D/s vs vanilla ?

Εξαιρετικό νήμα.

 

Η έννοια "βανίλα" αν και πιπίλα ως έννοια, είναι η "εκδίκηση της γυφτιάς" των από την "άλλη μεριά", τόσο που αν ήταν ευρύτερα γνωστή η χρήση της ως όρου, θα ήταν στην πρώτη θέση των πολιτικορθοβλακών...
Δηλαδή, η σφόλια ενός μέρους των "εναλλακτικώνανε" εναντίον των άλλωνε (των κομιλφό, των "πνεύμα και ηθική", των κρυφομουχριτσαίων πα να πει -έχει κι εδώ μέσα τέτοιους, εεε)..?

Όπως ακριβώς, στο φόρτε του το γκαγκά της μιας πλευράς καμαρώνει πως είναι "ανώμαλο", με την ίδια λογική χαίρεται σαν πιο γκαγκά ακόμα, που έχει μια λέξη για να ονομάζει τους "άλλουνους" που τσού του τη λένε...
Μιλάμε για μεστότητα αντιπαράθεσης υψηλού επιπέδου (διάβαζε νηπιαγωγείο), η οποία ως γνήσια αταβιστική εκδήλωση χωράει σε κάθε είδους μυαλό, από παρ' ολίγον ραδίκι έως ακαδημαϊκό φύτουλα...

Ενδιαφέρον επιπλέον είναι πως αν και κάμποσοι "πορπατημένοι" το γνωρίζουν ίσαμε τα μπούνια, ποιούν την νήσσα ανεξόδως (το "πα-πα" της πάπιας είναι ο μόνος γνωστός ήχος που δεν παράγει ηχώ) γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο...
Αυτά προς το παρόν.
Μπορεί και να επανέλθω...

 

Νομίζω ενδιαφέρον θα παρουσίαζε το εξής πείραμα.

Να ξαναδιαβασουμε τις τοποθετήσεις αυτού του νήματος αντικαθιστωντας την λέξη βανιλα με την λέξη μικροαστος και τα παράγωγα της

Θα το δοκιμάσω και ίσως επανέλθω

 

Το έχω κάνει και μου βγήκε πιο ξεκάθαρο

Θα επανέλθω. ....

 

Aναμφίβολα θα έχει ένα ενδιαφέρον, μια πλάκα, θα δημιουργήσει έναν προβληματισμό, ένα κάτι τις, τέλος πάντων...
Αρκεί να ξέμε τι εστί μικροαστός...
Να μπορούμε να εκτιμήσουμε βάσει του κοινού αποδεκτού περί του τι εστί μικροαστός, την όποια ταξική μας καταγωγή, άσχετα από το παραμύθι που κατάπιαμε αμάσητο από τα μικράτα μας...
Να μπορούμε να καταννοήσουμε πως άσχετα από την δουλειά που έχουμε κάνει για και με τον εαυτό μας, είναι σχετικά επίπονο να αρθεί κάποιος πάνω από την ταξική βάσανο, διγιότι είναι περίπλοκο πράμα και ευθαρσώς να τοποθετήσει τον εαυτό του, ας πούμε, ταξικά...
(Η έννοια των τάξεων δεν έχει και πολύ σχέση με αυτά που περιέγραφε τότε ο Κάρολος και οι λοιποί πιο μετά, μεταξύ μας ούτε τότε είχε κάποια ιδιαίτερη, αλλά τεσπά, και δεν τα λέω με πρωθύστερη διάθεση)...

Βασ'κά χρειάζεται να γνωρίζεις πώς σκέφτονται και λειτουργούν οι ταξικοί σου εταίροι ή αντίπαλοι, από κάθε άποψη και με το δικό τους σκεπτικό...
Οι προβολές κάπου βοηθάνε, αλλά ποτέ μια σκιά δεν μπορεί να "δει" το γεγονός...
Επίσης ο χρόνος έκθεσης σ' αυτά τα πράματα είναι σημαντικός, δεν είναι μόνον συνονθύλευμα ούτε κωδικοποίηση εμπειριών ...
Είχα γράψει κάτι σχετικά αυτήν την εβδομάδα, αλλά είτε σβήστηκε ειτε ξέχασα πού σταδιάλα τόγραψα, μάλλον το πρώτο...

