Παρεμβάσεις των Κ στο σώμα των υ

μπα, δεν κολλούν με τίποτα στο ταμπελάκι του κατασκευαστή..

 

Ο όρος ιδιοκτησία προϋποθέτει κάτι πολύ απλό, τουτέστιν, ότι το αντικείμενο δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να πάρει τα ποδαράκια και ν' απομακρυνθεί απ' τον κύριο του, ποτέ.
Κάτι που δεν συμβαίνει με τους άνθρωπες. Άρα? Ή θα ήταν πιο συνετό ν' αλλάξει η ορθογραφία της λέξεως ιδιοκτησία ( και να γίνει κάτι σαν οιδιοκτησία ή ειδειοκτησία και πάει λέγοντας ), μην και γίνει κατανοητό ότι η βουδουσουμική ιδιοκτησία - ή η ιδέα αυτής -, ναι, έχει την κάϋλα της, αλλά με την αληθινή ιδιοκτησία δεν θα ήταν το ίδιο πράγμα.
Ή - και μάλλον για αρκετούς απείρως καλύτερο - να συνέχιζε απρόσκοπτος ο βαυκαλισμός περί ιδιοκτησίας ( μεταξύ άλλων ), ευελπιστώντας ότι κάποτε τ' όποιο βουδουσουμικό συννεφάκι θα ξεφύγει απ' το κόμικ στ' οποίο θα βρισκόταν και θα ίσχυε και στην ζωή. Βέβαια, κανείς δεν αποκλείει και τις εξαιρέσεις στον κανόνα ( ή τους πιθανούς και πιθανολογούμενους κανόνες στην εξαίρεση ).

Τουτέστιν - και αφού όπως μου είχε πει κάποτε μια πολύ καλή μου φίλη, στην ζωή δεν γίνεται να είσαι η Ελβετία κάποιων χρόνων πίσω, δηλαδή μονίμως ουδέτερος -, παίρνω κι εγώ μια φορά "ακραία θέση". Γιατί, έτσι κι αλλιώς η άποψη μου ούτε να επιβληθεί σε κανέναν προσμένει, ούτε ν' αλλάξει είναι δυνατόν. Αλλά γράφω - για πολλοστή φορά - έτσι, για την "κουλτούρα" και συμφωνώ σίγουρα με κάποιους απ' τους προλαλήσαντες. Δηλαδή - ξανά αυτό το καταραμένο δηλαδή -, ο/η Κ έχει το δικαίωμα ή το προνόμιο ή πείτε το όπως στα τσακίδια θέτε, να ζητήσει απ' τ' όποιο υ του, ότι στα κομμάτια θα γούσταρε. Ακόμη και να προβεί σε δραστικές σωματικές αλλαγές ( π.χ. εκείνο το "απίθανο" νήμα που πραγματευόταν την περίπτωση, όπου μια Α είχε ζητήσει στον σ της, να κάνει αλλαγή φύλου ). Το αν το υ συμμορφωθεί ή όχι στην όποια αίτηση ( περισσότερο ή λιγότερο επιτακτική, άρα στην δεύτερη περίπτωση μάλλον διαταγή ) του Κ του/της, είναι :

Α) Άλλου παπά ευαγγέλιο ( δηλαδή τρις ή τετράκις, αναφαίρετο δικαίωμα του και σίγουρα γούστο του ή όχι. Άρα και τα περί "στιβαρής" Κυριαρχίας πάν περίπατο ).
Β) Μαλθακία ή όχι του κεφαλιού του ( του υ εννοώ ).

* Το κάνω πράγματα γιατί θα ήθελα να ικανοποιήσω τον όποιο άλλο, ακόμη κι αν δεν μου τα ζητήσει ( αλλά γιατί γνωρίζω, ότι θα του/της άρεσαν/θα τα ήθελε από μένα ).
Για μένα δεν είναι ένδειξη υποταγής, ούτε Κυριαρχίας, αλλά "μαζί με τον βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα". Όπου βασιλικός βάζουμε τον εαυτούλη μας ( αν είμαστε υ ) και όπου γλάστρα βάνουμε τον/την όποιο/α Κ. Γιατί - μάλλον τα σκέπτομαι λάθος, αλλά δεν θέλω να κάνω αλλιώς -, καμία αλλαγή δεν έχει αξία, αν δεν πηγάζει από μέσα μας και δεν αποβλέπει κυρίως σ' εμάς. Άρα δις, περί κάποιων "πραγματακίων" - ξανά μανά ξανά για μένα, αφού το disclaimer χρειάζεται για να μειώσει τον αριθμό ή την ένταση της ευθιξίας κάποιων -, κολοκυθόπιτα.

