ΣΧΕΣΕΙΣ

Copy paste από την βικιπαίδεια...

"Επικοινωνία είναι η διαδικασία της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μερών για τα οποία η πληροφορία έχει νόημα, οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή της ως πράξη. Επικοινωνία έχουμε για παράδειγμα μεταξύ έμβιων όντων με την ανταλλαγή σκέψεων, μηνυμάτων, συναισθημάτων ή πληροφορίας μέσω της ομιλίας, της εικόνας, της γραφής, της συμπεριφοράς κλπ.

Η επικοινωνία είναι η διαδικασία με την οποία ένας πομπός Α (άνθρωπος ή ομάδα) μεταβιβάζει πληροφορίες, σκέψεις, ιδέες ή συναισθήματα σε ένα δέκτη Β (άνθρωπος ή ομάδα) με στόχο να ενεργήσει πάνω του με τρόπο ώστε να προκαλέσει σε αυτόν την εμφάνιση ιδεών, πράξεων ή συναισθημάτων και σε τελική ανάλυση να επηρεάσει την κατάστασή του και τη συμπεριφορά του [1].

Η επικοινωνία είναι μια διαδικασία ανταλλαγής μηνυμάτων που δεν συμβαίνει απαραίτητα μεταξύ ανθρώπινων όντων, αλλά κάθε οργανισμού ή μηχανής που είναι σε θέση να λάβει και να στείλει μηνύματα ή σήματα που επενεργούν στην πνευματική ή φυσική του κατάσταση ή στη συμπεριφορά του. Η επικοινωνία μπορεί να είναι είτε αυθόρμητη και φυσική είτε (όταν αφορά ανθρώπινη κατασκευή) προσχεδιασμένη και κωδικοποιημένη συνειδητά και προσεκτικά."...

Λίγο κακογραμμένος, αλλά ΟΚ...

 

Με αντιγράφω από τον "Δημόσιο λόγο..." κλπ κλπ

Επικοινωνία είναι η διαδικασία της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μερών για τα οποία η πληροφορία έχει νόημα, οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή της ως πράξη. Επικοινωνία έχουμε για παράδειγμα μεταξύ έμβιων όντων με την ανταλλαγή σκέψεων, μηνυμάτων, συναισθημάτων ή πληροφορίας μέσω της ομιλίας, της εικόνας, της γραφής, της συμπεριφοράς κλπ.

Η επικοινωνία είναι η διαδικασία με την οποία ένας πομπός Α (άνθρωπος ή ομάδα) μεταβιβάζει πληροφορίες, σκέψεις, ιδέες ή συναισθήματα σε ένα δέκτη Β (άνθρωπος ή ομάδα) με στόχο να ενεργήσει πάνω του με τρόπο ώστε να προκαλέσει σε αυτόν την εμφάνιση ιδεών, πράξεων ή συναισθημάτων και σε τελική ανάλυση να επηρεάσει την κατάστασή του και τη συμπεριφορά του [1].

Η επικοινωνία είναι μια διαδικασία ανταλλαγής μηνυμάτων που δεν συμβαίνει απαραίτητα μεταξύ ανθρώπινων όντων, αλλά κάθε οργανισμού ή μηχανής που είναι σε θέση να λάβει και να στείλει μηνύματα ή σήματα που επενεργούν στην πνευματική ή φυσική του κατάσταση ή στη συμπεριφορά του. Η επικοινωνία μπορεί να είναι είτε αυθόρμητη και φυσική είτε (όταν αφορά ανθρώπινη κατασκευή) προσχεδιασμένη και κωδικοποιημένη συνειδητά και προσεκτικά.

 

Η αγάπη δεν είναι πάντα αμφίδρομη, το ότι εγώ αγαπώ κάποιον δεν σημαίνει απαραίτητα ότι με αγαπάει και ο άλλος.
Το γεγονός ότι ο άλλος μπορεί να μην με αγαπάει δεν σημαίνει ότι εγώ θα σταματήσω να τον αγαπώ.
Απλά όταν είναι αμφίδρομη είναι καλύτερα  
Απλά πολλές φορές μπερδεύουν οι άνθρωποι το σ' αγαπώ με το είμαι ερωτευμένος/η ή με το σε ποθώ  

 

