Σχέσεις D/s και σχέσεις συνολικά, η διάρκεια.

Μα ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν υποδεέστερα πλάσματα..
Αυτό είναι δημιουργία του μυαλού που κουβαλάει ο καθένας  

 

Η αναζήτηση της εσωτερικής ικανοποίησης μπορεί να αποβεί μία πολύ ταραχώδης πορεία.

Ειδικά όταν ένα κομμάτι του εαυτού μας ποθεί με λαχτάρα σαν ομαλό και επιθυμητό κάτι που ένα άλλο το θεωρεί ανώμαλο και ενδεχομένως κατακριτέο.

Πολύ σωστά επισημαίνεις ότι όταν κοιτάς από το τζάμι της δικιάς σου ικανοποίησης τον άλλο δεν τον βλέπεις.

Καμιά φορά μπορεί να παραβλεφθεί ότι "άλλος" στην παραπάνω διατύπωση μπορεί να γίνει από αμέλεια και εκείνο το κομμάτι του εαυτού που ποθεί με λαχτάρα της ακόμα πιο πάνω διατύπωσης.

Δεν είναι η μόνη αόρατη μερικές φορές παγίδα. Είναι όμως μία τέτοια για ορισμένους ανθρώπους.

 

Αυτό που υπογράμμισα το πιστεύω κι εγώ ακράδαντα. Έχει τίμημα. Αλλά αξίζει σχεδόν κάθε τίμημα, ειδικά όταν περιέχει και τα υπόλοιπα που ανέφερες παραπάνω.

 

Είναι και αργά, οπότε θα το πω όσο πιο σύντομα μπορώ. Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τις vanilla σχέσεις και το προσπάθησα πολλές φορές με όχι καλά αποτελέσματα. Ίσα ίσα θα ήθελα να μπορούσα να ερεθίζομαι και να τις απολαμβάνω σεξουαλικά όπως τις ασύμμετρες, που είναι εξαιρετικά πιο δύσκολες στην διαχείριση τους.


Αφού λοιπόν λειτουργώ κατά αυτόν τον τρόπο από τη φύση μου, (το έχω ψάξει αρκετά) , προσπαθώ για ότι καλύτερο μπορώ. Και με όλες τις δυσκολίες. Δεν έχω πάντα επιτυχία και δεν αφορά κάθε μου προσπάθεια ένα άτομο, αλλά έτσι την βρίσκω. Και σίγουρα όχι γιατί θεωρώ υποδεέστερους τους άλλους. Το αντίθετο κιόλας, όσο υψηλότερο το επίπεδο τους, τόσο περισσότερο με φτιάχνει αυτό.


Δεν ψάχνω ανθρώπους που δεν έχουν γνώμη, μπορεί να μου την πουν κιόλας, μπορεί να είναι καλύτερη και από την δική μου, αλλά εγώ θα ερεθιστώ όταν θα γίνει όπως θέλω εγώ. Αν δεν θέλουν και πριν προλάβουν να μου το πούνε, το νιώθω. Το νιώθω μέσα μου και μπορεί να κάνω το δικό τους, αλλά ξενερώνω σεξουαλικά. Και μετά χαλάει η σχέση και για τους δύο.


Το ξέρω, μπορεί να ακούγεται αυτό άρρωστο, αλαζονικό ή όπως αλλιώς. Για αυτό λέω και το ξαναλέω. Είμαι σαδιστής. Έτσι γεννήθηκα και δεν υπάρχει γιατρειά…

 

Έχεις δίκιο. Τέτοιες σχέσεις όντως είναι για λίγους.
Και οι λίγοι χρησιμεύουν ως παράδειγμα ή πρότυπο.
Και οι σχέσεις τους ως υπόδειγμα.

Όχι όμως, κατ΄ εμέ, απαραίτητα επειδή αυτές οι σχέσεις είναι μόνο τόσο ποιοτικότερες των υπολοίπων που λίγοι είναι ικανοί να τις ζήσουν.
Όχι προς μίμηση δηλαδή.

Αλλά και ενδεχομένως επειδή δεν είναι το είδος των σχέσεων που θα ικανοποιήσουν βαθιά και ολοκληρωμένα τους πολλούς.
Προς υπενθύμιση δηλαδή.

Δηλαδή επειδή ίσως είναι ακατάλληλες, αταίριαστες, για τους πολλούς.
Όχι απαραίτητα επειδή είναι ποιοτικά απρόσιτες.

Φυσικά κάποιος για να μπορεί να το κρίνει αυτό, θα πρέπει

- ή πρώτα να έχει ζήσει σε βάθος τέτοιες σχέσεις ώστε να γνωρίζει αληθινά και έτσι να κρίνει ολοκληρωμένα και βιωματικά,

- ή να τον αφήνουν παγερά αδιάφορο συνολικά, να μην του κινούν δηλαδή αληθινά το ενδιαφέρον, έστω και αν κάποια επιμέρους/αποκομμένα στοιχεία τους θα ήθελε να τα εντάξει στις δικές του σχέσεις.

Εκεί ο καθένας βάζει πλέον τις προτεραιότητές του και κάνει τις επιλογές του, ή τις προσαρμόζει.

