"συγνώμη" μια λέξη τόσο "βαριά" σαν έννοια, τόσο "ανάλαφρη" στη χρήση της

Με μια συγνώμη δεν αλλαζει τιποτα. Η παραδοχη σημαινει για μενα πολλα πραγματα αλλα εως εκει. Οταν γινεται κατι δεν αλλαζει. Δεν γυρναει ο χρονος. Το μονο που μπορει να γινει ειναι να "εξετασθουν" οι συνθηκες που εγινε. Προσωπικα, ο μονος που μπορω να συγχωρεσω ειναι ο εαυτος μου. Παπας δεν ειμαι για να δεχτω συγνωμες. Οπως θεωρω υποκριτικο να ζητησω συγνωμη απο καποιον για καποιο κατ' αυτον λαθος μου. Οταν το εκανα το ενοιωσα σωστο για καποιους λογους. Απο εκει και μετα, σε καποιους κανουμε. Σε καποιους οχι. That's life.

 

Συγνώμη λέω εύκολα για πράγματα που έγιναν λάθος από κεκτημένη ταχύτητα ίσως ή από απροσεξία. Συγνώμη δεν λέω εύκολα αν πληγώσω κάποιον πραγματικά ας είναι κ άθελά μου... Θεωρώ ότι ακούγεται ψεύτικο κ κατόπιν εορτής. Με πράξεις κ άλλες λέξεις θα προσπαθήσω να... Εξιλεωθω. Εγώ αυτά.. Που δεν με νοιάζει καθόλου αν θα τσαλακωθω.

Και..δεν θέλω να την ακούω από άλλους προς εμένα. Μπορούν κ καλύτερα να πράξουν αν έχουν κάνει κάτι.. όχι και τόσο όμορφο.  

 

Επειδή εξειδίκευσες πολύ τα πράγματα.... Φυσικά και δεν έχει νόημα το "συγνώμη που σκότωσα", υπάρχουν όμως και φορές που μια συγνώμη μπορεί να "σώσει" κάτι. Δεν ξέρω αν σου έχει συμβεί , σε άλλους υπήρξε νομίζω. Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει άλλωστε τη φράση" αν ζητούσα μια συγνώμη πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αλλά υπέρίσχυσε ο εγωισμός μου". Υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις..

 

Η συγνωμμη...

Σε πρωτη φαση πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαινει κ τι εκφράζει αυτή η λέξη για εμάς..

Λέμε συγνωμμη οταν λυπόμαστε για κάτι?
Λέμε συγνωμμη οταν μετανιωνουμε για κάτι?
Λέμε συγνωμμη γιατι ίσως άθελά μας είπαμε κάτι που δεν εννοούσαμε?
Λέμε συγνωμμη γιατί εσκεμμένα πληγώσαμε καποιον?

Γιατί λέμε συγνωμμη?

Το εννοούμε όταν λέμε ή το λέμε για να βγάλουμε τον εαυτο μας απ την δύσκολη θέση?
Το κάνουμε συνειδητά ή το πιπιλαμε σαν καραμελιτσα?

Μια λέξη με τόσες διαφορετικές έννοιες και χρήσεις στην ζωη μας...

Έχω πει συγνωμμες που δεν εννοούσα,
εχω πει συγνωμμες για να τερματισω απλα μια κουβεντα που δεν ειχε τελος,εχω πει συγνωμμη γτ ηταν η μόνη απάντηση που ήθελε να ακούσει ο συνομιλητής μου.

Ώσπου κάθισα και το σκευτηκα και το ανέλυσα μέσα μου.
Γιατί να λέω συγνωμμες που δεν εννοώ,
συγνωμμες που με ακυρώνουν εμένα ως άνθρωπο,εφόσον δεν τις εννοώ?
Και σταμάτησα να το λέω.
Το λέω μόνο όταν το εννοώ και το νιώθω.
Γιατί καταλαβαίνεις πότε μια συγνωμμη είναι αληθινή.
Καταλαβαίνεις πότε βγαίνει απ την ψυχή του άλλου κ ποτε ειπωνεται απλα για τους τύπους.

Όχι,δεν είναι δύσκολη λέξη η συγνωμμη.
Το δύσκολο είναι να καταλάβεις την πραγματική της έννοια και να βγαίνει από μέσα σου ως συναίσθημα και όχι ως ξερή λέξη,χρησιμοποιούμενη για τους εκάστοτε Χ σκοπούς σου..

 

She said sorry too often.
She apologized because she apologized too much.
She said sorry like it was a greeting.
Apologizing for everything that went wrong.
Because she labeled herself as a disaster.
She was sorry for not being good enough,
because no one ever told her she was good enough.
Because no one ever told her she was better than the mess in her head
and and the tsunami in her heart,
so she learned to apologize for every single breath she took.

 

Και μόνο που το διάβασα, χωρίς να ξέρω ο,τιδήποτε άλλο, μου έφτιαξε τη μέρα  
Χαίρομαι, χαίρομαι, χαίρομαι πάρα πολύ με αυτά  

Θα αναφερθώ στην πραγματική συγγνώμη, όχι αυτή που απλά λέγεται. Που και η δεύτερη δηλαδή την αξία της την έχει...
Αλλά θα αναφερθώ στην πρώτη.