Πονάω ,είπα
Με ρώτησαν πού
Στο στήθος, πονάω πολύ..
Τι νιώθεις;
Κάτι με σφίγγει, με πονάει, με ενοχλεί όταν αναπνέω, στην εισπνοή συγκεκριμένα.Η εκπνοή δε με ενοχλεί.. Κάτι είναι εκεί μέσα και προσπαθεί να βγεί. Με πνίγει, με σκοτώνει για να ζήσει αυτό. Στο στήθος και στο θώρακα έχω γρατζουνιές, προσπαθώ να το βοηθήσω. Άν βγεί έξω ίσως σταματήσει ο πόνος, μα σκίζοντας το δέρμα μου θα πονέσω κι άλλο..
Αλλά δεν πειράζει, ο ψυχικός πόνος ήταν πάντα χειρότερος απο τον σωματικό..

 

Καλημέρα αν και είναι τοσο πλουσια η Ελληνικη γλωσσα δε χρησιμοπουμε παντα την λεξη που εκφραζει σωστα τα συναισθηματα μας. Αναφερθηκα στην επικοινωνια στην αμφιδρομη αγαπη και στη δυναμη που αποκτα τοτε.

 

Αντιλαμβάνομαι το παρόν νήμα σαν την αλληλουχία ανάμεσα στα τρία αυτά post ( ή σαν την ροή ανάμεσα τους ). Γι' αυτό τον λόγο έκανα quote και τα τρία και όποιος αντέχει, ας διαβάσει όλες μου τις παραπιές. Σίγουρα δεν θα βρει κάτι το καινοτόμο στα λόγια μου ( και σε καμία περίπτωση καθολικούς κανόνες ή συνταγές επιτυχίας ). Γράφω έτσι απλά, για το "κουβέντα να γίνεται", την διάθεση για χασομέρι ή επειδή έξω έχει λιακάδα και είχα όρεξη να μαλθακιστώ με καφέ, καπνό και μουσικούλα. ( Σε κάποιο σημείο της "παρέμβασης" μου θα βάλω και το τραγουδάκι που ακούω, ενώ γράφω. ). Δεν θα πιάσω γραμμή γραμμή τα διάφορα post, θέτε επειδή βαριέμαι, θέτε επειδή το μυαλό μου είναι κουβάρι και σαν κουβάρι εκφράζεται, θέτε επειδή τελευταία, λες κι απέκτησα αυτόματο σηματοδότη που "φωτίζει" μόνο τα σημεία που εγώ θεωρώ καίρια ( κάτι σαν ένστικτο, καρφώνεται το μάτι ή τ' αυτί μου σε κάποια λόγια/σκέψεις και επικεντρώνω την προσοχή μου μόνο σε κείνα. )

