Δημόσιος λόγος μετα κολάρου: Περιορισμός, αυτοπεριορισμός ή απλά not me?

Μην το πεις αυτό σε τελειωμένους ερασιτέχνες άγγλους κηπουρούς κακομοίρη μου, μέχρι απαγόρευση εισόδου στο νησί θα ψάξουν να σού βάλουν...
Μέχρι στιγμής έχουν φτάσει στο κατάβαθο μπλε...
200 χρόνια και παιδεύονται...
Γενιές ολάκερες...

 

Μα δεν μιλάω για τις γενιές , τους απογόνους και τους επιγόνους...

 

Ούτε εγώ, αυτό που λέω είναι πως κάπως έτσι το κάνουν στις φυτεμένες τριανταφυλιές συν κάτι άλλα κόλπα ζόρικα που σκέφτονται, ξες τώρα, αγγλάρες τελειωμένοι...

 

Aμα τους αλλάζουν χρώμα κάθε ανθοφορία τι να πώ, υποκλίνομαι...

 

Σεντονάκι challenge  

Δημόσιος λόγος είναι για μένα ο οποιοσδήποτε λόγος, σε κάθε οικογενειακή, φιλική, επαγγελματική κλπ κλπ συναναστροφή. Δεν γίνεται αλλιώς (κατά τη γνώμη μου πάντα), είναι σχιζοφρενική κατάσταση  

 

Η διατύπωση έγκειται στη χρήση λέξεων. Και οι λέξεις είναι φορείς νοημάτων. Αντικατοπτρίζουν νοητικά σχήματα και αντιληπτικά πρίσματα αυτού που γράφει. Αυτά μπορεί να θέλει να ελέγξει ένας Κ, σε αυτό εξυπηρετεί ο έλεγχος της διατύπωσης, από όσο έχω μάθει από τις δικές μου εμπειρίες  

Καταγγέλλω ότι η @soutzoukakia , o @cadpmpc και o @underherfeet με ωθούν να ανοίξω το επόμενο νήμα μου με τίτλο "ο Μπαμπα-στρουμφ ως Κ".
(Οκ, troll mode off)  

Στα σοβαρά τώρα...

Το αποτέλεσμα μπορεί να ομοιάζει και αν ψεκάσεις τα τριαντάφυλλα με χρώμα. Η διαφορά δεν είναι μεγάλη. Απλά στο πόσο γρήγορα θα "ξεράσει" το τριαντάφυλλο το μπλε, λίγο πιο γρήγορα αν ψεκάσεις, λίγο πιο αργά αν τραβήξουν από το βάζο νερό με μπλε χρώμα.
Το χρώμα όπως και να έχει είναι πασάλειμμα. Στην καλή περίπτωση σουλούπωμα, στη μέτρια φτιασίδωμα.
Το θέμα είναι αν θα υπάρξει τέτοια αλλαγή που να περάσει στο "dna" του τριαντάφυλλου το αποτύπωμα.

Χωρίς να υποτιμώ καθόλου την εμπειρία που μοιράζεσαι στο νήμα (απεναντίας θεωρώ ότι προσθέτει μια όχι "τυπική" και τυπολατρική οπτική), να σημειώσω ότι είναι εντελώς διαφορετικό το "είναι Κ" από το "είναι Κ μου" για το συγκεκριμένο θέμα. Κι εγώ έχω υπάρξει με Κ που δεν ήταν Κ μου και είναι εντελώς διαφορετική η επιρροή.
Επίσης έχω επηρεαστεί σημαντικά από Κ που δεν είχα σχέση μαζί τους, όχι ερωτική τουλάχιστον, γιατί σπινθηροβολούσε το πνεύμα και ο λόγος τους ή μέρη αυτού. Αλλά και αυτό δεν είναι το ίδιο.  

 

Επίσης, "αφήνω" μια φράση που στριφογυρνά στο μυαλό μου διαβάζοντας τις απαντήσεις στο νήμα  
Δεν θα την σχολιάσω τώρα, προτιμώ να συζητήσουμε πάνω σε αυτή, αν κάποιος ενδιαφερθεί.

