Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και Bdsm

Όταν με ρώτησαν πως κάνουν έρωτα, τους είπα απλά πως υπάρχουν διάφοροι τρόποι.
Είναι σημαντικό για μένα, να μην δίνεις στο παιδί όσο είναι μικρό, περισσότερες πληροφορίες απ΄ αυτές που σου ζήτησε κι αυτές που καλύπτουν την περιέργεια του.
Και σε κάθε ηλικία η περιέργεια καλύπτεται με διαφορετικούς τρόπους.

Τα λουλούδια τα ποτίζουν, όπως Είπε και Ο Κύριος Γ. Τα ποτίζουν, βάζουν λίπασμα όταν κιτρινίζουν τα φύλα τους, παρακολουθείς την εξέλιξη τους και ανάλογα τους δίνεις αυτό που χρειάζονται.
Άλλη απάντηση θα δώσεις όταν σε ρωτήσει στα 4 πως γίνονται τα παιδιά, κι άλλο θα απαντήσεις όταν βλέπεις στα 12 πως ψιθυρίζουν μεταξύ τους για το σεξ.
Στην 12 χρονη κόρη μου όταν είδα να γίνεται το σεξ κάτι για το οποίο κρυφογελούσαν με τις φίλες της, την φώναξα, καθίσαμε και ζωγράφισα τα εσωτερικά γυναικεία γεννητικά όργανα, της εξήγησα όλη τη διαδικασία του ωαρίου και μετά ζωγράφισα ένα πέος και της εξήγησα πως μπαίνει στον κόλπο, τον οποίο έδειξα στο σχεδιάγραμμα, και μετά πως το σπερματοζωάριο μπορεί να γονιμοποιήσει το ωάριο. Της μίλησα για τις διάφορες ασθένειες και τους κινδύνους και της είπα πως δεν υπάρχει τίποτα στο σεξ για το οποίο πρέπει να μιλάμε κρυφά και να γελάμε.
Αλλά αυτά δεν θα τα έλεγα στην 8χρονη κόρη μου, γιατί δεν επέδειξε κανένα γι΄ αυτό ενδιαφέρον, και για μένα σημαίνει πως προς το παρών δεν ενδιαφέρεται. Γιατί να της δώσω πληροφορίες που δεν είναι έτοιμη?
Αλλά όταν μιλάγαμε με τη μικρή και μου έλεγε τι άντρες της αρέσουν και μέσα στα χαρακτηριστικά, ευγενικός, με μαλλιά έτσι κ.ο.κ. πρόσθεσε και λίγο υπηρέτης! Την ρώτησα τι εννοούσε με αυτό. Και μου είπε πως θέλει κάποιο που να την ακούει και να μην περιμένει πως αυτή θα ασχολείται με το σπίτι και τα παιδιά ενώ εκείνος θα κάθεται κι αν θέλει νερό να της δίνει διαταγές, παρά μόνο να πηγαίνει μόνος του να παίρνει. Κι αν βγαίνει έξω με τους φίλους του να της λέει τι έκανε και πως πέρασε.
Η μικρή γενικά έχει στάση σε όλα αφέντρας. Ο Κύριος μου κι εγώ γελάμε με τον τρόπο που λειτουργεί γιατί σε πολλά του μοιάζει, στις στάσεις και συμπεριφορές.
Όμως παρά το ότι βλέπω αυτά τα στοιχεία, δεν θα καθίσω να της εξηγήσω για το βδσμ, μέχρι η ίδια να ενδιαφερθεί. Μπορεί να είναι, μπορεί να μην είναι. Δεν πρόκειται εγώ να αποφασίσω γι΄ αυτό και δεν είμαι από τα άτομα που προορίζουν τα παιδιά τους να γίνουν οτιδήποτε πέρα απ΄ αυτό που τα ίδια επιθυμούν και αποφασίζουν. Εγώ απλά παρακολουθώ και επεμβαίνω σαν καθοδηγητής και προστάτης όπου χρειάζεται.

