Επιβολή Ελέγχου

Ισως να μην το καταλαβαινετε αλλά είναι λίγο αντιφατικο αυτο που γράφετε . Αν το υ αναγνωρίζει την ισχύ του Κ (πώς; μυρίζοντας τα νύχια του; ) τί άλλο πιστευετε ότι θα κάνει στο τέλος απο το να υποταχθεί;

 

Η επιβολή ελέγχου ειναι απαραίτητο συστατικό για μια D/s σχεση και φυσικά δεν υπαρχει άλλος δρόμος απο το να τηρείται οτι απαιτείται απο την πλευρά της Κ μου.Αυτο ειναι και ο πυρήνας μιας τέτοιας σχέσης .

 

Επισης (συγνωμη για την δεύτερη απάντηση )τα αισθήματα που μου προκαλεί ειναι ασφάλεια και αίσθηση πως η Κ μου νοιάζεται πραγματικά για το καλο μου και για την σωστή εκπαίδευση μου.

 

Μιας και είσαστε σε θέση να αντιλαμβάνεστε τι δεν έχω καταλάβει,θέλετε να μου το εξηγήσετε κι εμενα;  

 

Ναι νομίζω σε τέτοιες καταστάσεις μια βοήθεια με τη μορφή μιας κάποιας πίεσης (που εκείνη την ώρα μπορεί να μην είναι καθόλου ευχάριστη) μπορεί να αποβεί βοηθητική έως και παράγων επιβίωσης της σχέσης  

Θα μπορούσε και να μην υποταχθεί... Είναι το "πολύ καλό αλλά όχι για μένα".  

 

Πολύ καλό, ποιο ακριβώς; αλλά όχι για εσάς.

 

Ω, φυσικά αποδέχομαι ότι υπάρχουν και κυριαρχικοί που χωλαίνουν στο κομμάτι αυτό. Παρόλα αυτά, αν πραγματικά συνάπτουν λειτουργικές σχέσεις, έτσι το κάνουν. Κανένας δεν θέλει να γαμάει ένα τσόφλι. Την φέρνουν εκεί που αξίζει κάτι - ή πολλά.

Ίσως κάποτε αποδεχθείτε ότι κάποιοι κυριαρχικοί νιώθουν όμορφα που προσφέρουν στην υποτακτική την ευκαιρία να αναπτύξει την προσωπικότητά της στο έπακρο.

Περί απόλαυσης ο λόγος, πάντα. Υψηλής απόλαυσης. Υψηλότερης, για την ακρίβεια.

Αλλά φυσικά και οι χαμηλότερες απολαύσεις δεν είναι αμελητέες. Ορίστε, το παραδέχθηκα. 

 

Δεν διαφωνώ.

Και για την ερωτική ψυχοθεραπεία σε ψυχίατρο θα πάει;

 

Το ηγούμενο μέλος, ό,τι ηγούμενο μπορεί να είναι εν πάση περιπτώσει, αποφασίζει να κάνει μια επιλογή/να ανταποκριθεί/να επιλέξει/να διαλέξει -όποια έκφραση σας κάνει τεσπά- προς το ακόλουθο μέλος.
Αν αυτή η επιλογή έχει ένα κάποιο περιεχόμενο -πέραν του ωραία β'ζα, κωλάρα, φρεγάτα, σουλτάνα κλπ- αντανακλά και την προσωπικότητά του.
Προσ'χή εδώ... ο άνθρωπος μπορεί να είναι τα πάντα όλα από κάθε άποψη, αλλά να προτιμά κάποια που εκ πρώτης όψεως δεν ανταποκρίνεται στο δικό του φαίνεσθαι από κάποιον εξωτερικό παρατηρητή, να ξηγιόμαστε...