Ο Σοπενάουερ λέει ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αλλά δεν μπορεί να θέλει ό,τι θέλει...

 

οπότε και δεν μπορεί να θέλει ό,τι κάνει.

 

ο κυριαρχικός, που δεν είναι σε θέση να ακούσει, να κατανοήσει και να διαχειριστεί, εν τέλει, την άποψη και γνώμη της υποτακτικής του, είτε θα ωριμάσει αργότερα είτε δεν θα ωριμάσει ποτέ  
το αυτό ισχύει και για την υποτακτική που δεν είναι σε θέση να οικειοποιηθεί την προσέγγιση που ταιριάζει στον κυριαρχικό της.

η συζήτηση αφορά στον έλεγχο, όχι στην απόκρυψη.

 

Μιας και μιλάμε για Σοπενάουερ, αυτό είναι βέβαιο  

 

Συμφωνώ απόλυτα με την @Sofei .
Την στιγμή που τα κείμενα/σκέψεις του υ θα περνάνε έλεγχο απ τον Κ, ακριβώς την ίδια στιγμή το υ θα σταματήσει να εκφράζεται αυθόρμητα, θα γράφει κ θα σβήνει, θα προσπαθεί το κείμενό του να ναι όσο το δυνατόν πιο appealing στον Κ του.
Απορώ με τους Κ που δεν το βλέπουν αυτό κ μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων..

 

Χαχαχα, challenge δεκτή ( είμαι home alone κι έχω αϋπνίες μεταξύ άλλων ).

Το λοιπόν, δεν είναι παράλογο που σχεδόν όλοι ( αν δεν απατώμαι, είστε ένα απ' τα ελάχιστα άτομα που δεν επικέντρωσαν την προσοχή τους στο Forumε. Και με την ευκαιρία, την παρέμβαση σας την απόλαυσα, ειλικρινά. Μεστή, καίρια, "ψαγμένη" ), έμειναν στα του forumε.
Θα ξεκινήσω απ' αυτά, προσπαθώντας να μην είμαι "ξινός" - αν και το κόβω δυσκολάκι -, η πρόθεση να θίξω κάποιον, δεν υπάρχει. Από κει και πέρα, όποιος έχει την μύγα, θα μυγιαστεί - as always - και ξανά ειλικρινά, δεν μου καίγεται euro cent τσακιστό.
Παραδόξως διάβασα όλες τις παρεμβάσεις, ακόμη κι εκείνες των χρηστών που έχω στην ignore list. Το έκανα έτσι, για την "κουλτούρα", το χασομέρι και την περιέργεια ( που και που, με πιάνει και αυτή. Συμβαίνει σπάνια, αλλά συμβαίνει, τ' ομολογώ ). Δεν θα πω, ότι διάβασα πράγματα που δεν περίμενα ήδη, ότι θα διάβαζα.
Καλώς ή κακώς, αρκετοί/ες έχουμε τη μανιέρα/σκαλώματα μας - κι εγώ, κι εγώ, βεβαίως βεβαίως -. Αρκετοί/ες έχουμε τα "κλασικά" μας - ξανά κι εγώ, βεβαίως βεβαίως -. Διάβασα περί εκθέσεως, περί αναζήτησης εντυπωσιασμού ή χειροκροτήματος, περί αντικατοπτρισμού του Κ απ' τον τρόπο έκφρασης του όποιου υ του/της και άλλα ξανά μανά "κλασικά" και "εικονογραφημένα".

