λερωμένο μητρώο..

Αφοπλιστικά τα επιχειρήματα σου ομολογώ...

 

Μην τα ισοπεδωνεις ολα...
Για κάποια πράγματα οφείλουμε να ενημερωνουμε.

Υγ: Το δικό μου είναι λερωμένο για προσβολή δημοσιας αιδούς  

 

Κι εμένα γιατί με χώσανε μέσα για οδήγηση υπό την επήρρεια αλκοόλ , με 2 ώρες να παίρνουν αποτυπώματα και φωτογραφίσεις με αριθμό στο στήθος (σαν καταζητούμενος χαχα).
Πρέπει να το αναφέρω κι αυτό; 

 

Εάν είχα κάνει κάτι που με είχε στείλει στη φυλακή ή με είχε οδηγήσει στο να πληρώσω κάποιο πρόστιμο αλλά με κάποιο τρόπο είχα εκτισει την ποινή μου , όχι δεν θα το ανέφερα. Δεν αφορά κανέναν από τη στιγμή που ξεπληρωσες "το χρέος σου" στην κοινωνία.

Πχ, πως αφορά το σύντροφο μου αν εγώ είχα χρέη στο δημόσιο; Ή αν δεν είχα λεφτά να πληρώσω τις κλήσεις κλπκλπ
Εάν βέβαια πείτε ότι κάποιος μπορεί να έχει διαπραξει κάτι πολύ πιο σοβαρό, όσο σοβαρό και να είναι από τη στιγμή που η κοινωνία θεωρεί ότι σε 5-10-25 χρόνια τον έχει συγχωρέσει, ισχύουν ακριβώς τα ίδια.

Τώρα αν κάποιος έχει κάνει κάτι που θα ήταν έν δυνάμει αξιοποινο αν τον έπιαναν τότε αφενός θα είμασταν ή μισοί μέσα αφετέρου (όπως στο παράδειγμα βαδανισμου ζωου) δεν νομίζω ότι θα το επικοινωνουσε καν στο σύντροφο του.

Η μόνη περίπτωση που μπορώ να φανταστώ πως πρέπει να ειπωθεί κάτι τέτοιο για το παρελθόν κάποιου είναι εάν είναι μια κατάσταση που θα δημιουργήσει προβλήματα ή στη σχέση είτε στον ίδιο ή/ και το σύντροφο του στο μέλλον.

Και αυτά περί ειλικρίνειας: σίγουρα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς αλλά προσωπικά δεν θεωρώ ότι ακόμα έχει ξεπεραστεί το στίγμα σε αυτές τις περιπτώσεις και ένας άνθρωπος ειδικά όταν έχει εκτισει την ποινή του δεν θα έπρεπε να κρίνεται από αυτή την πράξη του και δεν θα πρέπει επουδενι να τον χαρακτηρίζει στον αιώνα τον άπαντα  

 

τελικά ποιος είναι αυτός που θα κρίνει το μέγεθος του "αξιόποινου" μιας πραξης μας; Ο Νόμος ή η συνείδησή μας; Αν, πχ, έχουμε διαπράξει κάτι αξιόποινο, μεμπτό και δεν έχουμε συλληφθεί (άρα δεν έχουμε "λερωμένο" ποινικό μητρώο) τι γίνεται;

 

Συνήθως, συνήθως...γίνεσαι βουλευτής.

 

Έχεις δίκιο όσον αφορά το στίγμα αλλά και την προκατάληψη που υπάρχει απέναντι σε ανθρώπους που έχουν κάνει φυλακή. Έχω την εντύπωση όμως πως αυτό που εννοεί η @sokolata στο αρχικό της ποστ αφορά κάτι που όντως θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στη σχέση κατά μία έννοια. Αν ο άλλος έχει βίαιο παρελθόν στις διαπροσωπικές του σχέσεις, ιστορικό κακοποίησης προηγούμενων συντρόφων δεν είναι καλό να το γνωρίζει ο επόμενος σύντροφος; Ειδικά από τη στιγμή που θα του εμπιστευτείς τη σωματική σου και όχι μόνο ακεραιότητα;

 

Μ αυτό το δεδομένο το σημαντικότερο δεν ειναι λοιπόν όχι το ποινικό μητρώο αλλά ο χαρακτήρας (αν είναι βίαιος , κλπ). Πολλές φορές όλα αυτά δεν έχουν τιμωρηθεί , δεν σημαίνει όμως ότι δεν είναι "εν δυνάμει" βίαιος η οτιδήποτε άλλο. ΄Το σημαντικότερο λοιπόν είναι η αναφορά στα ελαττώματα του χαρακτήρα.

