Χορός

Η ερμηνεία της Σαγιούρι επι σκηνής, αποτελεί ένα απο τα κομβικά σημεία στην ταινία «Οι Αναμνήσεις μιας Γκέισας».
Με τον χορό της, εκφράζει την δραματική απεικόνιση του θρήνου για τον αγαπημένο που δεν θα ξαναγυρίσει, την κάθοδο στα έσχατα της απόγνωσης.
Η Σαγιούρι, μοιάζει να απελευθερώνεται μέσα απο την σαγηνευτική δύναμη της ερμηνείας της. Καθώς στροβιλίζεται στα βήματά του, ενδύεται την νέα της ταυτότητα, της Γκέισας Σαγιούρι, αφήνοντας πίσω την μικρή Τσίγιο. Ο χορός, μαζί με το χιόνι που πέφτει απαλά γύρω της, είναι σύμβολα της θέλησής της, που παραμένει ισχυρή, παρά τις δοκιμασίες.

 

Η χειρονομία μιλάει από μόνη της...
Χέρι προτεταμένο. Θα με ακολουθήσεις ( ; )
- Το ερωτηματικό έτσι για τους τύπους και μόνο... -

Σηκώνει μόνο το βλέμμα πίσω από τη χαλαρή φράντζα στο πρόσωπο της.
Του δίνει το χέρι.
Στήνονται ο ένας απέναντι στον άλλον. Αναμέτρηση;
Την τραβάει κοντά του κι εκείνη πηγαίνει. Την ίδια στιγμή βάζουν ο ένας αντίσταση στον άλλο. Το μόνο που υπάρχει είναι το frame.
Η πρώτη ανεπαίσθητη κίνηση του σώματος του θα της δώσει την εντολή. Θα ακολουθήσει την εντολή συνεχίζοντας να του φέρνει αντίσταση. Πάντα το θηλυκό είναι ένα ναι και ένα όχι μαζί.
Θα τον κοιτάει σταθερά στα μάτια. Εκείνος θα παίρνει αποσύρει το βλέμμα με την "δικαιολογία" ότι ελέγχει το χώρο.
Α ναι, αυτή είναι η σιωπηρή συμφωνία: αυτός θα ελέγχει το χώρο, αυτή θα πηγαίνει.

Ο χορός είναι η κρυμμένη γλώσσα της ψυχής...

Σε λίγους στροβιλισμούς δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο στην πίστα πια.
Ακουμπάνε τα πλευρά τους. Η λεκάνη του θα σπρώχνει τη δική της.
Ο ιδρώτας θα είναι απαλός, λίγο κρύος, θα ανατριχιάζει το δέρμα που ζεσταίνεται. Οι πόροι του ανοίγουν.

Χορός είναι η κάθετη έκφραση οριζόντιων επιθυμιών...

Το πόδι του θα χωθεί ανάμεσα στους μηρούς της. Θα το φρενάρει η ήβη της. Θα της κρατά τα πόδια ανοικτά. Θα καβαλήσει το μηρό του, θα σφιχτεί γύρω του. Θα τη ρίξει πίσω. Θα αφεθεί πάνω του για να τη σηκώσει. Θα την τραβήξει λίγο πριν σωριαστεί.
...Δοκίμαζα την εμπιστοσύνη σου σε μένα...

Η πιο αληθινή έκφραση των ανθρώπων είναι μέσω του χορού τους και της μουσικής τους. Το σώμα δεν λέει ποτέ ψέματα...

Κολλάει επάνω του. Ακούει την κομμένη ανάσα της στο αυτί του. Τον κοιτάει σχεδόν θυμωμένη. Σχεδόν...
Τη ρίχνει δεύτερη φορά. Το ένα χέρι του διατρέχει με ένα χάδι τον κορμό από το λαιμό μέχρι τον αφαλό της.
Το απαλό χνούδι του δέρματος της θα ανατριχιάσει ιδρωμένο.
Θα την ξανακολλήσει πάνω του και μόλις ακούσει την ανάσα της κοφτή θα την γυρίσει στροφή.
Θα τη δείξει προς το κοινό. Η λαγνεία τους και η ζήλια τους που εκείνος την κρατά στα χέρια του θα ερεθίσει το ρυθμό και το μυαλό του.
Θα της σηκώσει το χέρι και θα το περιγράψει με μια απαλή αλλά αποφασιστική κίνηση μέχρι τη μέση της.
Θα κολλήσει το μάγουλο του στο προφίλ της, θα συντονίσει την ανάσα του με τη δικιά της.
Θα απλώσει την παλάμη του ψηλά στην κοιλιά της και θα τη σφίξει πάνω του.
Θα της γραπώσει το γοφό αναγκάζοντάς την να γυρίσει. Και ξανά.
Το λεπτό ύφασμα του φορέματος της έχει κολλήσει πάνω της.
Η καμπύλη της μέσης της στροβιλίζεται ανάμεσα στο άνοιγμα των χεριών του.
Το σταμάτημα θα είναι απότομο.
Θα την κοιτάξει κατάματα.
Θα παραμερίσει τα μαλλιά που έχουν κολλήσει στο πρόσωπο της. Για να τον κοιτάξει. Να δει τις λεπτές στάλες του ιδρώτα πάνω από τα χείλη της... Για να δει το μακιγιάζ να έχει τρέξει κάτω από τα βλέφαρα της.

