Θα συμφωνούσατε ποτέ για τρίο αν σας το ζητούσε φίλος-η?

Παλι στα ζεστα θελεις να εισαι   εσυ?

Οχι εξω θα το φας το burger, 
Δεν υπάρχει ελεύθερος χωρος μεσα, 

 

Για να τοποθετηθώ και εγω επί του θέματος,ίσως κάποια στιγμή να το έκανα αν δεν εχουν ενεργοποίηθει φυσικα τα αισθήματα μου...

[Αισθηματα = 1) μακροχρόνια σχεση,2)γαμος κτλ]

 

Έχω την απίστευτη τύχη να έχω πολλούς φίλους, δεν μιλάω για γνωστούς, μιλάω για φίλους... and for this gift i feel blessed που λέει και το άσμα  
Από αυτούς τα 2/3 είναι άνδρες. Και οι φιλίες μου είναι όλες πολύ μακροχρόνιες φιλίες.

Από πολύ μικρή αντιδρούσα πάρα πολύ στην φράση "σε βλέπω σαν κάτι παραπάνω από φίλο/η". Τι είναι δηλαδή παραπάνω από τη φιλία; Ο Έρωτας είναι καλύτερος από τη φιλία; Πιο αγαπητικός; Πιο τι;
Ω τίποτε βέβαια από αυτά. Η φιλία είναι μια "εκδοχή" της εγγύτητας, της οικειότητας και της αγάπης (και όπως είπε και ο @Iagos η φιλία βέβαια δεν είναι έχθρα). Μια άλλη "εκδοχή" είναι ο Έρωτας.
Η βασική διαφορά που βλέπω εγώ είναι ότι στη φιλία, αυτό που μας έλκει προς το φίλο είναι τα κοινά μας. Στον Έρωτα απολαμβάνουμε και τα κοινά αλλά η πεμπτουσία του είναι η διαφορά. Αυτή η διαφορά προς τον άλλο/η είναι που ερωτικοποιείται, μας έλκει αυτό που δεν είμαστε.

Αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι είμαστε "περισσότερο εαυτός" στη φιλία ή "περισσότερο εαυτός" στον Έρωτα. Σημαίνει ότι η επικέντρωση γίνεται σε διαφορετικά σημεία.
Για μένα ο φίλος είναι κάποιος που προφανώς και εκτιμώ ως ερωτικό ον (αλλιώς δεν θα τον εκτιμούσα συνολικά για να γίνει φίλος) αλλά έχω ξεπεράσει αυτό το κομμάτι κι έχω επικεντρωθεί σε άλλα. Για αυτό με κάποιο τρόπο έχω αδελφοποιηθεί μαζί του (μπορεί να μην γαμάμε τον παπά αλλά δεν γαμάμε ούτε τα αδέλφια μας και ας τα αγαπάμε και ας τα εκτιμάμε, έτσι δεν είναι;  ).
Είμαι άτομο που η σεξουαλικότητά μου μπορεί να κατασπαράξει. Και πρώτα από όλα εμένα την ίδια. Και μπορεί σαν αφήγηση αυτό να ακούγεται αναφτικόν, αλλά δεν είναι καθόλου, αλήθεια. Για αυτό απολαμβάνω πάρα πολύ όταν μου τίθενται όρια, είναι η ύψιστη ερωτική μου απόλαυση αυτή. Σε αυτή τη "λαίλαπα" λοιπόν έχω προτιμήσει να μη βάλω τους φίλους μου, όλα αυτά τα χρόνια που μοιράζομαι μαζί τους. Απεναντίας με έχουν τραβήξει ερωτικά άνθρωποι που μπόρεσαν να μου βάλουν όρια σε αυτό.
Η σεξουαλικότητα, ο ερωτισμός, έχουν σχέση και με τα πιο ζωώδη, ενστικτώδη, βιολογικά κομμάτια μας. Όχι μόνον, αλλά πατάνε πολύ και σε αυτά. Και για αυτό για μένα θέλουν όρια.