 

Να πάμε στην ουσια;
Η καταδίκη ενός ανθρώπου για βιαιοπραγία ή βιασμό (για τις περιπτώσεις αυτές και μόνο ρωτάει η σοκολάτα, έτσι δεν είναι; ) αυτόματα εγείρουν αμυντικούς μηχανισμούς (επιφύλαξη, καχυποψία ,έως και απόρριψη) σε κάποιον που θα τον γνωρίσει και θα θελήσει να σχετισθεί μαζί του , οχι αδικαιολόγητα.
Επομένως, μπορεί να είναι τίμια και ειλικρινής η αποκάλυψη του βεβαρημένου παρελθόντος , είναι όμως και αφελής , ειδικά αν γίνει σε πρώτο χρόνο.
Κατα 99% η άλλη θα φύγει τρέχοντας.
Βεβαίως , κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στο λάθος, μπορεί κάποιες ειδικές συνθήκες ή καταστάσεις να τον οδήγησαν σε τέτοια συμπεριφορά που είναι ξένη προς το αξιακό του σύστημα και για την οποία έχει μετανοιώσει επομένως θα ήταν άδικο να τον απορρίψεις και να τον απομονώσεις απο ένα και μόνο μεμονωμένο περιστατικό.
Αυτό όμως δεν μπορεί να το ξέρει αυτή που είναι απέναντί του ...

 

Αντιθέτως!
Το ερώτημα του νήματος είναι ισοπεδωτικό...
Δεν μπορείς να παράγεις ειλικρίνεια με το στανιό...
Δεν μπορείς να απαιτείς από τον άλλο να σού λέει οτιδήποτε τον αφορά, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις τις όποιες συνθήκες να τον οδήγησαν σε παραβατική συμπεριφορά.
Με την ίδια λογική λέμε άκριτα για κάποιο άτομο χ, για κάτι που έκανε, πως τού χρειάζεται κρεμάλα, ενώ η Πολιτεία τον έχει αθωώσει ή τον έρριξε στα μαλακά.
Ακριβώς όπως λέμε "να αγιάσουν τα χεράκια του" για κάποιο άλλο που διέπραξε ένα αποδεδειγμένα κακό.
Κανονικά, μόνο που τα ξεστομίζει κάποιο άτομο τα παραπάνω, πρέπει να ελεγχθεί ποινικά, ως μη συντασσόμενο με τα κοινωνικά πρότυπα, σωστά-λάθος, αδιάφορο.
Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες, όχι εκατοντάδες, παραδείγματα...
Στην πραγματικότητα τέτοιοι ισχυρισμοί παράγουν τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να δημιουργηθούν μηχανισμοί που μόνο κακά πράματα παράγουν.
Δεν είναι τόσο απλά πράγματα αυτά...
Μπορώ να σού πω ένα πράμα με βεβαιότητα...
Τέτοια αντανακλαστικά είναι υπεύθυνα για πολλά άσχημα που βιώνουμε καθημερινά, στην οποιαδήποτε συντεταγμένη κοινωνία, δεν θα επεκταθώ...
Καταντάει αηδία το πράμα...

 

Καταλαβαίνω τι λες αλλά σκέψου το λίγο.

Θα σου πει ποτέ ο άλλος "Έ να μωρέ 5-6 πρώην μου τις είχα σαπισει στο ξύλο?" ή θα σου πει "ναι οκ με είχαν καταδικασει για ενδοοικογενειακη βια;" αν έχει σκοπό να το ξανακάνει;

Οπότε αυτή η γνώση που οφελεί;

Είτε τον είχαν καταδικασει , είτε όχι άπαξ και εσύ το ξέρεις αυτό θα φύγεις. Και εγώ θα εφευγα.

Απλά κάποιος που έχει εκτισει την ποινή του έχει συγχωρεθει τέλος, ενώ κάποιος που δεν τον έχουν πιάσει δεν παίζει προφανώς να το πει.

Άρα στον πρώτο "πρέπει" να δώσεις το benefit of a doubt γτ υποτίθεται σωφρονιστηκε (αλλά θα φάει το στίγμα στη μαπα) και ο δεύτερος ε...και δεν θα το πει και απλά λογικά θα το ξανακάνει.

 

Ο βιασμός αποτελεί μία μη συναινετική πράξη η οποία σημαδεύει πολλές φορές και ανεπανόρθωτα το θύμα. Ποια ειδική συνθήκη θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον σε μία τέτοια συμπεριφορά, τι θα δικαιολογούσε έναν βιασμό ακόμη και μεμονωμένο περιστατικό να ήταν;