Αντίσταση κι Αντίδραση

είναι ενα σημαντικό βήμα το να τις δεις και να τις καταλαβεις. θετικό ή αρνητικό. ανάλογα τι θα δεις και τι θα καταλάβεις.... 

 

Τι εννοείτε εξωτερικές αγαπητέ.

Γνωρίζετε κάποιον άνθρωπο που να υπέστη την ελάχιστη "εξωτερική" αλλαγή χωρίς να τον επηρεάσει εσωτερικά; Χωρίς να τον φέρει αντιμέτωπο με την έως εκείνη τη στιγμή δομή του; Που δεν χρειάστηκε να γκρεμίσει τοίχους για να βιώσει την αλλαγή;

Γνωρίζετε άνθρωπο που άλλαξε για παράδειγμα σχολείο, σπίτι, γειτονιά, γκόμενα, γκόμενο, που άλλαξε πόλη, που πήγε στρατό, που απολύθηκε από τη δουλειά του, που γέννησε, που χώρισε, που άλλαξε χρώμα στο μαλλί, που τον έδιωξε ο πόλεμος από τον τόπο του, που που που που ... και να μην βρέθηκε μπροστά σε τοίχους που όφειλε να υπερπηδήσει;

Που δεν χρειάστηκε να παλέψει για να υπερπηδήσει εμπόδια;

Και γνωρίζετε άνθρωπο που να πέρασε το εμπόδιο επειδή το αγάπησε και συμφιλιώθηκε μαζί του;

Μας λέτε εδώ πως ο άνθρωπος αν αγαπήσει το μέσα του, τις ενοχές του, τα σκοτεινά του σημεία τότε επέρχεται η αλλαγή.

Και τι είναι αυτό το μέσα του;

Αγαπητέ ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα.

Είναι ένας οργανισμός που κατά τη γέννηση του είναι απλά προγραμματισμένος να τρώει, να πίνει, να χέζει, να κατουράει και να αναπαράγει.

Όλο το υπόλοιπο είναι μια κοινωνική κατασκευή. Είναι αποτέλεσμα εκπαίδευσης.

Εκπαιδεύεται στο να στο να είναι ένα γρανάζι ενός συγκεκριμένου πολιτισμού, όποιος και αν είναι αυτός ο πολιτισμός, και να υπηρετεί με αφοσίωση όσα ο πολιτισμός στον όποιον κατά τύχη γεννιέται επιτάσσει και επιβάλλει.

Στον δυτικό πολιτισμό για παράδειγμα για την κατασκευή του δυτικού ανθρώπου φροντίζουν η οικογένεια, η εκπαίδευση, η θρησκεία και άλλα τέτοια "θεσμικά όργανα" για την ένταξη του αρχικά βρέφους και στη συνέχεια νηπίου στον πολιτισμικό περιβάλλον που το περικλείει χωρίς καν να τον ρωτήσουν αν το αποδέχεται. Καταργούν δηλαδή την δυνατότητα της κριτικής σκέψης.

Κάθε πολιτισμός είναι και ένα ηθικό σύστημα.

Κάθε παράβαση, παραβίαση των ηθικών επιταγών που ένας πολιτισμός επιβάλλει θέτει τον άνθρωπο στο περιθώριο και φυσικά τον φορτώνει ενοχές γιατί θεωρεί πως παραβιάζει το ηθικόν άρα και το νόμιμον.

Και εσείς μας λέτε να αγαπήσει τις ενοχές.

Και όταν τις αγαπήσει θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Δηλαδή για παράδειγμα κάποιος άνθρωπος έχει μια ενοχή γιατί ενώ έδωσε όρκο πίστης και αφοσίωσης στα 25 του χρόνια σε έναν άλλον άνθρωπο πως θα είναι μαζί και παντρεμένοι έως τα βαθιά γεράματα μετά από 10 χρόνια ξενοπηδάει και θέλει να τα αλλάξει όλα. Νιώθει πως ο όρκος πίστης και αφοσίωσης του τότε δεν ανταποκρίνεται στο τώρα του.

Ουπς!!! ενοχή... παραβίασε κανόνα.

Βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν τοίχο. Είναι μπροστά σε ένα εμπόδιο.

Πως το υπερβαίνει;

Κατά τη γνώμη σας αρκεί να αγαπήσει το εμπόδιο, δηλαδή να αγαπήσει τον τοίχο που τον καταπιέζει.

Κατά τη γνώμη μου το υπερβαίνει αν το γκρεμίσει.

Και η κατεδάφιση είναι μια νοητική και διανοητική διαδικασία.

Γιατί αυτός ο άνθρωπος έδωσε έναν τέτοιο παράλογο όρκο;

Μα φυσικά γιατί έτσι εκπαιδεύτηκε.

Αγαπητέ ο άνθρωπος δεν είναι αγάπη, είναι νόηση, είναι μυαλό.

