Έρωτας και άλλες καταστροφές

Μεγαλύτερη καταστροφή από το ότι κάνει τη γη να γυρίζει δεν υπάρχει.

 

Αγαπητή @ataxia , αυτός που περιγράφει ο Σιδέρης είναι ο μικρός φτερωτός θεός. Μικρός γιατί διαρκεί λίγο, φτερωτός γιατί στο συλλογικό ασυνείδητο είναι άπιαστος και άστατος, θεός γιατί προσδίδει σε αυτόν που κεραυνοβολεί ένα θεικό βεληνεκές κι ένα -φεύ, πρόσκαιρο- απατηλό μεγαλείο.

Κάθε προσπάθεια να γειώσουμε, κατανοήσουμε, εγκλωβίσουμε τον έρωτα τον απομυθοποιεί αυτόματα, τον ακυρώνει. Ο έρωτας είναι ο νόστος για το χαμένο παράδεισο. Οταν πιστεύεις οτι έφθασες, τον χάνεις. Ο έρωτας δε χωρά πουθενά. Δεν τον κλείνεις σε κουτάκια, αφήνεσαι να τον ζήσεις, να σε ταξιδέψει. Να ξυπνήσει το θεό και το θηρίο εντός σου και να τα βάλει να αλληλοσκοτωθούν. Μετά από αυτό δεν θα είσαι ποτέ ο ίδιος...

Οσο γι αυτό:

Αναρωτιέμαι, μία βδσμ σχέση αφορά στην εξισορρόπηση, στην ομοιόσταση δηλαδή του ζευγαριού με παγίωση των υπαρχόντων ψυχοπαθογενειών τους, ή στην εξέλιξη ενός εκάστου των εμπλεκομένων. Κοινώς, παρέχει ένα πλαίσιο διαχείρισης του φόβου, ανασφάλειας, χαμηλής αυτοεκτίμησης, έλλειψης ορίων, ή συμβάλλει στο ξεπέρασμά τους. Για μένα η απάντηση είναι προφανής...

 

Και για μένα @peleas...

 

Ο έρωτας είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό, ερωτεύεσαι και αρχίζεις τα ταξίδια της ερωτικής παραμυθάς, ζεις στον κόσμο σου, βλέπεις ακούς αισθάνεσαι διαφορετικά.
Όλες οι αισθήσεις σου όλο το είναι σου προσαρμόζει στο άλλο σου μισό, να την ακούσεις να την δεις να την απολαύσεις να την έχεις ευχαριστημενη χαρούμενη και ικανοποιημενη.
Ο έρωτας είναι ο αλγόριθμος της ευτυχίας όσο τον ζεις.
Όταν πεθάνει είναι από τις μεγαλύτερες καταστροφές, τραγωδία, μαυρίλα, απογοήτευση.
Μέχρι τον επόμενο...

 

Συμφωνώ με κάποιες από τις δικές σου περιγραφές, μου αρέσει η οπτική σου πάνω στο θέμα, η προσωποποιημένη αυτή απόδοση ενισχύει την αλήθεια της αλληγορίας πάνω στην διττή φύση του έρωτα...

Το ποστ αυτό από άλλο νήμα, λίγο παλιότερο, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία απομόνωση εννοιών πέριξ του θέματος, μου φάνηκε πολύ ταιριαστό για τις ''καταστροφές'' του έρωτα...



Ο έρωτας δεν έχει μόνο ανώτερα συναισθήματα, λεπτότητες κι ευγένειες...έχει βαναυσότητα, έχει ορμή, έχει στερητικά, μούρλα πάθους, αμετροέπεια,άλλοτε ζήλεια, ένα σωρό χούγια και χαϊρια...είναι σαρωτικό συναίσθημα, που δεν αντέχουν πολλοί ή για πολύ...


