Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι ..

Με βάση το υπογραμμισμένο και αν κατάλαβα καλά Ούτε εσύ θεωρείς ότι μπορεί να υπάρξει φιλία μιας και θεωρείς ότι θα είναι περισσότερο μια συνέχεια ' παρωδία ' Της σχέσης που προϋπήρχε ?

 

Μακροπρόθεσμα θεωρείς ότι θα μπορούν να αποτινάξουν από πάνω τους ,τους ' ρόλους ' Που είχαν και να μπουν σε πραγματικό friends mode ? Άρα τα συναισθήματα είναι το βασικό εμπόδιο και όχι τα κατάλοιπα της ασυμμετρίας που θα κουβαλούν και οι δύο ?

 

Όχι ακριβώς. Μπορεί να υπάρξει και φιλία ακόμα πιο όμορφη, ή συναίσθημα ακόμα πιο όμορφο έστω και διαφορετικό συνολικά, από τη σχέση. Και το αντίθετο της παρωδίας δηλαδή είναι ενδεχόμενο.

Αλλά πάντα θα υπάρχει λίγη από την ερωτική έλξη που υπήρχε, έστω ελάχιστη αλλά πάντα υπαρκτή, αν υπήρξε μία φορά. Αυτό είναι ανεξίτηλο, έστω και εν υπνώσει.

Τέλος πάντων, δεν μπορεί κανείς να προδικάσει πώς θα αισθάνεται απέναντι σε έναν άνθρωπο με τον οποίο είχε σχετιστεί ερωτικά και δεν σχετίζεται πλέον. Ειδικά μακροπρόθεσμα.
Οπότε το συνετό είναι να αφήνεται και να ακούει κανείς το πώς αισθάνεται χωρίς πολλές παρεμβολές από λογικές ή λογικοφανείς νοητικές επεξεργασίες.

Αυτό εννοώ.

 

Ίσως το εξέφρασα με λάθος τρόπο, αυτό που εννοούσα είναι οτι ναι μπορούν να είναι φίλοι αλλά ενδεχομένως να υπάρχουν και κάποια πράγματα που θα διατηρηθούν, πχ ένας παραπάνω σεβασμός.Πιστεύω πως γενικότερα μια τυπική φιλία περιλαμβάνει απόλυτη οικειότητα, συνήθως με τους φίλους μας λέμε ελεύθερα αυτό που σκεφτόμαστε, χωρίς να ανησυχούμε για το πώς θα ακουστεί, υπάρχει αυτός ο αυθορμητισμός.Για αυτό και είπα, είναι δύσκολο να υπάρξει αυτό ανάμεσα σε έναν Κ και την υ του, αφού όσο ήταν μαζί Του η υπο έχει μάθει να μην αναφέρει ορισμένα πράγματα.Όμως και πάλι, αυτό εξαρτάται από τα άτομα.Μπορεί να προκύψει μια φιλία με απόλυτη ελευθερία του να εκφράζεται ο καθένας όπως θέλει, και να έχουν επιλέξει και οι 2 να μην διατηρήσουν τίποτα από τα στοιχεία της προηγούμενης σχέσης τους μέσα στην φιλία (τυπικές συμπεριφορές κτλ).Και αυτό ειναι το ιδανικό φυσικά, και με καλή θέληση εννοείται πως όλα γίνονται  ..

 

Με το ζόρι κανείς δεν "βλέπει" @Iagos .

και για την αντίληψη δεν υπάρχει ποτέ μονάχα ένας δρόμος.

Το θυμίζω με καλή προαίρεση.

