Δημόσιος λόγος μετα κολάρου: Περιορισμός, αυτοπεριορισμός ή απλά not me?

Done deal Αγαπητέ... Για βαρβάτο cuckolding session Μου μυρίζει και ξέρετε πόσο τα γουστάρω αυτά... Να φέρετε τις δικές Σας και θα φέρω τον δικό Μου... Α.

 

Ω, μα ναι, αναμφίβολα!
Αλλά όταν διαβάσω σε ένα φόρουμ, ή στο τουίτερ ή σε κάτι τέτοιο τελος πάντων να γράφει κάποιος για τους μετανάστες π.χ "να πάνε να πνιγούν, γιατι δεν καθόντουσαν στην πατρίδα τους", όλο και κάποια γνώμη αρχίζω να σχηματίζω γι' αυτόν. Αν τρολάρει οκ, αλλά κι αυτό θα φανεί σε μια συνεχή διαδικτυακή παρουσία.

 

Αν ο καθένας γράφει για τον εαυτό του τότε γιατί βρε παιδί μου πάντα καταλήγουμε σε χαρακτηρισμούς;
Από ότι κατάλαβα τώρα είναι άκαυλοι, ξενέρωτοι και δυστυχισμένοι οσοι έχουν απλά διαφορετικη γνώμη από μερικών. Μάλιστα.

Παρεμπιπτόντως ποιος σε αυτό το νήμα σοκαρίστηκε αλήθεια; Τι ειπώθηκε ως "σοκαριστικό" και δεν το πήρα εγώ χαμπάρι;

 

Ο κεντρικός άξονας μιας ασύμμετρης σχέσης είναι ο έλεγχος. Προσωπικά δεν βλέπω γιατί χρειάζεται να αποσπαστεί συγκεκριμένα ο λόγος του υποτακτικού μέλους, είτε δημόσιος είτε ιδιωτικός, από την γενικότερη παράδοση ελέγχου, ο οποίος προσφέρεται εθελούσια, εφόσον ζητηθεί - επιλεγεί, σ' αυτόν και σε άλλους τομείς. Είναι θέμα επιθυμίας του κυριαρχικού μέλους, ενδεχομένως είναι αποτέλεσμα συνεννόησης, αλλά εν τέλει, όταν ο έλεγχος παραδοθεί, τελειώνει το ζήτημα.

Αν έχει παραδοθεί ο συγκεκριμένος έλεγχος λοιπόν, δεν βλέπω πως ο λόγος του υποτακτικού μέλους μπορεί να θεωρηθεί με οποιαδήποτε μορφή περιορισμένος ή ξένος προς το ίδιο το υ. Για την δικιά μου αντίληψη, μιλάω και γράφω ελεύθερα γιατί ελεύθερα συναίνεσα στην ασυμμετρία.

 

@margarita_nikolayevna και στους υπόλοιπους.

Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής (σχεδόν σαν απάντηση σε αυτό που ρώτησες @margarita_nikolayevna )

Στην καθημερινή μας ζωή, όταν μιλάμε εμείς, ξέρουμε με βεβαιότητα ποιος μιλάει?
Όταν παίρνουμε μια απόφαση ξέρουμε με βεβαιότητα ποιος παίρνει αυτή την απόφαση;

Είναι η εκπαίδευση μας;
Το σχολείο μας;
οι δικοί μας;
Οι φόβοι μας; Οι ελπίδες μας;
Ο κοινωνικός μας περιγυρος;
Η προπαγάνδα των ΜΜΕ;

Ποιος μιλάει και ποιος αποφασίζει σταληθεια;

Όταν θέλουμε να πιάσουμε μια δουλειά, να αφήσουμε μια δουλειά, να παντρευτουμε, να χωρίσουμε...

Μας αρέσει δεν μας αρέσει είμαστε το αποτέλεσμα ενος συνόλου αλληλεπιδρασεων.

Άλλωστε ακόμα και όταν επιλέγουμε να είμαστε αυθορμητοι το κάνουμε υπο συνθηκες και όχι κουτουρου. Άρα μου φαίνεται πολύ υποκριτικο να λέμε "μα αν δεν είμαι αυθόρμητος δεν είμαι ο εαυτός μου"...

Edit- τέλος να πω το εξής.
Στο M/s κ το D/s και το βανιλα υποτίθεται ότι έχεις διαλέξει ένα σύντροφο στο πρόσωπο του Α, του Κ ή του γκόμενου.

Είναι λοιπόν κατά τη γνώμη μου τεράστια καγκουρια να βάζεις το υποθετικό "αυθόρμητο εγω" πάνω από το input του ανθρώπου που υποτίθεται διάλεξες να έχεις δίπλα σου.

 

Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι γουστάρει και αγαπάει στην M/s D/s σχέση του και καλώς το κάνει αφού τα βρίσκουν. Υπάρχουν όμως και Κ που γουστάρουν να ελέγχουν ένα σωρό πράγματα αλλά στον δημόσιο λόγο εντός και εκτός φόρουμ θέλουν να αφήνουν τον/την υ τους να εκφράζεται όπως θέλει. Για όποιον λόγο το θεωρούν αυτό σωστό. Δεν καταλαβαίνω γιατί πάει να πλασαριστεί ο ένας τρόπος ανώτερος του άλλου.

Το αν επηρεαζόμαστε απλά μέσω της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης είναι αλλου παπά ευαγγέλιο.