Και για να μη σε παιδεύω, στο Ρομέικο είμαστε άπαντες μεταλλαγμένοι μικροαστοί, ο καθείς μας με τις χάρες του, ανάλογα την αιτία της μετάλλαξης...
Είχαμε και αστούς, παλιά πιο πολλούς, (οριακά ούτε 3%), τώρα εξαιρετικά λίγους χωρίς να υπολογίζω βέβαια τα επανακάμπτοντα στα πάτρια εδάφη "αστικά" γερόντια, που τα έπιασε η νοσταλγία για την πατρίδα...
Αυτά τα παιδγιά, οι αστοί, δεν έμεναν μόνιμα εδώ, στη θέση τους ήρθησαν είτε στα τότε κράτη του εξωτερικού είτε σε ημιαυτόνομες διοκητικά ζώνες...

Σε μια τελευταία έκδοση, διανεμημένη όμως μεταξύ παλιόφιλων, καλός γραφιάς και σοβαρός μελετητής και άρθρωπας κατέληξε, δια της εις άτοπον, πως λειτουργούμε με την αντίληψη των ωραίων τυπάδων που ζούσαν σε πόλεις - κράτη, όπως ήταν μέχρι πριν δυο χιλιετίες χοντρικά...
Είπε κι άλλα περνώντας το σύγχρονο ρομέικο γενιές δεκατέσσερεις...

Οπότε χολντ λιτλ μπάσκετ..!

Στείλε πριν, να έχω φτιάκει ποπκόρνια...

 

Αυτό που θα είχε ενδιαφέρον είναι να διαβαστούν τα σχετικά νήματα που είχε ανοίξει ο Dolmance, ο οποίος αποδείκνυε ότι από πολιτικοκοινωνική σκοπιά δεν υπάρχει BDSM vs. vanilla αλλά δεν απέδειξε ποτέ ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο σε προσωπικές σχέσεις.

Δεν είναι πολιτικός, για να με ενδιαφέρει η ενοποίηση των πάντων κάτω από μια ομπρέλα την οποία να πηγαίνω όπου θέλω, με τις κατάλληλες διεγέρσεις του φαντασιακού της.

Ως πρόσωπο που εκπροσωπεί μόνον τον εαυτό του, νοιάστηκα πάντα να κάνω επιλογές που να διασφαλίζουν την απόλαυσή μου και στέρεες σχέσεις. Εκεί μετράει να ξέρω τί θέλω και γιατί το θέλω. Επίσης μετράει να μην παίρνω άλλους στο λαιμό μου και να μη φωνάζω "σουσάμι άνοιξε" σε ντουβάρια που πέρασα για πόρτες. Όχι ότι αυτά δεν μπορεί να συμβούν εντός BDSM όσο και εντός βανίλλα, αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχει θεμελιώδης ασυμβατότητα ως προς το κύριο πρόταγμα του λίμπιντο.

Αυτό είναι όλο  

@cadpmpc, το θέμα της ταυτότητας έχει λίγο περισσότερες πλευρές από την ομαδοποίηση για να βρίσουμε τους άλλους, όχι ότι δεν συμβαίνει το τελευταίο, έτσι άλλωστε μαθαίνει ο άνθρωπος να βρίζει, αλλά μεταξύ ενηλίκων που νοιάζονται για την απόλαυσή τους, ποικιλοτρόπως, αμφιβάλλω αν είναι το μείζον.

 

???

 

Ως μικροαστό μπορούμε να διακρίνουμε τον ανθρωπολογικό εκείνο τύπο ο οποίος υιοθετεί τον πολιτισμό και ότι περικλείει αυτός, δηλαδή τη γλώσσα, την ηθική, τις αξίες, το αρμόζον και το μη αρμόζον της αστικής τάξης.

Η αστική τάξη είτε αποτελεί το 3% του πληθυσμού είτε το 15% έχει την δύναμη, εφόσον κατέχει τα μέσα παραγωγής καθώς και τα μέσα προπαγάνδας και επικοινωνίας, να καθορίζει σκέψη, συνείδηση και συμπεριφορές.

Εκείνοι που καθορίζονται από τον πολιτισμό της αστικής τάξης είναι και μικροαστοί.

Το ακραίο φαινόμενο του μικροαστισμού είναι η «Μαντάμ Σουσού».