Οι σχέσεις δεν είναι δεσμά, αν ήταν μοιραίες ή όχι το δείχνει η όποια "νεκροψία". Είναι σύνηθες φαινόμενο, να θεωρείται μοιραίο οτιδήποτε τελείωσε ή έμεινε ημιτελές. Βέβαια, το "στη μέση" σχεδόν πάντα ξεστομίζεται απ' ένα απ' τα μέρη της εξισώσεως παραβλέποντας την αξιολόγηση του άλλου.
Το κομμάτι που ασθενεί - αν και όταν ασθενεί - μέσα μας, ήθελα να πιστεύω, ότι εκείνο θ' αφορούσε πάντα και μονάχα εμάς. Ότι δεν θα ήταν κανείς σε μας "ξένος", που απλά έτυχε κάποια ωραία πρωία ( ή μεσημέρι/απόγευμα/νύχτα ), να βρει κάποιο πορτάκι μας ανοιχτό και να μπει λιγότερο ή περισσότερο μέσα μας.
Έλεγα, ήθελα να πιστεύω, αλλά απ' το ύψος ( ή το βάθος ) των 43 μου χρόνων - και πάντα και αποκλειστικά για μένα - κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι υπάρχουν και άνθρωπες, που λειτουργούν/υπολειτουργούν/ακόμη και συνθλίβονται κατά μεγάλο βαθμό μονάχα σαν υπάρχει/απουσιάζει απ' την ζωή τους κάποιος άλλος.
Αφήνω στην άκρη τα σωστά ή λάθος αυτού του είδους ψυχοσύνθεσης, δεν έχω ούτε τα προσόντα, ούτε την όρεξη να σφετεριστώ ένα ρόλο που δεν θα μου ανήκε.
Απλά - ώρες ώρες - παρατηρώ, τι θα συνέβαινε και γύρω μου και σκέφτομαι πράγματα, έτσι, ξανά για το χασομέρι ( και όχι πια για την περιέργεια, εκείνη πια αναφορικά με κάποια ζητήματα - λέγε με ανθρώπινες σχέσεις και δη των άλλων - για μένα έχει ψοφήσει προ πολλού ).
Την όποια ευτυχία μας ( καρά τετριμμένο ) είμαστε εμείς που την χτίζουμε, τουλάχιστον απ' τα θεμέλια ως την ταράτσα της. Ο όποιος άλλος μπορεί να συνεισφέρει στο χτίσιμο βάζοντας κανά λιθαράκι ή κεραμίδι στην σκεπή, κάποιες φορές τοποθετώντας ένα βάζο στο τραπέζι ή κάποιο καδράκι στον τοίχο ( και γνωρίζουμε όλοι ή έτσι θεωρώ εγώ, ότι και τα κεραμίδια μπορούν να πέσουν και το βάζο μπορεί να σπάσει και το καδράκι να το κατεβάσουμε απ' τον τοίχο. Και είναι εκεί το point, το οικοδόμημα ευτυχία να είναι τόσο γερά χτισμένο, που σαν απομακρυνθεί ο άλλος απ' την ζωή μας, να μην καταρρεύσει - δεν είδα ποτέ σπίτι να ρημάζει, μόνο επειδή θα έλειπε απ' τους τοίχους του ένα παλιό κάδρο ).
Κάποιοι έγιναν ξεχασμένοι ή αποκλεισμένοι, επειδή στη λήθη μας ήταν η θέση τους, επειδή ίσως στην ζωή μας δεν θα έπρεπε να εισχωρήσουν εξ αρχής.
Ν' αποδεχόμαστε το λάθος μας ( δίχως εισαγωγικά και ας έχει να κάνει με άνθρωπες ) και να θέλουμε να εξοβελίσουμε την ανθρώπινη του ενδυμασία απ' την ντουλάπα μας ( ίσως κρατώντας τ' όποιο μάθημα ), δεν μας κάνει λειψούς σώνει και καλά. Δεν μας κάνει δίχως ρίζες και μάλλον - κάποιους σίγουρα - δεν μας φράζει τον δρόμο στην όποια πληρότητα. Κάποιοι ήταν σημαντικοί για μας στο παρελθόν, ήταν...Δύσκολα δυο άνθρωπες που είχαν μοιραστεί για πάνω από 1 μέρα/1 εβδομάδα/1 μήνα κρεβάτι/λόγια ( όμορφα και μη ), που είχαν έρθει λίγο παραπάνω κοντά, θα μπορούσαν να περάσουν σφουγγάρι, να σβήσουν τελείως το παρελθόν τους και να μετουσιωθούν σε κάτι διαφορετικό αλλά εξίσου σημαντικό. Πιθανότατα ο ένας απ' τους δυο - μπορεί και οι δυο - να έχουν κατάλοιπα, να είναι επιρρεπείς στο "γλίστρημα" - για χ, ψ, ω λόγους εκ των οποίων κανείς δεν εγγυάται, ότι θα ήταν "ευγενείς" -.
Άρα, για μένα πάντα η πληρότητα ( για κείνο που αφορά την συναισθηματική μου σφαίρα ) κατοικεί στο παρόν, με την παρούσα σύντροφο μου και με το παρελθόν να ταξιδεύει ευτυχισμένο ( που να ήταν ή όχι, με κάθε ειλικρίνεια δεν μ' ενδιέφερε, ούτε μ' ενδιαφέρει ποσώς ) μακριά μου, δίχως τιμές, ούτε "κατάρες".
Η ύπαρξη μου πατάει σε πολλούς και διαφορετικούς υφάλους μέσα σε μια θάλασσα ( όταν γεννήθηκα, ήταν ακόμη ωκεανός, γερνώντας ίσως και να καταλήξει γούρνα ) και όχι σ' έναν ( λέγε με σχέσεις ). Όλοι οι προαναφερόμενοι ( και αόριστοι για όποιον έξω από μένα ) ύφαλοι, είναι εγώ, ότι κράτησα ( λιγότερο ή περισσότερο πολύτιμο ), ότι και όποιον έσβησα ή καταχώνιασα σε κάποιο ανήλιαγο μπουντρούμι του μυαλού μου, για να μην το(ν) ξαναδώ.
Όλες οι πράξεις ή οι παραλείψεις μου, οι μικρότητες ή τα μεγαλεία μου, όλα/όλοι οι/τα περασμένα/οι που κάποια/οι, κάτι μου δίδαξαν, κάποια άλλα/άλλοι που πέρασαν και δεν ακούμπησαν ή που άφησαν μια δυσάρεστη γεύση στον ουρανίσκο. Όλα συνέδραμαν για να φτιάξω ένα curriculum, αν, πότε και που θα το παρουσιάσω, για να πιάσω ποιος ξέρει ποια θέση, αυτό είναι ένα ερώτημα που έχω πια πάψει να μου θέτω.

