D/s σχέσεις και πληθυντικός

διαβασε επακριβως τι εγραψα   θα δεις οτι λεμε το ιδιο πραγμα. Καταρχας απαντησα στο σχολιο του Illustration που ειπε οτι ο πληθυντικός ειναι απαραιτητη προυποθεση.
Να σου δευκρινησω τι εννοω λοιπον προς αποφυγη παρεξηγησεων. Σημαντικοτερο αποτελεσμα θα εχει να κανει κατι η σκλαβα που το εχει αναγκη παρα αν της επιβληθει επειδη αν το εχει αναγκη το κανει συνειδητα. Φυσικα κι ο Κυριαρχος αποφασιζει κι η σκλαβα ακολουθει. Για να γινει ομως αυτο υπαρχει μια διαδρομη και βασεις να φτιαχτουν. Μια εμπιστοσυνη να αναπτυχθει. Υπαρχουν Κυριαρχοι που απαιτουν πραγματα κι υπαρχουν νεουδια που τσιμπανε. Και οι συνεπειες ειναι πολλες κι ασχημες καμια φορα.
Στο θεμα του πληθυντικου τωρα.... Μπορω να σου μιλησω για ζευγαρια του χωρου που η σκλαβα μιλα στον ενικο κι εχει μεγαλυτερο σεβασμο απο οτι μπορει καποιος να φανταστει. Και μενα μου αρεσει ο πληθυντικος στον Αφεντη. Δεν ειναι ομως ο πληθυντικος που μου υπαγορευει να Τον σεβομαι. Αυτες ειναι οι πραξεις Του. Αλλα δε τον μοιραζω δεξια κι αριστερα.
Να εισαι σιγουρη οτι μια σχεση που εχει γερα θεμελια δεν διαλυεται ευκολα. Λαθη κανουν κι οι δυο πλευρες ενιοτε. Αυτος που θα σου πει οτι δεν ισχυει ωραιοποιει καταστασεις. Ο πληθυντικος κοριτσι μου δεν κραταει ουτε την υποταγη ουτε τη σχεση. Το δεσιμο κι οι κοινες εμπειριες την κρατουν. Ο διαλογος. Η συνυπαρξη. Κι ολα μαζι φερνουν την υποταγη της σκλαβας στον Αφεντη. Ολα τα πρωτοκολλα υπαρχουν για να κρατουν τη σχεση απλα σε μια "εγρηγορση".
Αν εχεις αλλη απορια στο pm μου παρακαλω.

 

Αυτο! Σε ευχαριστώ @anthea[C_M]

 

@anthea[C_M]
νιώθω πως ό,τι αναφέρατε ως συστατικά της υποταγής, είναι τα απαραίτητα συστατικά μιας ισορροπημένης συναισθηματικής σχέσης, ακόμα και φιλικής. Ενδεχομένως να αποτελούν και συστατικά της υποταγής μα όχι δομικά της.

 

Ο καθενας μας διαμορφωνει τη δικη του αποψη συμφωνα με τις εμπειριες του. Η δικη μου αποψη ειναι η συγκεκριμενη.Δ ε σημαινει οτι απαιτω η ζητω να την υιοθετησουν αλλοι.  

 

Είσαι και παραμένεις gentleman, και παρόλη τη στριμάρα που μπορεί να σου δώσουν τα 60 χρόνια παρατήρησης, καταφέρνεις και την αποφεύγεις, οπότε αν είχες μουστάκια θα Μου άρεσε πολύ να σου τα τραβήξω χαϊδευτικά"...