σημ. καποιες υπογραμμίσεις δικές μου.
Κάπως έτσι… 
Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις αν τα παιδιά σου έλκονται προς ένα χώρο, όταν υπάρχει διάλογος και παρατήρηση. Από τη στιγμή που έχεις μια καλή επικοινωνία με τα παιδιά σου, θα γνωρίζουν πως μπορούν μαζί σου να συζητήσουν τα πάντα.
Όπως έχουμε συζητήσει για την ομοφυλοφιλία. Δεν άνοιξα εγώ συζήτηση.
Εκείνες άρχισαν μετά από τα ερεθίσματα του σχολείου να μιλάνε για τους ομοφυλόφιλους με τρόπο που δεν μου άρεσε και τους εξήγησα τι είναι η ομοφυλοφιλία, πως δεν υπάρχει τίποτα κατακριτέο, τίποτα λάθος, πως έχω πολλούς φίλους ομοφυλόφιλους και πρέπει να μάθουν να σέβονται τις επιλογές των άλλων.
Βλέποντας αυτή μου τη στάση, με ρώτησε η μια μου κόρη αν είναι ομοφυλοφιλία το γεγονός πως της αρέσουν οι φίλες της, και πως την απασχολούσε αυτό όπως και το αν θα με ενοχλούσε αν ήταν λεσβία. Την ρώτησα με πιο τρόπο της αρέσουν, το συζητήσαμε, της εξήγησα κάποια πράγματα, και της είπα όχι δεν θα με ενοχλούσε. Η ίδια μετά απ΄ αυτό είπε πως όχι δεν είναι λεσβία, γιατί δεν της αρέσουν ερωτικά οι γυναίκες, αλλά οι άντρες.
Δεν κάθισα όμως να της πω αν εγώ είχα σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες ή πως ακριβώς γίνεται κάτι τέτοιο. Γιατί? Γιατί πρέπει να ξέρεις που να τραβάς γραμμή, να μπορείς να αφουγκράζεσαι τι ακριβώς ρωτά το παιδί και σ΄ αυτό να απαντάς.
Πότε θα γίνει αυτό? Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι πως ειδικά το bdsm είναι κάτι που εκφράζεται σε μεγαλύτερη ηλικία, ακόμη κι αν υπάρχουν κάποια δεδομένα από πριν. Και μέχρι να ενδιαφερθούν εκείνα, δεν πρόκειται εγώ να επέμβω και να κατευθύνω σε κάτι που πιθανόν να μην ενδιαφερθούν ποτέ, για να πω, πως είμαι «προχωρημένη» μαμά.

 

lara[E-p] συμφωνώ απολύτως μαζί σου  

Θα ήθελα να προσθέσω, αν έχει καμμία σχέση με το θέμα Μ/μας αυτό, ότι ήμουν 8-9 χρονών όταν παντού στην Αθήνα βλέπαμε την πασίγνωστη αφίσα από την Ιστορία της Ο, και καμμιά φορά και άλλες σκηνές από το έργο έξω από κινηματογράφους.

Οι γονείς μου όποτε μ έβλεπαν να την κοιτάζω, μου έκαναν μία μάλλον μακροσκελή εξήγηση για το για ποιό λόγο δεν είναι ανάγκη να πονέσει μία γυναίκα για να ευχαριστηθεί στον έρωτα, και ότι δεν είναι καλά πράγματα αυτά, κλπ, κλπ, κλπ.

Τους άκουγα μάλλον αδιάφορα. Η σκέψη που μου περνούσε από το νου ήταν "εσείς τη δουλειά σας, εγώ τη δική μου δουλειά, όταν θέλω να αποφασίσω, θα αποφασίσω".