Ο καθένας μας μπορεί να δηλώσει, ότι γουστάρει. Έχει το δικαίωμα να είναι, ότι γουστάρει ή να πιστεύει, ότι είναι εκείνο που θα γούσταρε.
Τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που θα έρθουμε σε στενή επαφή μαζί του και θα έχει νόημα, να εξακριβώσουμε τους όποιους ισχυρισμούς του για το τι θα ήταν ή όχι.
Μέχρι τότε - ξανά μανά για μένα -το τι θα δήλωνε κάποιος ότι θα ήταν, θα παρέμενε μια απλή ( και με περιορισμένη αξία ως και παντελώς άχρηστη ) πληροφορία.
Το αν κάποιος/α θα ήταν "γαμάτος/η", "Θεός/α" κουλουπού κουλουπού, απ' την στιγμή που μαζί του δεν θα είχα να χωρίσω/μοιράσω τίποτε, δεν μ' ακουμπά καθόλου. Δεν μ' ακουμπά το που "διαφημίζεται", ούτε το πως. Δεν μ' ακουμπά, αν είναι τίγκα στα λάϊκεσε, στα φράγκα, στην φήμη, στις γυναίκες.
Για μένα τα σκουπίδια βρίσκονται στους σάκους των απορριμάτων μου, στις παραλίες ή στις χωματερές και μόνο εκείνα "βλέπω". Δηλαδή μονάχα όσα αληθινά θα μ' ακουμπούσαν. Και όπως έλεγε και το παλιό τσιτάτο ( αν δεν απατώμαι σε πάλαι ποτέ ξένο μουσικό κανάλι ) : Αν δεν είσαι μέρος της λύσης, είσαι μέρος του προβλήματος ( γι' αποφυγή παρεξηγήσεως, το δεύτερο ενικό είναι σχήμα λόγου ). Με το να καταναλώνει κάποιος χρόνο με τους όποιους και τα όποια δήθεν, είναι σαν να τα θρέφει. Δεν λέω, ώρες ώρες έχει το culture του, αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα "χάσουμε και τον ύπνο μας", για το ποιος είναι κάτι ή δεν είναι, για το πόσα likes παίρνει ή για το αν είναι κενός ή όχι. Αυτά είναι δικά του προβλήματα ή "προβλήματα" ( και αν προβλήματα ή "προβλήματα" δεν είναι κι αυτό δικό του χαμπέρι είναι επίσης ). Ευτυχώς ή δυστυχώς, το ignore υπάρχει παντού, στον διαδικτυακό κόσμο ( chicε ) πατώντας ένα κουμπί, στο χαζοκούτι επίσης, στον έξω κόσμο ( ξανά μανά chicε ) γυρίζοντας πλάτες/βλέμμα, αποχωρώντας, κλείνοντας πόρτες και παράθυρα σε όσους δεν μας αρέσουν/ταιριάζουν. Τόσο απλά.