Για μένα δεν υπάρχει λάθος-σωστό σε αυτό. Είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.

Το μόνο που θα χαρακτήριζα εγώ λάθος σε αυτό είναι να διστάσει να δοκιμάσει μέχρι το σημείο που μέσα του αισθανθεί ότι του ίδιου του αρκεί και νοιώθει εντάξει και ικανοποιημένος, και θέλει να συνεχίσει και παραπέρα, και όχι νωρίτερα αυτού.

Αλλά πάντα ωφελεί να γνωρίζει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι και σχέσεις που έχουν φτάσει μακρύτερα στη διαδρομή,
ανεξάρτητα αν αυτό το παραπέρα έχει ή οχι να προσφέρει επιθυμητό προορισμό για όλους.

 

Πάσο...

 

Τα σημεία που υπογράμμισα με βρίσκουν κι εμένα απόλυτα σύμφωνο. Και αναγνωρίζω πόσο απαιτητικό και δύσκολο είναι να διατηρηθούν υπό πίεση φυγόκεντρων δυνάμεων, αλλά όλα συνήθειο είναι, αν αναβλύζουν πηγαία όπως λες και όχι μόνο ως κομμάτι απλής, θεμιτής πάντως και ανθρώπινης περιέργειας και ενδιαφέροντος.

 

Μωρέ καλά λέει το παλικάρι..:
- Το παν στις σχέσεις, δεν πα νάναι ό,τι νάναι, είναι να κολλάνε τα OCDιά...
Κι άμα είναι και βουδουσουμιάρικες, τα OCDιά δεν χρειάζονται και ληξιαρχείο να τα βαφτίσει...
Έχουν ονομασία προέλευσης..! Όχι παίξε-γέλασε...

Πχ...
• Είθτε αναθφαλήθ..! Αχ είμαι είμαι η π'τάνα..!
• Είθτε πληγωμένη..! Όι όι, ωιμέ, είμαι η δουλάρα...
• Είθτε και προθβεβλημένη..! Κι απ' αυτό, κι απ' αυτό, ααααχ (λιγωτικόν)...
• Είθτε φορέαθ αντεστραμμένων προβολών..! Είμαι η ουτιδανή Τρωάς...
κλπ, κλπ...

 

Μπορεί ο ορισμός τους να είναι όντως αυτός που αναφέρεις. Αυτός όμως ο ορισμός μπορεί να μην προσφέρει σε κάποιους αυτό που ζητούν αληθινά ή που θα τους ικανοποιήσει βαθιά.

Σίγουρα η διάρκεια για να προκύψει φυσικά και αβίαστα χρειάζεται να καλύπτονται και άλλες ανάγκες, όπως σωστά λες. Έτσι πιστεύω κι εγώ.

Σε ένα άλλο άτομο πάντως, ακόμα και ένα D/s - M/s του σαββατοκύριακου πιθανόν να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται, πιθανόν και λίγο παραπάνω, για να ανακαλύψει πόσο αληθινά θέλει κάτι και πόσο όχι τόσο όσο νόμιζε.

Εκεί που σε κάποιον άλλο αυτό είναι ένα αναιμικό ημίμετρο, ανεπαρκές και ανίκανο να ικανοποιήσει βαθιά και αληθινά.

Το βίωμα κρύβει πολλές φορές εκπλήξεις που η φαντασία δεν μπορεί σε προετοιμάσει πάντα για αυτές.

Δεν υπάρχει κοινή συνταγή για όλους, πλην, κατ΄ εμέ, του "αν το θέλεις τόσο κάτι, δοκίμασέ το όσο νοιώσεις εσύ ο ίδιος μέσα σου ότι συνεχίζεις να το θέλεις".

 

Για μένα αγαπητέ @Ηλίας οι προβληματισμοί στην τελική απόφαση αφορούν το Κυρίαρχο μέλος όπως λες, πράγματι.

Πλην όμως μέχρι εκεί, δηλαδή κατά τη διαμόρφωση, αφορούν και τους δύο.

Και δεν το λέω τόσο ή μόνο με την έννοια του "πρέπει". Το λέω κυρίως ή επίσης και με την έννοια του "έτσι είθισθαι εν τέλει".

 

Κι εδώ μπορεί να αποδειχθεί με σαφήνεια πόση ποικιλία μονοπατιών, και καμιά φορά και στόχων, συναντώνται γενικά.

Όχι, δεν θεωρώ προσωπικά την άποψή σου αιρετική αγαπητή @Gloriana Majestica .

Κατασταλλαγμένη μου φαίνεται στη βάση της, ανοιχτή πάνω σε αυτή τη βάση από πάνω και γύρω της.

Κάτι σαν ταξίδι σε γερά φτιαγμένο καράβι. Σιγουριά μεν στον αρχικό σχεδιασμό σε όσα αυτός μπορεί να προβλέψει, ταξίδι δε, με όσα αυτό μπορεί να φέρει.

 

Δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που να μη δει κομμάτι και του δικού του εαυτού πάνω σε αυτό που έγραψες.