Εφόσον λοιπόν ανταποκριθεί, τρόπον τινα, και τα ακολουθο μέλος, το μονοπάτι που θα βαδίσουν και το πώς θα το βαδίσουν είναι δουλειά του. Και λόγος δεν πέφτει σε κανένα, απλό...
Από Ελένη από το "Κωσταλέξι" ίσαμε Γλύκαντζη-Αρβελέρ να σε καμαρώσω μάνα μ', στα παπάρια μας, δική του και δική τους δουλειά...
Εμείς μπορεί να λέμε ό,τι θέμε οι απόξω, δικαίωμά μας, αλλά είναι δική τους δουλειά και σεβαστόν... Μεγάλα παιδγιά είναι και παντού έτσι είναι...
Είναι προφανές πως οι παραλλαγές στο μονοπάτι τους είναι άπειρες... Και ξανα μανα δεν μας μέλλει...
Και ξανά μανά είναι μεγάλα παιδγιά..

Δεν μπορεί λοιπόν ούτε ένα ηγούμενο ούτε ένα ακόλουθο μέλος μιας σχέσης να πασπαλίζει με μπέικιν πάουντερ τα αρχίδια ή το μουνί της όπoιας ομηγύρεως/αγοράς/κοινότητας/διαγαλαξιακής ομάδας με το τι έκανε και τι δεν έκανε, τι ώφειλε και τι δεν, πώς το χειρίστηκε ή δεν...
Μπορεί να πάρει το ζουμί της "ιστορίας" και να αποτυπώσει ευθαρσώς τα βιώματά του, αυτά δεν μετράνε έτσι κι αλλιώς..?
Με την αισθητική που φέρει ο καθείς σε κάθε επίπεδο...
Βεβαίως και φυσικά και καραμπαμπάμ δεν μπορεί ο πάσα ένας/μία να κάνει την δική του αισθητική, παντιέρα του στιλ "αυτό είναι το καλό ζητούμενο που δεν μούδωσε ο μπήξε/δείξε" ή "τέτοια να ζητάτε κι εσείς"...

Μεγάλα παιδγιά είναι κι αυτοί που δγιαβάζουν, μιαν άκρη θα την βγάλουν, όποια κι αν είναι...
Δεν είναι η άποψή μας θέσφατο, δεν είναι "γραμμή", δεν είναι οδηγία προς ναυτιλομένους...

Προσωπικώς έχω από περιστασιακές έως κάθετες αντιρρήσεις για το τι έχει κάνει ή όχι κάποιος κόσμος εδώ μέσα ...
Μα πόσο στα αρχίδια τους η άποψή μου , φυσικώ τω λόγω, ισχύει και αντιστρόφως εννοείται...
Δεν το κάνουμε θέμα, δεν υπάρχει θέμα, δεν υπήρχε ποτε...

Οι απόψεις από δω ή απο κει είναι επιεικώς χουλιγκάνικες από κάθε άποψη και φτου κι από την αρχή...

Πόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό αυτό..?

Υπάρχει και εξαίρεση στα παραπάνω: Ο ψιλοψυχάκιας, ο πειραγμένος, το εκδικητικόμουνον, ο τελειωμένος...
Αν υπάρξει θέμα και ψιλοπερικυκλωθεί, ένα σιχτίρ θα πέσει κι ένα μάινα τα πανιά ομοίως...

 

Ένα ισχυρό άτομο, ένα κυριαρχικό άτομο. Μπορεί να αναγνωρίσουμε την ισχύ κάποιου κυριαρχικού ατόμου αλλά να μην του υποταχθούμε γιατί δεν θα μας ταιριάζει.

 

Πώς την αναγνωρίζετε την ισχύ; Μυρίζοντας τα νύχια σας; Γιατί έτσι σας είπαν τρίτοι, γιατι είστε οξυδερκής και έμπειρη και ξέρετε πολλά; Ασκήθηκε πάνω σας αλλά εσείς είπατε "καλέ ναι, με κυριαρχείτε άρα έχετε ισχύ πάνω μου αλλά δεν σας το επιτρέπω και τζους γιατί δεν ταιριαζουμε;" Το ίδιο ρώτησα και την @dina. Προσπαθώ να καταλάβω την νοητική κατασκευή που κάμετε.