Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Όταν ήρθες

Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.

Κώστας Καρυωτάκης

 

- Χαρουμενη;
- Εν μερει

Εν μέρει λεει και μου χαμογελάει.
Νιώθω κάτι παράξενο,
Διαστέλλονται τα μάτια .
Μια θλίψη βλεπω άστατη
Κρυμμένη,στης πλάτης τα σημάδια .
Και σαν μεταμορφώθηκε σε νυχτοπεταλούδα
Ως παιχνίδιαρα Αστοφετ
Νύχτες φτεροκοπουσε.
Σαν τη Λιγεια ξύπνησε
Μες απ τη λαιδη Ροβινα
Εν μερει λυπημένη

 

  σου ειπα οτι με συγκινησες;;;;;;;
Σ ευχαριστω.....

 

Έρωτα εσύ
Ευριπίδης, Μήδεια, 3ο χορικό, στίχοι 627-633
Απόδοση στα νέα ελληνικά: Περικλής Πρεβελάκης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις


ἔρωτες ὑπὲρ μὲν ἄγαν
ἐλθόντες οὐκ εὐδοξίαν
οὐδ΄ ἀρετὰν παρέδωκαν ἀνδράσιν· εἰ δ΄ ἅλις ἔλθοι Κύπρις͵
οὐκ ἄλλα θεὸς εὔχαρις οὕτως.
μήποτ΄͵ ὦ δέσποιν΄͵ ἐπ΄ ἐμοὶ χρυσέων τόξων ἐφείης ἱμέρῳ χρίσασ΄ ἄφυκτον οἰστόν.

Έρωτα εσύ, με περισσή
όταν λαβώνεις δύναμη,
μηδ' όνομα καλό από σε
μηδ' αρετή μπορεί να βγει.
Μα μετρημένα αν πορευτεί
η Κύπριδα, άλλη σαν αυτή
θεά δεν έχει νοστιμιά.
Ω Δέσποινά μου, απάνου μου
με το χρυσό δοξάρι σου
μη ρίξεις την αφεύγατη
σαγίτα, πού ‘χει την αιχμή
βαμμένη στην αποθυμιά.

 

Η εποχή της αγάπης

Τ’ όνομά σου μου `φερνε το σφύριγμα του αγέρα
τ’ όνομά σου κι έτρεμε η ψυχή

Ετοιμάσου μου `λεγε η καρδιά, μα κάθε μέρα
στην υγειά σου μ’ έπινε η βροχή

Τρυφερά τις νύχτες την αγάπη μου φωνάζεις
τρυφερά σε γύρευα κι εγώ
Το πρωί τριαντάφυλλο του κήπου μου φαντάζεις
το πρωί, τ’ αγκάθι σου είναι εδώ.

Μα αν δε σε βρω, να μην ξεχνάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς.

Τ’ άγγιγμά σου χάραζε το σώμα μου απ’ τη μνήμη
πρώτα η πίστη κι ύστερα διωγμοί
Κάποιος άλλος φόραγε και μ’ έκανε συντρίμμι
τ’ άρωμά σου κι έφυγα χλωμή.

Τρυφερά τις νύχτες την αγάπη μου φωνάζεις
τρυφερά σε γύρευα κι εγώ
Το πρωί τριαντάφυλλο του κήπου μου φαντάζεις
το πρωί, τ’ αγκάθι σου είναι εδώ.

Μα αν δε σε βρω, να μην ξεχνάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς.
Μα αν δε σε βρω μην το λησμονάς
ότι σταυρώνεις να το προσκυνάς

Λίνα Νικολακοπούλου

 

Γιατί έχω μέσα μου ένα νεκρό πουλί κι εσύ το λυπάσαι
Γιατί μου κρατάς τα χέρια και τα δικά σου χέρια τα’ χω κρυμμένα στον ύπνο μου
Γιατί το σώμα σου μοιάζει με όνειρο που ακολουθεί τις πράξεις μου όλη τη μέρα και λίγο-λίγο μου έρχεται στη μνήμη
Γιατί μου λες για την αγάπη
Μου λες πώς αποχαιρετιούνται δύο κι αφήνουν την αγάπη μόνη
Σαν το μαργαριτάρι έξω απ’ το στρείδι του Γιατί μου λες πολλές φορές για την αγάπη ότι είναι σύμπτωση
Γι’αυτό σ’ αγαπώ
Γιατί σ’ αγκαλιάζω πάντα κι απέναντί μας μια μέρα σημαδεύει την αγάπη μας όπως εμένα κάποτε με πυροβολούσε η νύχτα
Γιατί είσαι το τραγούδι μου που λέω τα απογεύματα
Γι’αυτό σ’ αγαπώ
Γιατί είσαι η αγωνία μου.