Με τα παραπάνω δεν λέω βέβαια ότι αν κάποιος θέλει να παίζει και σεξουαλικά/ερωτικά με τους φίλους/ες του είναι κακό. Όχι βέβαια. Αφού τα βρίσκουν, τι πρόβλημα υπάρχει;
Αυτό που λέω απλώς είναι μια άλλη οπτική, μια άλλη προτίμηση. Ότι κάποιοι άνθρωποι που θεωρούν ότι "δεν μπλέκει φιλία-σεξ" δεν το κάνουν επειδή είναι μικροί, στενόμυαλοι ή φοβιτσιάρηδες ή κάτι τέτοιο απλά επιλέγουν διαφορετικά. Και είναι εξίσου σεβαστό αυτό νομίζω  

 

Τα καλυτερα γκολ ορισμενες φορες μπαινουν στα φιλικα

 

Ναι αλλά τέτοια σχολιαρα χωρίς ένα τσουκαλα από κάτω φώτο κομεντ χάνει τη μισή της αρχοντιά.

 

Στα πλαίσια μίας «λιμπερτινίστικης» Ηθικής δύο φίλοι (του άλλου ή και του ιδίου φύλου) που έχουν μεταξύ τους ερωτική και σεξουαλική έλξη, γιατί να την καταπιέσουν αυτήν την ανθρώπινη έλξη, και να μην κάνουν και σεξ ?

Κάτι τέτοιο βέβαια είναι μάλλον αντίθετο με την Παραδοσιακή Ηθική και τις Παραδοσιακές Ηθικές Αξίες.

Τελικά όμως εξαρτάται από τις Ηθικές Επιλογές του καθενός και το Σύστημα Αξιών του.

 

Σωστααα,απλα εκεί δεν ποναει η ήττα, 

 

@Dracon Δεν έχω φίλους!!!  

 

Η όποια ηθική έχει το κουσουράκι, να γίνεται κάποιες φορές φενάκη ή ακόμη χειρότερα και κόμπος στον λαιμό.
Έχει περάσει κατά πολύ η αντίληψη, ότι η ηθική είναι η άλλη όψη του φόβου ή της υποκρισίας.
Παραβλέποντας, ότι επίσης τυχαίνει κάποια "κελεύσματα" της απλά να συνάδουν με τις σκέψεις του φορέα της.
Τουτέστιν, να μην την φοράει κολάρο, ούτε να του είναι στενός κορσές.
Η ηθική μάλλον - και γράφω μάλλον γιατί δεν με θεωρώ κάποιον που θα ήταν ικανός, να κάνει μαθήματα κανενός είδους - είναι σε μεγάλο βαθμό ένα απόσταγμα εξωγενών παραγόντων.
Εδώ διερωτώμαι, ποιος θα ήταν ο αληθινός της δέσμιος? Εκείνος που θα την αντιμαχόταν πάση θυσία - κυρίως για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του - ή εκείνος που όπως προέγραψα, ίσως και να έβλεπε σε κάποια σημεία της, να συμφωνεί με τις δικές του αντιλήψεις?
Τελικά, πόσο παράλογο είναι κάποιος να έχει τις δικές του ιδέες και ν' ακολουθεί μονάχα το δικό του κεφάλι, μην δίνοντας καμία σημασία/αξία στο τι κάνουν οι άλλοι?

Η τεράστια παρένθεση μου έκλεισε - και για μένα off topic δεν θα ήταν - και επανέρχομαι στο ερώτημα του νήματος. Εγώ ξεκινούσα και ξεκινώ απ' το γεγονός - για μένα γεγονός - ότι για φίλους/ες μου δεν ένιωσα ποτέ την παραμικρή σεξουαλική έλξη. Όσο κι αν αυτό σε κάποιους/ες να φαντάζει παράλογο ή αφύσικο. Άρα, ότι δεν μ' ελκύει σεξουαλικά, δεν βλέπω για ποιον λόγο μαζί του/της να έχω σεξουαλικές περιπτύξεις, μαζί της και με τον/την όποιο/α παρτενέρ της. Δεν τίθεται μόνο ζήτημα - για μένα ανώφελης/ανούσιας - πιθανότητας μπλεξίματος των σχέσεων μας, αλλά κυρίως παντελής έλλειψης σεξουαλικού ενδιαφέροντος για κάποια φίλη μου.

