Πυγοράπισμα - Είδη

Κάθε πυγοράπισμα (ή μαστιγωμα με λουρί, ζώνη, βούρδουλα, καμτσίκι ή ότι άλλο) μπορεί να είναι τιμωρία, μπορεί να είναι διασκέδαση, μπορεί ακόμη να είναι εξωτική εμπειρία.

Υπάρχουν πολλοί τύποι πυγοραπίσματος, που θα μπορούσαν να ακολουθούν την παρακάτω χαλαρή κατηγοριοποίηση.

Για διασκέδαση

Πρόκειται για παιχνιδιάρικα πυγοραπίσματα, με τους συμμετέχοντες ν' αστιεύονται και να γελούν κάτι σαν "δώρο γενεθλείων" ή ένα δύο μπατσάκια στον κώλο προς χάριν αστειότητος. Η χρήση τους συναντάται ευρέως και εκτός BDSM. Πρόκειται για το είδος, που συναντάμε σε κοινωνικά "παιγνίδια πυγοραπίσματος", όπως και για το πυγοράπισμα των vanilla ζευγαριών κατά την "προθέρμανση". Για την υλοποίησή τους χρησιμοποιείται συνήθως το χέρι ή, το πολύ, κάποιο ελαφρύ εργαλείο και, συνήθως αποφέρουν λίγο (το πολύ κάποιο τσίμπιμα) ή καθόλου πόνο.

Σε αυτό τον τύπο η ευχαρίστηση είναι κοινή.

Αισθησιακά πυγοραπίσματα

Στόχος τους είναι ο ερεθισμός των αισθητήριων αυτός καθ' εαυτός, η ευχαρίστηση της προσφοράς ή της λήψης διαφόρων αισθήσεων, η καθοδήγηση του/της υπό στην έκσταση και την αγωνία της ηδονής. Απαλά η βίαια χάδια, αγγίγματα, η αίσθηση του άλλου στην αγγαλιά σου ή ή αίσθηση της αγκαλιάς του άλλου.

Σε αυτό τον τύπο η ευχαρίστηση είναι κυρίως του/της υπό.

Σεξουαλικά πυγοραπίσματα

Αποτελούν μέρος της προθέρμανσης προς σεξουαλική συνεύρεση ή ακόμη και μέρος της συνεύρεσης. Στόχος τους είναι ο ερεθισμός του άλλου, ή η αυξηση του ιδίου ερεθισμού.

Σε αυτό τον τύπο η ευχαρίστηση είναι κοινή.

Στα δύο τελευταία είδη, η χρήση εργαλείου, καθώς και το επίπεδο πόνου εξαρτώνται από τις προσωπικές προτιμήσεις των συμμετασχόντων.

Πυγοραπίσματα άνευ λόγου

Γιατί να χαλάσει κανείς την απόλαυση ενός καλού πυγοραπίσματος ψάχνοντας αιτίες ή αφορμές για την απόδοσή του; Τα πυγοραπίσματα αυτού του είδους δίνονται γιατί ο/η Κυρίαρχος θέλει να δείξει ποιος έχει την εξουσία, ή γιατί ο/η υπό το χρειάζεται, γιατί και οι δύο το απολαμβάνουν ή γιατί ... έτσι. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται τα πειθαρχικά πυγοραπίσματα του Αφέντη(ρα) προς τον/την σκλάβο/α, απλά και μόνον για την υπενθύμιση της θέση του/της. Σε ίδια κατηγορία εντάσσονται και τα πυγοραπίσματα της παλιάς, γνωστής συμβουλής ενός πυγοραπίσματος τρεις φορές την ημέρα (μπορεί εσείς να μην ξέρετε το γιατί, εκείνη σίγουρα ξέρει)  

Η επιλογή η χρήση εργαλείου, καθώς και το επίπεδο πόνου εξαρτώνται από τις προσωπικές προτιμήσεις των συμμετασχόντων.

Σε αυτό τον τύπο η ευχαρίστηση είναι κοινή.

