BDSM ως επιτακτική ανάγκη, και όχι ως εναλλακτική επιλογή

Κατανοώ την οπτική σου, έχω να προσθέσω, για την σοκολάτα ιδίως  

 

Η Syrah όμως έλεγε "εναλλακτική επιλογή" και νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα στον τρόπο που αντιλαμβανόταν τη διαφορά.

Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι αν δεν μιλάμε για τα στοιχειώδη, το τι ορίζει ο καθένας ως ανάγκη είναι αποτέλεσμα προσωπικής του επιλογής. Η προσωπική ταυτότητα, αυτό που αποκαλούμε "εαυτός" έχει ισχυρό στοιχείο επιλογής, σε πολλά επίπεδα.

 

Ωραιο θεμα αλλα δεν λαμβανει υποψιν του ενα παραγοντα που ειναι σοβαρος και για μενα ο ποιο σημαντικος, την χημεια δυο ανθρωπων . Εξεταζει τα πραγματα απο την μια μερια, του ενος. Μια επιτυχημενη σχεση που σε απογειωνει αφορα δυο. Αν δυο ανθρωποι δεν νιωθουν αυτο το κατι σε οποιο χωρο και να ανηκουν ..... απλα δε πετυχαινει. Η χημεια αλλαζει τους παντες τους κανει να περπατουν διαφορετικους δρομους και ας μην τους ειχαν περπατησει ποτε.

ΟΙ επιλογες 2 κ 3 ειναι αχρηστες για μενα ανωφελες,

Οι 1 κ 4 ωραιες και οι δυο,η πρωτη γεννα κατι η αλλη το μεγαλωνει . Θα διαλεξω αυτο που θα εχει χημεια, ποθο, παθος....

Οποτε θα ελεγα χαλαρωσε και νιωσε απλα την ενεργεια στον αερα. Οταν ειναι να ερθει θα ερθει μονο του.Υπομονη

 

Προσωπικά από όποια μεριά και να το πιάσω καταλήγω ότι δεν υπάρχει επιλογή, ουδέποτε υπήρξε επιλογή για τίποτα, τα πάντα είναι μορφές ύλης που υπακούν σε απαράβατους νόμους της φυσικής χωρίς κανένα σκοπό.

Συμφωνώντας με την γνώμη σου, θα το πάω ένα κλικ παραπέρα.

Η λέξη επιλογή είναι κάτι το εντελώς φιλοσοφικό.

Το ότι απαντάω αυτή την στιγμή σε κάτι δικό σου που διάβασα δεν είναι επιλογή μου είναι αποτέλεσμα μίας συνάρτησης γεγονότων. Ξεκινούν από την τάση να πω την γνώμη μου την οποία δημιούργησε η φράση που έγραψες και έκανα quote, η οποία δεν ήταν επιλογή μου να είναι εκεί και να την διαβάζω και το εκεί είναι ένα φόρουμ το οποίου η ύπαρξη δεν είναι επίσης επιλογή μου.

Το ότι συμμετέχω σε αυτό το φόρουμ δεν είναι επιλογή. Το κάνω γιατί μου αρέσει, ναι, αλλά το ότι μου αρέσει δεν θυμάμαι κάποια στιγμή να το διάλεξα.

Όπως δεν θυμάμαι να διάλεξα ποτέ να μου αρέσει να προκαλώ πόνο.
Δεν θυμάμαι να διάλεξα ποτέ να μου αρέσουν τα γυναικεία πόδια.
Δεν θυμάμαι να διάλεξα ποτέ να μη μου αρέσουν τα ανδρικά πόδια.
Δεν θυμάμαι να διάλεξα να μου αρέσει ο λαιμός σου στο αβατάρ σου.
Δεν ξέρω καν γιατί έχω αυτό το αίσθημα βεβαιότητας ότι είναι ο λαιμός σου στο αβατάρ σου και όχι κάποιος άλλος λαιμός.
Δεν ξέρω γιατί το νέο καθεστώς Σαββίδη στην σούπερ λιγκ μου προκαλεί δέος.

Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να πω ότι αυτό το σύνολο ύλης, ενέργειας, λογικής, συμπεριφορών και συναισθημάτων που συντάσσουν εμένα ως μονάδα μοναδική και διακριτή μέσα ένα σύνολο μοναδικών και διακριτών μονάδων δημιουργήθηκε από επιλογή μου ή διαμορφώθηκε και διαμορφώνεται κατ επιλογή μου.