Παλιά τα πράγματα ήταν καλύτερα, το "ζόρι" είναι, ότι σχεδόν πάντα εκείνα τα "παλιά" δεν είμασταν παρόντες όχι απλά για να τα δούμε/ακούσουμε/ψηλαφίσουμε, αλλά για να τα ζήσουμε ( από μέσα εννοώ, όχι σαν απλή αφήγηση ). Μιας που είπα αφήγηση, πόσοι/ες δεν έχουμε ακούσει ιστορίες "απείρου κάλλους" για γάμους ή σχέσεις εκείνου του μυθικού "παλιά". Όπου δυο έμεναν προσκολλημένοι και όχι μαζί από ανάγκη ή "επιβολή" ακόμη και κοινωνικό "πρόσταγμα" ?
Τότε υπήρχε by default και πάντα υγιής επικοινωνία, ενσυναίσθηση και αυτογνωσία ?
Αν πρέπει μια σχέση να βασίζεται στην ειλικρίνεια? Πια αυτή η ερώτηση ( που έπαψα εδώ και λίγο να μου κάνω ) μου κάνει σαν : πόσο αλάτι να βάλω στα μακαρόνια. Και η απάντηση που μου δίνω διαφέρει, απ' το με ποιον έτυχε να καθίσω στο ίδιο τραπέζι. Αν τα γούστα μας στη δόση του αλατιού συμπέφτουν ( αν και απεχθάνομαι τις δοσοποιήσεις/επιθετικούς προσδιορισμούς στην ειλικρίνεια, για χάρη της συζητήσεως τους χρησιμοποιώ ), θα μείνουμε στο ίδιο τραπέζι και για όσο χρονικό διάστημα θα κάλυπτε ο ένας τον άλλον ( τουτέστιν, η ειλικρίνεια, η επικοινωνία, είναι σημαντικές αλλά από μόνες τους δεν αρκούν, για να κρατήσουν τους δυο/τρεις/χίλιους πόλους κοντά ). Αν δεν ταιριάζουν, ή θα παρατήσουμε το τραπέζι με τα πιάτα άθικτα ή θα μας τα φορέσουμε καπέλο και θα φύγουμε.
Η "μετάφραση", η "αποκρυπτογράφηση" είναι πράγματα που σε μένα ποτέ δεν άρεσαν, όσο κι αν μετά απ' ένα σημείο είχα καταφέρει, να γίνω αρκετά ικανός τη χρήση τους. Με κούραζαν, μ' εκνεύριζαν, με απομάκρυναν. Δεν ανέχομαι τα πλάγια "παράπονα", αλλά ήθελα και θέλω τα "χύμα", τα "κατάμουτρα", δίχως περιστροφές και για μένα αυτή είναι η υγιής επικοινωνία. Να λέγονται τα πράγματα στην ώρα τους, με το που ανακύπτουν και όχι ετεροχρονισμένα, ούτε με "παραβολές". Το μαζί είναι κι αυτό θέμα τύχης, υπάρχει ή δεν υπάρχει αρκετά γρήγορα, μπορεί απλά σαν ψήγμα, αλλά δεν γίνεται - σε μένα τουλάχιστον δεν έτυχε ποτέ - να είναι δυο άνθρωπες τόσο αντιδιαμετρικά αντίθετοι σαν τη μέρα με τη νύχτα και να περιμένουν, να δημιουργήσουν κάποτε ένα "μαζί".
Όσο κι αν προσπαθούν, να χτίσουν ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας, όσο κι αν προσπαθούν να δουν - και όχι απλά να κοιτάξουν - με τα "μάτια" του άλλου.
Για να υπάρξει καρποφορία, πρέπει κάποιος να τοποθετήσει τον κατάλληλο σπόρο στην κατάλληλη γη και με το κατάλληλο για την καρποφορία που ήθελε κλίμα.
Και όλα τα παραπάνω, για ν' αυξηθούν οι πιθανότητες καρποφορίας ( αφού ούτε εδώ εγγυάται κανείς, ότι η σοδειά θα είναι η προσδοκώμενη ).

Δεν υπάρχουν σίγουρες συνταγές "επιτυχίας" για τις ανθρώπινες σχέσεις. Σίγουρα κανείς δεν είναι βρύο ή λειχήνα, για να "ανθίζει" ή να υπάρχει μέσα σε μια σχέση δίχως την παραμικρή φροντίδα ( ή καλύτερα, ανταπόδοση/κέρδος με ή δίχως εισαγωγικά ).
Από κει και πέρα, τόσοι οι άνθρωπες, τόσα τα θέλω τους ( που αρκετές φορές αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου ή των συγκυριών ), τόσες οι σχέσεις τους.
Που μπορεί να μοιάζουν ίδιες, ακόμη και πανομοιότυπες κάποιες φορές. Αλλά θα ήταν τόσο διαφορετικές ( όπως και οι πορείες τους ), όσο διαφορετικά θα ήταν τα δάχτυλα ενός μοναδικού χεριού.