Πυγοραπίσματα τιμωρίας

Αυτά είναι πραγματικά πυγοραπίσματα, αυτά που εκτελούνται με την προσδοκία συμπεριφορικών αλλαγών. Τα βρίσκουμε σε πραγματικές καθημερινές τιμωρίες ή σε τιμωρίες αταξίας στα πλαίσια μιας σκηνής. Θυμίζουν τα πυγοραπίσματα από το χέρι γονέα, προκαλούν ανάλογα συναισθήματα και δεν έχουν ως στόχο την ευχαρίστηση αλλά τον πόνο. Για να αποβούν χρήσιμα ό τιμωρούμενος πρέπει να τα θυμάται ως εμπειρία προς αποφυγή. Τα πυγοραπίσματα τιμωρίας, περιέχουν συχνά την χρήση εργαλίων και εκτελούνται σε άλλη θέση από το γόνατο ή την αγκαλιά του Κυρίαρχου. Η απουσία αγγίγματος του/της υπό με άλλο μέσον εκτός του εργαλείου, προσθέτει στην τιμωρία. Το επίπεδο πόνου εξαρτάται από το κατώφλι πόνου του/της υπό.

Ο τύπος αυτός είναι ο μόνος που η ευχαρίστηση είναι κυρίως του Κυρίαρχου.

Πυγοραπίσματα "σπασίματος"

Τα πυγοραπίσματα αυτά, ακόμη και αν εμπεριέχουν ικανό πόνο, δεν αφορούν τόσο τις αισθήσεις όσο τον ψυχισμό. Στόχος τους είναι να σπάσουν όλες τις άμυνες του/της υπό, επιτρέποντας του/της (ή και προκαλώντας) να κλάψει με την καρδιά του. Εκτελούνται συνήθως ως ανταπόκριση στην επιθυμία του/της υπό να "επιστρέψει" σε παιδική κατάσταση, όπου το κλάμα επιτρέπεται και δεν υπάρχει αιτία αυτοελέγχου.

Αυτό το είδος χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς ο/η Κυρίαρχος αγγίζει βαθειά στα συναισθήματα του/της υπό, μπορεί να υπάρξει επιστροφή στην παιδική ηλικία και αν ο/η υπό εχει τραυματικά παιδικά χρόνια να επαναφέρει βαθειά θαμένες οδυνηρές αναμνήσεις.

Ο/Η υπό μετα από πυγοράπισμα αυτού του τύπου έχουν ανάγκη από ιδιαίτερη φροντίδα. Το πιθανότερο έχουν ανάγκη από χάδια, αγκαλιές και φιλιά. Χρειάζονται στοργή και υπενθύμιση της αξίας τους, της αγάπης προς αυτόν/ην, του σεβασμού και της χρησιμότητας.

Χρειάζεται ισχυρός πόνος για να σπάσουν οι διανοητικές άμυνες του/της υπό. Ο τύπος αυτός πρέπει να αποφεύγεται με κάποιον άγνωστο, η αν ή σχέση δεν είναι ιδιαίτερα σταθερή ή αν ο Κυρίαρχος δεν είναι σίγουρος πως ξέρει τι κάνει.

Ο τύπος αυτός δεν εμπεριέχει ευχαρίστηση, εκτελείται απλά κατ' επιθυμία του/της υπό.

Μπορεί κανείς να διαβάσει το πρωτότυπο άρθρο εδώ [url="http://www.ecstagony.com/eng/info/arttec/spantype.htm] Types of spankings[/url]

Σε συνεργασία με το www.ecstagony.com

 

Κόκκινα οπίσθια

Κόκκινα οπίσθια​

Το πυγοράπισμα είναι ίσως η πιό διαδεδομένη BDSM πρακτική. Από ένα παιχνιδιάρικο χτυπηματάκι στους γλουτούς, ως τα παραδοσιακά πυγοραπίσματα γενεθλίων στην Αμερική («μία ξυλιά για κάθε χρόνο και μία τελευταία γι αυτόν που έρχεται»), ή ως μέρος των ερωτικών προκαταρκτικών, πολλοί απολαμβάνουν τα πυγοραπίσματα, ακόμα και αν πιστεύουν ότι τα παιχνίδια του BDSM είναι για διεστραμμένους.

Σε μία από αυτές τις έρευνες που δημοσιεύονται από καιρό σε καιρό και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς (ποιός δέχεται μία δημοσκόπηση για θέματα που σχεδόν κανείς δεν θα συζητούσε μ έναν ξένο; ) γίνεται η εκτίμηση ότι, για περισσότερο από τον μισό πληθυσμό το πυγοράπισμα κάποιας μορφής είναι ένα είδος σεξουαλικού παιχνιδιού.

Τα πυγοραπίσματα είναι επίσης το κυριώτερό μας ενδιαφέρον, όπως υποθέτουμε ότι ισχύει και για τους αγαπητούς μας επισκέπτες.

