάγκη για να γίνω λειτουργική, γεμάτη, ήρεμη. Μερικά χρονάκια μετά συνεχίζω να θεωρώ την στιγμή εκείνη μια από τις πιο σημαντικές για την μετέπειτα πορεία μου. Είμαι σχεδόν βέβαιη, πως σήμερα θα ξέρατε μια πολύ διαφορετική Dasein αν δεν ήταν τότε Εκείνος και η σιγουριά του. Τότε, όπως και τώρα, ήξερε να δει πιο καθαρά από εμένα τι είναι αυτό που χρειάζομαι και τι μου φαίνεται πως λαχταρω.
Στην πορεία της σχέσης ειχαμε βιώνει και τις ακριβώς αντίθετες φασεις- όταν μου φαινοταν πως έχω εξαντληθεί και πρέπει για λίγο μόνο να κρυφτω πίσω από την πλάτη του, να χωθω στον λαιμό, να έρθω πιο κοντά, πιο χαλαρά. Ο λαιμός και η πλάτη, και το ίδιο χαμόγελο στις άκρες των ματιών ήταν πάντα εκεί, αλλά αν έκρινε πως έτσι έπρεπε έβαζε ανάμεσα μας την αποσταση, ότι και να έκανα, όσο και να χτυπιομουν.    
Με τον καιρό άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα τι θέλει και τι περιμένει από εμένα ανά περίπτωση, οπότε και οι αποστάσεις άρχισαν να ρυθμίζονται πιο αρμονικά.
Να σας πω την αμαρτία μου πάντως, συνεχίζω να κοιμάμαι στην μεριά που κρατάει την ζέστη, την μυρωδιά και τον ιδρώτα Του  

Οσοι/ες έχετε βιώσει κάτι παρόμοιο σε σχέση με την εγγυτητα και την αποσταση, μπορείτε να μοιραστείτε τις ιστορίες σας σε αυτό το νήμα. Υπόσχομαι να τις προσέχω τις ιστορίες και να έχουν τόπο όμορφο να ειπωθουν.
Dasein, όπως την ξέρετε  

 

Κάθε φορά , αξημέρωτα έφευγε, είχε δρόμο να κάνει, η λαχτάρα μου να ακουμπήσω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι της να με παίρνει ο γλυκός ύπνος με τη δική της μυρωδιά και ήτανο πιο γλυκός ύπνος κι ας κρατούσε λίγο, ήταν ατέλειωτες ώρες για μένα.....

 

Και από τότε κοιμάμαι στην άκρη του κρεββατιού,πάντα η πλευρά της κενή ανέγγιχτη, σε κάθε αλλαγή σεντονιών μαξιλαροθηκών αλλάζω και το δικό της και περιμένω νάρθει.... Νάρθει Εκείνη η κάποια που θα ζεστάνει εκείνη την πλευρά, που θα ποτίσει μοσχοβολιά το μαξιλάρι, θα "γεμίσει¨το άδειο κρεββάτι....

 

Εξαιρετική, η ιστορία και η αφήγηση.

Στην δεξιά, το κρεβάτι τεράστιο, το κενό μεγάλο και αισθητό. Η αριστερή είναι η δική του. Εκεί που κουρνιαζε, που το κορμί του μαζευοτανε, γινόταν μικρό στη στάση που έπαιρνε, στη στάση εκείνη που τυλιγομουν γύρω του, που του χαιδευα τα μαλλιά. Που το χέρι μου ακουμπούσε κτητικα σχεδόν, την καρδιά του.

Με τον καιρό ίσως κοιμηθώ πάλι στη μέση, να μικρύνει το κενό...

 

Σου εύχομαι να είναι κοντά η ώρα εκείνη..

 

σ ευχαριστώ πολύ , και σε σένα ό,τι λαχταράς

 

Κοίτα να δεις πόσο σύμβολο τελικά είναι η θέση εκείνη..εύχομαι να μην προλάβεις να βολευτεις στην μέση και να είναι εκεί, όταν το θελήσεις.

 

Εκεί θα είμαι πάντα, στην άκρη... αν ήταν στο χέρι μου ....., οπότε δεν είναι όποτε το θελήσω εγώ.... 

 

σε ολες τις μεριες!
πολυ ομορφο
 

 

Ωραίο και γεμάτο αυτό το "όλες τις μεριες"   Σε ευχαριστώ!

 

Να βρεις εκείνη που θα σε θέλει στην θέση καλύτερη από αυτήν που θα ήθελες να βρεθείς και εσύ ο ιδιος!Αυτό σου εύχομαι!

 

νάσαι καλά!!!  αυτό πιστεύω ότι πρέπει να επιθυμούμε , αμφίπλευρα, όλοι μας.