Δημόσιος λόγος μετα κολάρου: Περιορισμός, αυτοπεριορισμός ή απλά not me?

Όσον αφορά το βασικό ερώτημα του νήματος, η "λογοκρισία" δεν έγκειται τόσο στο νόημα όσο στη διατύπωση.

Ας μη ξεχνάμε ότι σε μία ασύμμετρη σχέση, τα λόγια και του ενός αλλά και του άλλου προσδιορίζουν τη σχέση αυτή.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το Κ μέλος τηρεί και διατηρεί τον έλεγχο του υ μέλους, έχοντας την αποκλειστική ευθύνη και για τους δύο, λογικό είναι να θέλει να έλεγξει και τη διατύπωση που αναφέρονται κάποια λόγια ή τη φώτο που προβάλλονται κάποια άλλα.

Δεν βρίσκω λοιπόν ότι έτσι περιορίζεται η ελευθερία έκφρασης, αλλά μάλλον επιβεβαιώνεται η παράδοση του ελέγχου.

 

Θα ήθελα να μου εξηγήσεις γιατί είναι λογικό να θέλει να ελέγξει την διατύπωση.
Ποιο είναι το θέμα που μπορεί να προκύψει από την διατύπωση ακριβώς?
Νιώθει ας πούμε το Κυρίαρχο μέλος ότι μπορεί να ''εκτεθεί'', το ίδιο, ή η σχέση που υπάρχει, από κάτι που γράφει το υ?
Θέλει να ελέγξει το στυλ, το ύφος, να το προσαρμόσει στα δικά του δεδομένα?
Και αν είναι έτσι, τότε γιατί να γράφουν χώρια και όχι μαζί?
Έχω δει για παράδειγμα ασύμμετρα ζευγάρια που εντιμότατα, έχουν κοινά προφίλ.

Αν διατηρεί ο καθένας την αυτοτέλειά του και δεν έχει ''απορροφηθεί'' πλήρως από τον άλλον, ή δεν έχουν ενοποιηθεί σε ένα αδιάσπαστο σύνολο, τότε είναι για μένα λογικό να υπάρχει αυτονομία και στην διατύπωση.
Και κατά την γνώμη μου, είναι εντελώς διαφορετικό να έχει το υ μία φωτό που θέλει να ποστάρει, που εκεί το θεωρώ πολύ λογικό να δοσολογηθεί ο βαθμός έκθεσης του υ, εφόσον ανήκει/συμμετέχει σε σχέση/αλληλεπιδρά ασύμμετρα.
Πόσο λογικό είναι να θέλει αυθόρμητα να εκφραστεί σε κάτι, σε ο,τιδήποτε και να περιμένει έγκριση της έκφρασής του αυτής?

Εκτός αν υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης, οπότε είναι αρκετά διαφορετικό το ζήτημα.
Το ότι συμμετέχουν σε ασύμμετρη σχέση, δεν σημαίνει αυτόματα ότι τα εκφραστικά μέσα του Κ είναι καλύτερα, από αυτά του υ. Θεωρητικά, ακούγεται λογικό, ωστόσο επανειλημμένα έχει φανεί το ακριβώς αντίθετο, τουλάχιστον σε ότι με αφορά. Έχω θαυμάσει απόψεις κάποιων υ, των οποίων αντίστοιχα τα Κ και οι απόψεις τους, μαζί με τα εκφραστικά τους μέσα, ήταν για γέλια ή για κλάματα.

Συνεπώς, δεν είναι θέμα ακρίβειας στην έκφραση, αλλά χειραγώγησης της φορουμικής έκφρασης του υ.
Αν βέβαια τους καυλώνει αυτό, ουδείς λόγος, αλλά ας μην βαφτίζουμε τα μήλα πορτοκάλια γιατί έτσι μάς βολεύει. Ας πούμε απλά, ότι είναι κομμάτι της μεταξύ τους ισορροπίας, ή της ''εκπαίδευσης'' του υ, ώστε να αρέσει στο Κ. Αυτό το δέχομαι, το σέβομαι και δεν έχω τίποτα να πω πάνω σε αυτό.
Ωστόσο οι περιορισμοί στην έκφραση και στην επικοινωνία, εμένα δεν μου δείχνουν δόμηση σχέσης εμπιστοσύνης και σεβασμό, πρέπει να το πω και αυτό.