[/QUOTE] το συναίσθημα και οι ενορμήσεις σε όλες τους τις μορφές παίζουν τον βασικότερο ρόλο και χάριν αυτών μπορεί να παραβλεφθεί ή να υποτιμηθεί η όποια ασυμβατότητα.[/QUOTE]

Συναίσθημα έχω μπόλικο και μάλιστα αρνούμαι ως Κ να μην του επιτρέπω την ύπαρξη. Στόχος Μου δεν είναι να καταπιέζομαι αλλά να Είμαι ελεύθερη. Ενορμήσεις και παρορμήσεις επίσης φυσικά διαθέτω μπόλικες και δε θα Με στείλω στον Καιάδα αν κάποια στιγμή λειτουργήσω και παρορμητικά, αν και η παρόρμηση δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος κι επισκιάζει το ένστικτο, την ενσυναίσθηση και τον πηγαίο αυτοσχεδιασμό που είναι λειτουργικός και σωτήριος όταν δεν βασίζεται στην παρόρμηση αλλά στην ψυχραιμία, την ενσυναίσθηση και το ένστικτο... Ως Κ όμως οφείλω το συναίσθημα, οι ενορμήσεις και οι παρορμήσεις να μη Μου θολώνουν την Κρίση Μου, ούτε το πρόγραμμα που βάζω με καθαρό μυαλό, ούτε τις αλλαγές στο πρόγραμμα που βάζω μετά από ψύχραιμο απολογισμό. Ούτε να ξεπερνώ την όποια ασυμβατότητα επειδή κάποιος Μου είναι επιθυμητός... Μπορώ να τον χαρώ ερωτικά η φιλικά και χωρίς να είναι σκλάβος Μου ή υποτακτικός Μου... Είμαι επίσης αυστηρή αν διαπιστώνω από πλευράς υπό ή potential slave, συναισθήματα, παρορμήσεις, βιασύνες, προβολές και ενορμήσεις που για χάριν τους κρύβει μέσα του κάτω από το χαλάκι την όποια ασυμβατότητα... Αν Με γουστάρει τόσο πολύ και Μου είναι κι Εμένα επιθυμητός, δεν είναι ο μόνος τρόπος σχετίζεσθαι μεταξύ Μ/μας το D/s ή το M/s.

Χωρίς εγνωσμένη συμβατότητα προσωπικά δεν κινούμαι ρούπι... Γι αυτό και καταναλώνω αρκετό χρόνο σε αυτό που Εγώ ονομάζω περίοδο γνωριμίας η οποία θα φέρει η δε θα φέρει την έναρξη του D/s, η οποία και πάλι θα έχει μία πρώτη δοκιμαστική περίοδο και δεν ξεκινάει για το άπειρο λόγω ενθουσιασμών ή συναισθημάτων. Αν την φέρει, μετά δεν υπάρχει χώρος ούτε για αδυναμίες, ούτε για δικαιολογίες για κανέναν από τους δύο για όσο έχει συμφωνηθεί. Σκληροπυρηνικό? Μάλιστα. 'Ετσι είναι και σε όποιον θέλει, το αντέχει, του είναι συμβατό... Επειδή κυκλοφορούν και διάφορες ιστορίες φρίκης από υπό που βιάστηκαν να ακολουθήσουν ακατάλληλους ανθρώπους κι εντολές, όπως και το επειδή διάφοροι προκειμένου είτε να γαμήσουν, είτε θέλουν να νιώσουν θεοί καταστρέφοντας άλλους ανθρώπους αρέσκονται να δημιουργούν και να εγκαταλείπουν συντρίμμια όντας άριστοι χειραγωγοί, δε θα δαιμονοποιήσουμε και τις αρχές του "υποταχθείτε" ούτε τις αρχές " το υπο δεν δικαιούται να διαφωνεί, να επικρίνει και να αρνείται". That's the game. Δεν είναι για όλους και ας είναι ο καθένας υπεύθυνος για τον εαυτό του, που μπλέκει και με ποιούς...