 

Συμφωνώ με τη Λάρα και την κρινένια, ότι απαντάς μόνον σε όσα ερωτήματα τίθενται - και χωρίς συστολή.
Προσθέτω, όμως, ότι θεωρώ τη σεξουαλική "διαπαιδαγώγηση" - ειδικά όταν εισάγεται από "φιλελεύθερα εκπαιδευτικά συστήματα" ως "μάθημα" σε σχολεία κλπ - θεμελιώδη μηχανισμό (κρατικής και αγοραίας) καταστολής της Επιθυμίας.
Όσο "ανεκτική" και αν φαίνεται η χειραγωγητική "εισαγωγή" στη σεξουαλικότητα, αποτελεί εν τοις πράγμασιν καταναγκαστικό και εμμέσως ηθικοπλαστικό μηχανισμό, ο οποίος υπηρετεί όλα τα συντηρητικά σύνδρομα, εντός μιας κτηνωδώς παραγωγιστικής κοινωνίας.
Καταναγκάζει στην ανοργασμικότητα σωμάτων και αισθημάτων, μόνον και μόνον επειδή "διδάσκει", "γαλουχεί", "εξηγεί" το μυστηριακό, το κατηγοριοποιεί επιστημονικοφανώς -δεν έχω σε καμιάν υπόληψη όσες θεωρίες κομίζουν, δήθεν, "αλήθειες".
Και, επιπλέον, συνδέει τη λιμπιντική ενόρμηση με τις κραταιές σήμερα υγιεινολογικές δοξασίες -δηλαδή τον αχαλίνωτο βαρβαρισμό του βιομηχανικού ιατροφαρμακευτικού πλέγματος ("ψυχοθεραπευτών" πρωτοστατούντων).
Πρωτίστως δε - των ασφαλιστικών εταιρειών, κυρίαρχων των διεθνών Χρηματιστηρίων. Εξ ου και ο ψυχικός εξαναγκασμός στην "προφύλαξη" - για να μην πληρώνουν οι "ασφαλιστές" και η "κοινωνική πρόνοια" το ΑΖΤ, για μιαν ουσιαστικά αμελητέα, πλην Αφρικής, βλάβη του ανοσοποιητικού.
Η "σεξουαλική διαπαιδαγώγηση", ακόμη και από την οικογένεια, είναι η φοβική ενοχοποίηση του ερωτισμού.

 

Θα συμφωνήσω μαζί σας Dolmance ότι η κοινωνικά δομημένη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι just another brick in the wall στην πορεία μας προς την ερωτική ωριμότητα και την χωρίς αναστολές σεξουαλική απόλαυση.

Και αυτό το καταλαβαίνουν πρωτίστως τα υποκείμενα στην διαπαιδαγώγηση παιδιά, τα οποία δεν θέλουν πολλές κουβέντες με ενηλίκους για το θέμα, εκτός και αν "καίγονται" για κάτι, ειδάλλως μάλλον αποστρέφονται γονικές και άλλες παρεμβάσεις.

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω μαζί σας για το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας - δε μου φαίνεται ως αμελητέα βλάβη του ανοσοποιητικού, παραείναι θανατερό για να μου φανεί έτσι.

 

Πολύ εύκολα.Κάθε φορά που μιλούσα με έναν σκλάβο μου στο τηλέφωνο με παρατηρούσε,οπότε μία φορά που μου δόθηκε η ευκαιρία φρόντισα να την εμεταλλευτώ στο έπακρον,της έδειξα όσα χρειάζεται για να ξεκινήσει: 

 

Το να είσαι ομοφυλόφιλος ή υποτακτικός ή οτιδήποτε άλλο και να προσπαθείς να κάνεις το παιδί σου το ίδιο, δε διαφέρει σε νοοτροπία από το να είσαι δικηγόρος και να θέλεις να γίνει το παιδί σου δικηγόρος.

Βέβαια υπάρχουν και θέματα που δε μπορείς να κάνεις αλλιώς. Θα ήμουν πχ. δυστυχής να δω το παιδί μου Παναθηναϊκό. Το ίδιο φαντάζομαι θα συμβαίνει και με ένα φανατικό χριστιανό, μια φανατική φεμινίστρια και γενικώς με κάθε φανατισμό.

Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά επηρεάζονται απ’ τους γονείς ζώντας μαζί τους. Αν κάτι μπορούμε να τους προσφέρουμε είναι η απενοχοποίηση και η δυνατότητα ν’ ανθίσουν. Από κει και πέρα ας κοιτάζουμε τη δικιά μας τύφλα και ας μην ανοίγουμε κατηχητικά.

Και φυσικά, σταθερά, συμφωνώ με τον Dolmance, με την μεγάλη επιφύλαξη για το aids. Εχω γίνει «προληπτικός» μετά την αγωνία που πέρασα στην πρώτη εξέταση τότε που πρωτο-έσκασε το θέμα. Μπορεί η ιστορία με το aids να είναι ενα τεράστιο χτύπημα στη σεξουαλικότητα και κατ' επέκταση στην ελευθερία του ατόμου, μπορεί οι πιθανότητες να είναι μικρές, αλλά δεν θέλω να προσθέσω ένα από τα τελευταία εναπομείναντα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα στη συλλογή μου.

Και για το θέμα αυτό, όχι μόνο θα μιλούσα στα παιδιά μου (αγόρια ή κορίτσια) αλλά και θα τους αγόραζα προφυλακτικά και αν είχαν αμφιβολίες θα τα συνόδευα σε μια εξέταση.

Έχω κι εγώ τα κολλήματά μου

 

Προέρχομαι από μια οικογένεια όπου οτιδήποτε αφορούσε το sex ή ακόμη χειρότερα σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα (για ομοφυλοφιλικές ούτε που να το διανοηθώ  ) ήταν θέματα taboo και απαγορευμένα, σε σημείο που όταν μου ήρθε η περίοδος νόμιζα ότι είχα πληγή και πηγαινοερχόμουν στο δωμάτιο να αλλάξω κυλωτάκι μέχρι που κάποια στιγμή βρήκα το θάρρος (έτσι πίστευα τότε) να το πω στον πατέρα μου λόγω του ότι είναι γιατρός.

Όταν λοιπόν γέννησα τις κόρες μου ορκίστηκα στον εαυτό μου να έχω τα μάτια μου και τα αυτιά μου ανοιχτά στα παιδιά και να είμαι εκεί όποτε έχουν απορίες, να μην προβληματίζονται να με ρωτούν οτιδήποτε και να τις βοηθώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Έφτασα στα 30 και για να αντιληφθώ αυτό που είμαι, και όπως είπε η lara[E-p] ένιωθα δυστυχισμένη μέσα σε μία vanilla κοινωνία.

Βέβαια σε εμάς που είμαστε σ' αυτόν τον χώρο έχω διακρίνει μια τάση να τους κατατάσσουμε όλους ως Doms/mes ή subs. Ακόμη κι αυτό το θεωρώ υπερβολικό και χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί παρασυρόμαστε. Το λέω αυτό γιατί έχω διακρίνει τάσεις στις κόρες μου, στην μία υποτακτική και στην άλλη κυριαρχική. Είμαι όμως ιδιαίτερα επιφυλακτική σ' αυτό το σημείο.

Έχω σκεφτεί πολλές φορές για το αν θα πρέπει ή όχι να μιλήσω στις κόρες μου για το bdsm και με ποιό τρόπο. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος σε ότι αναφέρομαι να το αναλύω ως δικό μου βίωμα αλλά γενικότερα ως ύπαρξη κι αυτού του εναλλακτικού τρόπου και μόνο στην περίπτωση που γίνει κάποια αναφορά από εκείνες ή στην περίπτωση που τα σημάδια κυριαρχικής ή υποτακτικής τάσης είναι έντονα και φανερά.
Συμφωνώ απόλυτα με την lara[E-p] και όσα είπε για το ότι πρέπει να δίνουμε τις σωστές απαντήσεις στα παιδιά μας και μόνο αυτές που αρμόζουν στην εκάστοτε ηλικία που γίνεται η ερώτηση.

