Το πιο εκνευριστικό πράγμα..

Υπαρχει λυση.Επισκεψου το μπανιο πριν πας,θες δε θες.Μ ευχαριστεις άλλη στιγμη

 

σε ευχαριστω για τη λυση αλλα δεν ειναι αυτοματος μηχανισμος μολις σταθω μπροστα στη λεκανη να ερθει!
εχω αυτονομη κυστη χεχεχε
παντως σε ευχαριστω και παλι για το ενδιαφερον 

 

Μπορώ να στο κάνω και λίγο χειρότερο.
Μέσα στο καταχείμωνο...μόλις έχεις ζεστάνει την πλευρά σου...την ωρα ακριβώς εκείνη,που έχεις βρει την ιδανική θέση...
Θες κι άλλο;

 

Αυτο ειναι μαρτυριο για σας τα κοριτσακια.εμεις εχουμε φυσικη θερμοκρασια 

 

Να διαβάζω μλκίες στο φόρουμ.

 

Αχ σε νιωθω.
Να σου μιλανε ενω φορας κολυμβητικες ωτοασπιδες.
Και ενω της δειχνεις της κυρουλιτσας οτι "καρδια μου δε σε ακουω, ωτοασπιδες!" εκεινη να συνεχιζει....

 

Εμένα μου έτυχε σε λεωφορείο 6 ωρες ταξίδι...να θέλει κουβεντούλα η απο δίπλα  

 

Εμενα παλι μου ετυχε να καθομαι να ρωταω σα ζητιανα για θεση στο λεωφοριο.Ασε....
Ολες κι ολοι καθονταν ενας-ενας και στο διπλανο τους καθισμα ειχανε ολοι βαλει πανω του τσαντες ή σακουλες με πραγματα.
Πηγα στη μια και τη ρωτησα δειλά "συγνωμη να κατσω;" και ουτε που με κοιταξε (οχι δε φορουσε ακουστικα ουτε ωτοασπιδες),σκεφτηκα απο μεσα μου μπορει να μην ακουστηκα γιατι οντως μιλησα χαμηλοφωνα,το ξαναδοκιμαζω αλλη μια φορα "συγνωμη,μπορω να κατσω;" ξανα καμία απαντηση,κοιτουσε ευθεια,ουτε να γυρισει κεφαλι.Αισθανθηκα χαλια και πηγα στη παρακατω "εχω πραγματα" απαντησε.Τουλαχιστον αυτη απαντησε.
Παω στη παραπαρακατω "Δε μπορεις να κατσεις αλλου;" απαντησε.Εγω τοτε ξαφνιασμενη ειπα "ναι.." κοιταξα ολο το λεωφοριο,και αναλογιστηκα ποσους αλλους ειχα ακομη να ρωτησω κι ολοι εμοιαζαν απροθυμοι για οποιονδηποτε να κατσει διπλα τους.Μ επιασε κομπος στο λαιμο,πλεον εκτος απο αβολα ενιωθα κι ασχημα.Εκεινη τη στιγμη ακουσα μια φωνη πισω μου "εδω!εδω!" Γυρισα κι εκεινη κατεβαζε τα πραγματα της απ το καθισμα "Εδω κοριτσι μου!" Καθησα κι εκεινη αρχισε να λεει φωναχτα "ε βεβαια κανεις δε θελει να μοιραστει τη θεση του με κανεναν,αλλα τι να κανουν κι υπολοιποι;να μη κατσουν;" εγω απλως χαμογελασα δεν ηθελα να δωσω περισσοτερη εκταση στο θεμα απ οτι ηδη ειχα παρει.Αμεσως μετα ομως μεσα μου φουντωνα.κοιταζα ειδικα αυτην που εκανε οτι δε με ακουγε και σκεφτομουν τι εξ αρχης επρεπε να ειχα κανει,πως θα επρεπε να ειχα μιλησει.Δε θα επρεπε καν να ρωτουσα,θα επρεπε να ελεγα "σας παρακαλω,μαζευετε λιγο τα πραγματα σας να κατσω;" οχι ερωτηση για το να κατσω αλλα για το τι θα κανει με τη τσαντα της.Κακα τα ψεμματα κι εγω το κανω αυτο με τη τσαντα μου ελπιζοντας να παει παραπερα σε αλλον αυτος που θελει να κατσει αλλά....αμα μου ζητηθει κατεβαζω απο μονη μου τα πραγματα και λεω "φυσικα!!" Αυτο παραπηγαινε...και ολο το ταξιδιγινοταν μ εμενα να σκεφτομαι τι θα ελεγα και στην αλλη που ειπε να κατσω καπου αλλου.Να της ελεγα "Αυτη η θεση μου ανηκει,εχω πληρωσει εισητηριο,κι εσεις δεν εχετε κανενα δικαιωμα να μου τη στερησετε" κατι τετοιο.Μονο κλαμματα που δε με επιασαν τοτε.Τα ελεγα μετα στους φιλους μου και δε με πιστευανε και γελαγανε με εμενα το ποσο στη τσιτα τους τα ελεγα.Ασε......

 

Πότε έγινε αυτό και που;;;;;;;  

 

Όταν είχα κάποιον υψηλότερο σε ιεραρχία στη δουλειά και επέμενε πως έγινε σωστά η παραγγελία , ενώ ξεκάθαρα υπήρχε πρόβλημα και απόρησα όταν την ενέκρινε και ο προϊστάμενος.

Δικαιώθηκα όταν της ούρλιαζε η ανώτερη διευθύντρια πόσο άχρηστη είναι που δεν της φάνηκε πρόβλημα μια αίτηση αγοράς με προϋπολογισμό 2.000€ να προχωράει σαν παραγγελία με ποσό αποπληρωμής 50.000€, χωρίς ένσταση ή τουλάχιστον μια διαπραγμάτευση !

Φάνηκε ποιοι θα έπαιρναν την μίζα!  

 

Να μασάει κάποιος πολύ έντονα τσίχλα....