Ο εγωισμός των Κ

Τελευταία έχει γίνει επίκεντρο των συζητήσεων με Κ φίλους και φίλες το ζήτημα του εγωισμού στις BDSM σχέσεις.

Θα ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις μου σχετικά και φυσικά να διαβάσω και να συζητήσουμε τις Δ/δικές Σ/σας σχετικά με το ζήτημα.

Είναι η πρώτη μου φορά σε forum και οι σκέψεις μου αρκετά συγκεχυμένες so bare with me!  

Σκέφτομαι λοιπόν, ότι οι BDSM σχέσεις εξ ορισμού είναι βαθύτερες, αφού βασίζονται (ή θα έπρεπε να βασίζονται) στην απόλυτη εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Ανεξάρτητα από το αν περιορίζονται στο σεξουαλικό κομμάτι ή αν αποτελούν μέρος της καθημερινής ρουτίνας, πρόκειται για σχέσεις μεταξύ ανθρώπων που έρχονται σε ουσιαστική επαφή με τον εαυτό τους και κατ' επέκτασιν με τους γύρω τους.
Για να μπορέσει ο/η υ να εμπιστευτεί το μυαλό, το σώμα, τα συναισθήματα και το είναι του/ης Στον/ην Κ χρειάζεται Ο/Η Κ να διέπεται από σταθερότητα και ακεραιότητα. Ακεραιότητα που οφείλει θαρρώ να έχει και ο/η υ.

Συχνά συναντώ όμως Κ που δρουν παρορμητικά. Αφήνουν τα εγώ τους (και κυρίως τα υπερεγώ) να Τους παρασύρουν, διακινδυνεύοντας έτσι την ισορροπία του/της υ, της σχέσης που έχει οριστεί- σε όποιο επίπεδο και φυσικά του εαυτού Τους.

Μου αρέσει να λέω ότι η κυριαρχία- σε όλους τους βαθμούς- δεν είναι θέμα εγωισμού. Δεν μπορεί να είναι. Ένας άνθρωπος πραγματικά ικανός να διαχειριστεί εξ ολοκλήρου κάποιον άλλο, δεν πρέπει προηγουμένως να διαχειρίζεται και να ελέγχει τον εαυτό του; Όσο γράφω, τόσο αυτονόητα μου φαίνονται όλα αυτά. Έχω πραγματικά εκπλαγεί όμως με το πόσο δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα.

Είναι το 101 της ψυχολογίας, σε επέκταση: Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, πώς θα αγαπήσεις κάποιον άλλον; Αν δεν φροντίζεις τον εαυτό σου, πώς θα φροντίσεις κάποιον άλλον; Αν δεν ελέγχεις λοιπόν τον εαυτό σου, πώς θα ελέγξεις κάποιον άλλον; Και πάει λέγοντας.

Αν η υπέρτατη υποταγή ενός/μιας υ, είναι η απόλυτη παράδοσή του με collaring ή χωρίς, πώς ένας άνθρωπος που διέπεται από εγωισμό και αντιδρά σαν παιδί θα μπορέσει να αναλάβει αυτή την ευθύνη; Μπορεί κάποιος να θεωρεί ότι είναι ικανός να έχει τον έλεγχο όταν προσπαθεί να αποδείξει την υπεροχή του αντί να βοηθάει τον/την υ να την βιώσει, να την κατανοήσει και να την αποδεχτεί;

Θα μείνω σε αυτές τις πρώτες, πολύ απλοϊκές σκέψεις μου, ακριβώς σαν να συζητώ με φίλους, για να μπορέσει να έχει εξέλιξη η συζήτηση και να εμβαθύνουμε παρέα.

 

Όμορφα πιασμένο πρώτο βήμα για έναν χορό...
Καλοπερπάτητη λοιπόν...

 

Καλωσήρθατε και κάθε καλό σάς εύχομαι να προκύψει από την συμμετοχή σας εδώ.
Εσείς δεν με ξέρετε, οι άλλοι που με ξέρουν μπορεί να δυσανασχετήσουν γιατί λέω ουσιαστικά τα ίδια πράγματα σε παρόμοια θέματα, αλλά θα το πω.
Το θέμα που θίγετε, έχει ειπωθεί ένα σωρό φορές, με διαφορετικές αφορμές και σε διαφορετικές συζητήσεις εδώ μέσα.

Για μένα η απάντηση είναι η ελλιπής, έως ανεπαρκής -για να μην πω ανύπαρκτη- αυτογνωσία.
Είναι αυτό, που μπαίνει ένα αγοράκι ή ένα κοριτσάκι εδώ, 25 χρονών και δηλώνει Master, ή αντίστοιχα Mistress. Που πας βρε Καραμήτρο?

