Αντίσταση κι Αντίδραση

That makes two of us.  

Cheerio.

 

Κάντε ένα πειραματάκι: Προσπαθήστε να βάλετε κάποιον που δεν ξέρει ούτε το λατινικό αλφάβητο να διαβάσει Σαίξπηρ. Θα δείτε ότι δεν μπορεί.
Δεν μπορείς να διδάξεις σε κάποιον κάτι για το οποίο δεν έχει την παραμικρή ιδέα.
Έτσι, δεν μπορείς να διδάξεις σε ΚΑΝΕΝΑΝ να προσφέρει, να έχει υπομονή και συνέπεια αν δεν ξέρει τι θα πει προσφορά, υπομονή, συνέπεια...
Φυσικότατα και μια υ ξέρει να προσφέρει, να υπομένει, να είναι συνεπής! Αυτό που θέλει ΕΚΕΙΝΗ να της διδάξει ένας Κ είναι να προσφέρει καλύτερα, να υπομένει καλύτερα, να είναι πιο συνεπής. Και κυρίως να τα κάνει όλα αυτά με τον τρόπο που θέλει ΑΥΤΟΣ.
Γιατί; Γιατί Τον γουστάρει, γιατί ΤΟΝ θέλει, γιατί ΤΟΝ θαυμάζει, γιατί είναι ο Έρωτάς της, γιατί τη βρίσκει να της τα μαθαίνει αυτά κάποιος ΑΛΛΟΣ, το απολαμβάνει, την καυλώνει.
Επαρκής αντίδραση από μια υ;;
 

 

δεν μπορεις να διδαξεις σε κανεναν τιποτα αν αυτος δεν θέλει.

 

Who cares..?

 

Πολύ σωστά. Γιατί βαριέται να μάθει μόνη της. Πες το ντε...  Και ακόμα πιο σωστά είπε και ο φίλος ότι δεν μπορεί να διδάξεις κανέναν εάν δεν θέλει ο ίδιος. Επίσης θα την διδάξει τις δικές του αλήθειες σωστά; Η μπημπως θα την βοηθήσει να μάθει μόνη της...; Χλωμό... Και λες: να προσφέρει περισσότερα, να είναι περισσότερο υπομονετική κτλ. Και θα τα μάθει νομίζεις να είναι όλα αυτά επειδή το λέει ένας Κ; Θες να πεις ότι αυτή η αλλαγή - αυτή η καλή αλλαγή -μέσα της θα επέλθει από κάποιον άλλον...; Η μέσα από την καυλα..; Η με το ζόρι κάποιες φορές για να μην δυσαρεστήθει ο Θεουλης; Έτσι νομίζεις ότι αλλάζει ο άνθρωπος; Ίσα ίσα που αυτό πολλές φορές είναι επικίνδυνο και φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Βρίσκεσαι καυλωμενη και μέσα σε σύγχυση και ψάχνεις έναν καυλιαρη Θεό να σε σώσει; Αμ δεν σώνεσαι με τίποτα. Εκτός... κι αν είναι μόνο η καυλα και τίποτα άλλο. Οπότε είναι ΜΟΝΟ η καυλα ΣΟΥ. Ζητώ η καυλα τότε!  

 