Ευλογία να το ζεις, σπάνιο είδος σαφώς, το επικαλούμαστε, αλλά δεν το βλέπουμε συχνά, τουλάχιστον σε όλη του την πρωτογενή μορφή....
Κι άμα το χεις ζήσει, ευλογία και κατάρα να το ξαναζητάς και να το ψάχνεις στην ζωή σου πάλι...ποτέ δεν είναι ο ίδιος, οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συνθήκες αλλάζουν...

Μια χαρά συνδυάζεται και με το D/s και με τον σαδομαζοχισμό και με όποια pervοσύνη βάνει ο ανθρώπινος νους...
Δεν χωράει σε κανένα κουτάκι όμως, ορίζει ο ίδιος την μοίρα του και την διάρκεια της ζωής του, δεν μένει κάπου παραπάνω απ΄ότι χρειάζεται και αντιδρά όταν κακοχρησιμοποιείται...

Δεν είναι κλαψομούνης, δεν του αρέσουν οι ευτελισμοί, ούτε και ανάλγητος, δεν ζει μέσα στην σκληρότητα, και πάντα-μα πάντα, ξέρει πότε να αποχωρήσει...πότε δεν τον χωράνε πια οι άνθρωποι...

Εκεί που τρώμε εμείς το σκάλωμα είναι ότι κάνουμε προβολές του στο άσχετο, ακόμη κι εκεί που δεν πρέπει, κι ο ίδιος δεν λειτουργεί έτσι, πηγαίνει όπου θέλει κι όταν χαλαστεί, φεύγει χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν...

Εγώ δεν τον είδα ποτέ σαν φτερωτό ατακτούλικο αγγελουδάκι, ούτε σαν χαριτωμένο μπεμπούλη, μάλλον σαν ενεργοβόρο, ενίοτε σαρκοβόρο πλάσμα που κυριεύει την ύπαρξή μου και με τυφλώνει προς ώρας και για απροσδιόριστα χρονικά διαστήματα, να κυλιέται μέσα σε καύλες, να μου γελάει σαρδόνια και περιπαιχτικά....
Και υπό αυτήν την έννοια μπορεί να συνάδει με τα πάντα, με ρομαντζάδες, με γέλια και χαρές, με φωνές και βία, με πάθη και bdsm, με φαντασία και εκτροπές...
Δεν είναι προβλέψιμος, δεν είναι μονοδιάστατος, είναι απολαυστικός και πηγή ζωής για όλους μας, ακόμη και η αναπόλησή του, πόσο μάλλον να τον ζεις!!!

 

Ένα μουσείο μόνο για χωρισμένους

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/θεμα/ένα-μουσείο-μόνο-για-χωρισμένους

 

Τι διαμαντια ανακαλύπτει καποιος..πολυ ομορφο αυτο που εγραψες αγνωστη κορασιδα.Και ποσο αληθινο!

 

Ο έρωτας είναι καταστροφή μόνο όταν δεν είναι με τον σωστό άνθρωπο. 9 στις 10 φορές δηλαδή.. Αξίζει όμως όλο το ζόρι για αυτή τη μία φορά..Και τότε είναι κάτι μαγικό που μετουσιώνεται σε αληθινή αγάπη, όλα τα κομμάτια κουμπωνουν και βρίσκεις επιτέλους το σπίτι σου σε αυτή τη μοναδική αγκαλιά.

 

Ερωτας που δεν ειναι αμοιβαιος δεν ειναι ερωτας.

 

Το γαρ πολυ του ερωτα γεννα παραφροσυνη
γι αυτο οι Μαστερ και οι Τοπ το ριξαν στον Ροσσινι

 

Ο σαδομαζοχισμός, το BDSM βεβαίως έχουν τη ρίζα τους στον ερωτισμό, την σεξουαλικότητα, τον ηδονισμό.

Όταν όλα αυτά τα παραπάνω συντροφεύονται από μία ελευθεριακή σκέψη και μία αναγκαία παρέκκλιση από τις παραδοσιακές ηθικές αξίες, προάγουν όλα αυτά τα παραπάνω σε ένα ανώτερο επίπεδο.