Το τι χοντράδες μπορεί να γράψει, να πει ή να κάνει το υ, είναι θέμα ανθρώπου και συνολικής συγκρότησης και όχι στάτους κατ΄εμέ.
Αντίστοιχες χοντράδες μπορεί να γίνουν και από τα Κυρίαρχα μέλη, εκεί φυσικά κανείς δεν μπορεί να τους επαναφέρει, παρά ο εαυτός τους και η αυτοκριτική που ασκούν, αν ασκούν.

Αντίθετα, έχω διαβάσει πραγματικά διαμάντια από υ και από σκλάβους ή σκλάβες, τα οποία παίζει και να μην έβλεπαν ποτέ το φως της δημόσιας έκθεσης αν υπήρχε ισχυρός περιορισμός ή απαγόρευση.
Καταθέσεις ψυχής, που δεν μπορούν παρά να αφορούν την ελεύθερη έκφραση του ατόμου, με ή χωρίς την γνώση του Κυρίαρχου μέλους. Φαντάζομαι όμως, ότι για κάποια γραπτά, τα κυρίαρχα μέλη θα φούσκωναν από υπερηφάνεια γιατί το ''δικό'' τους υ εκφράστηκε τοιουτοτρόπως.

Ως καυλοπαίγνιο λοιπόν το δέχομαι, προσωπικά, αν το σοβαρέψουμε και το επεκτείνουμε χρονικά εις το διηνεκές, οφείλω να πω ότι δεν μου αρέσει, γιατί αν το φαινόμενο ήταν καθολικό, θα είχαμε την δυνατότητα να βλέπαμε ουσιαστικά μόνο απόψεις εγκεκριμένες από Κ, κάτι που δεν βοηθά ούτε την κατανόηση της θέσης και των αισθημάτων ή σκέψεων των υ, ούτε προάγει κανέναν διάλογο μεταξύ των ανθρώπων που ενδιαφέρονται βιωματικά για το bdsm και χαίρονται να διεισδύουν στην οπτική όσων το ζουν, ο καθένας με τον τρόπο του.

Αλλά και πάλι, όλη αυτή η συζήτηση στηρίζεται στην παραδοχή, ότι η πλειοψηφία των συμμετεχόντων σε συζητήσεις/τοποθετήσεις είναι Κ και υ, κάτι που τελικά είναι εντελώς σχηματικό, υπάρχουν πολύ περισσότερα στάτους για να εστιάζουμε μόνο στους δύο αυτούς βασικούς διαχωρισμούς. Φαντάζομαι απλά, ότι όλοι τοποθετούνται σχετικά στο ένα ή στο άλλο, ως προς τις βασικές θέσεις και αρχές. Γι΄αυτό και τα νήματα κινούνται σε αυτήν την ατραπό.

Ίσως το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι για μένα η εδραίωση μίας ασύμμετρης σχέσης δεν συνεπάγεται με πνίξιμο ή φίμωση (πέρα από την σωματική καύλα, αν παίζει έτσι το σενάριο), αλλά με διεύρυνση μίας διαφορετικής ελευθερίας. Είναι επίσης εξαίρετο εργαλείο, αν κάποιος επιλέξει να το δει έτσι, για να καταλάβει ακόμη καλύτερα το Κυρίαρχο μέλος, πως σκέφτεται και πως νιώθει το υ του, κάτι σαν δημόσιο ημερολόγιο, πασπαλισμένο με μία γερή δόση υστεροφημίας, με ολίγη από δημόσια έκθεση.

Last, but not least, ας μην ξεχνάμε όλοι μας, ότι πολλά φλερτ, καυλαντίσματα, ιδιωτικές συζητήσεις κλπ, ξεκίνησαν γιατί οι απόψεις του ενός ιντρίγκαραν τον άλλον.
Θα μου πείτε ότι αυτό ισχύει όταν τα μέλη είναι ελεύθερα, εκτός σχέσης ή με δυνατότητα σύναψης παράλληλων σχέσεων, έτσι δεν είναι?

Το επιχείρημα ωστόσο στέκει θαρρώ. Και μαζί με τον Χάλερ και τον Ρήγα, θα υπερθεματίσω κι εγώ ότι όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά (άρα εκφράζεται και καλά), με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Τα κουτάκια είναι βολικά για περιορισμένο χρονικό διάστημα και για λίγους ανθρώπους.
Έξω από το κουτί, θαρρώ ότι είναι σαφώς καλύτερα, ανοίγονται ολόκληροι κόσμοι, ανεξερεύνητοι και ενδιαφέροντες, έστω και για παρατήρηση, αν όχι για να βουτήξουμε μέσα τους.
Βαριέμαι την ομοιομορφία, στην φύση είναι σημάδι παρακμής, ή ανθρώπινης παρέμβασης, αλλά βέβαια, αυτή είναι η δική μου άποψη απλά, ο καθένας φυσικά, έχει την δική του.