Όπως συνήθως γράφω ως άντρας που τιμωρεί μία γυναίκα, αλλά αυτό μπορείτε να το αναδιαμορφώσετε ανάλογα με τις δικές σας κλίσεις. Και να θυμάστε ότι αναφερόμαστε σε μία φαντασίωση μεταξύ συναινούντων ενηλίκων.

Τί είναι πυγοράπισμα; ​

Σύμφωνα με τα λεξικά «πυγοραπίζω» σημαίνει «χτυπώ κυρίως τα οπίσθια με ανοιχτή παλάμη» ή, σύμφωνα με άλλο ορισμό, «ραπίζω τα οπίσθια με επίπεδα αντικείμενα ή με ανοιχτή παλάμη, για τιμωρία».

Για τους περισσότερους, ένα καλό, παλιομοδίτικο πυγοράπισμα σημαίνει να έχετε την υποτακτική σας στα γόνατά σας με τον γυμνό πισινό της, στρογγυλό και μαλακό, στη διάθεσή σας, έτοιμο να γίνει από ροζ, βαθυκόκκινος. Να την νιώθετε να στριφογυρίζει στους μηρούς σας, να την/τον ακούτε να σας παρακαλάει να σταματήσετε.

Αν προτιμάτε μπορείτε διαβάσετε πρώτα το άρθρο για τα είδη πυγοραπίσματος Πυγοράπισμα - Είδη και μετά στο σημείο αυτό, ορισμένα για τις σχετικές τεχνικές.

Οι στάσεις ​

Δεν υπάρχει μία δεδομένη στάση πυγοραπίσματος και θα βρείτε πολλές κατάλληλες στον κατάλογο θέσεων. Εδώ περιγράφουμε λεπτομερώς την βασική, με την υποτακτική μπρούμυτα πάνω στα γόνατά σας (OTK – over the knees)

Η σκηνή ξεκινά με την έτοιμη να δαρθεί να στέκεται δεξιά του τιμωρού της (η περιγραφή και το σκίτσο είναι για δεξιόχειρες πυγοραπιστές, αν είστε αριστερόχερος, αντιστρέφετε ανάλογα.). Βάλτε την να πάρει θέση πάνω στα γόνατά της από μόνη της, η διευκολύνετέ την πιάνοντας σταθερά τον δεξί της καρπό με το αριστερό σας χέρι και τραβώντας την μπροστά για να βρεθεί μπρούμυτα στα γόνατά σας. Έτσι όπως θα βρεθεί πεσμένη με τους μηρούς της πάνω από τους δικούς σας, θα νιώσει έντονα την εξουσία και την κυριαρχία σας πάνω της.

 ​

Η προς πυγοράπισμα πρέπει να βρεθεί με όλο της το βάρος να πέφτει στους μηρούς του πυγοραπιστή της. Ανάλογα με το ύψος της, τα χέρια και τα πόδια της μπορεί να βρίσκονται στον αέρα ή μόλις να ακουμπούν το πάτωμα. Αν πρόκειται να πυγοραπιστεί άντρας τότε το πέος του πρέπει να ακουμπά σταθερά στους μηρούς σας, με κλίση προς τα κάτω και αριστερά – εκτός και αν οι αντιδράσεις του στη σκηνή αποκλείουν εκ των προτέρων μία τέτοια κλίση.

Το αριστερό σας χέρι θα βρίσκεται ακουμπισμένο στο μέσο της πλάτης της προς πυγοράπισμα, ή θα την κρατάει σταθερά από το στομάχι. Ο αριστερός σας αγκώνας θα βρίσκεται ψηλότερα στην πλάτη της, αν είναι δυνατό ανάμεσα στις ωμοπλάτες, έτσι ώστε να την κρατάτε καρφωμένη κάτω.

Αντί τα χέρια της προς πυγοράπισμα να κρέμονται προς τα κάτω, μπορεί να κρατάει σφιχτά το ένα πόδι της καρέκλας με το αριστερό της χέρι, για να έχει μεγαλύτερη σταθερότητα. Αν οποιαδήποτε στιγμή το δεξί της χέρι τιναχτεί προς τα πίσω για να προστατέψει τον πισινό της, αρπάξτε το με το αριστερό σας χέρι και κρατήστε το πίσω στη μέση της.