Όσο για όλα τα άλλα που λες αγαπητέ μου, το ερώτημα Μου σε σένα και είναι απόλυτα καλοπροαίρετο είναι αν έχεις βιώσει D/s... Διότι όλα αυτά που αποκαλείς εσύ διαδικασίες κριτικής σκέψης του υπό από διαφωνία έως brainwashing Εγώ τα ονομάζω εδραίωση της εμπιστοσύνης και κατανόησής της... Και συνήθως η διαδικασία είναι αντίστροφη από αυτή που περιγράφεις. Το Κ δίνει ερέθισμα και το υπό δεν ξεκινάει από εκλογίκευση. Ξεκινάει από το θυμικό που καλείται να εκλογικεύσει με τη βοήθεια του Κ. Κομμάτι της εκλογίκευσης αυτής είναι και η συνειδητοποίηση της εμπιστοσύνης και η εργασία που έχει να κάνει ώστε να παραδώσει τον έλεγχο και να ενσωματώσει την αλήθεια ότι δεν δικαιούται να κρίνει, να επικρίνει και να αρνείται...

Τα άλλα κολπάκια του στυλ, ο υποτακτικός κάνει αυτό που του λένε κι ας κρατάει για τον εαυτό του χώρια τη δική του αντίληψη και κρίση, τα τι σε νοιάζει εσένα τι σκέφτεται αρκεί να υπακούει και το χειρότερο ακόμα "θυσιάζεται για χάρη της Αφεντιάς και της Καύλας σου" με τη θυματοποιητική "χριστιανοαποτέτοια" λογική του, δεν είναι παρά άρνηση και αντίσταση παράδοσης ελέγχου και απόπειρα χειραγώγησης του Κ και αυτά δεν περνάνε, ούτε έχουν θέση.

Ότι μπορεί να χρειαστεί να μασήσει σίδερα το υπό για να καταλάβει βιωματικά και την εμπιστοσύνη και την αυτουπονομεύση και την αντίσταση στην παράδοση του ελέγχου και τελικά και την ίδια την παράδοσή του, είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί να τα μασήσει. Μέχρι να κατανοήσει με ανακούφιση πλέον ότι δεν έχει δικαίωμα κρίσης, επίκρισης και άρνησης, όχι γιατί κάποιος το βίασε, ούτε γιατί κάποιος το χειραγώγησε, ούτε γιατί κάποιος του έκανε πλύση εγκεφάλου, ούτε γιατί το καημένο ερωτεύτηκε, αλλά γιατί ποθεί να μην έχει δικαίωμα κρίσης, επίκρισης και άρνησης και συνειδητά εξασκείται (εκπαιδεύεται) στο να τα καταφέρει γιατί αυτό χρειάζεται, ποθεί κι επιθυμεί για να είναι ο εαυτός του, χαρούμενος, αρμονικός και λεύτερος...

Αυτό δεν μπορεί να το κατανοήσει κανείς θεωρητικά. Το καταλαβαίνει βήμα βήμα βιωματικά...

Τέλος η δυσκολία δε σημαίνει διαφωνία. Σημαίνει δυσκολία και τίποτε άλλο... Δεν υπάρχει διαφωνία, υπάρχουν όρια...

Στη διάθεσή σου για συνέχιση της κουβέντας είτε εδώ με την ανοχή νηματοθέτη και συνομιλητών είτε πριβέ στο ηλεκτρονικό μπουντρούμι Μου...

Α.

 

Like like like like like

 

 

Οπου "Amstel" βαζουμε
Α) "Ενικος"
Β) "Πληθυντικος"

Peace.

 

γένια έχω , κοντά, σου κάνουν; 

Πάει καλά, (εκτός απο την πρώτη πρόταση που δεν πολυκαταλαβαίνω, το συναίσθημα φυσικά και υπάρχει, σε κάθε άνθρωπο) , λειτουργούν όλοι όμως σαν και σένα;

Mα....ποιός δαιμονοποιεί; ...εγω τουλάχιστον όχι. Εγώ παραδέχομαι ότι αμφισβητώ , ελέγχω και κρίνω την απολυτότητα με την οποία παρουσιάζεις αυτές τις "αρχές" ,όπως συνηθίζω να κάνω εξ άλλου με όλες τις "αρχές" που μου σερβίρονται κατά καιρούς .