Ο χορός είναι θαυμάσια προπόνηση για τα κορίτσια, είναι η πρώτη φορά που μαθαίνουν να μαντεύουν τι πρόκειται να κάνει ένας άντρας πριν το κάνει...

Χώνει και πάλι το πόδι του ανάμεσα στα πόδια της και κολλάει τη λεκάνη της στη δική του. Εκείνη θα το καβαλήσει με συγκρατημένη μανία, θα τριφτεί πάνω του καθώς θα τους χωρίζουν δυο λεπτά κομμάτια ύφασμα: του εσώρουχού της και του παντελονιού του.
Με τον δικό του τόνο οι λεκάνες τους θα κάνουν παλινδρομική κίνηση ενωμένες. Προσομοίωση συνουσίας.

Χορός είναι η κάθετη έκφραση οριζόντιων επιθυμιών...

Θα την τινάξει μακρυά μόνον για να την τραβήξει πάλι κοντά του. Και ξανά.
Θα την κολλήσει πάνω του και θα ακουμπήσει τα χείλη του στο μέτωπο της.
Θα σφίξει τη μέση της, η παλάμη του θα απλωθεί στο στέρνο, οριακά πάνω από το στήθος της που ανεβοκατεβαίνει γρήγορα στο τέμπο της ανάσας της.
Θα της σπρώξει το στήθος και το κεφάλι της θα πέσει προς τα πίσω. Η λεκάνη της θα κολλήσει πάνω στη δική του, θα καρφωθεί πάνω στη δική του.

Και το τραγούδι θα τελειώσει!
Θα κάνει μια μικρή υπόκλιση μπροστά της.
Εκείνη θα θυμηθεί εκείνη την ώρα το μακιγιάζ της. Θα πάει να το διορθώσει.
Θα της σφίξει τα χέρια σχεδόν με βία.
Μην το ξανακάνεις ποτέ αυτό! Έτσι δεν θα βρεις την έπαρση να μου πεις όχι...

 

Eξαιρετικό!!!!

 

"Μια μέρα του 1910, όταν τελείωνα το Πουλί της Φωτιάς στην Αγία Πετρούπολη, είχα ένα φευγαλέο όραμα...

Είδα στη φαντασία μου μια παγανιστική τελετουργία:

Μια ομάδα σοφών γερόντων κάθονταν σε κύκλο, έχοντας στη μέση ένα νεαρό κορίτσι,

που χόρευε μέχρι θανάτου.

Τη θυσίαζαν για να εξευμενίσουν το θεό της άνοιξης."

IGOR STRAVINSKY








Η παρθένα πρέπει να θυσιαστεί

για να έρθει η Άνοιξη.

Η Άνοιξη θα έρθει ..

με κάθε κόστος.

 

Κατά κανόνα, οι χοροί που με συγκινούν είναι αυτοί όπου μετέχουν ομόφυλα ζευγάρια ή οι ατομικοί σε σύγχρονο αρκετά αργό μοτίβο.
Σε ετερόφυλο πλαίσιο, μονάχα όταν οι ρόλοι είναι ανεστραμμένοι.

 

Σκληρή προπόνηση, τρελή καταπόνηση και πριν, στα διαλείμματα και στο τέλος για να το καταφέρουν βουτάνε τα πόδια τους σε βαρέλια με παγάκια
Μαγικό αυτό που βλέπεις αλλά μεγάλο και το τίμημα...

 

Αυτό ακριβώς ήταν το πρόβλημα μου όταν έκανα μαθήματα.... τα κατάφερνα καλύτερα στα μαθήματα του οδηγού ...  

 

Όχι ακριβώς.
Δεν έχω στο νου μου δύο ζουζουνοκοπελες να χαριεντίζονται χορεύοντας. Μου θυμίζει ολίγον τα λεσβιακά παίγνια όπου προωθούνται προς τέρψη του ανδρικού οφθαλμού και δεν είναι του γούστου μου.
Ευχαριστώ πάντως για την προσπάθεια.