Αν τα χέρια της τιμωρούμενης γίνουν πρόβλημα, μπορείτε να τα κρατάτε και τα δύο γυρισμένα πίσω στην πλάτη, ή στην ανάγκη, να τα δέσετε εκεί.

Αν αποπειραθεί να τινάξει προς τα πάνω τα πόδια της, μερικές έντονες ξυλιές στα μπούτια είναι αρκετές για να την πείσουν γρήγορα να τα κρατάει σταθερά στη θέση τους.

Τα οπίσθια θα είναι σε πιό καλή γωνία κρούσης αν το δεξί σας πόδι βρίσκεται λίγο ψηλότερα από το αριστερό. Μπορείτε να ακουμπάτε στο πάτωμα με τις μύτες του δεξιού σας ποδιού και να στηρίζετε την φτέρνα στο πόδι της καρέκλας. Θα είναι πιό αναπαυτικό για σας να χρησιμοποιήσετε ένα μικρό σταθερό υποστήριγμα, διαστάσεων 5 x 10 εκ. ίσως ξύλινο, ιδιαίτερα αν προβλέπετε ότι το πυγοράπισμα θα κρατήσει για πολύ.

Αυτή η στάση μοιάζει απλή, αλλά όπως γνωρίζετε αν έχετε ποτέ πυγοραπιστεί ο ίδιος, η υποτακτική δεν ελέγχει την ισορροπία της σε αυτή τη θέση και δεν έχει να υποστηρίξει το σώμα της από πουθενά, οπότε είναι δύσκολο γι αυτήν να απαλλαγεί από τη λαβή σας, όσο και να στριφογυρίζει. Στην πραγματικότητα είναι σχεδόν ανυπεράσπιστη.

Στη στάση αυτή το κεφάλι κρέμεται προς τα κάτω και μερικές φορές αυτό προκαλεί ζαλάδα στην τιμωρούμενη. Αν συμβεί κάτι τέτοιο αλλάξτε λίγο την στάση, φροντίστε ώστε το πάνω μέρος του σώματός της να στηρίζεται σε μία δεύτερη καρέκλα, ή μπορείτε να καθόσαστε σε καναπέ ή στην άκρη ενός κρεβατιού.

Αν ο/η πυγοραπιζόμενος/η είναι πιό μεγαλόσωμη ή πολύ δυνατότερος από τον πυγοραπιστή/τρια, η βασική στάση μπορεί να τροποποιηθεί, με το να την έχετε ανάμεσα στους ανοιχτούς τώρα μηρούς σας να στηρίζεται μόνο στο αριστερό σας γόνατο, ενώ θα έχετε παγιδέψει τα πόδια της με τον δεξί μηρό. Σε αυτήν την παραλλαγή η πυγοραπιζόμενη θα είναι τοποθετημένη λίγο διαγώνια με το κεφάλι να στηρίζεται στο πλάι της καρέκλας, έτσι ώστε οι γλουτοί της να βρίσκονται σε καλύτερη γωνία κρούσης. Αυτή η στάση έχει ένα μειονέκτημα, ότι η αριστερή πλευρά της τιμωρούμενης θα τρίβεται πάνω σε πολύ ευαίσθητα σημεία της ανατομίας σας.

Με τί πυγοραπίζουμε;​

Με το χέρι

Το πιό δημοφιλές εργαλείο στην ιστορία για την τιμωρία άταχτων αγοριών και κοριτσιών είναι αυτός ο εκπληκτικός μηχανισμός, το ανθρώπινο χέρι. Το άγγιγμά του είναι ζεστό και τρυφερό, αλλά ένας ικανός τιμωρός μπορεί να το κάνει και πολύ οξύ. Αγγίζεται προσωπικά αυτόν που τιμωρείτε, αλλά συγχρόνως του δείχνετε και τον θυμό σας για την κακή του συμπεριφορά.

Προσέξτε να έχετε βγάλει τα δαχτυλίδια που τυχόν φοράτε. Αν τα χτυπήματα γίνουν έντονα το δέρμα μπορεί να κοπεί από αυτά.

Υπάρχουν πολλές επιλογές στον τρόπο που θα πυγοραπίσετε με το χέρι και η κάθε μία έχει την χάρη της. Μία επιλογή είναι με τον καρπό κλειδωμένο και τα δάχτυλα τεντωμένα και κλειστά Η κίνηση θα ξεκινάει από τον αγκώνα σας, ενώ ο πήχυς και η παλάμη σας θα ανεβοκατεβαίνουν σα σανίδα.

Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε το χέρι σας ως βίτσα. Ο καρπός σας θα είναι χαλαρός και απλά θα τινάζετε τον πήχυ σας, ενώ τα χαλαρά δάχτυλα θα χτυπούν όπως η άκρη μίας βίτσας.

Τα χτυπήματα αυτά μπορεί να δίνονται και με ανοιχτή παλάμη. Έτσι θα καλύπτεται μεγαλύτερη περιοχή ενώ ο αέρας που θα περνά ανάμεσα από τα δάκτυλα θα μειώνει την φόρα σας και την ένταση των χτυπημάτων. Στο ξεκίνημα της τιμωρίας, ή αν σκοπεύετε να δώσετε μόνο λίγα χτυπήματα για να τραβήξετε την προσοχή, με ανοιχτή παλάμη θα αφήσετε ένα όμορφο και πολύ ξεκάθαρο κόκκινο αποτύπωμα στην χτυπημένη σάρκα.

Άλλη επιλογή είναι με τα δάχτυλα μαζεμένα. Κλείστε το χέρι σας σε χούφτα, με τον αντίχειρα να ακουμπάει την δεύτερη κλείδωση του δείκτη σας. Τα πυγοραπίσματα είναι λιγώτερο επώδυνα με αυτόν τον τρόπο και ακούγονται πολύ όμορφα. Αν ανοίξετε λίγο τα δάκτυλά σας, θα περνάει ο αέρας ανάμεσά τους και τα χτυπήματα θα είναι δυνατότερα ενώ ο θόρυβος μικρότερος.

Μία τεχνική που χρησιμοποιείται κυρίως στην Ευρώπη, είναι να χτυπάτε τους μηρούς με φορά προς τα πάνω, σχεδόν παράλληλα με τους γλουτούς. Οι μηροί θα τρεμουλιάζουν και θα μεταδίδουν την ένταση προς τα πάνω, στις ευαίσθητες περιοχές του σώματος.

Υπάρχει μία ακόμα δυνατότητα, να κλείσετε το χέρι σας σε γροθιά. Ποτέ μα ποτέ μη χτυπήσετε τον σύντροφό σας με τις γροθιές σας. Είναι επικίνδυνα όπλα και δύσκολα ελέγχονται. Ίσως να είναι ο κατάλληλος τρόπος στην πυγμαχία ή την πάλη, αλλά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια στις BDSM τιμωρίες.
Τα χτυπήματα θα είναι πιό τσουχτερά αν βρέξετε με νερό ή baby oil την περιοχή που πυγοραπίζετε. Αυτό δεν θα επιτρέπει στον αέρα να εισχωρεί μεταξύ της σάρκας και της παλάμης. Το baby oil απλά θα το απλώσετε σε αρκετή ποσότητα στους γλουτούς. Όσο για το νερό, επειδή εξατμίζεται, είτε θα υγραίνετε το χέρι σας κάθε λίγα πυγοραπίσματα από ένα μπώλ που θα έχετε δίπλα σας, ή θα περνάτε την περιοχή με ένα υγρό σφουγγάρι κάθε τόσο. Μία άλλη ιδέα (ευχαριστούμε beastie) είναι να φοράει η τιμωρούμενη πολύ στενό και βρεγμένο σόρτς, ή να καλύψετε όλη την περιοχή με ένα λεπτό, βρεγμένο πανί.

Όπως βλέπετε, δεν σας λέμε τί να κάνετε, απλά σας δίνουμε μερικές ιδέες. Μπορείτε να τις δοκιμάσετε όλες στην υποτακτική σας για να δείτε ποιές της αρέσουν περισσότερο, αν είναι για αισθησιακό πυγοράπισμα και ποιές βρίσκει χειρότερες απ όλες, αν πρόκειται για τιμωρίες. Γνωρίζουμε πόσο δύσκολη δουλειά είναι αυτή, να στήσετε την υποτακτική σας με τα οπίσθια τουρλωμένα και να της δώσετε πολλά πυγοραπίσματα, διαφορετικών ειδών, ώστε να μπορέσει αυτή να κάνει την σύγκριση, αλλά το καθήκον προηγείται.