 

Θα ήθελα πολύ να ζήσω σε μια τέτοια "ομάδα", το έχουμε ξαναπεί νομίζω. Και αναρωτιέμαι αν έχει κανείς σκεφτεί ποτέ (ή για την ακρίβεια πόσο έχουν σκεφτεί) ότι σε μια τέτοια οικογένεια, γεννιούνται και μεγαλώνουν παιδιά που δεν κατανοούν την έννοια των ποικίλων πολέμων...
Αλλά ας μείνω στο θέμα  

Έναν άνθρωπο που τον έχεις αγαπήσει, δεν μπορείς να τον ξε-αγαπήσεις. Μπορείς να τον απομακρύνεις από τη ζωή σου, σε κάποιο βαθμό, μπορείς να αλλάξεις τη φύση της σχέσης μαζί του, να νιώσεις και άλλα πράγματα (όπως πίκρα) αλλά να τον ξε-αγαπήσεις δεν γίνεται.
Και η φιλία είναι μια μορφή αγάπης.

Με το χωρισμό δεν σου τελειώνουν τα συναισθήματα. Μπορεί να μεταλλάσσονται, ή να έχουν μεταλλαχθεί και να επέλθει ο χωρισμός αλλά δεν τελειώνουν. Επομένως μπορείς κάλλιστα αν δεν συνεχίζεις ερωτικά με τον άλλον να είσαι φίλος μαζί του. Με το βαθμό στενότητας που μπορείς και αντέχεις και αντέχει και αυτός.

Το ότι κάποιος πήρε την απόφαση να χωρίσει δεν σημαίνει ότι πόνεσε λιγότερο. Μπορεί κάλλιστα να σημαίνει ότι είδε ότι κάνει δυστυχισμένο τον άλλο και παρ' ότι θα ήθελε να συνεχίσει την ερωτική σχέση μαζί του, να μην το κάνει. Επειδή έχω πάρει απόφαση να φύγω από σχέσεις και όχι μια φορά, λέω ότι πόνεσα πάρα πολύ, πολύ περισσότερο από ότι αν κάποιος μου έλεγε "δεν σε θέλω πια". Γιατί στο δεύτερο, το μόνον που πονάει είναι η αλαζονεία σου (όχι η δική σου προσωπικά, όλων   ). Αλλά η αλαζονεία φτιάχνει πολύ αρραγείς μηχανισμούς άμυνας επίσης και το συνολικό εφέκτ μπορεί να γίνει πολύ λιγότερο οδυνηρό.

Όπως έχουμε διαπιστώσει όλοι, δεν είναι όλες οι σχέσεις φιλίας όμοιες. Μπορεί κάλλιστα και στη φιλία ο ένας να είναι πιο leader και ο άλλος πιο follower, το μέντορινγκ που επιτυχώς αναφέρεις είναι ένα καλό παράδειγμα  
Επομένως δεν είναι ανάγκη να παίζουν "σφαλιάρες" για να είναι φίλοι. Μπορεί να έχει και άλλες μορφές η φιλία.
Όσο για τις συμβουλές... κι εγώ στον Κύριο μου έχω δώσει συμβουλές σε κάποια πράγματα και μάλιστα αφού μου τις έχει ζητήσει Αυτός.
Κι εγώ "τα έχω χώσει" πχ όταν πόναγε άπειρα η μέση Του και δεν έκανε τίποτε για αυτό και Του βρήκα ειδικό θεραπευτή και Του είπα ότι είναι λάθος που δεν έκανε τίποτε. Και όχι απλά πήγε και έκανε αλλά παραδέχτηκε απευθείας ότι ήταν λάθος να το μεταθέτει. Στο Κ/υ την διαφορά την κάνει το ποιος παίρνει τις αποφάσεις, όχι ποιος μπορεί να προτείνει κάτι, στο αν μπορεί κάποιος να έχει μια γνώση παραπάνω σε έναν τομέα  
Το αυτό μπορεί να συνεχιστεί και στη φιλία, δεν βρίσκω γιατί όχι ε;  

 