 

-Τελικά ο λόγος του υπο είναι προϊόν περιορισμού από τον Κ, αυτοπεριορισμού από τον ίδιο τον υπο ή δεν είναι καν ο ίδιος ο υ που μιλάει;

[για καλύτερη κατανόηση του ποστ δείτε το παρακάτω video]

Ξέρω καλά έναν “μπλε” Κ. Αναγνωρίζω εύκολα ποια “τριαντάφυλλα” είναι δικά του, κάνα δυο μήνες μετά την “τοποθέτηση τους στο βάζο”. Όχι από όλα τους τα “πέταλα”, μερικά όμως δεν σηκώνουν αμφισβήτηση.

Δεν είναι απ αυτούς που θέλουν να δίνουν έγκριση ή να “διορθώνουν” ποστ. Αδιαφορεί παντελώς για το φόρουμ. Ενδιαφέρεται όμως πολύ για την ομορφιά των “τριαντάφυλλων” του, κάτι που εξαρτάται από τη στάση τους στη ζωή, στη σκέψη και τις απόψεις τους κι όχι στενά bdsmικά. Πιστεύει ότι το δικό του “μπλε” είναι ένα όμορφο χρώμα. Και το προτείνει, δεν το επιβάλλει.

Ποιος μιλάει;


Το αποτέλεσμα είναι καλύτερο σε λευκά τριαντάφυλλα. Αν βάλεις κόκκινα θα βγει μωβ βαθύ (μελιτζανί). Αν βάλεις πορτοκαλί θα βγει ένα λαδοκαφέ (σκατουλί).

 

Κάποτε, είχα μία σχέση με έναν άντρα. Επί 12 συναπτά έτη. Βανιλα σχέση.
Θυμάμαι μετά από κάποιο διάστημα , όταν έγραφα κάποιο δημόσιο κείμενο και όχι μόνο, να τον φωνάζω και να του λέω. "Πώς σου φαίνεται;" Μου έλεγε τη γνώμη του και εγώ αν ήθελα τα ενσωματωνα. Δεν ακουμπούσε το κείμενο μου.
Επίσης θυμάμαι όταν έκανα κάποιες συζητήσεις να γυρνάω στο σπίτι μας και να συζητάμε για ώρες τη συζήτηση μου. Να μου λέει και τη δική του οπτική. Δεν μου επέβαλε. Αν ήθελα ενσωματωνα.
Φυσικές διαδικασίες όταν μιλάμε για σχέσεις.
Χρωστάω πολλά σε εκείνον τον άνθρωπο που με βοήθησε να δω και από άλλη πλευρά τα πράγματα. Μου έδωσε και άλλες οπτικές τις οποίες εγώ μπορεί να μην σκεφτόμουν. Κατ εμέ αυτό γίνεται σε σχέσεις.

 

Υπήρξα πολυγραφέστατη στο παρελθόν. Ο πρώην λάμβανε μια αναφορά όποτε έγραφα και τι έγραφα. Αναγκαστικά λόγω αριθμού, μαζεύοντας όλα σε μια αναφορά στο τέλος της μέρας. Αν τώρα έπρεπε να παίρνω άδεια για το κάθε από τα κοντά 4000 ποστ που εχω μόνο σ αυτό το φόρουμ, πιθανότατα να είχαν γραφτεί μόνο καμμιά 50ριά. Που για πολλους θα ήταν βέβαια χαρά και απόλαυση να μην με ακούν να "φωνάζω", όπως είπε κάποιος Κ στον πρώην μου, όταν ξανάρχισα να γράφω μετά από απουσία 2 ετών από το φόρουμ.

Είχα άδεια να φέρομαι και να μιλώ όπως θέλω. Αν παραφερόμουν το συζητούσαμε. Συχνά με πείραζε πως αφεντρίζω και γελάγαμε. Όταν κάποιο θέμα γινόταν ψυχοφθόρο ή δύσκολο, με βοηθούσε να ξεκαθαρίσω, κατανοήσω και να βρω μέσα μου τις απαντήσεις και μετά να μάθω να τις εκφράζω όλο και καλύτερα. Να μάθω να σκέφτομαι μόνη μου, να ασκώ κριτική σκέψη μόνη μου και να μάθω να εκφράζομαι όλο και καλύτερα, να γίνομαι η ίδια ένας άνθρωπος που μπορεί να διαλεχθεί και μόνη της και να στήσει μια πρόταση σωστά και μόνη της και να μπορεί να σταθεί σ έναν διάλογο.