Άρα - ξανά - πως θα "βάθαινε" ακόμη περισσότερο την όποια φιλία μου με κάποια, το να πηδηχτώ μαζί της και με τον/την παρτενέρ της, αν δεν θα μ' ενδιέφερε καθόλου?
Γιατί - ξανά μανά για μένα - αν ένιωθα την παραμικρή σεξουαλική έλξη για κάποια, φίλη μου δεν θα την ονόμαζα/έβαζα σε "κουτάκι"/πείτε το όπως στα τσακίδια θέτε.
Δεν είναι ζήτημα "φρένου" ή παρέκκλισης απ' τον όποιο "ηθικό δρόμο", αλλά είναι απλούστατα ζήτημα προσωπικής θέασης και "ζύγισης" κάποιων πραγμάτων.

Τεσπα, τρίο ευτυχώς ή δυστυχώς στην ζωούλα μου για κάποιο περίεργο λόγο τα γεύτηκα. Μου είπαν ή δεν μου είπαν εκείνα που έπρεπε/ήθελα/έτυχε να μου πουν, κανένα δεν είχε την συμμετοχή φίλων και δεν μετανιώνω καθόλου γι' αυτό, τουναντίον. Ίσως κάποιοι/ες να νιώθουν πιο άνετα, στο να μοιραστούν κάποια θέλω τους με άτομα που ήδη θα γνώριζαν κάτι παραπάνω από καλά, με γεια και χαρά τους. Να πω το χιλιομηρυκασμένο? Να το πω, δεν είμαστε όλοι/ες ίδιοι/ες και πάλι καλά, γιατί θα πεθαίναμε απ' την ανία.

Έκαστος στο είδος του που λένε και τα "κηρύγματα", όπως και οι μπηχτές αφήνουν τον χρόνο που βρίσκουν. Όποιος/α θα το ήθελε, ας σκεφτόταν αν για κείνον/η έχει μεγαλύτερη αξία να ζει για τον εαυτό του/της ή αν είναι προτιμότερο το "χειροκρότημα" όπως και οι "μύδροι" των σε κείνον/η αγνώστων.

Αυτά και καλή συνέχεια...Έτσι έγραψα γι' άλλη μια φορά και σ' αυτό το νήμα, για το κουβέντα να γίνεται.
Αφού μου είναι πια γνωστό, ότι όσο και να χτυπάς τον "τοίχο" και κείνος δεν θα πέσει και το κεφάλι σου θα σπάσεις.
Καθώς και κάποια άλλα πραγματάκια, που είναι - ξανά μανά μανά ξανά για μένα - τελείως ανούσιο να γράψω.
Μου φτάνει που ξέρω κι εκείνα, άλλο που κάποιες φορές συνειδητά δεν θέλω να τους γυρίσω τις πλάτες.  

 

Ψέματα είναι αυτά.

 

Ηθική....
Ό,τι και να πρεσβεύει οποιοδήποτε άτομο περι Ηθικής, ένα είναι σίγουρο...
Η Ηθική ως έννοια και ως αντίληψη έχει γίνει λάστιχο, παρά τις καλές ή και μη καλές, προθέσεις όσων καταπιάστηκαν μαζί της (μιλιούνια)...
Όσοι κατανόησαν την ρευστότητα που εμπερικλείει είναι παιδιά που τα αγαπάμε...
Όσοι πήγαν να της φορέσουν κορσέ, είναι παιδιά για να τα παίρνεις στο ψιλό γαζί...
Ο άρθρωπας είναι ένας -ως έννοια/οντότητα/περιεχόμενο αποστολής- οπότε δεν μπορεί να παρά να ενσωματώνει μια ηθική, τού άρθρωπα...
Κάτι που μοιάζει με άρθρωπα δεν έχει ηθική, αλλά γυρεύει νταχντιρντί... Το νταχντιρντί έχει ηθική ταμπλ ντ' οτ... Ποιος την γαμεί..?
Και τι να λέμε τώρα..! Τι να ψάχνουμε..?
Εξορθολογισμό των σκατών στα μυαλά μας..?
Είναι αυτός ο εξορθολογισμός που παράγει αδιέξοδα, δυστυχία, βία κι αίμα...
Όχι αρθρώπινα πράματα, λέω εγώ..!

 

Ακριβώς όπως το σκέφτηκα κι εγώ αλλά εσύ το απέδωσες τέλεια με λόγια! Σε ευχαριστώ μαργαρίτα.