Όταν βιώνεται μια έντονη σχέση όπως είναι μια σχέση Κ/σ δεν μπορεί να μην υπάρχουν κατάλοιπα. Αυτό το κάτι που δένει δύο ανθρώπους που μοιράστηκαν κάτι καλό. Τα συναισθήματα από ερωτικά κάποια στιγμή όταν κάνει κάτι τον κύκλο του, αλλάζουν και μετατρέπονται . Γι΄ αυτό ακριβώς έγραψα μακροπρόθεσμα. Στη πορεία του χρόνου, εξετάζεις, αλλάζεις, αποστασιοποιείσαι, επιλέγεις πιο συνειδητά αν αυτόν τον άνθρωπο τον θες στη ζωή σου ως φίλο ή όχι. Το να επιχειρηθεί μια φιλία σε σύντομο χρονικό διάστημα είναι επικίνδυνο εφόσον υπάρχει ακόμη η συναισθηματική εμπλοκή από τον έναν ή και τους δύο, ανάλογα με το λόγο ''χωρισμού''. Ξαναχρησιμοποώ μια φράση που λέω συχνά... Τα πάντα στο σωστό χρόνο και με το σωστό βηματισμό.

 

Είμαι από τους ανθρώπους που όταν τελειώνει μια ερωτική σχέση τους δεν κοιτάζουν πίσω.

Παρόλα αυτά, οι αποτυχημένες αλλά όχι τραυματικά αποτυχημένες ερωτικές σχέσεις γίνονται φιλίες με ιδιαίτερο, δικό τους χαρακτήρα. Με αλληλοκατανόηση, κυρίως. Ακριβώς εκείνα που μπέρδευαν και βραχυκύκλωναν επί σχέσης γίνονται τόσο κρυστάλλινα καθαρά όταν βλέπεις τον άλλο άνθρωπο πέρα από τις προκαταλήψεις και την μονομέρεια που μπορεί να διαμορφώνει τα ζητούμενα μιας σχέσης. Και ένα χαμόγελο, που έχει και λίγη πίκρα, στο βάθος αυτής της βαθιάς αλληλοκατανόησης. Με οικειότητα, με την αναγκαία ελαφράδα, με σεβασμό στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθένα ακόμα και εκείνα που δεν επέτρεψαν στην ερωτική σχέση να προχωρήσει, με φροντίδα, με εχεμύθεια, ποτέ άλλος δεν ξέρει περί τίνος ακριβώς πρόκειται, καμιά φορά ούτε οι ίδιοι.

Αυτή που δεν γίνεται φιλία, από την εμπειρία μου, είναι η ερωτική σχέση που περιείχε πολύ θυμό και στοιχείο κακοποίησης και η ερωτική σχέση που διαλύθηκε λόγω αδιαφορίας και ανοησίας έστω και μόνον του ενός.

Δηλαδή, σκέπτομαι τώρα, έναν που δεν θα έκανα φίλο μου, καλό θα ήταν να μην τον είχα κάνει ούτε εραστή, για μένα μιλώντας πάντα  

 

Φίλοι, όχι. Με τίποτα. Άλλωστε δεν υπήρξαν ποτέ φίλοι και η μεταξύ τους παρελθοντική (ερωτική) ασυμμετρία, δεν "επιτρέπει" τη μελλοντική φιλία. (Θεωρώ όλες τις φιλίες "ασύμμετρες", με την έννοια πως πάντα κάποιος "ηγείται" του άλλου/άλλων.)

Ωστόσο, παραμένει το νοιάξιμο, η φροντίδα, το ειλικρινές "χαίρομαι που ζεις καλά" - χωρίς την κρυφή σκέψη "κι ας μην πορευόμαστε μαζί".

