BDSM, ο προθάλαμος.

Καλησπέρα.  

Λοιπόν, είχα σκοπό να σε ρωτήσω για το ένα και το άλλο και γτ πιστεύεις το ένα και γτ το άλλο.

Και μετά σκέφτηκα το εξής. Είπες για τον Κυριο σου.

Μου φαίνεται εντελώς κακογουστο, αγενες και καπως λιγο pedantic να πω η να υπονοησω οτιδήποτε που θα έρθει κόντρα ή θα "αμφισβητεί" ή θα διαφωνεί με αυτό που ζείτε. Αφού το ζείτε.

Οπότε δεν θα κάνω κάποιο σχόλιο τελικά  

Να είστε καλά και να περνάτε καλά και να το ζείτε όπως γουστάρετε <3

Καλή συνέχεια από εμένα.

 

Αχ αχ πάσες που δίνονται κι εγω δεν έχω χρόνο να παίξω.

Επειδή όμως το "Locus of Control" είναι ξεχωριστό κεφάλαιο, ευελπιστώ οτι θα τα πούμε σύντομα σε δικό του νήμα.

Με απασχολεί σε βάθος το συγκεκριμένο θέμα και μέχρι στιγμής σκέφτομαι πως το να είναι κάποιος ικανός να εσωτερικοποιεί για διαστήματα ή ακόμα και να δημιουργήσει μια υποπροσωπικότητα -λόγω απουσίας Κ- με συγκεκριμένα χαρακτηρτιστικά, δεν τον κάνει νομίζω να ορίζεται ούτε ως άτομο με ισχυρό (επιμένω στην ορολογία μου, έτσι τα σπούδασα εγώ, αυτά λέω) εσωτερικό λόκους, ούτε ως κυρίαρχο. Μπορεί να εκπαιδευτεί, σίγουρα, προσωπικά δουλεύω δεκαετίες με αυτό. Γιατί; Γιατί θέλω να δαμάσω το μέσα θεριό που λέει και το άσμα. Αλλά δεν υπάρχει κάτι που να ποθώ περισσότερο, από το να βρω μελλοντικά το ταίρι μου και να μεταφέρω το λοκους σ Αυτόν. Γιατί είμαι αυτή που είμαι και με ικανοποιεί τόσο, που δεν χρειάζομαι να νιώθω πως όλα τα μπορώ κι όλα τα σφάζω, για να εκτιμώ εαυτό ως αξιόλογο.
Αν δεν μπορώ και δεν θέλω να το κάνω, επειδή έχω πλέον εσωτερικεύσει τόσο, που εγώ κρίνω πως μπορώ καλύτερα από τον οποιονδηποτε να με χειριστώ, να χειριστώ τα της ζωής μου και να πάρω όλες τις αποφάσεις και πριν τις 12 και καλύτερα απ όποιονδηποτε άλλο, σημαίνει δεν μπορώ να παραδοθώ. Μπορώ να απολαύσω στιγμές παραδοσης σε οριοθετημενο πλαίσιο και με συμφωνίες και διαπραγματεύσεις. Γιατί είναι απολαυστική η ισχύς της υποταγής. Ακόμα και εκείνη που περιορίζεται με ένα όμορφο Ds πλαίσιο χωρίς βαρύγδουπες παραμυθίες απόλυτων και για πάντα.

Καλημέρα σας  
Διατηρώ το δικαίωμα να διαμορφώσω άποψη μελλοντικά!

 

@lexy #108 150.000.000 λάικια  
   

Δηλαδή υπάρχει κάποια στιγμή που το καλύτερο γίνεται κακό (κι ως τέτοιο εχθρός του καλού) ή το καλό γίνεται κακό;
Μπορεί να μου λέτε κάτι άλλο, αλλά συγγνώμη δεν κατάλαβα.  

    
Είναι πάρα πολύ όμορφο αυτό που λες κι ευχαριστώ! Αλήθεια  
Αλλά να ξέρεις πως από σένα, όπως και από κάποιους άλλους συνομιλητές (π.χ. @kinsha no onna @lexy @lady godiva , αναφέρω ενδεικτικά κάποιους που έγραψαν εδώ), την οποιαδήποτε ερώτηση την αντιλαμβάνομαι ως καλοπροαίρετη, όχι ως αμφισβήτηση, ως την πραγματική επιθυμία του "μου δείχνεις την θέση σου για να δω κι εγώ λίγο τα πράγματα από εκεί;". Κι ακόμη και αν τελικά δεν αρέσει η δική μου θέση, δεν είναι πρόβλημα ή κακό  
Και να ξέρεις πως κι εγώ όποτε μα όποτε σε ρωτάω, ρωτάω μόνον έτσι, ακόμη και αν αποτυγχάνω στη διατύπωση κάποιες ή αρκετές φορές!
Σε φιλώ πολύ  

 

@lady godiva

Νομίζω πως η περιγραφή αυτή ταιριάζει σε ένα αλλαζονικό άτομο και όχι σε άτομο με εσωτερικό κέντρο ελέγχου. Γιατί, όπως το αντιλαμβάνομαι, τα άτομα με εσωτερικό έλεγχο δεν διατείνονται πως ξέρουν να χειρίζονται καλύτερα ό,τι τα αφορά μα αναλαμβάνουν την ευθύνη για την έκβαση των χειρισμών τους και νοιώθουν αποκλειστικά υπεύθυνα για ό,τι κάνουν ή δεν κάνουν.