Αλήθεια είναι ότι ζούμε σε μια κοινωνία που το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων κρατάει στάση "για όλα φταίνε οι άλλοι κι εγώ δεν έχω κανένα μερίδιο ευθύνης" ο καθένας για τους λόγους του.
Με βάση αυτό νομίζω ότι δεν σκέφτομαι με βάση το μέσο όρο γιατί πάντα αναρωτιέμαι πιο είναι το μερίδιο της δικής μου ευθύνης σε ότι λαμβάνει χώρα και με αφορά. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμία ατομική πρόοδος στην προσωπικότητα αν ζεις με την πλάνη ότι δεν είσαι συνυπεύθυνος για όσα γίνονται γύρω σου και σε αφορούν. Όλοι είμαστε μέρος ενός ευρύτερου συστήματος και αλληλεπιδρούμε με αυτό και όλα τα μικρότερα υποσυστήματα στα οποία εντασσόμαστε είτε αυτό μας αρέσει, είτε όχι.
Το θέμα εμπιστεύομαι ή όχι όμως έχει να κάνει τόσο με το τι εργασία έχουμε κάνει εμείς ατομικά σχετικά με το θέμα αλλά και κατά πόσον έχουμε "αρνητικές" εμπειρίες από καταστάσεις που δείξαμε εμπιστοσύνη και η κρίση μας (για διαφόρους λόγους όπως πχ εμπιστεύτηκα κάποιον που είχε δόλο και το έκρυβε καλά, ήμουν παιδί, είμαι ανώριμος κλπ) δεν ήταν τελικά σωστή.
Άλλος όταν τον ρίξει ο γάιδαρος θα σηκωθεί θα τιναχτεί και θα τον ξανακαβαλήσει, άλλος θα μείνει κάτω και θα κλαίγεται, άλλος θα μείνει καθιστός και θα περιμένει κάποιον να έρθει να τον σηκώσει κλπ κλπ
Προσωπικά λειτουργώ με μια ενδιάμεση διαδικασία. Δηλαδή έχω θετική στάση αλλά έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι πρέπει να έχω τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση μέχρι ο άλλος να καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη μου.
Σίγουρα όμως δεν θα του πάρω το κεφάλι με το πρώτο πέσιμο, εξετάζω το πως και το γιατί και συνεχίζουμε τη κοινή μας πορεία μέχρι να μάθουμε να λειτουργούμε σαν ένα όπως και στην άσκηση. Αν τώρα δεν είναι καλός οδηγός και δεν μπορούμε να γίνουμε έναν προφανώς και αλλάζω "οδηγό".
Συνήθως όμως είμαι στη θέση του οδηγού.

Φυσικά και συμφωνούμε άλλωστε δεν είμαι μέσα σε μια τέτοια σχέση, δεν προτίθεμαι να μπω επίσης, τα όρια μου είναι πολύ πιο στενά, παρόλα αυτά ψάχνοντας να βρω δικά μου κομμάτια έχω ανάγκη να κατανοήσω με τον δικό μου τρόπο (νομίζω ότι ο καθένας ατομικά έχει τον δικό το μοναδικό τρόπο που κατανοεί τα πράγματα) κάποια κομμάτια και αυτών των σχέσεων.
Αποδέχομαι όλων των ειδών τις σχέσεις δεν κρίνω καμία (εκτός της παιδεραστίας) ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους που εμπλέκεται σε όποια σχέση εμπλέκεται.
Ακόμη κι αν έχουμε 10 ζευγάρια που εμπλέκονται σε ίδιου τύπου σχέσεις πάλι οι ατομικοί λόγοι του καθενός διαφέρουν ο ένας από του άλλου.

Αυτό που έχω καταλάβει αναφορικά με τις εντός ενός M/s πλαισίου μετά από όλες τις απαντήσεις που ειπώθηκαν είναι ότι ο ένας εμπιστεύεται πλήρως κι άλλος έχει πάντα δίκιο καθώς και την ευθύνη για όλα.
Κοινώς πρέπει να κυλίσει ο τέντζερης να βρει το κατάλληλο καπάκι, αμφοτερόπλευρα. Αλλιώς δεν ....
Σίγουρα είναι ένα πλαίσιο που δεν με εκφράζει τουλάχιστον όχι από την πλευρά του s μέλους, θα μπορούσα να πω ότι απλά ίσως έχω ψήγματα της Μ πλευράς αλλά παρόλα αυτά είναι ένα πλαίσιο και αυτό.

Εξ ορισμού λοιπόν μόνο θεωρητικά μπορώ να εκφράσω άποψη για το σχήμα και επ ουδενί θέση εντός ενός M/s πλαισίου.

