Αποποίηση του δικαιώματος στην αποδέσμευση

Με αφορμή μια παλαιότερη ανάρτηση της @anthea[C_M] ... (και με το ΟΚ της να την επικαλεστώ   )

Θα ήθελα εμπειρίες τόσο Κ όσο και υ ατόμων που έχουν κάνει αυτό ακριβώς το πράγμα: να έχουν αποποιηθεί (οι Κ να έχουν δεχτεί) το δικαίωμά τους στην αποδέσμευση.

Καθ' ότι το συγκεκριμένο μου προκαλεί ιδιαίτερα έντονα αλλά αμφιθυμικά συναισθήματα δεν θα ήθελα να τοποθετηθώ στο εισαγωγικό ποστ.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων  

 

Θα ζητήσω συγνώμη από την αγαπητή νηματοθέτη, αλλά επειδή στερούμαι προσωπικών εμπειριών, θα σάς παραθέσω μία ιστορία, από την ζωή βγαλμένη, όμως.

''Καλέ τι να την κάνω την αποδέσμευση? Απαπα παπα παπαπαπα!!! Περνάμε φίνα και σένια με το Κ μου. Συναντιόμαστε μία φορά το μήνα/εξάμηνο/χρόνο, σε ξενοδοχεία ημιδιαμονής, όταν έρχεται δήθεν για σεμινάρια και μου δίνει σχεδόν καθημερινά πολύ ωραίες εντολές μέσω Skype. Καμιά φορά και με mail, άμα είναι στην δουλειά. Το fb το αποφεύγουμε γιατί μία φορά παραλίγο να την πατήσουμε, το ξέχασα ανοιχτό και κόντεψα να καρφωθώ, τι άγχος παναγίτσα μου! Είχα φάει τρελή τιμωρία με στέρηση οργασμού μία βδομάδα, τότε θυμάμαι, ήταν τρομερό, αλλά δίκαιο-πάνω απ΄όλα! Γενικά, όταν δεν υπάρχουν τέτοια θέματα, είναι συνεπέστατος και με βάζει να χύσω κάθε μέρα. Κρατάω ημερολόγιο και του το στέλνω, για να με ελέγχει, αν εκτελώ τις εντολές του κατά γράμμα! Και έτσι είναι απόλυτα σίγουρος για μένα, την αιώνια υπακοή και την πίστη μου! Άμα περνάει ο καιρός και βαριόμαστε, με στέλνει και σε κανένα φιλικό του Κ για εκπαίδευση, ή session, ή για να ξεκαυλώσω, γιατί ο ίδιος είναι πολύ busy με τα 4 καινούρια υ που έχει αναλάβει και εκπαιδεύει στον ελεύθερο χρόνο του, όταν δηλαδή δεν του τα κάνει ζέπελιν η γυναίκα του η κάρχια. Κι εγώ άλλωστε είμαι εντός γάμου, με έναν μαμούχαλο, δεν έχω πολύ χρόνο για όλες τις αθλοπαιδιές. Αφήστε που έχω και τρομερές ελευθερίες. Μπορώ να βάζω και βρακί καμιά φορά, με αφήνει ο καλούλης μου.
Βέβαια, άμα παραβαριέμαι και τα παιδιά λείπουν από το σπίτι, είναι στο μπάσκετ και στα αγγλικά, μπορώ να στέλνω γυμνές μου φωτό σε άλλα Κ, που μου αρέσουν και επίσης έχουν διάθεση να ασχολούνται με τα υ των άλλων -κυρίως εν αγνοία τους, αλλά ΚΑΙ εν γνώσει τους-, φορώντας πάντα την λαιμουδιά με το μονόγραμμά του που μου χάρισε πρόπερσι, στα γενέθλιά μου, όταν μου ανακοίνωσε ότι του κάνω τελικά. Κι έτσι είμαστε όλοι ικανοποιημένοι και χαρούμενοι. Φυσικά, εγώ το Κ μου, κορώνα στο κεφάλι μου το έχω, στον ελεύθερο χρόνο μου κι όταν δεν είμαι με τον άνδρα-τα παιδιά-την οικογένεια μου-τα λοιπά καυλαντίσματά μου. Πίνω νερό στ΄όνομά του και τίποτα δεν θα μάς χωρίσει, ποτέ των ποτών. Γιατί άλλωστε? Αφού μια χαρά περνάμε όλοι.''

Συγκλονιστική μαρτυρία της Μαρίας Ψ, σκλάβας, από το Μπραχάμι.

 

Έχω αποποιηθεί το δικαίωμα να ζητήσω αποδέσμευση εδώ και κάποια χρόνια.
Παρακάλεσα για αυτό με πλήρη γνώση και συνείδηση για το τι είναι αυτό που αιτούμαι.

Δεν είμαι η σκλάβα από το Μπραχάμι που αναφέρεται πιο πάνω.

Είμαι στην ζωή Του καθημερινά με συνέπεια, προσήλωση και συνέχεια.
Αναγνωρίζω την πολύτιμη προσφορά Του στην ζωή μου, την συντροφικότητα Του, την δύναμη που έχει να εισβάλλει στο μυαλό μου και να τα αλλάζει όλα. Να μην αφήσει τίποτε στην θέση του.

Ο Αφέντης μου εδώ και μια δεκαετία μου έχει αλλάξει την ζωή.
Έχει σταθεί βράχος στη ζωή μου.
Και καθημερινά αποδεικνύει πως είναι εκεί για εμένα ως Κυρίαρχος.