Αν αναλάβω την ευθύνη να σε μεταφέρω στο αεροδρόμιο, για παράδειγμα, και η κίνηση στο δρόμο είναι πραγματικά απίθανη ωστε να καθυστερήσουμε, η ευθύνη θα είναι δική μου κι όχι της απίθανης κίνησης γιατί θα όφειλα να προβλέψω ότι ενδεχομένως να υπάρχει κίνηση κι άρα να φροντίσω ώστε να μην τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε.

 

Μπορεί να ναι κι ετσι.
Αλλα ενω συμφωνω με την αναληψη ευθυνης, δεν θα ηταν παραλογο να μην θεωρω πως αυτα που επιλεγω, καθε δεδομενη στιγμη, ειναι το καλυτερο και πιο ενδεδειγμενο για μενα βασει του που βρισκομαι εκεινη την στιγμη; Αν θεωρω πως δεν ειναι η καλυτερη επιλογη, σημαινει ειναι μια επιλογη που γινεται υπό πίεση/βαρεμαρα/αδιαφορια, πάλι θα αναλάβω την ευθύνη βεβαια των επιλογων και την όποια συνέπεια, αλλά προτιμώ πλέον να μελετώ τις κινήσεις μου για να είναι όντως ότι καλύτερο για μένα. Αν δεν το κρίνω ως καλύτερο, γιατί να το κάνω;

 

Το κρίνω ως το πλέον ενδεδειγμένο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή βασιζόμενη στη γνώση και στην εμπειρία της συγκεκριμένης στιγμής. Το πλέον ενδεδειγμένο, συχνά δεν είναι ούτε το "καλύτερο" ούτε το "χειρότερο". Συχνότερα, είναι δύσκολο.

 

@margarita_nikolayevna

Θα σου πω τι σκέφτομαι και βλέπουμε τότε   αλλά δε θα είναι φάση σχόλιο καθόλου.

Ειπώθηκαν δύο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση. Το ένα ήταν σε άλλο ποστ περί του Κ υπεύθυνου και για το καλό και για το κακό του υ και μετά η δική σου πρόταση περί μυαλού και σώματος. Συνδιαστικα αυτά τα δύο με έκαναν να σκεφτώ τα εξής:

Ωραία λοιπόν γνωρίζεις κάποιον (όχι εσύ γενικά) και ταιριαζετε από εδώ ταιριαζετε από εκεί λέτε ας το δοκιμάσουμε. Και ξεκινάει πες το D/s και η "δοκιμαστική περίοδος" και όλα καλά.

Πως μπορείς και κυρίως μετά από ποιο διάστημα μπορείς να εμπιστεύεσαι αυτό τον άνθρωπο αρκετά ώστε να είναι υπεύθυνος και για το κακό σου;

Δεν πρέπει να μεσολαβησουν άπειρα ενδιάμεσα βήματα που με την κριτική ικανότητα στο φουλ, το υ, πρέπει να παρατηρεί τον εαυτό του, τις αλλαγές μέσα του, την συμπεριφορά του Κ, να επικοινωνεί όλα μα όλα τα συναισθήματα του μέχρι να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο να πούμε ότι "και να τα γαμησει όλα θα τα ξαναχτισει";

Γιατι ναι, δεν έχω "κανένα πρόβλημα" να γκρεμισει κάποιος τοίχους και στεγανά και να φυτεψει λουλούδια ή δάσος αλλά. Αν γκρεμισει και φύγει;
Αν γκρεμισει και πρέπει να με ξαναχτισω εγω;
Αν γκρεμισει και μετά δεν χτιζεται τίποτα εκει;

Μου φαίνεται τόσο αδιανοητη η σκέψη "ναι πάμε προς το γκρεμό γτ το λέει ο Κ" γιατί μου έρχονται στο μυαλό τόσες τραγικές ιστορίες, τόση δυστυχία και δυστυχισμενοι άνθρωποι (myself included) που όταν το ακούω μου σηκώνεται η τρίχα.

Τα παραπάνω δεν είναι καν αποκλειστικά στο bdsm. Τα ίδια θα έλεγα και λέω για βανιλα σχέσεις.

