Η κρίσιμη στιγμή που λες το ΟΧΙ

Υπόσχομαι ( στον εαυτό μου, σε κανέναν άλλο ), ότι δεν θα ξαναγράψω ούτε μια γραμμή σε νήμα που ν' αφορά Α ή σ.
Πηγαίνοντας με την λογική και σίγουρα "πατώντας" στο πως σκιαγραφήθηκε η φιγούρα του σκλάβου ανά τα χρόνια ( όχι του βουδουσουμικού "αδελφούλη" του ),
δεν του απαγορευόταν να αισθανθεί ή να εκφράσει την όποια άρνηση του. Απλά, ήταν στην διακριτική ευχέρεια του Αφέντη του, να την αποδεχόταν ( με ή χωρίς περιορισμούς που αυτός ο τελευταίος θα έθετε ) ή να την απέρριπτε συλλήβδην ( με ή δίχως συνέπειες για τον σκλάβο ).
Όποιος θα ήθελε, ας προχωρούσε στις κατάλληλες αναλογίες και ας έβγαζε για τον εαυτό του τα συμπεράσματα του, καθώς και το αν και κατά πόσο η βουδουσουμική σκλαβιά θα πλησίαζε ( περισσότερο ή λιγότερο ) την προγενέστερη συγγενή της, απ' την οποία υποθετικά θα ήθελε, να δανειστεί* αρκετά στοιχεία.

* Τα καταφέρνει? Κι αν ναι μέχρι ποιου σημείου? Επιπλέον, θα υπήρχε κάποιος καθολικός κανόνας?

Καληνύχτα σ' όλους ανεξαιρέτως.  

 

Μήπως θα μπορούσατε να μας πείτε μερικά λόγια παραπάνω επί του θυμικού? Αν κατάλαβα καλά υποστηρίζετε ότι το υ ή το σ δρα, ενεργεί σύμφωνα με τα συναισθήματα? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Ζητώ συγνώμη από την @margarita_nikolayevna αν βγαίνω εκτός θέματος αλλά δεν μπορώ να το κατανοήσω επαρκώς.

 

Δεν εχεις γνωρίσει ουτε εναν ερωτευμένο στην ζωή σου ;  

 

Δεν πιστεύω πως έχει καμία σχέση ο έρωτας με αυτό.
Και αν τον εμπλέξουν κακώς το κάνουν.
Ας τον αφήσουμε λοιπόν τον έρωτα έξω από όλο αυτό.

 

Δηλώνω υ εντελώς συνειδητά ναι. Για μένα το στάτους μέσα σε ένα τέτοιο χώρο δηλώνει απλώς τη μεριά από την οποία προσέρχεται κανείς στο διάλογο (από την πάνω ή την κάτω "μεριά"). Σε συζήτηση Μ/μας με τον Κ μου, μου είχε πει ότι και Αυτός έτσι ακριβώς το βλέπει και πως δεν χρειαζόταν/δεν ήθελε να αλλάξω στάτους, η οποια δική Μ/μας σχέση είναι κάτι που αφορά Ε/εμάς. Οπότε δεν το άλλαξα. Δεν λέω ότι όλοι το βλέπουν έτσι, απλώς σας απαντώ στο γιατί θέτω παράδειγμα τον εαυτό μου.  

Ακόμη και σήμερα, η πιο βασική εκπαίδευση την οποία περνάω είναι να μην ενεργό με βάση το θυμικό μου αλλά να βάζω τη λογική μου να έχει τον έλεγχο. Δεν μου ζητείται αυτό απλώς, είναι εντολή. Οπότε οφείλω να μην ενεργώ με βάση το θυμικό. Στο μέτρο που μπορώ τουλάχιστον.
Ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας στο νήμα μου  
Η εμπειρία είναι πάντα κάτι πολύτιμο  

 

Ας το κάνω λίγο πιο δύσκολο, αφού από τη μια φοβόμαστε και από την άλλη την βρίσουμε, ένεκα που είμαστε και πλάσματα μπαγαμπόντικα και μπαμπέσικα μερικές φορές...

Ελευθερία από τό "ελεύθειν όπου ερά τίς», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί».
Ελεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ερώ = αγαπώ, από το έρως (είπαμε στην ελληνική δεν έχουμε μόνο ένα ρήμα για το αγαπάω, ατιμούλικα)...

Ελευθερία λοιπόν δεν είναι, το να μην είσαι δούλος, αλλά το να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα…
Βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι σου κάνει ...έρωτα (πώς λέει ο λαϊκος βάρδος "'επαθα έναν έρωτα..? έτσι!) το πας παρακάτω το πράμα, συγκλονίζει συθέμελα το είναι σου, προχωράς, υπερβαίνεις..!

Ζώντας ερζάτς, ελευθερία καπούτ...
Ονειροφαντασιώνεσαι απλώς...
Και ονειροφαντασιωνεσαι όταν μένεις από επιλογές που δεν παράγει η γκλάβα σου είτε γιατί είσαι γκαγκά είτε γιατί αποδέχτηκες να γίνεις, με λίγα λόγια φοβάσαι...

Άρα λοιπόν...
Το να το διερευνάς στα οριά του (και συνειδητά κι απ' όλα) θέλει πολλά αρχίδια και από τις δυο μπάντες, για να το φέρω στα καθημάς...
Κατανοητόν..?
Κι αυτό είναι περιεχόμενο... Συνιστά περιεχόμενο...
Δεν είναι κέλυφος, δεν είναι απλώς ένα ιντελεκτιέλ RPG...

Φτάνει ως εδώ, μη καεί κι η φλάντζα...!

 

εμείς να τον αφήσουμε απέξω. το θέμα είναι αν μας αφήνει αυτός.

 

Ελευθερία λοιπόν δεν είναι, το να μην είσαι δούλος, αλλά το να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα…
Βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι σου κάνει ...έρωτα (πώς λέει ο λαϊκος βάρδος "'επαθα έναν έρωτα..? έτσι!) το πας παρακάτω το πράμα, συγκλονίζει συθέμελα το είναι σου, προχωράς, υπερβαίνεις..!



Ομολογώ πως βαριεμαι αφόρητα να διαβαζω σεντόνια αλλα αυτή η φράση ειναι to the point που λεμε εντο στο ελλάντα..  
Ολα τα αλλα ειναι ναχαμε να λέγαμε.  

 

Καλε γιατι να τον αφησουμε απ εξω?  
Παμε καλα? Εχουμε πολλες ζωες να ζήσουμε και μας παιρνει να κανουμε δοκιμές??

 

εσύ μια. εγώ πολλές  

 

Τι να μας πεις και συ και συ και συυυυ απ τη ζωη σου... Μια νυχτα απ τη δικη μου ολοκληρη η δικη σου! Χαχαχα (το κατεστεψα παλι? Τσίπουρο speaking )