Κάποιοι το ξέρουν, τους το έχω πει κατ΄ιδίαν, δεν χλευάζω το λάθος στάτους και δεν θέλω να παρεξηγηθώ, αλλά προφανώς, σε αυτήν την ηλικία, δεν έχεις ακόμη βρει όλα σου τα προσωπικά πατήματα, ακόμη διαμορφώνεις πράγματα, είναι εξαιρετικά σπάνιο να είσαι τόσο ολοκληρωμένος σαν χαρακτήρας και σαν άνθρωπος, που να είσαι σε θέση να αναλάβεις την ευθύνη ενός άλλου ανθρώπου σε επίπεδο D/s ή M/s. Άκουσα πρόσφατα από έναν φίλο για μία 18χρονη, γνωστή κοπέλα στον χώρο, η οποία συστήνεται εσχάτως ως Mistress. Δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά τέτοιες δηλώσεις, λυπάμαι, ειδικά όταν κρύβουν από πίσω άλλα κίνητρα.

Κι αν είσαι 18, ή 25 και το θέμα είναι προφανές, πάει κι έρχεται, όλο και κάποιος θα σου πει μία κουβέντα και θα σε συνεφέρει, ή θα σε προβληματίσει, ή θα σε βάλει σε διαδικασία να σκεφτείς τι δηλώνεις, τι πας να κάνεις, θα σου επιστήσει την προσοχή στο κομμάτι της ευθύνης.
Είναι και οφθαλμοφανές για όσους προτίθενται να σχετιστούν, οπότε παίζει και το κομμάτι της ανάληψης της προσωπικής ευθύνης του καθένα.

Σε κάποιον ή κάποιαν που είναι 40 ή 50 όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις το ίδιο, λέγοντας:
''Ρε φίλε/φίλη, εδώ δεν έχεις καν τον έλεγχο της ζωής σου, του εαυτού σου, απλών πραγμάτων, οι άλλοι σου λύνουν τα ουσιαστικά θέματα και τα προβλήματα, θέλεις τον έλεγχο και άλλων ανθρώπων? Δεν βλέπεις πόσο επικίνδυνο είναι αυτό?'' Κι εκεί, δυστυχώς, δεν είναι κάτι οφθαλμοφανές, χρειάζεται χρόνο για να αντιληφθεί ο εμπλεκόμενος τις ολέθριες συνέπειες της εκχώρησης του ελέγχου σε κάποιον ακατάλληλο άνθρωπο που μπορεί στην τελική, το θεωρητικό υπόβαθρο να το κατέχει. Η σύζευξη λόγων και έργων σε επαρκή και πραγματικό χρόνο, όχι ενθουσιασμός με τις θεωρητικολογίες και η εξάσκηση στην παρατήρηση, προκειμένου να γίνει η διάκριση είναι εργαλεία για αυτήν την περίπτωση και για αυτόν που θεωρεί ότι είναι αυτό που ευαγγελίζεται και για όποιον εμπλακεί μαζί του, ο καθένας βέβαια, αναπτύσσει τα δικά του, ως μέσα αυτοπροστασίας και ενδυνάμωσης.
Εγώ σε μία αντίστοιχη περίπτωση, δεν θα πήγαινα πάντως μόνο με το ένστικτο, θα ήθελα πιο πολλές δικλείδες ασφαλείας. Αλλά η αλήθεια είναι επίσης, ότι αν δεν την πατήσεις, δεν μαθαίνεις, εκτός αν είσαι πολύ τυχερός, ή απίστευτα διαισθητικός, οπότε είναι μέσα στο παιχνίδι και αυτό φαντάζομαι.

Δεν βλέπω κανέναν λόγο να σάς εκπλήσσει η πραγματικότητα, με αυτήν ζούμε καθημερινά.
Γράφετε αρκετά μεστά, δεν γνωρίζω την ηλικία σας, ωστόσο νομίζω ότι κατανοείτε τι ακριβώς εννοώ.
Καλή συνέχεια σε εσάς και τα νήματά σας.