Και για να εξηγήσω το λέβελ οφ κριπινες πρέπει να σου εξηγήσω και κάτι ακόμα για εμένα.

Ο χρόνος μας στο μάταιο τούτο κόσμο είναι γαμησετα περιορισμένος. Πιστεύω λοιπόν ακραδαντα ότι μια από τις υποχρεώσεις μας πριν πάρουμε δύο μέτρα γης είναι να αφήσουμε αυτό το κόσμο λίγο καλύτερο από ότι τον βρήκαμε. Φυσικά αυτό μπορεί να γίνει με άπειρους τρόπους ανάλογα το άτομο.

Άρα το να είμαι σε μια σχεση (bdsm ή όχι) που με κάνει να δυστυχω,που με κάνει μη λειτουργική, μη παραγωγική και που μαραινομαι αντί να ανθιζω είναι ίσως η μοναδική κόκκινη μου γραμμή στο M/s.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση με κανένα τρόπο να πω στον εαυτό μου ότι ναι, στο πλαίσιο αυτής της σχέσης και στο πλαίσιο αυτής της δυναμικής είμαι έτοιμη να θυσιασω εκείνα τα στοιχεία του χαρακτήρα μου που μου δίνουν τη δυνατότητα να προσφέρω στους γύρω μου.

Γιατί προφανώς αν είμαι ένα μάτσο χάλια συνέχεια και αν είμαι στεναχωρημενη συνέχεια όχι μόνο δεν μπορώ να προσφέρω αλλά μπαίνω σε μια φάση που μα τον Οσιρι δε θέλω να με ξαναδώ.

Οπότε όταν τα πράγματα είχαν φτάσει εκεί, όχι δεν πήγα να πάρω το τιμόνι αλλά μίλησα, το επικοινώνησα εξήγησα ξαναεξηγησα πήρα ταρχιδια μου κ προφανώς αποχώρησα. Γιατί πάντα πάντα πάντα για εμένα, κανένας άνθρωπος και καμιά δυναμική και κανένα παιχνίδι δε μπορεί να γίνεται εις βάρος της ψυχικής ισορροπίας ενός άλλου ανθρώπου.

Ελπίζω να έβγαλα έστω κ λίγο νόημα.  

 

Ω ναι. χαχαχα
Κάποιες σκέψεις για το 2ο σκέλος. Συχνά σημαίνει όχι πάντα. Και μεγαλώνοντας με την εξασκηση, το διπολο ευκολο/δυσκολο παυει πιστευω να λαμβανεται υποψη, ίσως επειδή με την εξασκηση δημιουργουνται δεξιοτητες κι ικανοτητες χειρισμου του δυσκολου με επιτυχια. Οποτε επικεντρωνομαι προσωπικά στο καλύτερο. Όχι πλέον με γνώμονα την δεδομένη στιγμή, αλλά προγραμματισμένα, οργανωμένα με γνώμονα τον στόχο στον οποίο κατευθύνομαι. Πετώντας ακόμα και συναίσθημα γιατί όποτε μου χώνεται στις εξισώσεις μου τις χαλάει. Δεν το αποκλείω, απλά το περιορίζω και του έχω δώσει συγκεκριμένο χρονικό όριο στο πως και πότε να εκφράζεται. Και από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, έχω ενδείξεις θετικές. Μόνο ο χρόνος βέβαια θα δείξει.

Προσωπικά έχω ανάγκη ύπαρξης εξωτερικού Κέντρου Ελέγχου για επιβεβαιωση των επιλογών του εσωτερικού. Αυτή είμαι κι αυτό είναι από τα πράγματα που αποδεχόμαστε με σοφία, επειδή δεν είναι απ αυτά που αλλάζουν. Απλά όσο είμαι αδέσποτη, βάζω στο τιμόνι μια υποπροσωπικότητα που ανέπτυξα και τώρα ομολογώ πως παρακολουθώ την πορεία μου/της με ενδιαφέρον παρατηρητη. χαχαχαχα Θα δείξει φίλη μου  

 

Έχει καιρό να σου πω πόσο σ αγαπώ.
Σ αγαπω και χαίρομαι γιατι η αναγκη μου για εξωτερικη επιβεβαιωση συμβαινει μεσα απ τα γραπτα σου. χαχαχαχα Σ ευχαριστω!

 

Χααχαχαχαχαχα τουλάχιστον όπως κ να χει είτε έχουμε "δίκιο" ή "άδικο" καλύτερα να είμαστε δύο οι τρελές πάρα έτσι μια μόνη της χαχαχα <3 <3

 

Ε ναι χαχαχαχα
Σοβαρα όμως, σ ευχαριστω για τα ποστ σου σ αυτο το νημα, ακόμα αναλύω βέβαια, όλα μες το καζανι βραζουν, αλλα οταν νιωσω ετοιμη θα εκφραστω.