Αν είχα δυνατότητα επιλογής κάθε φορά που θα έβλεπα τον λαιμό σου στο αβατάρ σου θα είχα την δυνατότητα να επιλέξω αν θα μου αρέσει ή όχι. Να διαλέξω εγώ, ανευ προηγούμενης εμπειρίας και κριτηρίου, αν θα μου προξενήσει όλα εκείνα τα συναισθήματα που ονομάζω "μου αρέσει" (μια λέξη που δεν επέλεξα εγώ) ή αν θα μου προξενήσει όλα εκείνα τα συναισθήματα που ονομάζω "δεν μου αρέσει". Στην πραγματικότητα αυτό που κάνει τον λαιμό σου να μου αρέσει είναι κάτι που ονομάζεται αισθητική, η αισθητική μου που παρόλα είναι μου δεν αποτελεί καμία επιλογή μου. Είναι απόσταγμα εξωτερικών εικόνων και βιωμάτων που σε καμία περίπτωση δεν είναι επιλογή μου και αλλάζει διαρκώς όσο τα βιώματα και εικόνες που βλέπω πληθαίνουν.

Όταν σε μία συνάρτηση βάζεις δεδομένα αυτό που παίρνεις λέγεται αποτέλεσμα όχι επιλογή.
Όταν η ίδια η συνάρτηση διαμορφώνεται διαρκώς βάσει τόσο των δεδομένων εισαγωγής όσο και των αποτελεσμάτων που παράγει λέγεται και η ίδια αποτέλεσμα.

 

Καλο αυτο. Την πιθανοτητα να διαλεξες και να μην το θυμασαι η να μην το καταλαβες την εχεις σκεφτει και μετα να διαλεγεις απο συνηθεια ;

Πχ θυμασαι τι εφαγες πριν απο 37, 78, 89 μερες ;

Η αν σου αρεσει και το φρεντο και ο φραπες το ιδιο, δεν κανεις επιλογη τι θα πιεις ;

 

Ακριβώς αυτό...και δε το πήγες πολύ παραπέρα,αυτό είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα το post στο οποίο απάντησες.

 

Thank you mister MasterJP.

Πίσω από κάθε επιλογή μας (όπου επιλογή το καλλιτεχνικό/φιλοσοφικό ψευδώνυμο της απόφασης για μένα) υπάρχει πάντα συγκεκριμένη αιτιολογία η οποία μπορεί να μας είναι γνωστή από λίγο έως πολύ ή και τελείως άγνωστη (συνειδητή ή υποσυνείδητη απόφαση). Όταν αποφασίσεις βάσει συνήθειας στην ουσία αποφασίζει η συνήθεια στην θέση άλλων παραγόντων ή σε συνεργασία με άλλους παράγοντες χωρίς να είναι αυτό εμφανές.

Θυμάμαι πριν δέκα χρόνια που έφαγα πίτσα στην Ρώμη και έκτοτε έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι αν κάποια στιγμή μου πάνε όλα στραβά εδώ στο Ελλάντα θα πάω στην Ιταλία να ανοίξω Ελληνική πιτσαρία να τα κονομίσω.
Θυμάμαι επίσης κάποτε που έβαλε ένα κομμάτι φέτα με φρέσκο βούτυρο και ρίγανη και πιπέρι και κάτι άλλα ο espimain στο μαγκάλι, κάτι που παρόλα τις πολυάριθμες προσπάθειες ουδέποτε μπόρεσα να αναπαράγω και τα σάλια μου τρέχουν ακόμη και τώρα τέσσερα χρόνια σχεδόν μετά που γράφω για αυτό.

Γενικά η γευστική μου μνήμη έχει την τάση να καταγράφει κατά κύριο λόγο τα γευστικά ορόσημα και να συμπιέζει με απωλεστικό αλγόριθμο οτιδήποτε μοιάζει με κάτι άλλο που έχει ξαναγραφεί. Ακόμη χειρότερα, δεν έχω καμία δυνατότητα άμεσης προσπέλασης με δικαίωμα τροποποίησης σε αυτή την μνήμη (dma channel στα κομπιουτερίστικα) ούτε μπορώ να διαλέξω καν τι θα μου αρέσει γευστικά και τι όχι ούτε και να μεταβάλω πόσο μου αρέσουν αυτά που μου αρέσουν.

Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να κάνω αυτού του είδους την υπέρβαση, δεν μπορώ να φανταστώ ούτε σαν παράδειγμα το πως θα μπορούσε να μου αρέσει ο φραπές, αυτή η παγκόσμιας πολιτισμικής και κοινωνικής σημασίας και εμβέλειας Ελληνική εφεύρεση (Ελληνική κουλτούρα σε συνεργασία με την nestle για λεμε και του στραβού το δίκαιο), η τρίτη κατα σειρά μετά το κρασί και την δημοκρατία, το ίδιο πολύ με αυτό το μπουγαδόπλημα το κρύο cappuccino.