Με τη σανίδα

Με τη λέξη «σανίδα» εννοούμε κάθε επίπεδο εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πυγοράπισμα. Μπορεί να είναι μία πραγματική σανίδα τιμωρίας, μία παντόφλα, ένας χάρακας των 30 εκ., μία ξύλινη κουτάλα, μία ρακέττα του πιγκ – πογκ ή κάθε άλλο ανάλογο αντικείμενο που μπορεί να σας βολεύει. Επειδή θα βρίσκεστε σε κάπως κοντινή απόσταση από τον στόχο σας, το εργαλείο πρέπει να είναι κοντό.

Κάποια από αυτά, όπως οι παντόφλες ή μία σανίδα με δέρμα γύρω - γύρω είναι εύκαμπτα, ενώ κάποια άλλα, όπως η ρακέττα του πιγκ πόγκ είναι αλύγιστα. Τα εύκαμπτα εργαλεία τσούζουν περισσότερο αλλά δεν κάνουν ζημιές που διαρκούν ενώ τα αλύγιστα πονούν περισσότερο και αφήνουν μελανιές.

Τα σημεία που χτυπάτε είναι τα ίδια, είτε χρησιμοποιήτε το χέρι σας είτε σανίδα. Δεν πρέπει να χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε το μπράτσο σας για να δώσετε ένα οδυνηρό χτύπημα. Αρκεί να κουνήσετε το χέρι από τον αγκώνα και κάτω. Και δεν χρειάζεται για να υψώσετε ψηλά όλο το χέρι, χάνοντας έτσι την ακρίβειά σας. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από την ταχύτητα με την οποία κινείται το εργαλείο με το οποίο πυγοραπίζετε και όχι από την δύναμη. Μία χαλαρή κίνηση εκκρεμούς είναι αρκετή. Ένα δυνατό χτύπημα θα μεταδοθεί σε όλο το σώμα και δεν επιδιώκετε κάτι τέτοιο.

Επειδή αναφερόμαστε κυρίως στα πυγοραπίσματα με την τιμωρούμενη μπρούμυτα στα γόνατά σας, δεν θα μιλήσουμε για λουρίδες, ή για βέργες. Αυτά είναι δύσκολο να τα χειριστείτε σε μικρές αποστάσεις και έτσι θα κάνετε πολύ μεγαλύτερη ζημιά στον γλουτό που θα είναι πιό μακριά στο χέρι σας απ ότι στον πιό κοντινό. Πάντως οι τεχνικές που περιγράφουμε μπορούν να είναι πολύ αποτελεσματικές και με λουρίδες, ράβδους ή βέργες, αν προτιμήσετε για το πυγοράπισμα μία άλλη στάση, σκυφτή, όρθια ή ξαπλωτή.

Πού και πώς πυγοραπίζουμε;

 ​

Υπάρχουν σημεία, τα πιό ανοιχτόχρωμα στο σκίτσο, όπου τα πηγοραπίσματα αφήνουν πιό ευχάριστη αίσθηση και σημεία, τα πιό σκούρα, όπου τα πυγοραπίσματα πονάνε περισσότερο. Αν και τα περισσότερα χτυπήματα είναι για τις ανοιχτόχρωμες περιοχές, η αναλογία θα εξαρτηθεί από την αιτία του πυγοραπίσματος. Υπάρχει ένα άλλο άρθρο για τα αισθησιακά ή ερωτικά πυγοραπίσματα, οπότε σ αυτό το σημείο θα δώσουμε έμφαση στα πυγοραπίσματα τιμωρίας.

Αφού την τιμωρείτε, υποτίθεται ότι πρέπει να είστε θυμωμένος και πολύ ενοχλημένος. Έτσι, μιλήστε της απότομα, αποκαλέστε την με το βαπτιστικό της όνομα, δώστε της εντολές σε κοφτό τόνο. Μην το παίξετε καλός όσο την τιμωρείτε, φυλάξτε την τρυφερότητα για αργότερα.

Στην τιμωρία θα πρέπει να χτυπάτε συχνά στις λιγώτερο ευχάριστες περιοχές, ιδιαίτερα στους μηρούς.

Μην προσπαθήσετε να χτυπήσετε ταυτόχρονα και τις δύο πλευρές. Αν χτυπάτε εναλλάξ θα ελέγχετε καλύτερα την κατάσταση και η αίσθηση από τα χτυπήματα θα απλώνετε πιό ομαλά.

