"συγνώμη" μια λέξη τόσο "βαριά" σαν έννοια, τόσο "ανάλαφρη" στη χρήση της

Αναρωτήθηκε κανείς πόσες φορές έχει πει (αν έχει πει) συγνώμη με απόλυτη ειλικρίνεια και πόσες φορές χρησιμοποίησε τη λέξη, απλά, να προσπεράσει κάτι ...δύσκολο; Είναι τόσο δύσκολο να πούμε ένα "συγνώμη" μέσα απ την καρδιά μας;
Τελικά μια "συγνώμη" κουρελιάζει την προσωπικότητά μας ή την εξυψώνει;

 

Αφορμή για το νήμα αυτό στάθηκε ένα περιστατικό που μου συνέβη σήμερα. Άτομο το οποίο , χρόνια τώρα, μου είχε προκαλέσει πολλή θλίψη και μεγάλο πόνο, με συνάντησε στο δρόμο (ένα άλλο άνθρωπο αντίκρυσα ) και μέσα σε όλα όσα είπαμε μου ζήτησε ταπεινά συγνώμη , για όλα όσα μου είχε προκαλέσει. Δεν επιζητούσε τίποτε , δεν προσεβλεπε σε κάτι άλλο πέρα απ το να μου ζήτήσει μια συγνώμη. Τα συναισθήματά μου , συγκεχυμένα μπορώ να πω, όμως το περιστατικό με προβλημάτισε τόσο πολύ. Πόση δύναμη , αλήθεια, χρειάζεται να κάνουμε μια τέτοια κίνηση όταν ο χρόνος αδυσώπητος, έχει ξεθωριάσει εικόνες, περιστατικά,καταστάσεις, συναισθήματα;

 

Η συγνωμη πρεπει να λεγεται συνειδητά. Πριν ακομα ξεθωριασουν μνημες η συναισθηματα ειτε ειναι ετοιμος ο αλλος να τη δεχτει ειτε οχι. Αν αφησουμε το χρονο τοτε και αξια δεμ εχει αλλα και μεσα μας δεν απελευθερονομαστε. Η συγνωμη ειναι εξιλεωση πανω απο ολα για το βαρος της δικής μας ισορροπίας
Ναι θελει δυναμη ..για αυτο και δε λεγεται συχνα η ευκολα

 

Η συγγνωμη ειναι μισο χε.....μο. Ακομη κι οταν ειμαστε με καποιον θυμωμενοι, σωστο ειναι να βουταμε τη γλωσσα στο μυαλό πριν μιλησουμε. Το ιδιο πριν
κανουμε κι οποιαδηποτε κινηση. Προσωπικα, εχω κανει κινησεις και πραγματα που αλλα τα μετανοιωσα κι αλλα δε τα θεωρησα ποτε λαθη αλλά θεωρηθηκαν απο ατομα δικα μου ως λαθη. Και στις δυο περιπτωσεις οι συνεπειες ηταν δυσαρεστες. Δε ζητησα συγνωμη σε αυτα που θεωρησα λαθη μου επειδη οτι οτι γινεται δε ξεγινεται. Απλα προσπαθεις να γινεις καλυτερος.

 

Αυτή η άποψη όμως μήπως είναι και ...λίγο εγωιστική; Συμπληρώνοντας να πω ότι έτυχα κάπου και άκουσα σε τηλεφώνημα να λέει κάποιο άτομο απευθυνόμενο σε συνομιλητή το εξής ..."καταπληκτικό":Ναι έχω άδικο, σιγά μη ζητήσω και συγνώμη"!!!.

 

Καθόλου εγωιστική. Οι συγνώμες μπάζουν... Χρειάζεται φιλότιμο. Δεν διορθώνεται ότι έγινε με ένα συγνώμη. Αναλογίζομαι πόσες συγνώμες έχω πει, για να μετρήσω τις φορές που έσφαλα. Προσωπικά? Καλύτερα να μετανιώνω για κάτι που έκανα παρα για κάτι που δεν έκανα. Άρα προς τι η συγνώμη μου... Συνειδητή η πράξη μου. Συνειδητή και η συγνώμη? Δεν μου ταιριάζει. Προσπαθώ να γίνω καλύτερος.

 

Νομίζω στην αρχική τοποθέτησή μου διαχώρισα τη συγνώμη απ τη "συγνώμη". Και επ αυτού τοποθετήθηκα. Κατ εμέ το να μη "χαμηλώσουμε" να νιώσουμε ακόμη και "άβολα" δείχνει ότι δεν θέλουμε να "τσαλακωθεί" η προσωπικότητά μας. Και θέττω το ερώτημα: Πότε "τσαλακώνεται" περισσότερο; Όταν αποδεδειγμένα κι από μας τους ίδιους έχουμε κάνει λάθος και το παραδεχόμαστε , ή όταν αρνούμαστε να το παραδεχθούμε;
Και κάτι ακόμη . Πόσες φορες μια παρδοχή ίσως είχε διορθώσει μια κατάσταση;

 

Ηταν απλα η αποψη μου. Δεν ηταν κριτικη στη δικη σου.
Στην ερωτηση τωρα... Σημασια εχει η παραδοχη.

 

Η παραδοχή σε τσαλακώνει αλλά όταν τη λες τη συγνώμη θα ήθελες να μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω? Θα ήθελες να προλάβεις τον εαυτό σου και να του πεις "πρόσεχε γιατί στο τέλος θα ζητάς συγνώμες"? Υποθετικά, σε επισκέπτεται ο εαυτός σου απο το μέλλον και σου λέει το παραπάνω. Τι θα κάνεις? Σκέφτομαι πως όλα συνειδητά λιγο ή πολύ γίνονται. Αν πιάσεις τη ρίζα των πράξεων (πόθος, αλαζονεία, ανικανοποίητα θέλω κλπ) θα διαπιστώσεις πως είναι συνειδητά ότι κάνουμε. Υποθετικά μιλώντας και επειδή κατανοώ πολύ καλά απο εμπειρία πότε ακούμε ή μοιράζουμε συγνώμες, αν με προετοίμαζαν για το τι θα ακολουθήσει, πάλι συγνώμη θα ζήταγα...

 

Δεν το εξέλαβα σαν κριτική αλλά ακριβώς όπως τοποθετήθηκες  

 

Δεν υπήρξαν στη ζωή σου φορές όπου μια συγνώμη, που δεν ειπώθηκε , όχι απαραίτητα από σένα, μπορεί να άλλαζε πολλά στην πορεία;

 

Μπα. Είχαν αλλάξει όλα πορεία και η συγνώμη δεν θα διόρθωνε πολλά.
Τι να σου λέω τώρα.. Θα ήθελες να γίνεις πιο συγκεκριμένος ως προς τη συγνώμη? "Συγνώμη που σε κεράτωσα? Συγνώμη που μιλάω με άλλη? Συγνώμη που ανακάλυψες πως ειμαι δίγαμος? Συγνώμη που ανακάλυψες τα μαστίγια? Συγνώμη που κάηκε το φαγητό?"... Αστείο ή όχι, απο τα παραπάνω μόνο ένα έχει βασιμους λόγους να έγινε ακούσια.!