Ευχαριστώ για την ανάλυση όπως πάντα κατατοπιστικότατος.

Καλό μήνα  

 

Το θυμικό άλλωστε είναι το ψυχικό κομμάτι που περικλείει το συναίσθημα και την βούληση και είναι το κέντρο της ύπαρξης μας.
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα η ψυχή έχει τρία μέρη (λογιστικόν, θυμοειδές, επιθυμητικόν) (Φαίδρος ή Περί Kαλού, κεφ. 25 & 34).
Η ψυχή λέει μοιάζει με ένα άρμα, συρόμενο από ένα ζεύγος πτερωτών ίππων και οδηγούμενο από έναν ηνίοχο. Το λογιστικό και κατ΄ εξοχήν ανθρώπινο μέρος εκφράζει ο ηνίοχος, ενώ τα δύο ιππόμορφα μέρη εκφράζονται από το θυμοειδές (λευκός ίππος) και το επιθυμητικόν (μαύρος ίππος). Ο πρώτος οδηγείται χωρίς χτυπήματα, μόνον από τα κελεύσματα και τους λόγους του ηνιόχου, ενώ ο δεύτερος μόλις που συγκρατείται από το μαστίγιο και τα κεντρίσματα. Η αντίθεση αυτή μεταξύ των δύο “αλόγων” μερών της ψυχής γεννά το εσωτερικό δράμα της ζωής του κάθε ανθρώπου.
Ο Πλούταρχος στο έργο του “Πλατωνικά Ζητήματα” (Ζήτημα Θ΄) αποσαφηνίζει περαιτέρω το είδος της σχέσεως μεταξύ των μερών της ψυχής, λέγοντας ότι χαρακτηριστικό του θυμοειδούς η θυμικού μέρους είναι να κυβερνάται και να κυβερνά, του λογιστικού μέρους μόνο να κυβερνά, ενώ του επιθυμητικού μέρους μόνο να κυβερνάται. Έτσι, αναδεικνύεται η ενδιάμεση φύση του θυμικού και γίνεται φανερός ο λόγος για τον οποίο αποτελεί το “κλειδί” για την ενοποίηση του συνόλου της ψυχής: η πειθαρχία και η αρχηγία ανήκουν στην φύση του θυμικού, αφού αυτό υπακούει στην λογική, ενώ εξουσιάζει και τιμωρεί την επιθυμία όταν εκείνη επαναστατεί προς την λογική.
Ίσως αυτό σε βοηθήσει να το αφήνεις μερικές φορές χωρίς λουράκι  
Και να ανταποκρίνεται καλύτερα και στις βόλτες που το βγάζουν οι άλλοι...

 

Α, όλα κι όλα μελλισάκι εγώ με λαχανί μαλλί δεν κυκλοφορώ που να χτυπιέται ο Δίας, να διαπραγματεύομαι για σχέσεις που μετά από πολύ σκέψη έστειλα στον αγύριστο ούτε συζήτηση και πρώτο τραπέζι πίστα μόνο όταν πάω στον παράδεισο!!!
Ε τα άλλα piece of cake τα περισσότερα είναι ούτως ή άλλως ατομικοί στόχοι  

 

Να γίνω λίγο ο συνήγορος του θηλυκού?  
Η @margarita_nikolayevna μιλάει για ένα γυναίκες με βούληση και κρίση που έχουν επιλέξει να είναι εκεί που είναι άρα θεωρούν ότι μπορούν να δείξουν εμπιστοσύνη.
Εσύ μιλάς για το ποσοστό που δυστυχώς υφίσταται και τις σέρνουν από τη μύτη τύπου ότι πεις εσύ αγάπη μου και τι ωραία που τα λες κι έχω κρεμαστεί δαχτυλιδάκι από τα γεννητικά σου όργανα γιατί δεν έχω κι άλλο σκοπό της ζωής.
Αυτές οι δυο όμως οπτικές υπάρχουν εντός και εκτός πλαισίου BDSM αν το καλοσκεφτείς έχει να κάνει με το ποια είναι και όχι με το που επιλέγει να ενταχθεί.