Δεν χρειάζεται προθέρμανση για το πυγοράπισμα τιμωρίας αν και έτσι υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν περισσότερες μελανιές. Είναι αυτονόητο ότι θα αρχίζετε με προθέρμανση, δηλαδή ξεκίνημα με απαλά χτυπήματα με το χέρι και σταδιακή αύξηση της έντασης, όλες τις άλλες συνεδρίες, ακόμα και αν σκοπεύετε να καταλήξετε σ ένα γύρο κτηνωδών πυγοραπισμάτων με την βίτσα. Στις τιμωρίες όμως μπορείτε να χτυπάτε δυνατά και γρήγορα από την αρχή.

Εδώ έχετε μία επιλογή: Για πολύ έντονο πόνο και αποτέλεσμα διαρκείας μπορείτε να διαλέξετε ένα σημείο από την κάθε πλευρά, ας πούμε το πιό ευαίσθητο, μεταξύ μπουτιών και γλουτών και να χτυπάτε εκεί συνεχώς, εναλλάσοντας τις πλευρές. Αν έχετε έναν ρυθμό ελάχιστα πιό σύντομο από τον χρόνο που χρειάζεται για να απορροφήσει τον πόνο η υποτακτική, ο πόνος θα γίνεται ολοένα και πιό έντονος και το κάθε χτύπημα θα γίνεται αισθητό βαθύτερα. Κάτι που θα θυμάται την άλλη μέρα, κάθε φορά που θα πηγαίνει να καθίσει. Όταν κρίνετε ότι δώσατε αρκετά χτυπήματα, συνεχίστε σε άλλο σημείο ή παραμείνετε στο ίδιο μέχρι να της κάνετε δύο κηλίδες σε χρώμα ντοματί.

Άλλη δυνατότητα που έχετε είναι να πυγοραπίζετε με σύστημα,ας πούμε ψηλά δεξιά, ψηλά αριστερά, χαμηλά δεξιά, χαμηλά αριστερα, ή τρία σημεία, ψηλά, κέντρο, χαμηλά. Για να έχετε το ίδιο αποτέλεσμα με της προηγούμενης επιλογής, θα πρέπει να χτυπάτε γρηγορότερα από πριν. Τελικά θα κοκκινήσει για τα καλά ολόκληρη η επιφάνεια των γλουτών και αν χτυπάτε και στα μπούτια θα μοιάζει σα να φοράει η υποτελής κόκκινο σορτς.

 ​

Αν και ένα τέτοιο πυγοράπισμα με σύστημα είναι καλύτερο επειδή συσσωρεύεται ο πόνος, είναι πολύ άνετο για την τιμωρούμενη επειδή μπορεί να προβλέψει που θα πέσει το επόμενο χτύπημα και γι αυτό, μετά από λίγη ώρα πρέπει να αλλάξετε ξαφνικά ρυθμό ή και σύστημα. Μπορείτε κάθε τόσο να της δίνετε λίγα χτυπήματα στο εσωτερικό των μηρών ή στα πλάγια των γλουτών. Δοκιμάστε να πυγοραπίζετε για λίγο, με πολύ γρήγορα χτυπήματα, ένα μόνο, συγκεκριμένο σημείο.

Μετά από κάποιο διάστημα αλλάξτε τους ρυθμούς. Ένας γύρος χτυπημάτων σε ξέφρενο ρυθμό θα την αφήσει διαλυμένη. Τότε, για λίγο, χτυπήστε πιό αργά, αλλά δυνατότερα.

Κάθε τόσο να σταματάτε για να τρίβετε τους γλουτούς, όχι για χάδι αλλά για να καθυστερήσετε το μούδιασμα που προκαλείται από την ένταση στις νευρικές απολήξεις της περιοχής. Σε αυτά τα μεσοδιαστήματα μπορείτε να της θυμίζετε για ποιό λόγο τιμωρείται, να την ρωτάτε αν μετάνιωσε ή τί θα ήταν διατεθειμένη να κάνει για να αποφύγει μία ακόμα τέτοια τιμωρία. Προσωπικά, μισώ αυτά τα μεσοδιαστήματα. Με τα οπίσθια της τιμωρουμενης τουρλωμένα και να πονάνε, θέλω να τελειώνει η τιμωρία. Δεν μου φαίνεται καθόλου καλή στιγμή για κουβεντολόι. Γι αυτό και πρέπει να γίνεται.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία άλλη παραλλαγή, έτσι για να διασκεδάσετε: Να πυγοραπίζετε στον ρυθμό της μουσικής. Βρείτε ένα τραγούδι με τον κατάλληλο ρυθμό και χρησιμοποιήστε το για να συνοδεύει τα χτυπήματα. Μετά από λίγη ώρα, οι γλουτοί της υποτακτικής θα μοιάζουν σα να χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής.