 

Αρκεί πρώην @Sofei να καταδείξετε τον ίδιο ζήλο υπερασπιζόμενη ότι κι εκείνοι που δεν γουστάρουν να τα ελέγχουν όλα δεν είναι οι καλύτεροι, οι μαστεράδες οι σωστοί, οι ανώτεροι εκείνων που γουστάρουν να τα ελέγχουν όλα, και ότι ούτε τα υποτακτικά που λιώνουν να ελέγχονται στα πάντα τους είναι λιγότερο καλά στα φρένα τους και χρίζουν προστασίας κι επιδιόρθωσης από εκείνα τα "αυθόρμητα" εσαεί τα ανεξέλεγκτα (στο λόγο τους). Αν σε αυτό συμφωνείτε πάει καλώς... Αλλιώς μεροληπτείτε... Α.

 

Απομόνωσα την συγκεκριμένη παράγραφο γιατί είναι η μόνη που μου δημιουργεί κάποιες απορίες. Υποθέτω πως όταν επιτίθεσαι στην άποψη , γενικά, εννοείς την γνώμη.

Τι άλλο είναι όμως η όποια άποψη σχηματίζει κάποιος παρά συνδυασμός σκέψεων βασισμένων στις αρχές του, τις αξίες του, την αισθητική του και βέβαια στα δεδομένα του θέματος που επεξεργάζεται;

Πέραν τούτου, η υπόλοιπη τοποθέτηση σου πάνω στο ερώτημα του νήματος , την οποία σέβομαι ,δεν συνιστά άποψη πάνω στο θέμα της έκφρασης των υπο/σκλάβων σε ένα δημόσιο συζητητήριο;
Προσωπικά πάντως ούτε βαρέθηκα, ούτε κουράστηκα, ούτε ανία ένοιωσα καθώς την διάβαζα, ούτε αντιδραστική μου φάνηκε.

Εχω καταλάβει κάτι λάθος;

 

Εγώ δεν έκανα κάποιο χαρακτηρισμό ούτε αμφισβήτησα σε κανεναν την ικανότητα του για λογική σκέψη. Θεωρώ ότι σε όλα τα πράγματα στη ζωή κάτι κερδίζουμε και κάτι χάνουμε. Μετράμε συνειδητά ή ασυνείδητα τα κέρδη και τις χασουρες και αποφασίζουμε αναλόγως. Αν κάποιος/α καυλώνει ή έχει ανάγκη για οποιονδήποτε λόγο αυτή τη μορφή ελέγχου υποχρεωτικά χάνει κάτι από τον αυθορμητισμό του, λίγη από την ελευθερία του, λογοκρίνεται και αυτολογοκρινεται. Διαφωνούμε σε αυτό; Δεν γίνεται εξ ορισμού να έχουμε και την καύλα/την υποταγή και τον "αυθορμητισμό" (αν δεν σας αρέσει η συγκεκριμένη λέξη βάλτε άλλη αλλά νομίζω καταλαβαίνετε πως την εννοώ στη προκειμένη). Αν η καύλα είναι πιο σημαντική από την συγκεκριμένη ελευθερία τότε πάσο και πάρτε και τα λεφτά μου όλα και ρισπεκτ. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω σε αυτό το νήμα είναι α) γιατί πρέπει να το ονομάσουμε ελευθερία όλο αυτό και β) γιατί όσοι δεν το κάνουν παρουσιάζονται ως κάτι στα πλαίσια του "δεν ξέρετε εσείς, μόνο οι απόλυτοι μαστεραδες ξέρουν".

 

Διαφωνούμε απόλυτα... Σας μιλάω αγγλικά Μου μιλάτε κινέζικα. Δεν έχουμε καν τα λατινικά ως ρίζα γλώσσας μπας και συνεννοηθούμε... Καλή συνέχεια στις απόψεις σας... Α.

Hint: η υποταγή είναι ο αυθορμητισμός... Δε χάνεται. Ενισχύεται... Μη βιαστείτε να το μεταφράσετε...

 

Ναι μεν, αλλά παραλληλίζεις ανόμοια πράγματα, εδώ έχουμε το γνωστό ''φαίνεσθαι'' και μία απίστευτη εμμονή στην υστεροφημία. Κάποιοι την ιδρώνουν πολύ την bdsmική φανέλα για να διακριθούν.
Είναι πολλά τα ''λεφτά'' Άντερ!
Διότι η συνεχής διαδικτυακή παρουσία είναι αρκούντως αποκαλυπτική σε σχέση με τον χωροχρόνο.
Όταν δε, γνωρίζεις έναν άνθρωπο από κοντά, τότε μπορείς να συνδέσεις τα κομμάτια του παζλ.
Η δική μου χαρά είναι όταν επαληθεύεται η εντύπωση που είχα σχηματίσει διαδικτυακά και βιωματικά.
Φυσικά, αν δεν μυθοποιείς, τότε ούτε απομυθοποιείς, απλά παρατηρείς.
Ποιος περιορίστηκε, ποιος αυτο-περιορίστηκε, ποιος προέβαλε κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι, ποιος υπερέβαλε και ποιος είναι ποιος τελικά, όλα φαίνονται, ουδέν κρυπτόν.
Συνήθως οι άνθρωποι δια ζώσης, λένε λιγότερες παπαριές από αυτές που γράφουν διαδικτυακά, αυτό είναι σίγουρο κατ΄εμέ. Και δεν μπορούν και να κρυφτούν τόσο καλά, ο ρέων λόγος δεν αφήνει τα περιθώρια του γραπτού, τον οποίο μπορείς και να ''παιδεύσεις'' όσο θέλεις και μπορείς.
Από την άλλη scripta manent και έπεα πτερόεντα. Δεν θα μπορούσα εύκολα να εξηγήσω σε έναν τρίτο γιατί ο @underherfeet -για παράδειγμα- είναι δέκα φορές γλυκύτερος σαν άνθρωπος από το ήδη γλυκύτατό του άβαταρ.
Ίσως γιατί είσαι εσύ κι όχι άλλοι δύο ή δέκα-δύο, όπως λέει και η νηματοθέτρια.