 

Έχει το δικαίωμα ένα αγόρι ή ένα κορίτσι, 20 ετών να γίνει γονιός;
Έχει τις ικανότητες να ανταπεξέλθει, σε κάτι που είναι πολλές φορές πιο δύσκολο, από την διαχείριση της σεξουαλικότητας ενός ενήλικου ατόμου;

 

Ναι γιατί όχι;

 

Όχι πάντα με επιτυχία δυστυχώς, όμως παρόλα αυτά επιτρέπεται.Γιατί άραγε;

 

Διότι είναι θέμα επιλογής, ίσως;

Ποια η σύνδεση με το νήμα;

 

Φυσικά και έχει, αλλά έχει από πίσω του συνήθως και την Αγία Ελληνική Οικογένεια ως μηχανισμό στήριξης, να τα λέμε κι αυτά.
Η βαφτιστικιά μου είναι 21 και τρέμω στην ιδέα ότι θα θελήσει να κάνει οικογένεια στα κοντά, καθώς βλέπω ότι είναι εξαιρετικά ανώριμη στην διαχείριση του εαυτού της. Αν την έβλεπα ντόμα, επίσης θα τρόμαζα. Προφανώς δεν έχω τρόπο να το μάθω καν, αλλά αν υποθέσουμε ότι το μάθαινα, σίγουρα θα της έκανα μία κουβέντα.
Αν μιλάμε για εξαιρέσεις ή για άλλες κοινωνίες και συνθήκες, τότε θα πω ότι είναι άλλο το κριτήριο.
Πιο δύσκολη είναι η απόκτηση παιδιού, αλλά είναι και περισσότερο συνυφασμένη με την φύση μας, από την ανάληψη ευθύνης άλλων ανθρώπων. Ίσως γι΄αυτό μπορούμε να ψηφίζουμε σε νεαρότερη ηλικία από αυτήν που αποκτάμε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Φυσικά, αυτές είναι οι δικές μου σκέψεις, με τα δικά μου κριτήρια.

 

Δηλαδή αν δεν υπάρχει οικογένεια από πίσω ή άλλοι άνθρωποι να τους βοηθήσουν, να μην κάνουν παιδιά; Δεν είναι κακό, θα μειώσει σίγουρα τον υπερπληθυσμό.



Ιδεολογικά ανήκω σε ένα σύστημα αξιών που πρεσβεύει την ισότητα σε κάθε ζωντανό πλάσμα.




Σεξουαλικά αλλού. Μπορώ και δεν τα μπερδεύω. Ξέρω γιατί με καυλώνει, θα το πω πρόστυχα για έτσι μ’ αρέσει, αλλά μπορώ να σεβαστώ τα όρια του άλλου. Και όταν ο άλλος μου δείξει ότι μπορώ να τα περάσω και είναι του γούστου μου, το κάνω.




Δεν βιάζω, σε αντίθεση με κάθε λογής πολιτικό που πέρασε από πάνω μου και έσκασε το πέος ή το αιδοίο του στη μάπα μου, δίχως να με ρωτήσει. Μου είπε ότι απλά είναι για το καλό μου. Δεν βιάζω γιατί έχω την συναίνεση.




Δεν καταπιέζω, σε αντίθεση με κάθε άτομο που προσπαθεί με κάθε τρόπο να μου επιβάλλει τις απόψεις του, το πώς θα ερεθίζομαι, το αν είμαι ομαλός ή μη.




Δεν το παίζω θεός, σε αντίθεση με το κάθε θεό που μου σερβίρει η κάθε φοβισμένη ομάδα ανθρώπων που κρύβεται πίσω από ένα σύμβολο, μία μεταφορά, για αυτό που μαθηματικά ορίζουμε ως άπειρο. Ναι το άπειρο ο άνθρωπος δεν το αντέχει και θέλει να το βαφτίσει με το όνομα κάποιου θεού.




Στην πραγματικότητα είμαι ένας άνθρωπος που θέλω να έχω το πρώτο λόγο, απέναντι σε ένα άτομο που έχει το δεύτερο, πάντα και ας μην το εκφράζει ή διακριτικά το κρύβει και προσπαθεί να ικανοποιήσει τον δικό μου και μέσα από αυτό, τον δικό του. Γιατί την στιγμή που θα του πω έχεις εσύ τον πρώτο λόγο, θα ξενερώσει, όπως και εγώ αντίστοιχα.




Το αν γίνει αυτό ή όχι με επιτυχία; Το ίδιο ερώτημα ισχύει για κάθε ζευγάρι, όποιας κατεύθυνσης, σεξουαλικής ή μη.




Μπορεί ο ένας να βλάψει τον άλλον; Ναι. Και δεν χρειάζεται να φερθεί βίαια, υπάρχουν χίλια δυο παραδείγματα που για τους έξυπνους ανθρώπους, δεν χρειάζονται. Έχω δει πολλές φορές ανθρώπους να κάνουν κακό στον εαυτό τους, γιατί κάποιος τους πλήγωσε. Και δεν ήταν του Bdsm.