Παρακάλεσα να μου αφαιρεθεί το δικαίωμα της αποδέσμευσης έπειτα από ώριμη σκέψη.
Δεν ήταν εύκολο.
Είναι όμως το πιο σπουδαίο που θα μπορούσα να κάνω για Εκείνον.
Και ταυτόχρονα για εμένα ήταν λυτρωτικό.
Ένιωσα πως επιτέλους ωρίμασα.
Πως είμαι ένα υπεύθυνο άτομο που ξέρει τι θέλει και στηρίζει την απόφαση του με πειθαρχία, προσήλωση και φροντίδα σε μια κοινή ασύμμετρη ζωή.

Η επιλογή δεν ήταν δική μου.
Η παράκληση ήταν δική μου.
Ένιωσα και έκρινα πως το να αποποιηθώ το δικαίωμα της αποδέσμευσης είναι ότι πιο σημαντικό έχω κάνει στη ζωή μου.
Εμπιστεύομαι. Και δεν έχω ούτε έναν λόγο να κρατάω κάτι που για εμένα είναι άχρηστο.

Μα πως ξέρεις τι ξημερώνει αύριο θα μου πει κάποιος και εύλογα.
Το μόνο που έχω να απαντήσω σε αυτό είναι πως ξέρω.
Ξέρω πως το να κρατώ κάτι τέτοιο ένα δικαίωμα που μου είναι άχρηστο για εμένα είναι μαρτύριο. Και είναι μαρτύριο γιατί με κρατά δέσμια μιας αντίληψης που λέει μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Εγώ εμπιστεύτηκα. Και είμαι σίγουρη ποιον εμπιστεύτηκα και γιατί.

Όταν και Εκείνος ύστερα από ώριμη σκέψη μου ανακοίνωσε πως δέχεται την παράκληση μου και πως δεν έχω δικαίωμα στην αποδέσμευση το βίωμα ήταν ισχυρό.

Δεν προτείνω σε καμία σκλάβα να το κάνει. Λέω όμως πως όταν το νιώσει να το κάνει.

Είναι ελευθερία.

ΥΓ: Τα κείμενα μου αναρτώνται μετά από άδεια Του και με τις διορθώσεις που Εκείνος κρίνει πως είναι απαραίτητες.

 

deeply moving and real !!!  

 

Μου έχει ζητηθεί αλλά δε δέχτηκα το αίτημα. Ενδεχομένως, αν παρατηρούσα ώριμη και συνειδητοποιημένη έκφραση του αιτήματος, να το σκεφτόμουν σοβαρότερα.
Ενδεχομένως για κάποια υ να τους είναι πιο εύκολο το να μην έχουν αυτήν την επιλογή ώστε να ξεχάσουν την καραμέλα του να "την κάνουν" στα δύσκολα (στα πρώτα βήματα, κυρίως, της όσμωσης). Προσωπικά λέω πάντα ότι η πόρτα βρίσκεται εκεί και θα πρέπει να παλέψει περισσότερο με τη συνείδησή του, δε θα κάνω πάντα υπομονή.

 

Ευχαριστώ όλους για τις μέχρι τώρα απαντήσεις!!

@aimilia Η απάντηση είναι διαμάντι και σε ευχαριστώ κι εσένα και το Αφέντη σου πάρα πάρα πολύ  

@brenda Εντάξει ξέρεις ότι έκλαψα διαβάζοντας το ποστ     Ωστόσο δεν θα μπορούσα να πω ποτέ μια τέτοια κατάσταση «σχέση» και δη βδσμικη. Όπως έχω πολλάκις πει (και κατηγορηθεί αλλά το πιστεύω ακράδαντα ακόμη αφού η πραγματικότητα ποτέ δεν με διέψευσε) οι εκ του μακρόθεν σχέσεις (δεν εννοώ για ένα διάστημα), δεν είναι σχέσεις, δεν υπάρχουν αφέντηδες και σκλάβες μέσω υπολογιστή άντε και κινητού... Παρ' όλα αυτά η ανάρτηση παραμένει απολαυστική   

@Dark_Explorer Θα ήθελα, αν το θέλεις, να πεις κάποιες αναγκαίες προϋποθέσεις για να αποδεχόσουν ένα τέτοιο αίτημα.  

 

Μια λεπτομέρεια, @margarita_nikolayevna δεν είναι δικαίωμα στην αποδέσμευση είναι δικαίωμα να ζητήσει αποδεύσμευση [ένα σ]. Διαφέρει   Νομίζω.

Και μια ερώτηση, πάλι @margarita_nikolayevna, ιεραρχείς τα δικαιώματα των σ, ποιο είναι που θα φύγει πρώτο δηλαδή, ποιο θα φύγει αργότερα, ποιο θα φύγει τελευταίο;

 

Θα με ενδιέφερε να καταλάβω καλύτερα πώς αντιλαμβάνονται την "αποποίηση του δικαιώματος στην αποδεσμευση" τα διάφορα μέλη αυτής της συζήτησης, δεδομένου ότι σε νομικό επίπεδο κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να ισχύσει.

 

Έγραψα "ώριμη και συνειδητοποιημένη έκφραση του αιτήματος". Αυτό προϋποθέτει μακροβιότητα στη σχέση, το πιο σημαντικό.

 

Δίνεις το λόγο σου. Και τον κρατάς  

 

@MauveDelastrange . Συμφωνώ απόλυτα.

Υπό αυτήν την έννοια η αποποίηση του δικαιώματος στην αποδέσμευση έχει κοινά στοιχεία με το θεσμό του γάμου σε παλαιότερα χρόνια. Και λέγωντας κοινά στοιχεία φυσικά δεν εννοώ ότι είναι το ίδιο πράγμα.

 

Αν φτάσεις στο σημείο να έχεις ανάγκη νομική υποστήριξη, τότε δεν έχει νόημα τίποτε.