Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

@MauveDelastrange @lexy

Αποφασίστε..!
ΝεραΪδόσκονη ή αστερόσκονη...

 

Εχω την εντυπωση απο καποια σχολια, πως δεν καταφερα να γινω κατανοητη, γιατι κάποιες "μετφρασεις" οσων εγραψα, δεν ταυτίζονται με όσα εγώ εννοούσα ή θα μπορούσα να εννοήσω ποτέ, βασει της κοσμοθεωρίας μου. Θα επανελθω ισως πιο αναλυτικα με την 1η ευκαιρια.

 

Πυροτουβλο. -

 

Να το κάνεις...

 

Σε ευχαριστώ για το θάρρος αυτής της απαντήσης.
Όσοι δεν έχουμε ulterior motives να πουλήσουμε το βδσμ κατά πως μας συμφέρει για να φτιάξουν υποτακτικές και σκλάβες χωρίς ίχνος αγάπης για τον εαυτό τους σε καταλάβαμε μια χαρά.

Να προσθέσω ότι ταπεινότητα και υπακοή δεν σημαίνει το ξεφτιλισμα των ουσιαστικών αξιών ενός ανθρώπου.

 

@cadpmpc
όλα ίδια είμαστε. Απλώς, δεν είμαστε όμοια. Για αυτό γίνεστε παλιοπολυγαμικοί.

 

Τώρα, καλό είναι αυτό ή κακό..?
Ένιγουέι...
Race (or competence to be more exact) feeds the breed...
Και η ανταγωνιστικότητα υπακούει κι αυτή στον Νόμο του Παρέτο, κατά περίσταση και κατά περίπτωση...

 

πως να το πω... "δες με τα μάτια μου"...καταλαβαίνεις..

τα "γκλιτεράτα" δεν αντα- ούτε συν- αγωνίζονται. Είναι, ωστόσο, χρήσιμα.

 

Τα βλέπω...
(όπως ακριβώς λέμε και στο πόκερ)..!

 

Βρίσκω σχετικό κάτι που είχα ανεβάσει σ ένα άλλο νήμα, ένα απόσπασμα, από το βιβλίο 'Ο θαμπωμένος καθρέφτης του εαυτού" του Ε. Παπάνη, που αφορά το ψέυδος στις σχέσεις.


Ο ρόλος του ψεύδους στις ερωτικές σχέσεις

Στα περισσότερα ζευγάρια επικρατεί η ψευδαίσθηση πως η εμπιστοσύνη είναι το καθοριστικότερο κριτήριο, στις στέρεες βάσεις του οποίου θα σμιλευτεί η πορεία και η βιωσιμότητα της σχέσης. Χωρίς να υποτιμάται η βαρύνουσα σημασία της, δεν πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός ότι η οικοδόμηση της εμπιστοσύνης χτίζεται με πολύ κόπο, με αλλεπάλληλες δοκιμασίες και καταρρίπτεται εύκολα από λίγες μόνο αστοχίες, χωρίς να είναι εύκολα εφικτή η επαναφορά της. Οι δεσμοί είναι πολύ πιο σύνθετες διαδικασίες, για να στηριχθούν σε παρόμοιους υπερ-απλουστευτικούς αφορισμούς και στερεότυπα.

Σχεδόν το 92% των ερωτικών συντρόφων ψεύδονται κατά συνθήκη ή κατά συρροή, αποκρύπτουν πληροφορίες και εν γένει αποφεύγουν τη συζήτηση ορισμένων ευαίσθητων θεμάτων. Τα ψέματα απαιτούν περισσότερη πνευματική ενάργεια σε σύγκριση με την αλήθεια, συσχετίζονται με το επίπεδο ευφυΐας, αποτελούν καλύτερο προγνωστικό δείκτη της, αποκαλύπτονται από τις συναισθηματικές ενδείξεις ευκολότερα απ’ ό,τι με τη λογική.