Η vanilla μητέρα που δεν γνωρίζει αλλά θέλει πραγματικά να βοηθήσει την κόρη της ακούγοντάς την θα πρέπει να ψάξει μέσα στην ψυχή της κόρης της αν αυτό που γίνεται την γεμίζει και την ικανοποιεί κι αν ναι, αφού πρώτα ενημερωθεί και η ίδια σωστά να την βοηθήσει να κατανοήσει από που πηγάζει αυτή η ικανοποίηση.
Η vanilla μητέρα της σημερινής κοινωνίας δυστυχώς αν ακούσει οτιδήποτε τέτοιο από την κόρη της κατά 90% (το υπόλοιπο 10% είναι η μητέρα που προανέφερα, πολύ μικρό ποσοστό δυστυχώς) θα της πει ότι αυτές είναι διαστροφές και ότι έχει ψυχολογικά προβλήματα  
Η μητέρα τώρα που γνωρίζει περί bdsm όταν ακούσει κάτι τέτοιο από την κόρη της καλό θα ήταν να ψάξει μέσα της και να κατευθύνει τον διάλογο κάνοντας τις σωστές ερωτήσεις ώστε να ανακαλύψει αν η κόρη της έχει όντως υποτακτικές τάσεις ή αν απλά δέχεται αυτή την συμπεριφορά του φίλου της για λάθος λόγους και να την συμβουλέψει-καθοδηγήσει ανάλογα.

 

απο παιδι αντιδρουσα εντονα στην οποια προσπαθεια επιβολης απο τους γονεις στα παιδια των δικων τους ονειρων και σχεδιων για το μελλον με την δικαιολογια πως αυτοι γνωριζουν καλυτερα με αποτελεσμα να δημιουργουν δυστυχισμενους ενιληκες που εκπληρωνουν τα ονειρα αλλων. το θεωρω εγκληματικο. πολυ μου αρεσε η συγκριση με λουλουδια, ετσι το βλεπω κι εγω κι οπως δεν μπορεις να κανεις μια τριανταφυλια να εχει ανθη γαρυφαλιας ετσι δεν θα επρεπε να επεμβαινεις και στα ονειρα των παιδιων, γιατι δεν μας ανηκουν δεν ειναι κτιση μας. ειναι λουλουδια που υποχρεωση μας ειναι να τους προσφερουμε τις καλυτερες δυνατες συνθηκες για να ανθισουν, οπως λετε KyriosG.

Συμφωνω. γιατι θα μπορουσε να το κανει για ενα σωρο λανθασμενους λογους, ειτε αυτο ειναι ελλειψη αυτοεκτιμησης ειτε αυτο ειναι φοβος μην τον χασει και οχι επειδη η ιδια το απολαμβανει.

δεν εχω μιλησει στο παιδι για το bdsm, δεν βλεπω το λογο. απαντω σε οτι με ρωτα. σε τιποτα περισσοτερο και σε τιποτα λιγοτερο.
ειναι πολυ ενδιαφερον το πως τα παιδια δεχονται καποια πραγματα ως φισιολογικα οταν μεγαλωνουν αναμεσα τους και μια απλη εξηγηση τα ικανοποιει. οταν οι γονεις δεν ειναι γεματοι ενοχες οι ιδιοι και δεν βιωνουν με ντροπη αυτο που ειναι τοτε ειναι ευκολοτερα πολυ τα παντα, γιατι τα παιδια νιωθουν ποτε τους λενε ψεματα, ποτε φερνει σε δυσκολη θεση κατι που ρωτησαν και αν νιωθουν ντροπη οι γονεις τους για καποιο θεμα.
ετσι πιστευω πως η διαπαιδαγωγηση πρεπει να γινεται πρωτα στους ιδιους τους γονεις, γιατι μονο με απολυτη αποδοχη αυτου που ειναι χωρις φορτια αρνητικα μπορει να γινει αποδεχτο απο τους αλλους αναμεσα στους οποιους τα παιδια.

 

Να τολμήσω να διαφοροποιήσω και να κάνω λίγο ακόμη πιο δύσκολη την ερώτηση?