Ο μικροαστός περιδιαβαίνει συνήθως το πολιτικό κέντρο, κάπου δηλαδή ανάμεσα στην σοσιαλδημοκρατία και τον ρεπουμπλικανισμό.

Παλαιότερα του έλεγαν και λιμοκοντόρους.

Ο μικροαστός είναι πολύτιμος για την αστική τάξη.

Αποτελεί ένα ισχυρό ανάχωμα έτσι ώστε να θολώνει το τοπίο και να εμποδίζει την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης στα στρώματα εκείνα που καθημερινά μοχθούν για να παραχθεί πλούτος, δηλαδή τους εργαζόμενους είτε αυτοί είναι εργάτες είτε μικροί ελεύθεροι επαγγελματίες, είτε υπάλληλοι.

Είναι δύσκολο και θα συμφωνήσω πως είναι «περίπλοκο πράμα» να τοποθετήσει κάποιος τον εαυτό του ας πούμε ταξικά.

Και είναι δύσκολο γιατί πρώτα οφείλει να αποποιηθεί τον μικροαστό που έχει ενσωματώσει και δεν του επιτρέπει να δει καθαρά.

Τι να δει καθαρά;

Μα!! πως ο πλούτος που με μόχθο παράγει δεν επιστρέφει αναλογικά και δίκαια σε εκείνον.

Ο θείος Κάρολος δεν είναι ευαγγέλιο, αποτελεί όμως μπούσουλα και οδηγό για την παραπάνω κατανόηση.

Αναμφισβήτητα ο θείος Κάρολος είναι ένα μυαλό που επηρέασε την παγκόσμια σκέψη όσο ο Αριστοτέλης ή ο Πλάτωνας. Δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο στην ιστορία. Όσο και να αμφισβητήσουμε τον θείο Κάρολο, το παραπάνω δεν αμφισβητείται στο ελάχιστο. Πάντα ο θείος Κάρολος θα είναι απαραίτητος.

Όσον αφορά τώρα το vanilla και το αν αυτό συνδέεται με τον μικροαστισμό μπορούμε να το διακρίνουμε ξεκάθαρα αν αντικατασταθούν οι λέξεις όπως πρότεινε η @MauveDelastrange .

Αν δεχτούμε εκείνο που κάποιοι εντός του bdsm περιγράφουν «ως τον τρόπο να σχετίζονται οι vanilla» δηλαδή το γεγονός πως εκεί υπερτερεί το ρομαντικό ιδεώδες, μια ομιχλώδης συναισθηματική κατάσταση με μεγάλες εξάρσεις και υφέσεις, τότε πόσο δύσκολο είναι να διακρίνουμε από πού απορρέει αυτό το πρότυπο και πως διαχέεται ως «κανονικό» στους πληβείους;

Δεν διαχέεται το ρομαντικό ιδεώδες που το vanilla φέρει στη δομή του ως τρόπο να σχετίζονται οι άνθρωποι, μέσα από τα τηλεοπτικά δύκτυα, τον κινηματογράφο, την διαφήμιση, την μουσική και πολλές άλλες πηγές;

Ποιος έχει τον έλεγχο των παραπάνω;

Φυσικά η αστική τάξη.

Σε ποιους απευθύνονται όλα αυτά;

Μα φυσικά στον καλό πελάτη.

Ποιος είναι ο καλός πελάτης των αστών;

Μα φυσικά ο μικροαστός. Ψωνίζει ότι του σερβίρουν άκριτα. Και δεν είναι καμία σοφία αυτό. Απλά συμβαίνει.

Αυτό που προτείνει η @MauveDelastrange είναι να παίξουμε με το vanilla και να σκεφτούμε.

Να σκεφτούμε την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην vanillo ζωή και το M/s.

Το πως εκφράζονται τα συναισθήματα στην μια επιλογή για να σχετίζεσαι και πως στην άλλη.

Και να διακρίνουμε στην μια επιλογή ομοιότητες με την μικροαστική αντίληψη.

Πιθανών να υπάρχουν και κάποιοι σε αυτόν τον διάλογο που πιστεύουν πως δεν είναι μόνο οι vanilla που έχουν αφομοιώσει την μικροαστική ηθική υποστηρίζοντας πως αντίστοιχα φαινόμενα θα συναντήσεις και στο bdsm.