Πόσο δυνατά και για πόση ώρα πυγοραπίζουμε;

Εξαρτάται από την ευαισθησία της υποτακτικής, αλλά οι παλιοί ειδικοί της πειθαρχίας είχαν την γνώμη ότι για να είναι πραγματική τιμωρία μία τιμωρία, θα πρέπει να κρατάει μέχρι να πάυει να αντιστέκεται και να υποτάσσεται πραγματικά στο πυγοράπισμα η τιμωρούμενη.

Είναι απαραίτητο επίσης να χυθούν και κάποια δάκρυα. Άλλες εναλλακτικές λύσεις που έχω ακούσει από μητέρες και πατέρες είναι «μέχρι να πάψει να κλαίει» ή «μέχρι να πονέσει το χέρι μου από τον ώμο», αλλά αυτές πιθανά φέρνουν σε κακομεταχείριση. Επίσης, μία (υποθετική; ) επικεφαλής οικοτροφείου λέει:

«ένα πυγοράπισμα με το χέρι ή την βίτσα είναι αποτελεσματική τιμωρία μόνο όταν επιβάλλεται και πέρα από τα όρια του ανεκτού. Πρέπει να είναι τόσο επώδυνο γι αυτήν που τιμωρείται ώστε να χάσει πέρα ως πέρα την αυτοκυριαρχία της κατά το ξυλοφόρτωμα και να αφεθεί σε ανεξέλεγκτες κραυγές και ουρλιαχτά»

Χωρίς να είμαι ο πλέον ειδικός, πιστεύω ότι για ένα BDSM ζευγάρι το πυγοράπισμα πρέπει να είναι όσο το δυνατό σκληρότερο αλλά να μην κάνει τον υποτελή να χρησιμοποιήσει την λέξη ασφαλείας.

Και μετά το πυγοράπισμα;

Ακόμα και αν όλες οι συνεδρίες τελειώνουν με αγκαλιές και χάδια, που προσφέρουν συμπαράσταση, στοργή και αγάπη στην υποτακτική, ακόμα και αν οι τιμωρίες δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα αυτόν, νομίζω ότι αυτά όλα θα πρέπει να αναβάλλονται για λίγο σε αυτή την περίπτωση. Φροντίστε να σηκωθεί πάνω και στείλτε την στη γωνία με τα χέρια πάνω απ το κεφάλι ή σταυρωμένα πίσω από την πλάτη.

Εδώ υπάρχει μία αντίφαση. Αν δεν την αφήσετε να αγγίξει τον πισινό της μετά την τιμωρία, το τσούξιμο θα διαρκέσει περισσότερο αλλά θα χάσετε μία από τις απολαύσεις του πυγοραπίσματος: να βλέπετε την τιμωρημένη να χοροπηδάει από τον πόνο ενώ θα παλεύει να ανακουφίσει τα κωλομέρια της. Δική σας η επιλογή αν θα προτιμήσετε να ταλαιπωρηθεί λίγο ακόμα μη αγγίζοντας ή να διασκεδάσετε επιτρέποντάς της το άγγιγμα.

Το να την στείλετε στη γωνία δεν εξυπηρετεί μόνο επειδή θα την κάνει να υποφέρει για περισσότερη ώρα και να σκεφτεί την συμπεριφορά της, αλλά και επειδή θα σας δώσει την ευκαιρία να την δείτε να συσπάται και να χοροπηδάει, καθώς και να θαυμάσετε την χειροτεχνία σας όσο θα βλέπετε τον κατακόκκινο και πρησμένο πισινό της.

Μετά, αναγκάστε την να σας ευχαριστήσει για την τιμωρία, να ζητήσει συγνώμη, να σας πει ότι δεν θα ξανακάνει το λαθος της, κάντε την να ταπεινωθεί. Για να την συγχωρέσετε πρέπει να δείξει μεταμέλεια και να σας αποδείξει έτσι ότι ο σωφρονισμός της ήταν αρκετά άγριος.

Και τότε έρχεται η ώρα της αγκαλιάς και των χαδιών, που θα της δείξουν ότι την συγχωρείτε και ότι τώρα όλα είναι εντάξει.

Μπορείτε να διαβάσετε το πρωτότυπο άρθρο εδώ: Red butts

Σε συνεργασία με το www.ecstagony.com