Υποτακτική και κτητική ή υποτακτική και "δουλικη"?

Με τιμά η τοποθέτηση και η παρότρυνση. Ευχαριστώ κι ανταποδίδω.

 

Πιστεύεις ότι οι σεξουαλικες προτιμήσεις των ανθρώπων πρέπει να καθορίζουν την προσωπικοτητα και τις επιθυμίες τους?

 

Πιστεύεις ότι υπάρχει περίπτωση να αποφευχθεί αυτό; Να βρούμε έστω και ένα τρόπο αυτά να μην αλληλοεπηρεάζονται;

 

Φυσικά και το πιστεύω. Είναι ζήτημα ιεραρχίας.

 

Πώπω...

Διάβαζα το νήμα και ξαφνικά βλέπω post απο εμένα και απόρησα.
Δε θυμόμουν να το έχω ξαναδιαβάσει και σχολιάσει.

Ξαναγράφω λοιπόν για να με διορθώσω γιατί δε κατάφερα τότε να αποτυπώσω σωστά τις σκέψεις μου.

Η κτητικότητα μοιάζει να ταιριάζει περισσότερο στους κυριαρχικούς τύπους αφού εκφράζει το "μου ανήκεις" όπως πολύ σωστα είδα να γράφεται εδώ.

Τώρα τελείως φιλοσοφική προσέγγιση:
Υπάρχει ο ιδιοκτήτης και η ιδιοκτησία.
Δυο λέξεις αρκετά συγγενικές μεταξύ τους.
Εκφράζουν την ίδια έννοια,την κτητικότητα.
Απλώς
από άλλη σκοπιά η κάθε λέξη.
Ο ένας μοιάζει να δίνει κτητικότητα και ο άλλος μοιάζει να δέχεται.
Ζούνε όμως κι οι δυο μια κτητική κατάσταση.
Οπότε αν το καλοσκεφτεί κανείς,ποιος είναι κτητικός;αυτός που δίνει ή αυτός που δέχεται;
Μήπως είναι και οι δυο αφου ζούνε κι οι δυο μια κτητική κατάσταση;

Βέβαια ακόμη και με την παραδοχή των παραπάνω,
παραμένει αντιφατικό το να εκφράζει κτητικότητα η ιδιοκτησία.
Κτητικότητα εκφράζει ο ιδιοκτήτης.

Όμως....
Άλλο κτητικότητα κι άλλο αποκλειστικότητα.
Ένα υποτακτικό άτομο που λειτουργεί με αποκλειστικότητα,δεν είναι κακό κατ' εμέ να ψάξει μονογαμικό κυριαρχικό άτομο ή τέλος πάντων να λέει τη τάση του από την αρχή.
Δε γίνεται λιγότερο υποτακτικός τύπος,γίνεται περισσότερο ξεκάθαρος.

 

Η έλλειψη κτητικότητας απέναντι στους ανθρώπους είναι στάση ζωής η οποία εν τέλει θα καθορίσει και την εν BDSM συμπεριφορά, ανεξαρτήτως status. Είναι επίσης αποδέσμευση από συμπεριφορές που θα είχαν σκοπό να βελτιώσουν τα πατήματα απέναντι στους ανθρώπους με τους οποίους, κατά την άποψή του, κάποιος θα συνδεόταν με ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Ως εκ τούτου η μη κτητικότητα απελευθερώνει. Η ελευθερία είναι σκληρή, μερικές φορές. Και χρειάζεται λίγη πειθαρχία, μερικές φορές.

Η κτητικότητα (σε ανθρώπους πάντα) δεν κρύβει κυριαρχικότητα. Θα μπορούσε να περιέχει κυριαρχικότητα αν η σιωπηλή διαπραγμάτευση με διακύβευμα τον άλλο ήταν επιτυχής για τον επίδοξο "κτήτορα" ο οποίος εν τέλει πήρε περισσότερα από όσα έδωσε, περισσότερες ελευθερίες δηλαδή. Αν σε αυτά που πήρε περιλεμβάνεται η απαγόρευση να ξενογαμάει προκειμένου να κατέχει το υ, τότε γράφω αλίμονο.

Η αποκλειστικότητα σε ερωτικές σχέσεις είναι θέμα αισθητικής. Κατά πάσα πιθανότητα ο κτητικός θα θέλει και αποκλειστικότητα γιατί αλλιώς τι σόϊ κτητικός θα ήταν. Έτσι βασανίζει τον εαυτό του, ποικιλοτρόπως, με ζήλιες, τερτίπια για την εξασφάλισή του κλπ. Ο μη κτητικός μπορεί και αυτός να θέλει αποκλειστικότητα για χίλιους λόγους που κατ' εμέ μπαίνουν κάτω από την ομπρέλλα "αισθητική".

Καθόλου αποκλειστικότητα, καμία επιδίωξη, καμία διεκδίκηση σε αυτό το θέμα, σε κανένα επίπεδο, ομολογώ ότι δεν μπορώ να φανταστώ.

Το ανήκειν στο BDSM είναι άλλη ιστορία. Δεν είναι δήλωση αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένων πράξεων που απορρέουν από συγκεκριμένες συμπεριφορές. Εκδηλώνω την πρόθεσή μου να ανήκω στον Αφέντη μέσα από την υπακοή μου, από πράξεις υπακοής, από την μη κριτική και μη αμφισβήτηση, από την παράδοσή μου και όλα αυτά δηλώνονται μέσα από πράξεις. Ο Αφέντης αποδέχεται να του ανήκει η σκλάβα ως μια βασική προϋπόθεση για να την χρησιμοποιήσει στο βαθμό και με τον τρόπο που ανταποκρίνεται στον σαδισμό του.