Θεωρώ πως όταν αυτό συμβαίνει δεν έχουμε να κάνουμε με D/s vs vanilla αλλά έχουμε να κάνουμε με εισχώρηση του vanilla στο bdsm, κάτι που κάποιοι το χειροκροτούν και το επικροτούν και κάποιοι άλλοι διατηρούν επιφυλάξεις και δεν συμφωνούν με αυτό το μόρφωμα.

Και αυτό όχι γατί επιθυμούν την καθαρότητα αλλά γατί δεν επιθυμούν την διάλυση από τα μέσα ενός σημαντικού τρόπου ζωής με ποιοτικά χαρακτηριστικά που αν μερικά από αυτά υιοθετήσει το vanilla θα λύσει πολλές από τις προβληματικές του και θα εξελιχθεί.

Το D/s και M/s έχει να διδάξει πολλά και σημαντικά στο vanilla, το vanilla από την άλλη δεν έχει να δώσει κάτι σημαντικό στο D/s ή το M/s.

Άρα δεν χρειάζεται, μας χρειάζεται…

Iagos

 

 

Η βανιλια ειναι αυτο που ειναι.Το βδσμ επισης ειναι αυτο που ειναι.Συναντιουνται καποιες στιγμες υπο καποιες συνθηκες και ανθρωπους;ισως.Επαψε να με απασχολει το θεμα εδω και καμποσο καιρο.Το ποσοι βαζουν βανιλια στα πιατα τους και ποσο,οπως και το ποσοι ειναι που τρωνε μονο με αλατοπιπερο ή ενιοτε λιγη δοση βανιλιας,γιατι να το αναλυουμε;καταλαβαινω μονο το να το ψαξει οποιος ενδιαφερεται πραγματικα για μια πιο στενη επαφη με καποιον συγκεκριμενα ωστε να δει αν μπορει να συμβαδισει ο τροπος ζωης τους,αλλιως τεινει να μετατρεπεται σε κουβεντα καφενειου που μαζευονται και συζητανε για τα σπιτια αλλων με τετοια ανεση λες και προκειται για κατι δικο τους.Ας δεχτουμε δυο πραγματικοτητες χωρις να υποβιβαζουμε ουτε τη μια ουτε την αλλη και χωρις υποκειμενικους χαρακτηρισμους που προδιαθετουν αντιδρασεις.Δε ξερω ποιος ηταν ο στοχος του θεματος ακριβως,αλλα δε μου φαινεται να παιρνει καλη τροπη γι αυτο και γραφω οσα γραφω.Συμφωνησα με τα γραπτα του νηματοθετη και η προσεγγιση των περισσοτερων (οχι ολων) ηταν ωραια αν και ο τιτλος ισως θα επρεπε να ειναι πιο προσεχτικος -οχι οτι δε μου αρεσε,πιασαρικος αρκετα- αλλά δινει ωθηση να παει το θεμα σε καποιον ατυπο διαγωνισμο με ηττημενη την ομαδα που χλευαζεται περισσοτερο.Οταν ζηταμε σεβασμο απο μια ομαδα πρεπει να δειχνουμε σε αυτη την ομαδα τον αναλογο σεβασμο.

 

Νομίζω πως αυτο το "vs" δεν τέθηκε με διάθεση αντιπαράθεσης των δύο "στρατοπέδων" απο τον νηματοθέτη ,αλλά εντοπισμού των διαφορών και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.

 

Έστω ότι οι παραπάνω παραδοχες είναι αλήθεια. Και τωρα έστω, for arguments sake οτι το αναλύουμε σε μικρότερα κομμάτια.

1. Γενικά είναι *καλύτερα* να μπορείς να διαλέξεις το φύλο σου.
Επίσης γενικά, είναι πολύ καλύτερο να μπορείς να διαλέξεις να σχετιζεσαι αναλογα με τον σεξουαλικο σου προσανατολισμο, να μπορείς να σχετίζεσαι με τον αριθμό και το φύλο των ανθρώπων που θέλεις.
Είναι καλύτερα να μην σε αποκαλεί κάποιος άρρωστο ή ανωμαλο.

Αντίστοιχα είναι καλύτερα να μην είσαι σεξιστης, ρατσιστής, slut shamer, ομοφοβικος ή τρανσφοβικος.

Καλύτερα δλδ γενικά να μπορείς να επιλεξεις να κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις.