** Μέχρι στιγμής, έχω διαβάσει κυρίως αντιδιαμετρικά αντίθετες τοποθετήσεις, που ομολογώ, έχουν και κείνες την κάλτσουρ τους. Οι μεν δεν αποδέχονται τους δε κι όλοι μαζί στο ίδιο τσουμπλέκι ( καζάνι, μπρίκι, κουλουπού κουλουπού ). Μήπως ( και επαναλαμβάνω μήπως ), υπάρχουν και άνθρωπες που αλήθεια είναι διατεθειμένοι ( μάλλον γιατί γουστάρουν τα μάλα ), να δεχτούν οποιαδήποτε προσταγή ακόμη και σχετική με το πως - να προσπαθήσουν - να διαμορφώσουν το σώμα/εξωτερική τους εμφάνιση?
Σε κάποιους αυτό το "παιχνιδάκι" αρέγει, άλλοι το θεωρούν βαρετό ή ακόμη και ανούσιο ( εγώ είμαι ένας απ' τους τελευταίους. Αφού λύνω το "πρόβλημα" εξ αρχής. Αν κάποια μου αρέσει/κάνει κούκου όταν την γνώρισα, έχει καλώς. Αν όχι, δεν έχω ούτε χρόνο, ούτε όρεξη, να σκεφτώ καν πως να την "βελτιώσω/αλλάξω", για να γίνει όπως θα μου άρεσε. ).
Δίκιο έχουν οι μεν, δίκιο έχουν και οι δε. Αν είναι μια τρίχα ευφυείς θ' αποφύγουν να εμπλακούν μεταξύ τους και όλοι θα περνούν φίνα. Κάποια θεματάκια δεν έχουν να κάνουν με βουδουσουμού ή βανίλλα αλλά με αηδιαστικά κοινή λογική.

Ευτυχείτε.  

 

Αποδοχή. λέξη κλειδί.

Δεν είμαστε με τον άλλον για να τον αλλάξουμε. αν είναι έτσι δεν ξεκινάμε καθόλου καμμία σχέση. bdsmική ή μή.

 

Κάποιοι τ' ονομάζουν βελτίωση, άλλοι εκπαίδευση, όσο και να μην είναι κατανοητό σε μένα ή σε σένα ( ή κατανοητό απλά όχι του γούστου μας ), σε κείνους τους κάποιους μπορεί και ν' αρέσει. Μπορεί να βρίσκουν νόημα. Τώρα αν θα καταφέρουν ή όχι τον στόχο τους, αν ανά την πλήρωση του θα νιώσουν ευχαρίστηση ή όχι, είναι δικό τους θέμα.

Για μένα το θέμα είναι ένα, ότι ο κόσμος είναι έμορφος, γιατί είναι διαφορετικός. Κάτι μαθαίνεις, κάτι σου μένει, πολλά τα προσπερνάς, ακόμη περισσότερα τα ξεχνάς, ελάχιστα τα σφιχταγκαλιάζεις γιατί θα ήταν δικά σου. Και κείνα είναι ο κήπος σου, δικός σου και για κείνους που εσύ θα ήθελες μέσα του να βάλεις, μονάχα για σένα και για κείνους.
Ότι συμβαίνει έξω από κείνον, σ' αφορά μέχρι ενός σημείου και αυτό όχι πάντα ( όπως θα συνέβαινε και για τους "απ' έξω" ). Υπάρχει ένα όριο ανάμεσα στην αναζήτηση γνώσης και στο στοίβαγμα πληροφορίας-σκουπιδιού. Το κριτήριο που ακολουθείται για την οριοθέτηση, είναι πάντα αυστηρά προσωπικό.

* Το δεύτερο ενικό ήταν σχήμα λόγου.  

 

Βελτίωση στο σώμα του άλλου ?

"Resistance is futile you will be assimilated. Borg." κι έτσι ?

 

εμφανίζεται ενίοτε μια σύγχυση με το αστικό δίκαιο. στο αστικό δίκαιο προβλέπεται οτι κατά σύμβαση είναι κοινά αποδεκτή η αυθαίρετη απόφαση ενός προσώπου να ονομάσει τον εαυτό του "ιδιοκτήτη" μιας πηγής νερού, μιάς μεγάλης πέτρας, μιάς μεγάλης πολυκατοικίας ή των μετοχών μιας πολυεθνικής. το νερό, η πηγή, τα τσιμέντα και τα προϊόντα το αγνοούν παντελώς.
ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης επιμένει στην ιδιότητά του αυτή και οι όμοιοί του, στην πλειοψηφία τους, δεν αμφισβητούν την ιδιότητα. οι αρχές ασφαλείας την υποστηρίζουν κιόλας. άλλοι την αμφισβητούν διεκδικώντας μερίδιο, κι άλλοι την αμφισβητούν θεμελιωδώς.
σε άλλη εκδοχή, που είναι μάλλον η πηγή της προηγούμενης, ενα σαρκοβόρο εμποδίζει κάθε άλλον θηρευτή να τραφεί σε μιά συγκεκριμένη περιοχή που κατορθώνει να διατηρήσει για τον εαυτόν του, γιά το δικό του γεύμα. σε αυτην την περιοχή κάνει και τις παρεμβάσεις που το αφορούν, μεταξύ των οποίων και οι αντίστοιχες σημάνσεις της σύμβασης με τους ομοίους του.
στο τρέχον δίκαιο της περιοχής μας απαγορεύεται η ιδιοκτησία ανθρώπου από άνθρωπο. απαγορεύεται και η κατανάλωση σπλήνα ή χασίς, και η καλλιέργεια μη γεννετικά βελτιωμένης τομάτας (σοβαρά). περισσότερες λεπτομέρειες στο αντίστοιχο φορουμ.