Δεν κρίνω τι κάνουν οι άλλοι και με τι καυλώνουν και με τι όχι. Προσωπικά δεν με καυλώνει να μου γράφει ο Κ τα κείμενα μου. Μπορώ να καυλώσω να διαβάζω κείμενα του Κ, αλλά προσωπικά καυλώνω όταν τα γράφω μόνη μου και να τα συζητώ και να δέχομαι συστάσεις ως προς τον τρόπο κι αποτελεσματικότητα έκφρασης μου και τις απόψεις μου και να μπορώ να γίνομαι τόσο καλή, ώστε να μου πει το Μπράβο και να δω την περηφάνια για την εξέλιξη της σκλάβας του.
Δεν μου δημιουργεί βέβαια και καμία αντίδραση αν μου ζητηθεί να καταθέτω προς έγκριση πριν αναρτήσω. Η μοναδική απόλαυση ίσως το ότι θα βρει χρόνο να ασχοληθεί να διαβάσει τις απόψεις μου, συνεπώς να καταλάβει όλο και καλύτερα τον τρόπο σκέψης μου, αλλα κι αυτό με τα χρόνια το εμπεδώνει κανείς. λολ Δεν είμαστε όσο πολύπλοκοι και μυστήριοι και μοναδικοί όσο επιθυμούμε να πιστεύουμε.

Το πως θα φερθώ δημόσια για μένα δεν αφορά το στάτους μου, αλλά το σύνολο όλων όσων είμαι. Το να συμπεριφέρομαι με τρόπο που με τιμά ή με τρόπο που με μειώνει, δεν αφορά το αν είμαι σκλάβα ή αφέντρα. Αφορά την παιδεία μου και την αυτογνωσία και την ωριμότητα και μόρφωση και την ανθρωπιά μου και τις δεξιότητες επικοινωνίας και σεβασμού προς τον συνάνθρωπο (όχι πάντα, όχι δεν αξίζουν όλοι οι άνθρωποι σεβασμό, ούτε όλες οι απόψεις) κι εκεί που δεν υπάρχει, να υπάρχει τρόπος αποχώρησης και θέσιμο προσωπικών ορίων.
Ο Κ μπορεί να κτίσει και πάνω σ αυτά.
Όπως μπορεί να διορθώσει όσα δεν τον ευχαριστούν με όποιον τρόπο και με όποια μέθοδο επιλέξει.
Και όποια μέθοδος ταιριάζεει στο συγκεκριμένο υ και στο υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο και βάσει των ατομικών του ικανοτήτων και δυνατοτήτων.
Γιατί μοναδικοί μπορεί να μην είμαστε, αλλά και ίδιοι δεν είμαστε, ούτε βρισκόμαστε στο ίδιο μέρος/κομμάτι της διαδρομής της ζωής ή/και του βδσμ που είναι κομμάτι της.

 

Λοιπον στην αρχη οταν διαβασα το νημα απ το οποιο εμπνευστηκε η νηματοθετρια,μου φανηκε καπως παραξενο...ισως απο τη διατυπωση του γιατι μπορει ανετα να σε βαλει να το δεις απο μια συγκεκριμενη οπτικη και να σου δημιουργησει αντιδραση.Γιατι αλλο να λες αν μπορουνε να μιλανε ελευθερα τα υ κι αν θα επρεπε να μιλανε γενικως στο φορουμ κι αλλο να ρωτας αν πρεπει να ελεχονται τα υ στα γραπτα τους οπως σε ολα τα άλλα...Μεγαλη διαφορα νοηματος,για εμενα εστω.Σαφως κι εχουν ελευθερια στο λογο τα υ,οπως και γενικως,απλως οπως σε πολλα άλλα,ελεγχονται.Αυτο δε δειχνει καποια καταπατηση ευλευθεριας λογου,αντιθετως δειχνει προσοχη...οτι το κ ατομο θελει και νοιαζεται να ξερει τι γραφει το υ του και πως,κι αν εχει κανει λαθος που μπορει στη τελικη να ναι απλα και μονο τυπογραφικο,γιατι να μη το διορθωσει;δηλαδη μιλαμε για d/s,γιατι να αλλαξει ή να χαθει ο ελεγχος στο τι γραφει το υ;Το υ ατομο θα νιωσει ασχημα αν του υποδειξει το κ ατομο πως θα ηταν σωστοτερο να γραψει αυτο που εγραψε;Εγω που ανηκω στο βανιλοκοσμο αν καποιος με διορθωσει ή μου υποδειξει κατι σωστοτερο απο το δικο μου,θα το δεχτω,και θα ευχαριστησω,το λες και βοηθεια και νοιαξιμο,καταπατηση εκφρασης λογου δε το λες....Γιατι να ειμαστε ευαισθητοι λοιπον σε αυτο κι οχι σε τοσα άλλα;που διαφερει και που ειναι ασχημο;