Και όλα αυτά τα δαιδαλώδη περί του να δεις ποιος αληθινά είσαι και να βρεις τον εαυτό σου, να βρεις την αγάπη, να αγαπήσεις τις ενοχές σου, να έχεις θετική σκέψη και και και και και... δεν είναι τίποτε άλλο από αποπροσανατολιστικά.

Ο άνθρωπος είναι ο εαυτός του όταν είναι ελεύθερος. Όταν δεν ετεροκαθορίζεται αλλά αυτοπροσδιορίζεται.

Όταν δεν έχει την θηλιά της ηθικής σφιχτά δεμένη στο λαιμό του.

Ο δρόμος πως την αυτονομία είναι ένας δύσκολος και δύσβατος δρόμος.

Και έχει στιγμές που θα λυγίσεις, που θα αντιδράσεις στην αλλαγή, που θα φορτώσεις με ενοχές επειδή αλλάζεις.

Και τότε καλείσαι να κάνεις την υπέρβαση.

Στο M/s, γιατί αυτό αφορά το αρχικό ερώτημα, με ελεύθερη την βούληση και με πλήρη διαύγεια ένας άνθρωπος επιθυμεί να γίνει ακόλουθος ενός άλλου ανθρώπου που εμπιστεύεται.

Και εσείς τι του λέτε;

Να άρει την εμπιστοσύνη, να μην εμπιστευτεί, να αλλάξει τον εαυτό του μόνος του, να μην έρθει σε κοινωνία με έναν άλλον άνθρωπο, να μην ακολουθήσει δηλαδή εκείνoν που τον κάνει να νιώθει ελεύθερος.

Τι τον χρειάζεται τον Κυρίαρχο αφού μπορεί να αγαπήσει τις ενοχές του και να καθαρίσει;

Δεν αναγνωρίζετε από τα γραφόμενα σας την ελεύθερη βούληση και μας φέρνετε εδώ έτοιμη την συνταγή.

Αγάπα τις ενοχές σου και θα αλλάξεις.

Ομίχλη αγαπητέ, ομίχλη...

Σοβαρευτείτε....

Iagos

 

 

@MasterJp :



Μπορεί να αλλάξει Κεμαλ

 

Kαληνύχτα Κεμάλ...
Και όνειρα γλυκά..!

 

Θέλει αρετήν κι ...αρχίδια η ελευθερία, καλή ώρα σαν του Μάνου...
Μα πάνω απ' όλα θέλει και λίγο νιονιό..!
Τα αούρντα και τα γιούργια μοιραία θα καταλήξουν να υποκαταστήσουν κλπ κλπ...
Γι΄ αυτό θέλει νιονιό...
Και λίγο υπομονή...
Και ενάργεια...
Και κομματάκι ξεβόλεμα...
Μην μπερδεύουμε την καύλα με τον έρωτα...
Ερωτεύεστε..?
Στ' αλήθεια τώρα...
Έχουτι ερωτευτεί ποτές στα κανονικά κι όχι στα ψέμματα..?

 

Υπομονή…

Χρειάζεται υπομονή.

Πόση υπομονή να κάνει ένας άνθρωπος στο Πέραμα που κάνει τρία μεροκάματα το μήνα και έχει μια οικογένεια πίσω του.

Πόση υπομονή να κάνει ένας άνθρωπος που τρέμει μήπως και έρθει η ΔΕΗ αύριο και του κόψει το ρεύμα.

Πόση υπομονή να κάνει ένας άνθρωπος που υπογράφει τετράωρη σύμβαση για διακόσα ογδόντα ευρώ και δουλεύει σαν τον δούλο οχτάωρο.

Πόση υπομονή να κάνει ένας άνθρωπος που τον πετάνε σαν σκουπίδι από το σπίτι του και επάνω στην δυστυχία του κάποια καθίκια βρήκαν καινούριο παιχνίδι να τζογάρουν, τους πλειστηριασμούς.

Πόση υπομονή να κάνει ένας άνθρωπος που ξευτιλίζεται και αναγκάζεται λόγω των ελλείψεων να γυρίζει από φαρμακείο σε φαρμακείο μήπως και βρει το φάρμακο για τη θεραπεία του καρκίνου του.

Στην πολυκατοικία μου υπάρχουν είκοσι διαμερίσματα.

Μοιράζεται συσσίτιο στα έξι.

Είναι χυδαίο να λες σε αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν υπομονή…

Αν κάνουν υπομονή το σίγουρο είναι πως θα τους κάτσει ένας τσαρλατάνος στο σβέρκο και θα τους οδηγήσει στο Ζάλογγο. Γιατί οι τσαρλάτανοι το Ζάλογγο και το Κούγκι μνημονεύουν...

