Το τροπάριον της Κασιανής

Όταν περιμένω να αδιαθετήσω . .έχω πολλές καύλες . . .

Δεν μπορώ ούτε να δαμάσω το μουνί αλλά ούτε κ το παρακαλώ αυτό . .

Η καύλα μου πλέον ρέει ασταμάτητη όπως το νερό στο ρυάκι . .

Φύση ασυγκράτητη.

Ναρκωτικό

Αυτό είναι εμένα το ναρκωτικό μου

Οι καύλες Του

Παίρνω τη δόση μου κ φεύγω

Φεύγει το μυαλό μου

Τρυπάρω κανονικά

Μπαίνω σε άλλη διάσταση

Δεν νιώθω το κορμί μου

Δεν νιώθω το βάρος μου

Όλα γίνονται επάνω μου

Και απλά υπερκαυλώνω

Όλα γίνονται επάνω μου

Από τα χέρια Του

Με το μυαλό Του

Χωρίς να με αγγίξει εγώ μπορεί να κοπανιέμαι στη μαλακία κάτω στα πατώματα

Το μυαλό μου είναι σε ένα συνεχόμενο ταξίδι

Ταξιδιάρα ψυχή . . .

Σκλαβωμένο κορμί

Εξαρτώμενος νους

Καύλα

Όμορφη κατάσταση η υποταγή

Όμορφο πράγμα να ζεις τη ζωή σου μέσα από μια μόνιμη κατάσταση 24/7 μη συμβατική.

Καύλα μέσα έξω

Πρωί, βράδυ

Άρρωστη η μη…

Οι καυλωμένοι άνθρωποι δεν αρρωσταίνουν ποτέ . . .

Καύλωσα . .

Εκτοξεύτηκα

Πήγα στο αγαπημένο μου μπουντρούμι τα κατέβασα τα βρακιά μου και μαλακίστηκα…

Δυνατά κ καυλωμένα

Την αγαπώ τη μαλακία μου

Τι βρίσκω τρελά…

Τόσο τρελά που έχω γίνει πρεζάκι με τη μαλακία.

Μαλακίζομαι κ νιώθω να έρχεται

Το νιώθω

Σταματούν όλα και το νιώθω.

Είναι η πιο γλυκιά, καυλωτική αίσθηση που έχω νιώσει στη ζωή μου.

Η στιγμή που νιώθω πως έρχεται ο οργασμός μου.

Εδώ και δύο μήνες δεν έχω λάβει εντολή οργασμού.

Τον σταματώ.

Τα κλάματα παρακαλώ να βάλω

Αλλά ξαναρχίζω

Χώνω τα δάκτυλα στο μουνί και με γαμώ

Μαλακία έντονη, το δάχτυλο μου ξέρει ακριβώς τι θα ακουμπήσει και που.

Σαλιώνω το δάχτυλο ξανά κ ξανά.

Να το πάλι έρχεται.

Το κόβω

Τέλος χρόνου

Μου φαίνεται αιώνας

Έφυγα πάλι σε κόσμους μαγικούς . . .

Σε κόσμους δίχως βαρύτητα . . .

Εκεί αισθανόμαστε

Δινόμαστε

Καιγόμαστε

Κ πετάμε

Είμαι ένα ανήμερο θεριό

Που κατεβαίνω μόνο όταν θέλω να γελάσω.

aimillia

 

 

ονειρική

 

Εκπληκτική!

 

Ότι πιο έντονο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό τα σέβη μου....