"Ο Αφέντης της μητέρας σκλάβας που ζουν μαζί κάνει σκλάβα Του και την κόρη. Η μητέρα νιώθει..."

 

slv_lina[T_W],

η απάντηση στην ερώτηση σου είναι απλή. Αν η κόρη είναι ανήλικη καλεί την αστυνομία. Αν όχι, δεν της πέφτει λόγος.

Το πρώτο, είναι πολύ σημαντικό, όχι τόσο για την παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, όσο γιατί το οφείλει σε "μας", την υπόλοιπη κοινωνία που της παραχωρήσαμε το δικαίωμα και την εμπιστοσύνη να μεγαλώσει την κόρη της ως ένα άτομο με επιλογές. Εχουμε κάθε δικαίωμα να της πάρουμε αυτό το δικαίωμα πίσω, αν θεωρήσουμε ότι δεν το τιμά.

Στα συγκεκριμένα ερωτήματα του Ηλία είχα αρχίσει να ετοιμάζω μιαν απάντηση στην προηγούμενη μορφή τους (τί λέμε στα παιδιά για την βία, τη βία στο σεξ, το BDSM) αλλά εδώ μέσα τα νήματα αλλάζουν με την ταχύτητα που αλλάζουν τα νικς και οι αυτοπροσδιορισμοί !  

Ελεγα, συνοπτικά, τα εξής:

α) Βία - να τα προετοιμάζουμε για τη βία στο βαθμό στον οποίον θα την αντιμετωπίσουν στον έξω κόσμο. Κατά πάσα πιθανότητα η λαϊκή στην οποία μας συνοδεύουν δεν θα εκραγεί, μολονότι αυτές που δείχνουν οι ειδήσεις συχνά εκρήγνυνται. Καμμία από αυτές τις δύο πραγματικότητες δεν πρέπει να υποκαθιστά την άλλη. Δυστυχώς, τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν να ζουν και με τις δύο - εύχομαι παράλληλες.

β) Βία στο σεξ - αυτήν θα την ανακαλύψουν μόνα τους στο βαθμό που ενυπάρχει πάντα σε κάθε σεξουαλική πρακτική - ακόμη και, μεταφορικά, στο γαργαλητό με το φτερό! Αν έχουν βρει τρόπους να παροχετεύουν την επιθετικότητά τους μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν βλέπω το λόγο γιατί να την υπερεκφράσουν στο σεξ. Αν προετοιμάζουμε τα παιδιά μας αμυντικο-επιθετικά ("βρες μία καριόλα να της τον χώσεις - πρόσεξε μην βρεθεί κανείς καριόλης και στον χώσει") θα το βρούν μπροστά τους.

γ) BDSM - νομίζω πως δεν χρειάζεται καμμία αναφορά στα παιδιά επ΄αυτού. Μόνο βλαπτική μπορεί να είναι.

Προσπαθώ τώρα σε αυτό το νήμα να καταλάβω τί ακριβώς σημαίνει "σεξουαλική διαπαιδαγώγηση".

Με τη λέξη "διαπαιδαγώγηση" εννοούμε, οι περισσότεροι, την προσαρμογή των παιδιών στις επιλογές της κοινωνίας των ανθρώπων, δηλ. την κοινωνικοποίησή τους.

Στην "παιδ-αγώγηση" βάζουμε τα παιδιά στο δρόμο ("αγωγή", από το "αγωγιάτης") που έχει χαραχτεί σε αδρές γραμμές από άλλους, για να μην χάνουν χρόνο να ανακαλύπτουν τους κανόνες κοινωνικής διαβίωσης και να είναι ωφέλιμοι και ισόρροποι συνάνθρωποι. Κάποια από αυτά, ξεφεύγουν από αυτό το "δρόμο".

Αν ξεφύγουν κατά πολύ ("ου κλέψεις", "ου φονεύσεις", "ου το σκάσεις με ελικόπτερο" κλπ.) γίνονται επικίνδυνα άτομα για την κοινωνία, τα καταδιώκουμε, τα περιορίζουμε και συχνά τα εξοντώνουμε.