Λοιπόν, η επι 30 συναπτά έτη σύντροφος και σύζυγος μου θα πρέπει να σου ομολογήσω πως έχει περίπου τα ίδια μυαλά με σένα.Εκτός από το ζήτημα της πολυερωτίας, αυτή είναι αυστηρά μονογαμικό ον. Την "ερωτεύτηκα" πριν απο πολλά χρόνια, όταν σε μια θυελλώδη συζήτηση μιας φοιτητοσύναξης στα κάστρα με θέμα -μεταξύ άλλων- την αιώνια "μάχη" των δύο φύλων και μετά από 3-4 Δεμέστιχες καταναλωμένες μέχρι ρανίδος, είχε πετάξει στην ομήγυρη την ατάκα "εσείς οι άντρες υπάρχετε για να σας πατάμε".
Αν είχα γράψει εγώ αντι για τον Μαραβέγια το "πού να βρω μια να σου μοιάζει, τη ζωή μου έχεις χαράξει" θα είχα εμπνευστεί απο αυτήν ακριβώς την ατάκα, την οποία ,μετά απο αρκετό χρόνο και πολύ κόπο ευτύχησα να την βιώσω απολύτως κυριολεκτικά και σε σχετικό βαθμό μεταφορικά. Δεν θα μπώ σε περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά η πορεία έδειξε πως η μορφή τοπ-μποτομ μας ταίριαξε καλύτερα, καθώς ούτε γω θέλγομαι απο την προοπτική της απόλυτης υποταγής ούτε η καλή μου την επεδίωξε ιδιαίτερα.
Ολα αυτά σημειωτέον ξεκίνησαν σε μια εποχή που αγνοούσα(με) την ύπαρξη του βδσμ και φυσικά ουδέποτε υπήρξε μπούσουλας στη σχέση μας η θεωρία του. Πλαίσια και κανόνες υπήρξαν , άλλαξαν, ξέβαψαν απο ένα σημείο και μετά, όσο με τα χρόνια σιγά σιγά η σεξουαλικότητα και η επιθυμία φεύγει και η οστεοαρθρίτιδα έρχεται και σίγουρα " το υπο δεν δικαιούται να διαφωνεί, να επικρίνει και να αρνείται" αν και απεπειράθει σε κάποιο αρχικό στάδιο να εισαχθεί απο την κυρά πέρασε και δεν ακούμπησε καθώς εγώ τσίνιξα. Ηταν όμως πολύ περισσότερα αυτά που μας ένωναν απο αυτά που μας χώριζαν κι έτσι την φέραμε την βάρκα μέχρι τα σήμερα χωρίς να τηνε μπατάρουμε.
Θα μου πείς, μα αυτό δεν είναι ντι ες. So what, θα απαντήσει ο τζεντλεμαν μέσα μου, ο νταλικέρης θα το λέγε λίγο διαφορετικά ,αλλά εσύ Αγγελε μου βγάζεις το πρώτο οπότε θα καταπιώ το δεύτερο! 
( Θα μπορούσα , κλέβοντας τη σαύρα να πω πως αυτο είναι το δικό μου, το custom ντιες αλλά δεν το λέω ,γιατί θα μου 'ρθει άλλο σεντόνι μετά κατακέφαλα και οι αντοχές μου εξαντλούνται! ) 

Are you talking to me ?

Σίδερα μασάει ο Κουταλιανός και τρέμει στη κυρά του μπρός, το υπο δεν βλέπω κανένα λόγο να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Αμα δεν πάει απ την αρχή πρόθυμο να μην κρίνει, επικρίνει, αρνείται κλπ , δεν πρόκειται να το κάνει άμα το βάλεις να μασήσει σίδερα , ισα ισα που θα βαρυστομαχιάσει , ειδικά αμα είναι κάνα τομάρι ξεροκέφαλο σαν και του λόγου μου!

