Σε ποια μεριά του κρεβατιου κοιμηθηκες;

Πρίν αρκετά χρόνια και σχετικά μικρός επέλεξα να έχω όχι μόνο την δική μου μεριά στο κρεβάτι αλλά το δικό μου κρεβάτι και χώρο...οπότε μετακόμισα....
Εκεί λοιπόν πρόσφερα είτε την δεξιά,είτε την αριστερή,είτε και τις δύο....
Όπως και σεντόνια,πάπλωμα,μαξιλάρια....
Καναπέ,πολυθρόνες... κτλ...βέβαια το κρεβάτι είχε πάντα την τιμητική του....
Τα αρώματα λοιπόν πολλά....σε διάφορες μεριές....οι λεκέδες από τις μπογιές των ματιών και των μεικ απ εξίσου....
Πολλές φορές υγρές μαξιλαροθηκες από δάκρυα είτε χαράς,είτε λύπης....είτε............
Τα χρόνια πέρασαν τα σπίτια άλλαξαν....οι μυρωδιές και οι λεκέδες γίναν πολλοί....το κρεβάτι μόνο έμεινε εκεί το ίδιο...σταθερό.....να με περιμένει σε όλες του τις μεριές...Και εγώ πια τις θέλω όλες αυτές τις μεριές.....

 

Γίνεται και αυτό! Σου εχω την λυση και ολες τις μεριες ελευθερες.
Οταν είμαστε μαζί με τον Κύριο, η αγαπημένη μου θέση ύπνου είναι κάτω από το σώμα Του, να γίνομαι ένα με τα σεντόνια..το ποιο ποιοτικό ατομικό στρώμα να προσαρμόζομαι ιδανικά στο σχήμα του κορμιου Του.
Δεν μου κάνει την χάρη για παραπάνω από κανένα τεταρτακι, αλλά κοιμάμαι..τοσο ομορφα, τυλιγμενη στο σώμα και την μυρωδιά Του. Τι καλυτερο;  

 

Δεν μου ακούγεται καθόλου βολικό δεσποινίς μου άσε που κοιμάμαι άτσαλα και θα κινδυνέψει η σωματική ακεραιότητα της εκάστοτε γυναικως....

 

Βρε βρε, αντεεχουμε, μην νομίζετε   Σε κάθε περίπτωση βέβαια σώματα να υπάρχουν να ταιριάζουν και οι ψυχές, μεριες και μέρη θα βρεθούν  

 

Πολλα πολλα χρονια πριν.. καπου καποτε.. το κρεβατι Του ηταν δικο Του.. εγω ανηκα εκει δεμενη στο ποδι κατω χαμηλα.. ανεβαινα οταν και για οσο ηθελε.. και ξανα κατω.. το πρωτο βραδυ που με κρατησε εκει ειναι ενα συννεφο.. θυμαμαι δακρυα, τη φωνη Του, χαδια..
Επειτα αλλαξε μαξιλαρι.. κοιμοταν σ αυτο που νοτισα..

 

Πανέμορφο...
Να και η ανάποδη περίπτωση εγγύτητας και κτητικοτητας μαζί..το κεφάλι πάνω στα δάκρυα που του ανήκουν.
Υπήρξε το μετά?

 

  αυτο ειναι μια αλλη ιστορια.. μπορω να πω πως ηταν η αρχη των παντων για εμενα μα και το τελος..

 

Αχ αυτά τα κρεβάτια και οι μεριές...το τι ιστορίες κρύβουν τελικά. Οι περισσότερες όμως έχουν μια δόση θλιψης...

 

Καπου καποτε σε μια σχεση τελειως διαφορετικη απο τις αλλες που εκανα μετα, το μονο που λαχταρουσα ηταν να κοιμηθω στο μαξιλαρι Του, να τυλιχτω, να πνιγω με τα σεντονια που Τον ειχα αγγιξει.
Δεν περασα ποτε μια ολοκληρη νυχτα μαζι αν και συχνα με κρατησε στ κρεβατι αγκαλια του.
Οταν ομως πηγαινε για μπανιο ή για να ασχολειθει με κατι αλλο παντα αρπαζα το μαξιλαρι Του οσο τον περιμενα να γυρισει κοντα μου.
Οπως κρατουσα και μια μπλουζα του ποτισμενη με το αρωμα Του για νυχτες κρυες και νεκρες που γινανε χρονια. Μεγαλη η αποσταση τελικα ακομη κι αν δεν χρειαζοτανε καν να τεντωθω για να τον φτασω. Μιλια διεσχισα και δεν εφτασα πουθενα.

 

Τουλάχιστον κοιμάται σε κρεβάτι...  

 

Υπέροχη διείσδυση... Α.

 

ΤΙ ΟΜΟΡΦΕΣ! αγαπησιαρικεs! ερωτικεs! ΜΥΡΩΔΙΕΣ!