Να κι ένα απ' τα δικά μου "κλασικά", αν κάποιος μου πει, τι θα είχε να κερδίσει - ή θα πίστευε, ότι θα κέρδιζε -, παίζοντας ή θεωρώντας ότι παίζει/είναι "μούρη" σε μια οποιαδήποτε ιστοσελίδα, θα του έβγαζα το καπέλο. Γιατί, με το κλούβιο μου το μυαλό δεν βλέπω τίποτε το χειροπιαστό, τίποτε τ' άξιο λόγου.
Ξανά καλώς ή κακώς, από "κρέας" εδώ με τα κιλά. Έχει για όλους/ες, αφού αν κάποιος/α θέλει να σκαρφαλώσει στο "τσιγκέλι", θα το κάνει. Όπως και θα βρεθεί στο τραπέζι, όποιου/ας του κάνει έστω και λιγάκι "κούκου". Τουτέστιν, αν το "γούστο" κάποιου/ας θα ήταν η βρώση, κάτι που να του/της αρέγει σε κάποιον/α ( και ανεξαρτήτως status ), θα το βρει. Ο/η άλλος/η, ο/η όποιος/α άλλος/η θα ήταν απλά ένα εργαλείο του/της.

* Μάλλον ξέφυγα, αλλά τι να κάνουμε. Γνωρίζετε ήδη, ότι έχω εγκέφαλο παντελώς ασυναρμολόγητο. Αστερίσκος τέλος.

Λέγαμε ( εγώ και ο εαυτός μου, "συζητώντας" μαζί σας ) ή καλύτερα αεορολογούσαμε - εγώ με τον εαυτό μου - και συνεχίζουμε να το κάνουμε.
Θα ήταν περιορισμός στο υ απ' τον Κ του ? Θα ήταν αυτοπεριορισμός του υ ? Θα ήταν "όχι εγώ" ( δηλαδή όχι εκείνο, το υ ντε ).
Αυτό όπως σωστά έγραψαν πολλοί/ες, θα ήταν θέμα του εκάστοτε ζεύγους. Γιατί το Κ να ήθελε να ελέγχει μέχρι και τον τρόπο έκφρασης του υ ?

Ειπώθηκε ήδη - ξανά από αρκετούς - αλλά ας επιχειρήσω ένα ποτ πουρί ( το έγραψα στα ελληνικά, γιατί βαριέμαι να γκουγκλάρω βραδιάτικα, για να βρω την σωστή ορθογραφία. Έχασε στο μπάσκετ και ο γαύριτς απ' την εφές και είμαι ψιλο down χαχα ) με μια-δυο δικές μου προσθέσεις :

- Ανασφάλεια του/της Κ.
- Τίγκα του/της Κ ( λέγε με ψυχαναγκασμός, άσχετο αλλά κάνει chicε σαν λέξη και είπα να την κοτσάρω ).
- Γιατί απλά φτιάχνει τον/την Κ, να το κάνει.
- Γιατί εξίσου απλά φτιάχνει τόσο τον/την Κ όσο και τον/την υ.
- Ψευδαίσθηση ανόδου της "μετοχής" του/της Κ σε μια αρμαθιά αγνώστων.
-- Γιατί δεν θα είχε κάτι καλύτερο, με τ' οποίο ν' ασχοληθεί.
--- Γιατί μπορεί ( δηλαδή ο/η άλλος/η όσο και να μην το γούσταρε, θα του/της το επέτρεπε. Όπου άλλος/η, εννοούμε τ' όποιο υ ).

Και πάω στην λογοκρισία/έλεγχο/edit στον - για μένα πάντα - αληθινό κόσμο ( γιατί όσο κι αν "πισινοχτυπήθηκα" να εξισώσω το ιντερνέτι με τον έξω κόσμο, ομολογώ γι' άλλη μια φορά, ότι δεν τα κατάφερα. Όσο κι αν πίσω απ' τις οθόνες βρίσκονται άνθρωπες κουτουλού κουτουλού κουτουλού ).
Το λοιπόν, όσα ακολουθούν - όπως και όσα προηγήθηκαν - είναι άποψη μου ( αποφεύγω πια τον χαρακτηρισμό προσωπική, γιατί, αφού θεωρητικά την εκφέρω εγώ, μάλλον δεν είναι κάποιου άλλου. Εκτός κι αν με κατέλαβε κανά δαιμόνι/καλικαντζάρι/leperchaun και δεν το έχω πάρει χαμπάρι ), άρα, θα ίσχυαν σίγουρα για μένα. Δίχως καμία όρεξη/αξίωση να γίνουν κανόνας για κανέναν άλλο.