Λέω δύο ειδών "συγγνώμη". Και τα εννοώ και τα δυο απλά είναι τελείως διαφορετικά.
Το πρώτο είναι αυτό το καθημερινό "ουπς σόρρυ" που λέω για απλά πράγματα: έκανα κάτι λίγο διαφορετικά από ότι μου ζήτησε ο άλλος, έκανα ένα μικρό λάθος στη δουλειά, κινήθηκα λίγο άτσαλα και χτύπησα κάποιον που βρισκόταν παραδίπλα, έκανα μια βλακεία στην οδήγηση, βούτηξα τα ακουστικά της συναδέλφου και ξέχασα να της τα γυρίσω κλπ κλπ

Το δεύτερο είναι αυτό που λέω δύσκολα, όχι συχνά. Αυτό που ακολουθεί περιόδους περισυλλογής, αναστοχασμού, αναθεώρησης, κατανόησης.
Αυτό που συνοδεύει σημαντικά λάθη.
Όχι, η συγγνώμη δεν είναι επανόρθωση πράξεων με την έννοια ότι δεν είναι ένα κουμπάκι rewind που σε πάει πίσω στο χρόνο και πράττεις αλλιώς. Η συγγνώμη είναι μια μετάνοια. Δηλαδή είναι μια σκέψη μετά (μετα-σκέψη, μετα-νοηση) την πράξη ή την σκέψη. Είναι ο αναστοχασμός και η αναθεώρηση όσων έγιναν, των όσων έκανα. Είναι, πιο περιφραστικά η εξής πρόταση "σήμερα καταλαβαίνω ότι αυτό που έκανα τότε ήταν λάθος. Ήταν ίσως ό,τι καλύτερο μπορούσα να κάνω με τα δεδομένα που είχα τότε, με τις γνώσεις που είχα τότε, με την ψυχολογική κατάσταση στην οποία ήμουν τότε, με τις δυνατότητες που είχα τότε, με τη βλακεία μου, με την αναγκαιότητά μου, με τους φόβους, με τις έξεις μου. Αλλά παραμένει λάθος και τώρα το καταλαβαίνω".
Ακόμη και αν ξανακάνω κάτι για το οποίο έχω ζητήσει πραγματικά συγγνώμη, το γεγονός ότι το ξανασκέφτομαι έχει τεράστια σημασία. Είναι το θεμελιώδες βήμα για να μην το ξανακάνω ή να το κάνω όσο λιγότερο μπορώ στο μέλλον.
Και σε αυτή την συνειδητοποίηση και την πορεία κάνω κοινωνό και τον άλλο, τον οποίο ίσως οι πράξεις μου επηρέασαν.
Η συγγνώμη μου είναι η δύναμη μου και η ελευθερία μου να μην δεσμεύομαι μοιρολατρικά και σαν κατάδικος από όσα έχω εγώ κάνει κι έχω εγώ σκεφτεί.

Θα ήθελα να έχω πει περισσότερες συγγνώμες. Όπως και θα ήθελα να έχω δεχτεί περισσότερες συγγνώμες. Και κάθε φορά που μετα-σκέπτομαι πάνω σε αυτά, αυξάνω την πιθανότητα να γίνουν  

ΥΓ Εξαιρετικό θέμα @aenaosss  

 

με κάλυψες ΑΠΟΛΥΤΑ  . η πιο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ (για μένα) τοποθέτηση. Χαίρομαι, ευχαριστώ πολύ!!!

 

KΙ εγώ ευχαριστώ για την ευκαιρία  

 

Η πραγματική συγνώμη κρύβει και κάτι άλλο.
Την προσωπική θέληση να επανορθώσω το κακό που έχω προκαλέσει.Ξεκινώντας από μια λέξη και συνεχίζοντας έμπρακτα για να στηριχθεί αυτή η λέξη.Κατανοώ ότι οι καταστάσεις και οι περιστάσεις θα έχουν αλλάξει αλλά προσωπικά θεωρώ πως εάν το κάνουμε από καρδιάς δεν υπάρχει άτομο που να μην το εκτιμήσει.Αλλά και να μην το εκτιμήσει θα έχουμε λυτρωθεί από το βάρος του κακού που προκαλέσαμε (μιλάμε πάντα για ειλικρινή συγνώμη).
Η τοποθέτηση πως κάποιο άτομο δεν ζητά συγνώμη την δέχομαι σαν άποψη αλλά θεωρώ πως δεν έχει βρεθεί αυτό το άτομο που το λέει σε μια κατάσταση που τα αποτελέσματα της θα ήταν τόσο οδυνηρά που δεν θα μπορούσε να το αντέξει.

 

Εγώ πάλι ειμαι αρκετά πεσμένος γιατί ζήτησα ειλικρινά συγνωμη σε έναν άνθρωπο διότι έσφαλα και δεν πήρα καμία απάντηση ...Μάλλον μου αξίζει .

 

Εγω λεω συγνωμη παντα οταν την νιωσω, Εκεινος που θεωρει πως ειναι μισο χέσιμο μπορει απλά να μην την αποδεχτεί. Εμενα η δουλεια μου και οι όποιες ενοχες τελειωνουν με την συγνωμη. Δεν χρειάζεται να την αποδεχτει ο αλλος, αν δεν επιθυμεί να συγχωρεσει και να προσπερασει. Δεν ζητω συγνωμη για να με συγχωρεσει και μεταξυ μας μου ειναι αδιάφορη η αντίδραση του άλλου. Ζητω συγνωμη γιατι εσφαλα και αυτο ειναι το τιμιο πραγμα να κανω.Αλλα δεν θα χτυπιεμαι κιολας γι αυτο, τελειωσε, βγαζω συμπερασματα και προχωρω. Εγω κανω λαθη. Οποιος περιμενει να αλληλεπιδρα με τελεια θεϊκα κι αλαθητα οντα, μπορει να με προσπερασει και να παει να τα βρει, με τις ευχές μου.