Αν ξεφύγουν λίγο ("ου σε πιάσουν, αν κλέψεις ή φονεύσεις" κλπ.) τα ονομάζουμε πρωτοπορειακά πνεύματα και τα θαυμάζουμε. Για λίγο καιρό, τουλάχιστον.

Συνεπώς, η "σεξουαλική διαπαιδαγώγηση" δεν μπορεί παρά να είναι η δρομολόγηση των παιδιών στον κοινωνικά αποδεκτό δρόμο για θέματα σεξ, δηλ. την αναπαραγωγική ετεροφυλοφιλία και τη συζυγική οικογένεια.

Γι αυτό και ως concept και σχολικό μάθημα, η "σεξουαλική διαπαιδαγώγηση" μου γυρίζει τ΄άντερα.

Επειδή ο κοινωνικός δρόμος για το σεξ έχει χαραχτεί σε αδρές γραμμές, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις ατομικές ανάγκες για απόλαυση και επαναπροσδιορίζεται σχεδόν διαρκώς (εκτροπή του Αχελώου ένα πράμα...) πολλοί μπορούν να περπατούν στις άκρες του - και να τσακώνονται κιόλας, με τους υπόλοιπους, για το αν είναι μέσα ή έξω.

Κάπως έτσι συμβαίνει και με το BDSM. Δεν είναι (πλέον) ακριβώς έξω από το δρόμο, αλλά δεν είναι και ακριβώς στο κέντρο του. Στατιστικά μιλώντας.

Θα ήταν εντελώς παρανοϊκό και πολύ απάνθρωπο να μεγαλώνει κανείς παιδιά χωρίς να τα δρομολογεί σεξουαλικά στον κόσμο αυτής της κοινωνίας, π.χ. υπερτονίζοντας τους το BDSM ως εναλλακτικό σεξουαλικό ισοδύναμο, πόσο μάλλον ως το "μόνο". Θα τα προετοίμαζε για μια πολύ οδυνηρή σύγκρουση με την (κοινωνική) πραγματικότητα, εκτός αν του προσφερόταν μια κλειστή υπο-κοινωνία για να τα μεγαλώσει (όπως αυτή των Μορμόνων) δηλ. κάποιος Gorean κόσμος που απλώς δεν υπάρχει.

Πουθενά δεν ισχυρίζομαι ότι ο κόσμος μας είναι ο καλύτερος δυνατός και πρέπει να αναπαράγεται στο διηνεκές. Λέω πως μου μοιάζει απίθανο να ανατρέψουν τα παιδιά μας αυτόν τον κόσμο, χωρίς να τον έχουν καταλάβει.

Τί εξυπηρετεί η αναπαραγωγική ετεροφυλοφιλία και η συζυγική οικογένεια; Γιατί υπάρχει η τρυφερή κοινωνική αναπαράσταση της προστασίας των γυναικών από την ανδρική βία και όχι το ανάποδο; Ποιές δομές θα κατέρρεαν αν η απόλαυση μαινόταν αχαλίνωτη Δευτέρα ως Παρασκευή και δε περιοριζόταν στο ΠΣΚ; Μπορούμε να υποκαταστήσουμε αυτές τις δομές; Πρέπει να γίνει "απολαυστική" επανάσταση για κάτι τέτοιο ή θα υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο ανοχής στις αποκλίσεις ώσπου να γίνουν η νόρμα;

Αυτές είναι ερωτήσεις που για να απαντηθούν από τον καθένα μας απαιτούν καλή γνώση του τί συμβαίνει (δηλ. τριβή με την υπάρχουσα σεξουαλική κοινωνικοποίηση) και δεν μπορούμε να την στερήσουμε από τα παιδιά αυτήν την τριβή. Αν μη τι άλλο, μπας και δώσουν καμμιάν απάντηση καλύτερη από αυτές που έχουμε δώσει εμείς.