 

Ως άρα δια γυναικός ερρύη η καύλα... (το θυμήθηκα μέρα που είναι)    

 

Διατρέχοντάς σε (Recorriéndote)

Θέλω τη σάρκα σου να δαγκώνω,
σάρκα αλμυρή και όλο ρώμη,
ξεκινώντας απ´τα όμορφα τα μπράτσα σου,
ίδια με κλαδιά ερυθρίνας,
να συνεχίζω προς το στήθος αυτό που τα όνειρά μου τ’ ονειρεύονται
αυτό το στήθος-σπηλιά όπου το πρόσωπό μου κρύβω
ανασκαλεύοντας την τρυφεράδα,
αυτό το στήθος που τύμπανα αντηχεί και ζωή συνεχή.
Εκεί για κάμποσο να μένω
μπλέκοντας τα χέρια μου
στο δασάκι αυτό από θάμνους που βλασταίνουν,
απαλό και μαύρο κάτω απ’ το γυμνό μου δέρμα,
να συνεχίζω ύστερα στον αφαλό
προς το κέντρο εκείνο απ’ όπου ξεκινάς να γαργαλιέσαι,
και ολοένα να σε δαγκώνω, να σε φιλώ,
ώσπου εκεί να φτάνω,
στο μικρό εκείνο μέρος
-κρυφό και μυστικό-
που χαίρεται στην παρουσία μου
που προχωρά για να μ’ υποδεχτεί
και προς εμένα προελαύνει
με όλην του τη δύναμη την πυρωμένη, ανδρική.
Ύστερα στα πόδια σου να κατεβαίνω
στέρεα σαν τις πεποιθήσεις σου τις αντάρτισσες,
τα πόδια αυτά που το ανάστημά σου ορθώνουν
που σε φέρνουνε σε μένα
και εμένα συγκρατούν,
που τα πλέκεις τη νύχτα στα δικά μου
τα απαλά και θηλυκά.
Τα πέλματά σου να φιλώ, έρωτά μου,
που τόσο, δίχως μου, τους μένει να διαβούν
και πάλι πίσω ν’ ανεβαίνω, σκαλί το σκαλί,
ώσπου τα χείλη να πιέζω στα δικά σου,
ώσπου όλη να γεμίζω απ’ το σάλιο, την ανάσα τη δική σου,
ώσπου μέσα μου να εισβάλλεις
με τη δύναμη του ιλίγγου
και με το πήγαινε να με κατακλύζεις και το έλα σου
σαν θάλασσα ανήμερη,
ώσπου ν’ απομένουμε οι δυο μας ιδρωμένοι τεντωμένοι
στων σεντονιών πάνω την άμμο.

ΤΖΙΟΚΟΝΤΑ ΜΠΕΛΙ

 

 

Ευχαριστώ  

 

...έτσι η βαθμιαία εξάπλωσις της συνουσίας μοιάζει
με τα κρησφύγετα των ερωτευμένων που παραμένουν ενωμένοι και ως όρθιοι και ως εξαπλωμένοι
μέσα στους πυκνούς θυσάνους των φωνηέντων τους...

(Ανδρέας Εμπειρίκος, Υψικάμινος, σελ. 75)

 

 

..... Η πηγή των ηδονών.... 

 

Ποσο ομορφο....

 

Η καύλα είναι αγνή, καθολική και αναμάρτητος. Αγνή γιατί πηγάζει κατευθείαν από την ψυχή χωρίς να μπορούν να την τιθασεύσουν τα ανεριστικά φίλτρα του μυαλού. Καθολική γιατί την νιώθει κάθε ον σε αυτή τη γη. Αναμάρτητος γιατί δε λαθεύει ποτέ, δεν αμφισβητείται και δεν παρεξηγείται: την καύλα πολλοί την περνούν για έρωτα, τον έρωτα δεν τον περνά για καύλα κανείς.

Η καύλα είναι πανταχού παρούσα: στροβιλίζει το μυαλό σου και χορεύει με τα σώψυχά σου. Σε κάνει να περπατάς, να ονειρεύεσαι, να σκέφτεσαι και να δρας.

Η καύλα σε ωθεί να ζεις.