Έλεγα ξανά μανά ξανά - αυτή τη φορά μόνος μου, γιατί ο εαυτός μου πήγε στο μπαλκόνι ν' απλώσει σωβρακοφανέλες - περιορισμός του όποιου υ μου στην έκφραση των σκέψεων του δημοσίως - όχι forumικώς -, δεν μου άρεγε ποτέ. Όπως και δεν έβρισκα κανένα νόημα, να το κάνω.
Τουλάχιστον, προσπαθούσα να μην το κάνω ακόμη και με κείνα τα ελάχιστα - πάλαι ποτέ - υ μου ( ή "μου" ), που ειλικρινά ήταν στιγμές, που όταν άνοιγαν το στόμα τους, μου ερχόταν απ' το να τα διορθώσω μπροστά σ' όσους ήταν παρόντες ( για την κακοποίηση της γλώσσας και όσο κι αν σας φανεί απίθανο, δεν αναφέρομαι μόνο στα ελληνικά ), έως να τα κουτουλήσω ( για την ανακολουθία των απόψεων/σσκέψεων τους ή για το - για μένα πάντα - ελεεινό περιεχόμενο τους ).
Βέβαια, επειδή και η υπομονή έχει τα όρια της - κι εγώ εκτός από θερμοκέφαλος, ήμουν και συνεχίζω να είμαι απίθανος μαλθάκας -, δεν τα κατάφερνα πάντα, να κρατηθώ.
Η καλύτερη λύση ήταν να συζητήσω μαζί τους και αν το ήθελαν, να επεξεργαζόντουσαν τα λόγια μου και κάτι ίσως και να το κρατούσαν.
Αν βέβαια θεωρούσαν, ότι η θέαση μου αναφορικά με κάποια πράγματα θα ήταν εποικοδομητική για κείνες ( με την απαραίτητη και κατ' εμέ λογική - ξανά για κείνες - "κοπτοραπτική" ). Ν' άνοιγε κάποια το στόμα της και να βγαίναν από μέσα του λόγια δικά μου, αμάσητα - ή ακόμη χειρότερα, που να μην τα ενστερνιζόταν. Επειδή, έτσι έλεγε το "αφεντικό" ή για να μου έδειχνε, πόσο υπάκουο υ ήταν -, το αντιλαμβανόμουν σαν κάτι ανούσιο, αν όχι παντελώς ηλίθιο ( και γιατί όχι, σε κάποιες περιπτώσεις, σαν μια ακόμη πιο ηλίθια προσπάθεια χειραγώγησης μου από μέρους τους. " Άσχημο " πράγμα να έχει κάποιος παραφουσκωμένο εγώ, κάνει μπαμ απ' το χιλιόμετρο και γίνεται πιο εύκολα διαχειρίσιμος κι από μαριονέτα στα χέρια του Σπαθάρη. Αρκεί ο έτερος, να έχει ένα μίνιμουμ "νιονιού" ή πονηρίας. "Μάτι" τα δυο δεν είναι συνώνυμα, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση, κάνουν την δουλίτσα τους, μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον ).

Τέσπα, επειδή είμαι σίγουρος ότι το ξαντέριασα - και σίγουρα είπα πολλά, για να μην πω τίποτε στο τέλος -, θέλει χρόνο, κόπο, πολύ ενδιαφέρον - αμοιβαίο - και ακόμη περισσότερη τριβή, για να καταφέρει κάποιος/α, να εισχωρήσει τόσο βαθιά στον τρόπο σκέψης κάποιου άλλου/ης. Οι περιορισμοί/έλεγχος στην εξωτερίκευση των όποιων σκέψεων κάποιου/ας που θα τύγχανε - μεταξύ αρκετών άλλων -, να ήταν και υ, δεν λέω ότι είναι εύκολο "παιχνίδι".
Αλλά δεν θα ήταν και πυρηνική φυσική ( ή το αίνιγμα της Σφίγγας στον Οδυσσέα. Σφίγγα ήταν? Αν έγραψα μπούρδα, διορθώστε με ). Η μικρότερη ή μεγαλύτερη "κάϋλα" του ενός, συναντά την μικρότερη ή μεγαλύτερη "κάϋλα" του άλλου και αργά ή γρήγορα το γλυκάκι, περιορισμός/αυτοπεριορισμός/φίμωση/πείτε το όπως στα τσακίδια θέτε, του υ, δένει.