 

Παρακολουθώ το νήμα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές.
Δυστυχώς δεν έχω να παραθέσω κάτι από πλευράς μου.

Αναφέρθηκαν κάποιοι/ες Κ σε αλλαγές σωματικού βάρους/μαλλιών, προσθαφαίρεση piercing κλπ. Μέχρι εκεί όμως... Τίποτε πιο "σοβαρό"/"μόνιμο".

@espimain και @Dark_Explorer μήπως θα μπορούσατε να γίνετε πιο συγκεκριμένοι με παραδείγματα/αλλαγές που έχετε πράξει/ζητήσει/εφαρμόσει; Απαντήσατε και οι δύο καταφατικά μεν, αόριστα δε. Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσουμε κάποια παραπάνω παραδείγματα αν θέλετε.

 

Τι είναι για σένα "σοβαρό/μόνιμο"; Και σαν τι παραδείγματα περιμένεις να αναγνώσεις πέρα από τα όσα αναφέρθηκαν;

 

Ήξερα κάποτε έναν Κ που πρότεινε σε όλες του τις υ (υποψήφιες, πρώην, νυν και αεί) να χτυπήσουνε τατού το αρχικό του άνωθεν του αιδοίου. Σε όλες όμως, ανεξαιρέτως. Δεν ξέρω, μπορεί να είχε απωθημένα με το branding και μιας και δεν γεννήθηκε στην Αυστραλία να έχει πρόβατα, είπε να το εφαρμόσει εν Ελλάδι.

Ps. Το παρήγορο είναι ότι καμία δεν του κάθησε, εξ΄όσων γνωρίζω. Συνεχίζει βέβαια, απτόητος να το προτείνει, μάλλον σε φαντασιακό επίπεδο γίνεται καυλοτόκ, δεν θεωρώ νορμάλ να το προτείνεις αυτό στην καθεμία και στον καθένα που περνάει για βράδια/μέρες/μήνες από την ζωή σου. Μάλλον εγωιστικό-ναρκισσιστικό και αμετροεπές μου κάνει, παρά κυριαρχικό, την λέω την αμαρτία μου, εσείς πάλι πείτε ό,τι θέλετε. Και σημειωτέον, δεν έχει καμία σχέση με την ''ανθρώπινη βελτίωση'', για να μην παρεξηγούμεθα κιόλας... 

 

Δεν είναι το piercing μόνιμο? Αφου αφήνει μόνιμα τρύπα. Winterούλα... προχώ σε βρίσκω.

 

Σοβαρό για μένα θα ήταν να μου ζητηθεί να κάνω κάτι το οποίο δεν θα μπορούσα να υποστηρίξω έπειτα. Κάτι που θα μ'έκανε να αισθάνομαι άσχημα με τον εαυτό μου.
Μόνιμο απ'την άλλη πέρα από προσθετικές , δερματοστιξία ή κάποια ουλή από κόψιμο/κάψιμο δεν νομίζω πως υπάρχει...Όλα τα άλλα μάλλον αλλάζουν .
Πιθανολογώ πως τα βασικά εξωτερικά αν μη τι άλλο χαρακτηριστικά όσο να'ναι τον καλύπτουν τον άλλον εξαρχής.
Δεν βλέπεις κάποιον και φαντάζεσαι σε τι μπορεί να τον μετατρέψεις.
Ούτε πιστεύω πως θα ήθελε κάποιος Κ να προβεί σε αλλαγές του υ που στο αποτέλεσμα θα ήταν αντιαισθητικές.
Οι ορέξεις και τα γούστα βεβαίως είναι καθαρά υποκειμενικά.
Μάλλον είναι θέμα εμπιστοσύνης και αυτό.

 

Μόνιμο ειναι κάτι το οποίο με την πάροδο του χρόνου δεν αλλάζει.
Για παράδειγμα το branding/scarring (κάψιμο, κόψιμο, τατουάζ)

Στα θέματα σου για παράδειγμα είσαι ιδιαίτερα καλή στο να κάνεις συνδέσεις μεταξύ καταστάσεων, ζητουμένων και ψυχολογίας πίσω από το ζητούμενο. Οπότε στην προκειμένη, θα ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω μία πιο ολοκληρωμένη άποψη πίσω από την ψυχολογική ανάγκη και συνδέσεις του Κ ατόμου ως προς αυτά που ζητάει.