 

Όχι με τίποτα, για κανένα λόγο. :- )

 

 

Τελειώνει η σχέση ή το πλαίσιο ( ο καθένας όπως προτιμά ), τελειώνει και η Κυριαρχία/υποταγή. Οι δυο πρώην εραστές ( για μένα η φιγούρα του εραστή πάει πολύ παραπέρα απ' έναν/μια με τον/την οποίο/α ανταλλάσσουμε σωματικά υγρά και λοιπά παρελκόμενα. Γι' αυτό στην ζωή μου τουλάχιστον αυτό τον χαρακτηρισμό τον έδωσα σ' ελάχιστες γυναίκες ) γίνονται από δυο ξένοι σε δυο γνωστούς ακόμη και φίλοι ( θα έρθω και στο δια ταύτα λίγο πιο κάτω ).
Η πάλαι ποτέ ασυμμετρία έχει να κάνει με το εξίσου πάλαι ποτέ ερωτικό σχετίζεσθαι δυο ή περισσότερων ανθρώπων, όχι με την όποια αξία τους σαν άτομα.
Τ' ότι κάποιος ( βαρέθηκα να γράφω και με τις δυο καταλήξεις ) ήταν κάποτε Κ κάποιου άλλου, δεν σημαίνει ότι θα ήταν ανώτερος του και κατά συνέπεια ο άλλος υποδεέστερος.
Άρα, αν υπήρχε ήδη σεβασμός και εκτίμηση, δεν βλέπω για ποιον λόγο η πιθανολογούμενη γνώμη του πρώην πια υ ή η φιλία του, να γινόταν αμελητέα ποσότητα.
Όπως έγραψα ήδη αρκετές φορές, πρώην υ, τέλειωσε η ασυμμετρία, αλληλεπιδρούν ( αν θα το ήθελαν και οι δυο ) σε νέα βάση σαν ίσος προς ίσον.
Βέβαια, όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν και με την ύπαρξη ή όχι καταλοίπων τόσο του πάλαι ποτέ Κ, όσο και του πάλαι ποτέ υ.
Σε κάθε περίπτωση, όπως ήδη έγραψαν άλλοι "συγκάτοικοι" θέλει χρόνο και πάλι κανείς δεν λέει, ότι οι πρώην "συνοδηγοί" θα βρεθούν ποτέ,
να κάνουν άλλο κοινό ταξίδι σε άλλου είδους κοινό όχημα.

Ενιγουέϊ, αν πρώτα δυο ή περισσότεροι είχαν και λόγους πέρα απ' το "κρέας" ή την ικανοποίηση των Κυριαρχικών/υποτακτικών ορέξεων/θέλω τους, για να αισθάνονται δεμένοι.
Κανείς δεν αποκλείει, να κατάφερναν κάποτε να χτίσουν μια αμιγώς φιλική σχέση ( όχι του στυλ φίλοι φίλοι καριοφίλι. Ούτε του στιλ φίλοι, αλλά με δεύτερες/τρίτες/χιλιοστές σκέψεις που θα υπέβοσκαν, όσο κι αν έμεναν ανείπωτες ). Και τόσο η Κυριαρχία, όσο και η υποταγή που ήταν...Απλά ήταν.

Είναι θέμα επιλογής, αν κάποιος θέλει να σβήσει τελείως ένα κομμάτι του παρελθόντος του, γιατί θα το αντιλαμβανόταν σαν ανούσιο ή πικρό.
Ή αν θα ήθελε να το στραγγίσει και να κρατήσει τα θρεπτικά του στοιχεία μονάχα. Και αυτή η επιλογή δεν σκαμπάζει από κανόνες ή από συνήθη φαινόμενα.
Το καλό ή κακό με αρκετούς άνθρωπες είναι ότι μοιάζουν με τα ποτάμια, πάνε μπροστά. Και αντί για ρίζες, έχουν κλαδιά με φύλλα.
Κάποια πέφτουν, άλλα μένουν προσκολλημένα κοντά ή μακριά απ' τον κορμό τους, αλλά στο δέντρο πάνω. Το καθένα στην απόσταση που για τον εκάστοτε από μας θα έπρεπε.

* Είχα διάθεση για μούστο, εύχομαι η νηματοθέτρια να μην με κακίσει.