Το γεγονός ότι η κτητικότητα είναι μια συνηθισμένη συμπεριφορά σε κοινωνίες αυταρχικές και ανελεύθερες δεν την καθιστά "φυσική". Ναι, αν λέει κάποιος ότι δεν έχει ανασφάλειες ίσως να είναι μαλάκας, όχι επειδή δεν έχει ανασφάλειες, επειδή μιλάει πολύ για πράγματα που δεν αφορούν άλλον πλην εαυτού του. Αλλιώς, η ανασφάλεια διαφέρει από την αβεβαιότητα, η ανασφάλεια είναι τρύπα, πιθανώς μαύρη, εντός του ψυχισμού, η αβεβαιότητα είναι ότι μπορεί κανείς να βγει έξω από τον εαυτό του και τον υποκειμενισμό του και να αναγνωρίσει πραγματικούς κινδύνους και την πιθανότητα πραγματοποίησή τους.

 

@gaby_m νομίζω μαζί το συζητούσαμε τον προηγούμενο αιώνα βέβαια.

Δεν μπορείς από δώσεις κάτι που δεν σου ανηκει σε κάποιον άλλο.
Including ourselves.

Αλλα ναι συμφωνούμε  

 

Λοιπόν, διαβάζοντας αυτό μου ήρθε στο μυαλό ο Λεωνίδας ο Λακεδαίμονας.
Είχε πει το ίδιο ακριβώς πράγμα στους απεσταλμένους του Ξέρξη όταν του είχαν ζητήσει να παραδοθεί εκείνος και οι άνδρες του, και φυσικά κατ΄επέκταση και τη Σπάρτη ως ένας από τους δύο Βασιλείς της:

"...μπλα-μπλα (λακωνικό πάντως)...δεν μπορώ να σου δώσω κάτι που δεν μου ανήκει...μπλα-μπλα (ξανα λακωνικό πάντως)" ,

ή τουλάχιστον έτσι είχε γράψει ο Ηρόδοτος, δεν ήμουν μπροστά δεν ξέρω αλλά το πιστεύω.

Και μετά "σφύριξε" μερικές γερές στο κωλαράκι του Ξέρξη και του τσίρκου του "αφού δεν μπορούσε αλλοιώς..."  

Άραγε τι χαρακτήρα να διαπλάθει η στάση του να κάνεις κάτι επειδή έχεις πειστεί αληθινά και με αυτόν τον τρόπο ανήκεις σε αυτό, σε σύγκριση με το να κάνεις κάτι μηχανικά ή απλώς από φόβο;

Για μένα τόσο η κτητικότητα όσο και η κυριαρχία έχουν αποχρώσεις και μάλιστα μερικές φορές τόσο διαφορετικές που κάνουν την κάθεμία αγνώριστη ακόμα και στον ίδιο της τον εαυτό.

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτό, αλλά μου ήρθε έντονα στο μυαλό.

 

Είναι νομίζω λεπτή ισορροπία και εξαρτάται κυρίως από την αρχική συμφωνία του Κ με την υ.
Επίσης εξαρτάται κι από την εμπειρία της κάθε υ. Κάποιες είναι "μανούλες" στο να σε οδηγούν εκεί που θέλουν και να παίρνουν αυτό που θέλουν έστω και σε βάθος χρόνου. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι σ αυτή την περίπτωση ο Κ δεν το γουστάρει

 

Αλλο ιεραρχηση, αλλο επιρροη. Η ιεραρχηση χρειαζεται ακριβως επειδη υπαρχει επιρροη. Αλλιως ποιος ο λογος;  

 

Υπερισχύει η επιρροή οταν δεν έχει γίνει συνειδητή ιεράρχηση στις αξίες. Όταν μπορέσει να απαντήσει κανείς στο πως θέλει να είναι, πως φαντάζεται τη ζωή του στο μέλλον, χαράζει δρόμο για το μέλλον του και δεν ενδειδει σε επιρροές άλλων κατευθύνσεων

 

Ούτε δουλική ούτε κτητική.
Απλά σκλάβα.
Απλά.
Όπου με τοποθετήσει εκεί κάθομαι.
Δεν Τον κρίνω, δεν αντίδρώ, δεν ζητώ, δεν διεκδικώ, απλά ακολουθώ όπου με πάει.
Ελευθερία είναι μην έχεις σκέψη.
Να μην έχεις θέλω πάρα μόνο παρακαλώ.
Από μικρή λατρεύα τις μαριονέτες.
Από μικρή καύλωνα με τον κουκλοπαίχτη.
Είμαι μια μαρονέτα.
Ο λόγος Του είναι ο λόγος μου.
Ο κινήσεις Του είναι οι κινήσεις μου.
Το κοίταγμα Του είναι το κοίταγμα μου.
Η σκέψη Του είναι η σκέψη μου.
Νομίζω πως είναι τόσο απλό να είσαι μαριονέτα.
Νομίζω πως είναι κουραστικό κάθε τι να το φιλτράρουμε και να το κρίνουμε.
Η σκλαβιά είναι η ελευθερία μας.