 

Αν αναφερόσουν σε σκλάβους αγαπημένη, θα συμφωνούσα. Αλλά δεν είναι όλες οι σχέσεις Κ/υ οι ίδιες και σε κάποια επίπεδα σχέσεων που δεν είναι 24/7 TPE, μια χαρά χωράνε όλα όσα διαπραγματεύτηκαν κι όσα και όσο γουστάρουν αυτοί που εμπλεκονται σ αυτη την σχέση. Κι αν ούσα υποτακτική σε σχέση περιορισμένης ανταλλαγής, στα πλαίσια που συμφωνήθηκαν και δεν υπάγεται κάποιος τομέας της ζωής μου σ αυτό το πλαίσιο και να διαφωνώ έχω δικαίωμα και να εκφράζω διαφορετική άποψη και να αρνούμαι αυτά για τα οποία δεν έχω ποτέ συναινέσει. Να τσακώνομαι σαν κατίνα όχι. Να φωνάζω και να βρίζω σαν λιμενεργάτης? όχι. (αναρωτιέμαι αν αυτό εννοείς κι απλά το εξέφρασες τόσο μηδενιστικά για να γίνει κατανοητό) Να εκφράζω όμως την διαφωνία μου μέσα σε πλαίσιο ενηλικων και δη με μια αυτογνωσία ικανούς να επικοινωνήσουν ανθρώπους, ναι. Κι αν ενώ έχω συμφωνήσει πως δεν ακουμπά τα της εργασίας μου και μου ζητήσει να κάνω κάτι που την βλάπτει και να αρνηθώ έχω δικαίωμα, πέρα από το να εκφράσω την διαφωνία μου.
Ως σκλάβα, ναι, δεν αρνιέμαι και δεν διαφωνώ, αλλά ακόμη κι εκεί, μπορεί να ληφθεί άδεια για να μιλήσει ακόμα κι αυτή ελεύθερα και να εκφράσει ειλικρινά ότι σκέφτεται.

Τα περί πληθυντικού τα έγραψα πολλές φορές, αλλα συνοπτικά:
Μου είναι ευκολότατο να μιλώ είτε στον ενικό, είτε στον πληθυντικό. Δεν εκφράζει όμως από μένα κάποιον επιπλέον σεβασμό μια και στον ενικό να μιλώ, το ίδιο θα νιώθω και εξίσου θα εκτιμώ αυτούς που εκτιμώ. Βρίσκομαι πλέον στην ηλικία που είχαν οι καθηγητές στο πανεπιστήμιο μου που λόγω διαπαιδαγώγησης, απευθυνόμουν αυτόματα στον πληθυντικό. Ομολογώ λοιπόν, πως όταν πλέον γίνεσαι αυτός στον οποίο απευθύνονται στον πληθυντικό, αντιλαμβάνεσαι πως την έχει την ευχαρίστησή του, αλλά πέραν του καυλωτικού της υπόθεσης κι αν δεν είναι εργαλείο εκπαίδευσης ή ερωτικό συμπλήρωμα ή/και ανάγκη αυτού που τον εκφράζει από δέος, αν πραγματικά το Κ έχει ανάγκη τον πληθυντικό για να διατηρήσει την ασυμμετρία και να βιώσει την κυριαρχικότητα του, τότε υπάρχει πρόβλημα κατά την άποψή μου. Και φεύγει και η καύλα. lol

 

Θα ηθελα μονο να πω οτι η εμπιστοσυνη ειναι το δομικο υλικο μιας σχεσης και ποσο μαλλον μια τετοιου ειδους σχεση. Οχι ο πληθυντικος  . Αν δε σεβεται κι αν δεν εμπιστευεται ενα υ τον Αφεντη του εχει νοημα αν του μιλαει στον πληθυντικο η στον ενικο;

 

@anthea[C_M]
η αντίρρησή μου αφορούσε στα "συστατικά" της υποταγής που αναφέρατε κι όχι στη χρήση ή μη του πληθυντικού - έχω καταθέσει την άποψή μου επ'αυτού σε προηγούμενη ανάρτησή μου.

Επιπλέον, ένα υ χωρίς σεβασμό κι εμπιστοσύνη, απλώς δεν είναι υ του αφέντη του.

 

Δεν ετυχε να δω την προηγουμενη αναρτηση σου. Θα ψαξω να τη βρω.