Κατά τα άλλα, το να μεγαλώνεις τα παιδιά σου με μοναδική πίστη στο BDSM ως άγιο δισκοπότηρο είναι σαν να είσαι ειδικός στην Κβαντομηχανική και να μεγαλώνεις τα παιδιά σου να μην πιστεύουν στη βαρύτητα! Για όλες τις ανάγκες της καθημερινής μας ζωής η βαρύτητα ισχύει και παρα-ισχύει, με την αδρότητα με την οποία την περιέγραψε ο Νεύτωνας. Για τον τρόπο που ζούμε, τα σημεία στα οποία κάμπτεται η βαρύτητα και αντικαθίσταται από "ισοδύναμες" θεωρίες είναι αμελητέα.

Επίσης, υπερτιμούμε συχνά (στον παιδο-λατρικό κόσμο μας) τις νοητικές δυνατότητες που έχει ένα παιδί ή ένας έφηβος. Δεν αναφέρομαι στην ευφυία της ευστροφίας, όπου προφανώς υπερέχει -σε κανονικές συνθήκες- από έναν ενήλικα. Αναφέρομαι στις δυνατότητες αναπαράστασης περίπλοκων κόσμων και ισοδύναμων εναλλακτικών. Αυτό εξάλλου είναι από τα πιο δύσκολα νοητικά καθήκοντα, και αποτελεί σημείο πόνου και δυστυχίας και για πολλούς ενήλικες. Για να είμαστε όλοι μας εδώ μέσα, κατά πάσα πιθανότητα γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να διαχωρίζει κανείς τα "θέλω" του από τα "ισχύοντα", τα "προβλεπόμενα", τα "σωστά" κλπ. κλπ. Αυτή τη σύγχυση, στο μυαλό ενός παιδιού, πολλαπλασιάστε την επί 1000. Κάθε προσπάθεια εμφύτευσης αντικρουόμενων στοιχείων (κοινωνία vs. γονείς) απλώς θα ανεβάσει την σύγχυση. Εκθετικά.

Στη λίστα με τους ευσεβείς πόθους μου (wishful thinking) η επιλογή "να μπορούσαν να μεγαλώσουν τα παιδιά χωρίς καμμία επιρροή από τους ενήλικες" είναι πολύ ψηλά. Αλλά αυτό είναι μάλλον αδύνατον. Εστω και παθητικά, με την παρακείμενη διαβίωση, οι γονείς δίνουν παραδείγματα. Ας προσπαθήσουν να τα κάνουν όσο πιο "αξιακά" ουδέτερα γίνεται, για να μην συντρίψουν τα "θέλω" των παιδιών τους. Δύσκολο βέβαια, αφού η υπόλοιπη κοινωνία βομβαρδίζει τα παιδιά συνεχώς με "αξιακά" παραδείγματα. Αλλά οι γονείς μετράνε αλλιώς.

Οσον αφορά το σεξ γενικότερα, νομίζω πως το πιο γνήσια επαναστατικό που θα μπορούσαμε να λέμε στα παιδιά μας, στην σημερινή τηλε-κατάσταση ("τηλε-" = εκ του μακρόθεν), είναι να κάνουν πολύ και καλό σεξ. Και να τα αφήσουμε να προσδιορίσουν μόνα τους το "πολύ" και το "καλό". Μακάρι να είχαμε καλύτερη λύση, αλλά δεν νομίζω πως έχουμε.

 

τοτε μη ξεχνας οτι ποτε δε μπορεις να εχεις συνολικη εικονα κοιτωντας μονο την επιφανεια,αυτο που κοιτας ειναι η συμπεριφορα τους χωρις να ξερεις τι την προκαλει,τα γονιδια ειναι και αυτα μεσα στο παιχνιδι αλλα υπαρχουν και αλλα πραγματα ισως πιο σημαντικα.

 

Princess_of_Pain, πολυ επιφανειακα το προσεγγιζεις το θεμα εως χαζα.