2. Πράγματα που δεν είναι βανιλα και συχνά σχετίζονται με το βανιλα:

Παραδείγματα: το ιεραποστολικο, το να δεις το μια βραδιά στο Noting Hill αγκαλιά με το σύντροφο σου και ποπ κορν, να μην έχεις αγοράσει αλυσίδες και να μην έχεις μπουντρουμι στο κελαρι (κυρίως γτ τι να το κάνεις το κελαρι και γενικά γτ μένεις σε δυαρι στο Κορυδαλλό), ο έρωτας, η αγάπη, ο χαβαλές, τα τσιπουρα με παρέα στου Ψυρρη, ο φόβος, ο πόνος.

3. Πράγματα που είναι βανιλα και συχνά δεν αναφέρονται ως βανιλα:

Η ζήλια (ω ναι), η κτητικοτητα(ναι ναι), οι κατινιες, το κουτσομπολιο, το κοσμοπολιταν, οι δίαιτες με αυτά τα πράσινα μιλκσεικ, να τσεκάρεις το κινητό του, ο τρόπος που αποκαλεσες τσουλα την απέναντι, το γεγονός ότι είσαι bff με τον γκει της παρέας αλλά θα πεις κάποιον άλλο αδερφή και πουσταρα.

ΠΡΟΣΟΧΉ ΠΡΟΣΟΧΉ: αυτό που γράφω στα παραπάνω δεν λέει ότι οι bdsmers ανήκουν στο 1 και οι βανιλα στο 3. Λέει ακριβώς το αντίθετο. Πρώτα κοιτάμε τα χαρακτηριστικά που συγκεντρώνει δλδ κάποιος και μετά εξετάζουμε σε ποια κατηγορία ανήκει.

Που το πάω.

Το πρόβλημα με το βανιλα δεν είναι ότι δεν δερνονται, δεν είναι καν ούτε ότι γαμιουνται στο σκοτάδι μόνο τις Τετάρτες. Είναι όλα τα υπόλοιπα.

Και για αυτό και ναι, δεν είναι καλύτερο. Σίγουρα δε, δεν είναι το καλυτεροτερο.

Έχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να υπάρχεις συνειδητά σε μια κατάσταση, εν προκειμενω το D/s και του να υπάρχεις σε μια κατάσταση όπως πχ το βανιλα απλά γτ αυτό ξέρεις, αυτό έμαθες και αυτό κάνουν όλοι.

Και μόνο αυτό κάνει το D/s ανώτερο.

Ξέρω ότι δεν είναι πολιτικαλι κορεκτ να το λέμε αυτό αλλά τι να κάνουμε...

Τέλος γτ ξέρω ότι θα γίνει:
Δεν είπα ότι οι bdsmers είναι καλύτεροι από τους βανιλα, δεν είπα ότι δεν υπάρχουν βανιλα που είναι συνειδητά βανιλα και δεν είπα ότι όλοι οι bdsmers συγκεντρώνουν όλα τα "καλά" Χαρακτηριστικά και οι βανιλα όλα τα "κακα".

 

Αγαπητή @vussinada
Βρίσκω το τίτλο πολύ σωστό, μια και αναφέρεται σε D/s και όχι σε BDSM.
Vanilla μπορούν να είναι όλοι.
Μερικοί όμως μπορούν και θέλουν να βιώνουν σχέσεις Κυριαρχίας υποταγής.
Η αναφορά σε δύο ομάδες προϋποθέτει την ύπαρξη αυτών των ομάδων.

Το να λέμε ότι μέσα στην θάλασσα υπάρχουν ψάρια είναι μια αλήθεια.
Το να λένε τα μπαρμπούνια ότι ανάμεσα στα ψάρια υπάρχουν και μπαρμπούνια, τα οποία είναι διαφορετικά και χαίρονται γι αυτό, δεν δίνει το δικαίωμα σε κανένα άλλο ψάρι να λέει ότι είναι κι αυτό μπαρμπούνι.
Μπορεί όμως κάθε ψάρι να αυτοπροσδιορίζεται σαν μπαρμπούνι αλλά όσο και να το λέει, μπαρμπούνι δεν θα γίνει ποτέ. (Με την δέουσα ελαστικότητα μπορεί να λέγεται μπαρμπούνι και η κουτσομούρα).
 

Το βανιλοκίνκι πάντως δεν είναι σε καμία περίπτωση D/s