Η καύλα δεν είναι μόνο σεξουαλική· είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Η καύλα είναι ενθουσιασμός, μεράκι και δίψα για ζωή. Η καύλα είναι όρεξη, ελευθερία κι ευχαρίστηση.

Η καύλα είναι δύναμη.

Η καύλα είναι παρεξηγημένη. Έχει κατηγορηθεί ως φτηνή, ζωώδης και στιγμιαία. Της φόρεσαν ψεύτικες φορεσιές ρομαντικών ιδεών, την έκαψαν στην πυρά, προσπάθησαν να την τιθασεύσουν με μαστίγια, μετάνοιες και ηθικοκοινωνικούς φραγμούς.

Η καύλα, όμως, δεν είναι εξιδανικευμένη. Βρίσκεται στο εδώ και στο τώρα, χωρίς να αναλώνεται σε υποθέσεις, αναλύσεις και εμμονές. Η καύλα δε γουστάρει να κοιτάει πράγματα κι ανθρώπους με το τηλεσκόπιο, απεχθάνεται τα αδειανά πουκάμισα και τα τινάγματα των πεταλούδων.

Η καύλα δεν είναι φτηνή, γιατί είναι ειλικρινής, ωμή και ατόφια: σιχαίνεται τα ψέματα, το φόβο, τα πρέπει και τις κάθε είδους συμβάσεις. Δε γουστάρει βολέματα, πειθαρχίες και ωχαδερφισμούς. Κάνει πέρα τους δειλούς, τους άτολμους, τους βολεμένους και τους βουτυρομπεμπέδες.

Η καύλα δεν είναι στιγμιαία: η καύλα είναι αθάνατη. Πηγάζει απ’ τη ζωή και χορεύει με το θάνατο. Όσο η γη γυρίζει, θα υπάρχει καύλα, γιατί η γη γυρίζει από καύλα. Η καύλα δεν είναι η πεταλούδα που θα καεί απ’ τη φωτιά· η καύλα ανάβει τη φωτιά. Η καύλα δεν πεθαίνει· χάνεται μόνο όταν πάψει να υπάρχει θέληση.

Η καύλα δεν είναι μία έννοια πολυσύνθετη: απλώς υπάρχει.

Βρίσκεται στα χαμόγελα των ανθρώπων και πίσω από κάθε λαμπρή ιδέα. Βρίσκεται στα κορμιά των εραστών και στις εμπνεύσεις των συγγραφέων. Βρίσκεται στις λέξεις των ποιητών, στις μελωδίες των μουσικών και στο γέλιο των παιδιών. Βρίσκεται στα πινέλα των ζωγράφων, στα “εύρηκα” των εφευρετών και στα χέρια των χτιστών. Βρίσκεται στις ιαχές των πολεμιστών και στο διαλογισμό των μυστών. Βρίσκεται στα πέταλα των λουλουδιών και στο βόμβο των μελισσών, στις στάλες της βροχής, στον κεραυνό, τη βροντή, την ελπίδα και την απελπισία.

Είσαι εδώ λόγω της καύλας και λόγω της καύλας ζεις, υπάρχεις κι αναπνέεις.Κι αφού γεννήθηκες λόγω της καύλας, ζήσε και πέθανε με καύλα.

Περπάτησε με καύλα και όλος ο κόσμος θα γίνει δικός σου.

Χαμογέλασε με καύλα και δε μαλώσεις ποτέ.

Δούλεψε με καύλα και δε θα κουραστείς.

Γέλα με καύλα και θ’ αργήσεις να κλάψεις ξανά.

Κλάψε με καύλα και θα γελάσεις ξανά σύντομα.

Γάμα με καύλα και νιώσε.

Νιώσε με καύλα και ζήσε.

Ζήσε με καύλα και πέθανε ευτυχισμένος.

Τάδε έφη Έρις και αυτός είναι ο νόμος (ή και όχι).
https://thussaideris.wordpress.com/2014/07/08/το-μανιφέστο-της-καύλας/