Και για να τελειώνω, με αυτό το θέμα. Είναι παραβίαση της ανθρώπινης ελευθερίας να θέλει ο καθένας να επιβάλλει το δικό του, ως σωστό στον άλλο. Και είναι μία παραβίαση που δεν με καυλώνει καθόλου. Μήπως άραγε δεν είμαι σαδιστής. Μήπως εσείς είστε;

 

Δεν ξέρω για τον σαδισμό σας, αυτό εσείς θα το απαντήσετε.
Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι η δική μας ελευθερία οριοθετείται εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου και ναι, νιώθω αρκετά σαδίστρια, μόνο μέσα στα πλαίσια της συναίνεσης, ίσως και της σύνεσης.

Δεν έχω Θεϊκά σύνδρομα θαρρώ, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ως αγνωστικίστρια και δε νιώθω μικρός Θεός με κανένας, ίσως να φταίει ότι δεν έκανα παιδιά, ούτε σε νεαρή ηλικία, ούτε στην ηλικία που ''έπρεπε''.

Θυμήστε μου σας παρακαλώ, ποιος προσπάθησε να επιβάλλει τι και σε ποιον?
Εδώ μέχρι στην Κίνα άρθηκε η απαγόρευση του δεύτερου παιδιού, εμείς θα αρχίσουμε να απαγορεύουμε κάτι σε κάποιον μεταξύ μας?

Φυσικά και είναι παραβίαση της ανθρώπινης ελευθερίας αυτό που περιγράφετε, ωστόσο ο καθένας δικαιούται να έχει την δική του αίσθηση του σωστού και όταν ερωτάται δικαιούται να την εκφράζει.

Οι δικές μου κόκκινες γραμμές δεν είναι ανάγκη να είναι ίδιες με τις δικές σας για να μπούμε σε διάλογο, παρά μόνο στην περίπτωση που πρέπει καλά και σώνει να επικρατήσει η άποψη του ενός από τους δύο, νομίζω πάλι, διορθώστε με αν κάνω κάποιο λάθος.

Εγώ έχω τα δικά μου επιχειρήματα, εσείς τα δικά σας, ο καθένας έχει τα δικά του υποθέτω, για να έχει καταλήξει σε αντίστοιχα συμπεράσματα βάσει του προσωπικού του αξιακού συστήματος και της γενικότερης συγκρότησής του.

Δεν βλέπω τίποτα το μεμπτό σε όλο αυτό. Αντιθέτως, απολαμβάνω τις αντίθετες απόψεις, ειδικά όταν είναι ωραία τεκμηριωμένες, με κάνουν και σκέφτομαι έξω από το δικό μου κουτάκι, χωρίς απαραίτητα να αλλάζω κάτι ουσιαστικό, ειδικά αν δεν πείθομαι.

 

Συμφωνώ και σε ένα από αυτά με χαμόγελο. Θα παρακαλούσα όμως και θα το έκανα γιατί σε αντιμετωπίζω ως ισότιμη, ένα ζωντανό πλάσμα εσύ, ένα και εγώ, να δεις πέρα από το κουτάκι. Μπορείς, είμαι σίγουρος ότι απογοήτευση σε αυτό δε θα βρω, ακόμα και όταν ο άλλος δεν βρίσκει τα επιχειρήματα για να στηρίξει, αυτό που νιώθει, αυτό που ζει. Εσύ μπορείς να τον κοιτάξεις και να αναρωτηθείς, γιατί περνάει καλά αυτός, αυτή, Κ ή υ, σημασία δεν έχει. Αλλά γιατί; Και να του επιτρέψεις να ανασάνει, όσο τον παρατηρείς δίχως συνεχώς να τον στριμώχνεις. Έστω και για λίγο, ομορφιά μου.

 

Στο asphyxiation μόνο παθητική εμπειρία έχω.
Δεν μπορώ να πνίξω και να στριμώξω κανέναν, ούτε καν με την συναίνεσή του, λόγω αυτεπίγνωσης ότι δεν το κατέχω το σπορ.
Αλλά άμα βλέπω κάποιον που πάει να κάνει μαλακία και έρθει να με ρωτήσει την γνώμη μου πριν την κάνει, θα του το πω, δεν μπορώ να συγκρατηθώ σε αυτό το κομμάτι, το ομολογώ. 
Η ελεύθερη βούληση του επιτρέπει να κάνει ό,τι, μα ό,τι γουστάρει φυσικά.
Με το ανάλογο τίμημα πάντα.
Ευχαριστώ για την αποφώνηση, ευγενικό εκ μέρους σας...