 

Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με τα κοινά προφίλ, είναι κάτι που ποτέ δεν θα έκανα.

Ο Κ δεν είναι μόνο για να εγκρίνει ή να απορρίπτει τα γραφόμενα, αλλά και για να προλαμβάνει και να προστατεύει το υ του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι κάποιοι διαδικτυακοί τσακωμοί που έχουνε συμβεί κατά καιρούς.
Δεν είναι δικαίωμα, αλλά υποχρέωση του Κ (εφόσον ο ίδιος δεν θα συμμετείχε ποτέ σε έναν τέτοιο τσακωμό) να επέμβει και να απαγορεύσει στο υ του να συμμετάσχει.

Εκτός όμως από τον γραπτό λόγο, υπάρχουνε και οι φωτογραφίες που ανεβαίνουν είτε στο παρόν είτε σε άλλα Φόρουμ.

Το που, πότε, κατά πόσο, σε ποιον και γιατί θα εκθέσει τον εαυτό του το υ μέσω μιας φώτο είναι αποκλειστική ευθύνη του Κ.

(Διότι μπορεί σε κάποια υ να μην αρέσει καθόλου να το σχολιάζουν χυδαία άτομα που δεν τα γνωρίζει καθόλου.)

 

Για τις φωτογραφίες, είπα νομίζω κι εγώ, πάνω-κάτω το ίδιο. Για την πρόληψη και την προστασία, στις οποίες αναφέρεσαι, δεν θα διαφωνήσω, θεωρώ αντίθετα ότι είναι εξαιρετικά ευγενή κίνητρα και σε συγχαίρω που σκέφτεσαι έτσι.
Λίγο αδιευκρίνιστο μου αφήνεις το κομμάτι της διατύπωσης, πάνω στο οποίο τοποθετήθηκα, αλλά οκ, κατανοώ ότι μπορεί να το αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά.
Ειδικά σε ότι αφορά την χυδαιότητα, συμφωνώ, αλλά πάει πακέτο αν θέλεις με το αναπόφευκτο της έκθεσης. Η χυδαιότητα δεν χαρακτηρίζει αυτόν ή αυτήν που εκτίθεται, αλλά αυτόν που σχολιάζει κατ'εμέ. Κατανοώ, ότι κάποιοι δεν το αντέχουν αυτό, ίσως γι΄αυτό και δεν δημοσιεύουν πολλά, ή δεν γράφουν. Δεν έτυχε να χρειαστεί να διαχειριστώ κάτι τέτοιο, ομολογώ, τουλάχιστον όχι συχνά.
Μία φορά θυμάμαι, κάποιος εδώ, με αποκάλεσε πόρνη. Στην αρχή με πείραξε λίγο, μετά σκέφτηκα ότι αυτό είναι το δικό του επίπεδο, όχι το δικό μου, δεν έγινε και κάτι τρομερό, ήταν από τις λίγες φορές που έκανα ριπόρτ και το θέμα λύθηκε γρήγορα και αναίμακτα, με την διαγραφή του ποστ.
Ήταν ένα ωραίο μάθημα αυτογνωσίας, αντίθετα.
Ωστόσο αυτό είναι θέμα γενικότερου επιπέδου συμμετεχόντων, οι χυδαίοι δεν περιμένουν να τους δώσεις ''δικαίωμα'', είναι χυδαίοι, έτσι κι αλλιώς. Όλα είναι θέμα διαχείρισης, νομίζω.
Προφανώς για τα δεσποζόμενα υ, το βάρος της διαχείρισης, αναπόφευκτα το αναλαμβάνει το κυριαρχικό μέλος, μέχρι εκεί, είμαι κι εγώ σύμφωνη, μη νομίζεις.
Στον πλήρη έλεγχο ή την αιφνίδια και αναίτια μεταστροφή των απόψεων έχω κάποιες ενστάσεις απλά, αλλά και πάλι δεν έγινε και τίποτα. Όπως αρέσει στον καθένα... 