Αυτά, ίσως κάπου να ξέφυγα, ίσως κάπου να έχασα τη μπάλα και να βγήκα εκτός θέματος. Σίγουρα επανέλαβα τις κλασικές παραπιές που γράφω εδώ μέσα εδώ και σχεδόν τρία χρόνια ( και όποιος/α είχε την περιέργεια ή τον μαζοχισμό, να με διαβάσει. Δεν κέρδισε απολύτως τίποτε ).
Κι αν ξέχασα κάτι, δεν πειράζει. Το "είπα" και στην αρχή, κουβέντα να γίνεται. Δεν χάθηκε κι ο κόσμος, αν παρέλειψα και καμιά "σοφία" μου.

Καλή σας μέρα ( και όπως είχα "υποσχεθεί", βάζω και ένα απ' τα τραγουδάκια που άκουγα καθώς έγραφα αυτό μου τον μουσαμά. Έτσι, σαν δωράκι που όποιος/α θέλει, μπορεί ν' ανοίξει ).  

 

Καλημέρα  
Ο λόγος που ένας άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί τις σωστές λέξεις για να εκφράσει τα συναισθήματα του (αν δεν υπάρχει δόλος ...) είναι πολλές φορές γιατί και μέσα του δεν είναι ξεκάθαρα αυτά τα συναισθήματα. Οπότε πως να επικοινωνήσεις κάτι προς τα έξω σωστά όταν και μέσα σου πλανάσαι ή είσαι μπερδεμένος ή υπάρχουν και δεύτερες σκέψεις κλπ ?
Κατανοητό τώρα που το εξήγησες το μετά ....
Αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πως "χάνεται" στην πορεία η επικοινωνία  
Εσύ είχες όλο το νόημα στο μυαλό σου αλλά επικοινώνησες εδώ ένα κομμάτι μόνο νομίζοντας ότι θα γίνει κατανοητό και το υπόλοιπο το έδωσες ως επεξήγηση μόνο όταν κατάλαβες ότι δεν ήταν ευκόλως εννοούμενο...
Άρα?
Για να έχουμε ωραία ροή στην επικοινωνία ακούμε κι αν δεν καταλαβαίνουμε απλά ζητάμε διευκρινήσεις.
Έτσι κι ο άλλος καταλαβαίνει που "πάσχει" στο δικό του επικοινωνιακό κομμάτι και τον βοηθάς ώστε να διορθώσει (αν θέλει) ότι δεν δουλεύει στη συγκεκριμένη επικοινωνία (γιατί και με τον καθένα επικοινωνούμε με διαφορετικό τρόπο)
Άσε που μέσα από την μη κατανόηση του άλλου μπορεί να κατανοήσεις και να βελτιώσεις και εαυτόν !!!
Αυτό που έχει πάνω από όλα σημασία είναι να υπάρχει θέληση.

Καλό μήνα να έχουμε

 

Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ειλικρινείς 100% μεταξύ τους γιατί κατ' ουσίαν δεν είναι 100% ειλικρινείς με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Όχι από πρόθεση απλά γιατί συμβαίνει για πολλούς λόγους.
Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε έστω και στο πολύ βάθος, το ότι δεν "σκάβουμε" ή δεν βλέπουμε ή επιλέγουμε να μην δούμε ή να μην θέλουμε να δούμε είναι ένα άλλο κεφάλαιο  

 

προσπαθουμε να ειμαστε ειλκρινεις και κυριως με τον εαυτον μας. εγω τουλάχιστον καταβαλω μεγαλη προσπαθεια να μπορω να βλεπω τον εαυτον μου στον καθρεπτη

 

Δεν είπε κανείς το αντίθετο  

 

Οι άνθρωποι που γνωρίζεις, το δέχομαι. Όλοι οι άνθρωποι μάλλον δεν "παίζει" ( δίχως παρεξήγηση εύχομαι ), εκτός κι αν γνώρισες τους πάντες ή μπήκες στο κεφάλι τους. Με συμπάθιο πάντα  

 

Πιστεύω ότι σε όλους υπάρχουν ψήγματα αν-ειλικρίνειας γιατί απλά δεν το ξέρουν.
Αφού με συμπαθάς δεν παρεξηγούμαι