Αν υποθέσω ότι πρέπει να αποφασίσω μεταξύ δύο καταστάσεων που μου προκαλούν το ίδιο ή παρόμοιο συναίσθημα είτε θετικό είτε αρνητικό είμαι σίγουρος ότι αυτομάτως θα προσθέσω και άλλους παράγοντες εξωτερικούς ή μη που θα προκαλέσουν την απόφαση μου. Εαν πχ πρέπει να αποφασίσω μεταξύ δύο ροφημάτων το ίδιο αρεστά σε μένα, όπου το κύριο ερέθισμα, η γεύση, δεν δίνει βαρύτητα από μόνη της προς συγκεκριμένη απόφαση, θα προσθέσω την θερμοκρασία του χώρου ως κριτήριο σε συνδυασμό με τον τρόπο που θέλω να μεταβάλω την δική μου θερμοκρασία ή το τι θα με κάνει να αισθάνομαι πιο trendy καταναλώνοντας το στο συγκεκριμένο περιβάλλον ή το αποτέλεσμα της στατιστικής μου σχετικά με το πόσο πιο πιθανό είναι να παρασκευαστεί πιο κοντά στα θέλω μου το καθένα από τα δύο ροφήματα στο συγκεκριμένο μαγαζί ή οτιδήποτε άλλο. Η τελική απόφαση όμως πάντα θα είναι αποτέλεσμα συνάρτησης γεγονότων επεξεργασμένων με συγκεκριμένο τρόπο, γνωστό ή άγνωστο, διαφορετικό ή παρόμοιο με κάτι προγενέστερο.

 

@aurora_borealis

Aνασύρω από την (ψωλ)αποθήκη αχρήστων γνώσεων...

Ο παππούς Λουμίδης είχε ένα συνομήλικο γεράκλα σαν κάτι μεταξύ βοηθού, γραμματέα από τα μικράτα του και οι δυο γεράκλες μεγάλωναν μαζί.
Ο βοηθός πάντα έκανε καφέ.
Ένα πρωί που έφτιαχνε λοιπόν καφέ, κάτι έγινε, μπερδεύτηκε κι έβαλε πρώτα τον καφέ (ελληνικό το λέμε σήμερις), επέμενε αυτό το κάτι και πήγε να δεί, χωρίς να βάλει νερό.
Εκείνη την στιγμή έρχεται και ο παππούς Λουμίδης και τα δυο γερόντια ανεβαίνουν τις σκάλες.
Ο Λουμίδης λέει πως κάτι μυρίζει περίεργα, η άλλη γεράκλα ρίχνει νερό στο μπρίκι μη πάρουν φωτιά, κι ο παππούς Λουμίδης τού λέει πως κάτι ενδιαφέρον του κάνει και να φέρει όπως είναι το ζουμί σε ένα φλιτζάνι.
Ήταν η στιγμή που ο παππούς Λουμίδης "έπιασε" το κόλπο.
Για κάμποσο καιρό έψηνε καφέ κι έβαζε μετά νερό, πριν πάει σε κάποιον φίλο ή υπάλληλο χημικό για να δούν τι και πώς παίζει αυτό που βρήκε...
Λίγα χρόνια μετά πούλησε την πατέντα στην Νestle έναντι υψηλότατης για την εποχή αμοιβής, εκτιμώντας πως δεν ενδιαφέρει και πολύ την αγορά το παλιόπραμα.
Απο κει βγήκε ο νεσκαφές πρώτα σε σκόνη και μετά σε φλέικς και είναι ως πατέντα μέντ ιν Γκρις, γουι λάικ ιτ ορ νοτ...
Κι έγινε φραπες στην Σαλονίκη στην έκθεση στα μάιτι 60s από την πρεμούρα και την φαντασία ενός υπαλλήλου που του ζήτησαν κάτι δροσερό για τση επίσημοι και μας προέκυψε...
Αυτά...

 

Εγώ θα ήθελα να μάθω,αν ο @AuroraBorealis νιώθει επιτακτικά την ανάγκη να ασκήσει πρακτικές bdsm,οταν τον αποκαλουν @aurora_borealis στα ίδια τα ατομα ή ως εναλλακτική επιλογή περιμένει τη Θεία Δίκη.

 

Τυρί, ντομάτα, φρέσκο βούτυρο, ελαιόλαδο, αλάτι , πιπέρι , ρίγανη
Το κόλπο είναι στον τρόπο. Πολύ ευχαρίστως να το ξαναφάμε.
Καλοκαίρι έρχεται, αφού.  

ΥΓ
Το "αφού" και το "τυρί" γράφτηκαν, εξεπιτούτου.

 

Γτ τυρί είναι μόνο η φέτα. Τα υπόλοιπα είναι κασερια!!!!

 

Ναι αφού

(περίπου)