~ Δημήτρης Παπαδίτσας ~

 

” Ένα κορίτσι πέφτει σ’ένα πηγάδι. Ένα αγόρι περνά από εκεί, το βλέπει, πηδάει μες στο πηγάδι και σώζει το κορίτσι.
Αυτό τον ευχαριστεί και τον ρωτά: Γιατί το έκανες αυτό;
Το αγόρι λέει:Γιατί η ζωή μου δε θα’χε καμιά αξία αν σ’έβλεπα να πεθαίνεις.
Γιατί δεν υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα σε σένα και μένα.
Γιατί κάθε φορά που πεθαίνει ένας από μας, πεθαίνουμε όλοι από λίγο ”


” Εκεί που ο Θεός έρχεται μόνο για να κλάψει” της Siba Shakib

 

Η αγάπη είναι μόνο μία

Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ’ αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ’ ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω. Και το πώς τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ’ αγαπώ.

Μπορείς να το δεχτείς ή μπορείς να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβειςτ τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς. Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ΄αγαπώ· δεν έχω άλλον.

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του.



Μπουκάι

 

"Τα γράμματά σου τα 'χω Αγάπη πρώτη
σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου
τα γράμματά σου πνέουνέ σου τη νιότη
κι ανθίζουνε την όψιμη χαρά μου...

Τα γράμματά σου πάνε, Αγάπη πρώτη
βάρκες λευκές, τη σκέψη μου εκεί κάτου.
Τα γράμματά σου τάφοι, δεν τελειώνει
απάνω τους η λέξη του Θανάτου ..."

Κώστας Καρυωτάκης

 

«Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες

Όταν τανοίγω βλέπω εμπρός μου ότι κι αν τύχη

Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ότι ποθώ»

Εμπειρίκος

 

«Σ’ αγαπώ όχι μόνο γι’ αυτό που είσαι, αλλά γι αυτό που είμαι όταν είμαι μαζί σου….» Ναι σ’ αγαπώ γιατί τολμώ, σ’ αγαπώ γιατί πορευόμαστε μέσα στο φως… Σ΄ αγαπώ για την κάθε στιγμή. Για τα ελαττώματα, τις γκρίνιες σου, τους καυγάδες μας, τα πείσματα… Για όλα όσα είσαι. Για όλα όσα ανακάλυψα. Για όλα όσα έγινα μέσα από σένα… Για τα δάκρυα που μου σκούπισες. Στην αγκαλιά σου μεγάλωσα. Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι ο ήλιος που ζεσταίνει τις μέρες και τις νύχτες μου… Σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσύ. Σ’ αγαπώ γιατί μ’ έμαθες να αγαπώ. Να μοιράζομαι, να πονώ… Να παλεύω, να μένω, να υπομένω, να νικώ… Να ξυπνώ και να βλέπω τον κόσμο αλλιώς… Να ζω… Σ’ αγαπώ γιατί, μ’ έμαθες να χαίρομαι ακόμα και με ότι πιο απλό…. Να κοιτώ τον ουρανό. Σ’ αγαπώ για το ζεστό φαγητό που μου μαγείρεψες όταν σου έλεγα πως δεν πεινούσα, για το νερό που μου πρόσφερες όταν ήξερες πως διψούσα… Σ’ αγαπώ γιατί μου άπλωσες το χέρι. Μ’ ακολούθησες στα δύσβατα… Δέχτηκες κι άκουσες της ψυχής μου τ’ ανείπωτα… Σ’ αγαπώ γιατί τολμάς. Σ’ αγαπώ γιατί πάντα μένεις όταν όλοι φεύγουν… Είσαι εκεί και με περιμένεις όταν τα φώτα κλείνουν…. Όταν πέφτω με σηκώνεις… Όταν μ΄ αγκαλιάζεις με γαληνεύεις… Σ΄ αγαπώ για όλα τα βράδια που με έβαλες για ύπνο, για τις στιγμές που μου χάιδευες τα μαλλιά, ψιθυρίζοντας μου πως όλα θα πάνε καλά. Σ’ αγαπώ γιατί μέσα από την αγάπη σου γίνομαι καλύτερη… Σ’ αγαπώ γιατι σ αγαπω

Πηγή: “Γιατί σ’ αγαπώ…”, ένα διαφορετικό βιβλίο Τενια Μακρη