 

Κάποτε είχα σχέση με έναν Κ. Δεν ήταν Κ μου, αλλά ήταν Κυρίαρχος. Άρεσε και στους δύο μας να γράφουμε. Εγώ έγραφα πολύ περισσότερο και δεν του άρεσαν και όλα όσα έγραφα, αλλά πάντα άκουγα τις απόψεις του με προσοχή, δεν ξέρω τι ακριβώς από αυτές ενσωμάτωνα στο στυλ μου, σίγουρα με επηρέαζε. Κάποια δικά του ποστ, τα πληκτρολογούσα εγώ που το χω πιο πολύ με το γράψιμο γενικώς και συνεπακόλουθα, τα συζητούσαμε κι όλας, ως προς την διατύπωση, αυτήν την ρημάδα την διατύπωση που συζητούσαμε και με τον @MindFeeder προηγουμένως. Κάποιες φορές την άλλαζε, άλλες όχι. Και εκείνος με άκουγε με προσοχή, άσχετα με το αν ενσωμάτωνε αυτά που του έλεγα. Ενίοτε έγραφε αυτό ακριβώς που ήθελε και ως εκεί.
Ο λόγος που το αναφέρω αυτό, είναι γιατί θεωρώ ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να συμβουλεύεσαι, να επηρεάζεσαι και να βελτιώνεσαι ενδεχομένως από τον άνθρωπο που είσαι μαζί.
Αυτό όμως στο πλαίσιο της αλληλεπίδρασης και όχι της ασυμμετρίας (στην περίπτωση που αναφέρω, δεν υπήρχε).
Αν αύριο εγώ αρχίσω να γράφω λακωνικά για παράδειγμα, θα καταλάβετε στα σίγουρα ότι κάτι έχει αλλάξει, χιχιχιχιχιχι, έτσι δεν είναι?  

 

Ειναι καλος ο δημόσιος λόγος.
Ετσι μαθαίνουν να εκφράζονται οι άνθρωποι.
Τωρα όσο αφορά την ελευθερία λόγου απο υ ατομα στο forum εχει να κανει με τα προσυμφωνημενα τους και εκαστη αθετηση θα εχει και την ανάλογη τιμωρία! !

 

@soutzoukakia

Γράφουν τα λέλουδα...
Α, τι ωραία...
Μετά γουσταρίζουνε ένα βάζο με χρωματιστο νερό...
Γιασάν το χρωματάκι...
Στον προσεκτικό παρατηρητή η σταδιακή αλλαγή του χρώματος είναι προφανής...
Και ξέρει (αν τα έχει διαβάσει από πριν) και "τσιμπάει" κάποια "υπάρχουσα" επιρροή, ποιο είναι το αρχικό τους χρώμα και σε ποιο χρώμα νερό μπήκαν...
Λίγο, πολύ, αποτυπώνεται στον γραπτό λόγο, με μεγαλύτερη σαφήνεια από παντού (ο γραπτός λόγος έχει και μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα)...

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, επεμβαίνει ή δεν επεμβαίνει κάποιος στο κείμενο, φαίνεται από ξεκάθαρα (κλασικά παραδείγματα έχω δει ουκ ολίγα), έως αμυδρά (και όχι αδρά, που έγραψε κάποτε ένα κακόμοιρο πανωχεράδικο). Σκεφτείτε το να θέλει να επεμβαίνει και σε κείμενα το άτιμο... Τεσπά...

Κατά τα άλλα ο παρατηρητής κυττάζει τα χρώματα...
Πιο πολύ αυτά που του αρέσουν...

(Το αυτόν και για τις εικόνες)...
_____________________________
Πάρτε και μια σχολαστικούρα του κερατά...
Είναι το χρώμα φυσικό μέγεθος...?
Αλλιώς...
Σαν βγει από το βάζο με το χρωματιστό νερό το άσπρο τριαντάφυλλο πούγινε από μπλέ λιλά έως μπλε ντε πρις, επανέρχεται στο λευκό ή διατηρεί μια κάποια μπλε απόχρωση..?

 

Υποθέτω ότι το τελευταίο σου ερώτημα ήτο ρητορικό, δεν θέλεις πραγματικά απάντηση...