Το ζήτημα είναι, άντε κι έγινε - πάντα εξωforumικώς αναφέρομαι -, τι θα κέρδιζε τόσο το Κ, όσο και το υ μέρος στους τομείς της ζωής τους που δεν θα είχαν να κάνουν με την στενή μεταξύ τους διαδραστικότητα? Για μένα εκεί βρίσκεται το ζουμί.

** ( Δηλαδή αστερίσκος νούμερο δυο, aka κερασάκι ) Και απαντώ πλαγίως ή ευθέως στην ανωτέρω ερώτηση μου. Εγώ τουλάχιστον δεν ένιωσα, ούτε νιώθω, ότι θα κέρδιζα τίποτε, φορώντας πιο χαλαρό ή πιο στενό "φίμωτρο" στην όποια υ μου. Πρώτον, γιατί αν σε κάποια πράγματα δεν θα ταιριάζαμε εξ αρχής, ας πρόσεχα.
Αφού όσο κι αν "κουτουλάς το γαϊδούρι", δεν αλλάζει. Τουτέστιν, όσο κι αν τ' όποιο υ σε κάποια πράγματα προσπαθούσε ν' αλλάξει ( στην προκειμένη, τον τρόπο έκφρασης του ή ακόμη πιο σημαντικό - για μένα πιο σημαντικό - τον τρόπο σκέψης του ), αργά ή γρήγορα θα επέστρεφε - τελείως φυσιολογικό - στην πρότερη και για μένα απωθητική κατάσταση. Και δεύτερον, γιατί το "φίμωτρο" ή το "κρεμιέμαι απ' τα χείλη σου", ότι μαλακία κι αν πεις, σε μένα δεν άρεσε ποτέ. Δεν μου ερεθίζει το μπαλάκι μέσα στην καρκάλα, δεν με βελτιώνει. Και η ιδέα του να βάζεις κάποιον/α στην ζωή σου και όχι μόνο στο "κρεβάτι"/πάτωμα/κλουβί σου - σχήμα λόγου το δεύτερο πληθυντικό -, είναι θεωρητικά εκείνη του να σ' εμπλουτίσει.
Εγώ πάντως - καλά, είμαι και μεγάλη ψωνάρα, το πρώτο ενικό το έχω στην άκρη των δαχτύλων χαχα - ζητώ απ' την σύντροφο μου ( και πάντα το ζητούσα απ' την εκάστοτε σύντροφο και υ ή υ μου. ), όχι να μ' ελέγχει ( που και να το ήθελε, δεν θα της το επέτρεπα. Όπως δεν το επέτρεψα ποτέ σε καμία ), ούτε να με λογοκρίνει. Αλλά όταν διαπράττω ολισθήματα ( πόσο μάλλον σοβαρά ), να μου "τραβάει τ' αυτί" και να με ταρακουνάει. Δε πα να είμαι Κ, Λ ή οποιοδήποτε άλλο γράμμα του αλφάβητου. Όπως και δεν ντρέπομαι, να ζητήσω την γνώμη της ακόμη και για πολύ σοβαρά θέματα σε διάφορους τομείς της ζωής μου.
Είναι άλλο ζήτημα, αν και τι κρατώ απ' τις σκέψεις της καθώς και το αν η όποια απόφαση - καθώς και οι συνέπειες της -, είναι δική μου μονάχα υπόθεση.

Αυτά, συγνώμη αλλά τα "θέλατε" Miss @margarita_nikolayevna . Ίσως και να έσπασα το προσωπικό μου ρεκόρ σεντονιάσματος μ' αυτή την "παρέμβαση" χααχα