Τα αούντα και τα γιούργια δεν είναι τίποτε άλλο από την κραυγή εκείνων που ουρλιάζουν πως η υπομονή τους εξαντλήθηκε.

Τώρα όσον αφορά τα χαριτωμένα περί ελευθερίας και Μάνου θα τρίζουν τα κόκκαλα του Μάνου.

Γιατί ο Μάνος ήταν ο άνθρωπος εκείνος που δεν πρότεινε σε κανένα να κάνει υπομονή αλλά ούτε και ο ίδιος έκανε υπομονή.

Η αρετή και τα αρχίδια της ελευθερίας του Μάνου έγκειται στο ότι είχε το θάρρος της γνώμης του και όταν έκρινε πως η υπομονή του τελείωσε έκανε αούντα και γιούργια και τα έκανε όλα πουτάνα.

Επί του θέματος τώρα η γνώμη μου είναι πως μια σκλάβα οφείλει να αντιστέκεται και να αντιδρά σε ό,τι συντηρητικό, ηθικό και ηθικολόγικο προσπαθεί να της επιβληθεί από τον Κυρίαρχο της.

 

Η υπομονή καταμαρτυρά την ποιότητα και το βάθος της συλλογικής μνήμης, όχι το "κάνε υπομονή κι ο ήλιος θα γίνει πιο γαλανός"...
Διγιότι όταν ο ουρανός γαλάζιασε και μετά το σκηνικό έγινε τριμπούρδελο, δεν βρέθηκαν πολλοί που δεν είχαν γαμήσει "την πουτάνα"...
Αν και προσωπικά, και αντιλαμβάνομαι και κατανοώ το μπορντέλιασμα, ακόμα και να το δικαιολογήσω μπορώ, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει μια κάποια ευθύνη...
Διγιότι την υπογραφή και την πούτσα δεν την βάνουμε όπου λάχει...
Άλλωστε, "κούντου λούνα βίνι, τραγουδάν οι βλάχοι"...
(Κάνει και ρίμα)...

Αν βάφτιζα την υπομονή "το μέτρο της συλλογικής μνήμης" θα άλλαζε κάτι..?
Όχι..!

 

Ααααα.... Κι επί του ...θέματου, ό,τι είχα να πω το είπα στα #65, 70, 83 εδώ...

Και στο https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Επιβολή-Ελέγχου.68448/page-9, στο #99.

Καθώς και στο https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Η-κρίσιμη-στιγμή-που-λες-το-ΟΧΙ.68422/page-9#post-756120, στο #103

Δεν είναι και για χόρταση... Λέμε τώρα...

 

Ομίχλη δεν λες τίποτα. Μία χαρά σοβαρός είμαι, όχι πάντα βέβαια σαν και εσένα. Έγραψες ότι ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Συμφωνώ. Εγώ ξέρω ότι είμαι ένα τίποτα, εσύ ξέρεις; Κι αφού το ξέρεις γιατί το παίζεις η νομίζεις ότι είσαι κάποιος; Από την μία κατηγορείς την διαμόρφωση της κοινωνίας και από την άλλη λες ότι ο άνθρωπος δεν ειναι αγάπη αλλά νους. Νους ίσον το εγώ, οι σκέψεις, οι διαμορφώσεις: κοινωνικές, πολιτικές, θρησκευτικές. Γι αυτό πάμε κατά διαόλου. Λόγω της Μαλακιας του εγκεφάλου. Και εσύ πιστεύεις ότι δεν πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον αποδεχόμαστε όπως είναι. Αφού το λες εσύ...Και μίλησα για θετικές αλλαγές. Παραπάνω σου είπα.. Εάν δεν δούμε ότι είμαστε ένα τίποτα και νομίζουμε ότι είμαστε όλα αυτά που μας έχουν μάθει ότι είμαστε για ποια αλλαγή μιλάμε; Καληνύχτα.

 

Οπα, οπα.....
Αυτό που λές τώρα προϋποθέτει την κριτική στάση της σκλάβας απέναντι στον κύριο της...

 

Αυτό που λέω τώρα προϋποθέτει υψηλή νοημοσύνη και συνείδηση...

Η σκλάβα οφείλει να αντιδρά και να αντιστέκεται σε κάθε τι το ευτελές, σε κάθε τι το σεξιστικό, σε κάθε τι που προσβάλλει την αισθητική, σε κάθε τι το ηθικό και ηθικολογικό, σε κάθε τι το ρατσιστικό, σε κάθε τι το συντηρητικό.

Και αυτό όχι γιατί είναι σκλάβα και έχει κριτική σκέψη για τον Κυρίαρχο της, αλλά γιατί είναι άνθρωπος..

Και ως άνθρωπος οφείλει να μπορεί να ξεχωρίσει τον άνθρωπο από τον φασίστα.

όπα όπα... λοιπόν....

Αυτά και δεν θα επανέλθω....