 

Ω μα βέβαια έτσι είναι! Η ιδρυτική αρχή κάθε σχέσης μαθητείας  

 

Δεν το λέω. Γιατί δεν είπα αυτό εγώ   Και ούτε είναι έτσι, ακόμη και αν έτσι νομίζετε. Η φράση είναι "γιατί ξέρει ότι κάποιος Άλλος μπορεί να την οδηγήσει να μάθει καλύτερα"  
Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που αναγνωρίζουν ότι καποιοι άλλοι ξέρουν καλύτερα από αυτούς  

Μα το είπαμε: αυτή είναι η ιδρυτική συνθήκη κάθε σχέσης μαθητείας. Και όπως είπαμε αλλού, ο Κ δεν είναι βιαστής, θέλει η υ να είναι μαζί του.

Εσείς αυτό μου το λέτε σαν δική σας αλήθεια ή σαν κάτι άλλο;  

Καθόλου χλωμό. Έτσι ακριβώς γίνεται.
Αλλά εσείς ως switch θα έπρεπε να τα ξέρετε καλύτερα από μένα αυτά, αφού τα ξέρετε και από την "πάνω" και από την "κάτω" μεριά. Εγώ μόνο από την "κάτω" τα ξέρω.

Η αλλαγή θα επέλθει με τη βοήθεια κάποιου άλλου και με την καθοδήγηση του αλλά με απόφαση δική της.

Και μέσα από την καύλα. Η καύλα είναι τυράκι στην πορεία προς το καλύτερο, όπως μας δείχνει η ίδια η φύση όπου κι αν κοιτάξουμε.

Αμε! Ακόμη και για αυτό το λόγο. Αν βρείτε κάποια που να θέλει να κάνει πράγματα για να σας βλέπει χαρούμενο κι ευτυχή, να την κρατήσετε κοντά σας, είναι κάτι πολύ όμορφο. Όταν το ζήσετε, θα με θυμηθείτε.  

Ναι ναι! Ακριβώς έτσι  

Καταρχάς: Και βέβαια ζήτω η καύλα, αν όλοι καύλωναν όσο ήθελαν, ξέρετε πόσο λιγότερους υστερικούς, θυμωμένους, επιθετικούς, αγενείς και δυστυχείς ανθρώπους θα είχαμε;;;    

Τα μπλέξατε λίγο όμως. Όταν έχω καύλες, θέλω να με πηδήσει, όχι να με σώσει. Επιθυμώ δηλαδή να νιώθω καύλα, όχι να απαλλαγώ από αυτή.
Και ως προείπον, όχι, δεν είναι μόνον η καύλα, απλά η καύλα είναι το τυράκι προς το καλύτερο.  
Επίσης, ξέρω πάρα πολύ καλά ότι η καύλα και η απόλαυση προκύπτουν από τη διαφορά. Και πως η καύλα και η απόλαυση υπάρχουν ακριβώς επειδή (αιτιώδης η σχέση) υπάρχει η διαφορά, ένας ισχυρότερος και ένας λιγότερο ισχυρός.
Και αυτό το ψυχανεμίζονται κι εσείς όλοι, όλοι όσοι είναι εδώ μέσα. Και για αυτό ακριβώς είναι εδώ μέσα. Αλλιώς θα ήμαστε ένας ιστότοπος που θα συνομιλούσαμε 7-8 ανώμαλοι και κανείς άλλος.
Το ότι είναι τόσα άτομα εδώ μέσα σημαίνει ότι ψυχανεμίζονται ακριβώς αυτό.
Απλώς κάποιοι δεν έχουμε ενοχές να το παραδεχτούμε στον εαυτό μας πρώτα από όλα.  

 

Ναι έτσι ακριβώς είναι κι έτσι το αντιμετωπίζω και το αντιλαμβάνομαι κι εγώ