Οι άνδρες καταφεύγουν σε αυτή την τακτική συχνά, ειδικά εάν πρόκειται να κερδίσουν βραχυπρόθεσμες ενισχύσεις, ενώ οι γυναίκες πολύ πιο εύκολα αποκρύπτουν τα συναισθήματά τους, προσποιούνται και σκηνοθετούν πειστικότερα και περιπλοκότερα τις αποκλίσεις τους από την αλήθεια. Επιπλέον, πολύ περισσότερο είναι διατεθειμένες να χαρακτηρίσουν θετικά άτομα, ενώ δεν το εννοούν, να υποκριθούν αντίθετες θυμικές εκφράσεις, και τα ψέματά τους αναφέρονται σε άλλα πρόσωπα, σε αντίθεση με τον εγωκεντρισμό της παραπλανητικής συμπεριφοράς στους άνδρες. Φαί- νεται ότι τα αγόρια ηλικίας 6-8 ετών ψεύδονται πιο συστηματικά σε σύγκριση με τα κορίτσια, στα πλαίσια της διεκδίκησης. Οι πταίσαντες ερωτικοί σύντροφοι σπάνια αισθάνονται ενοχές για τα ψέματα που είπαν, επειδή γνωρίζουν τα κίνητρα που τους οδήγησαν εκεί, και δικαιολογούν εύκολα το παράπτωμα. Οι σκηνές μεταμέλειας είναι τις περισσότερες φορές πλαστές και οι μέθοδοι αποφυγής της τιμωρίας ολοένα και συνθετότερες.

Άραγε γιατί μία συμπεριφορά με τέτοια συχνότητα εμφάνισης εξοβελίζεται μετά βδελυγμίας και αποτελεί τεκμήριο και πιστοποίηση ενός αβέβαιου μέλλοντος για τη σχέση;

Οι έρευνες αποδεικνύουν ότι οι ερωτευμένοι δεν μπορούν εύκολα να διακρίνουν τα ψεύδη του συντρόφου τους ή εθελοτυφλούν για όσα σε τρίτα πρόσωπα είναι απολύτως φανερά. Μάλιστα οι τυφλωμένοι από την επιθυμία είναι ικανότεροι να εντοπίζουν ανακρίβειες σε αγνώστους παρά στο ερώμενο πρόσωπο, του οποίου τα ψεύδη φανερώνονται τυχαία. Ο έρωτας είναι εξιδανίκευση και προβολή.

Καθώς ο ερωτικός οίστρος δυναμώνει, οι σύντροφοι έχουν πολύ περισσότερους λόγους να πουν ψέματα, αλλά η δεξιότητα ευθείας κρίσης καταποντίζεται. Δεν είναι τυχαίο ότι περίπου το 95% των αναληθειών θα περάσουν απαρατήρητες. Οι άνθρωποι εξαπατούν ευκολότερα τα πρόσωπα που τους εμπιστεύονται.

Τα ψέματα είναι μία τέχνη και τεχνική που μαθαίνεται από την ηλικία των έξι μηνών. Για τα παιδιά είναι πολύ εύκολο να αποφύγουν την τιμωρία διά της πλαγίας αυτής οδού, παρά να μην πουν αλήθεια για να μην πληγώσουν κάποιον.

Οι ψυχολόγοι είναι πεπεισμένοι ότι τα ψέματα διαχωρίζουν και διαφυλάσσουν την ερωτική σχέση από τις αναπόφευκτες αρνητικές σκέψεις, διατηρούν ένα μέρος της αυτονομίας της προσωπικότητας σε καταστάσεις που αυτή εκουσίως και άνευ όρων παραδίδεται στο υποκείμενο του πόθου, και παρέχουν την απαραίτητη ένταση, η οποία αναβαθμίζει το ενδιαφέρον. Παρ’ όλα αυτά, η αποκάλυψη της αλήθειας κλονίζει και προκαλεί τριγμούς, οι οποίοι πρέπει να διευθετηθούν άμεσα, ειδάλλως λαμβάνουν ανεπιθύμητες διαστάσεις.

Σύμφωνα με στατιστικές, τα περισσότερα ψεύδη εκστομίζονται από φόβο μήπως η πραγματικότητα, ένα γεγονός ή κάποια τελεσθείσα πράξη διαταράξει τη γαλήνη της σχέσης. Εάν ο σύντροφος είναι επικριτικός, ελεγκτικός και καχύποπτος, η πιθανότητα εξαπάτησης αυξάνεται. Μάλιστα η συμπεριφορά αυτή μπορεί να ενισχυθεί με δύο τρόπους: είτε επειδή δεν έγινε αντιληπτή από τον ενδιαφερόμενο και απέδωσε άμεσα συναισθηματικά ή υλικά κέρδη είτε επειδή η αντίδραση του άλλου ήταν τόσο εριστική, που ο φόβος και το άγχος παγίωσαν την πεποίθηση πως ένα ψέμα είναι προτιμότερο από τη διένεξη. Παρατηρήθηκε ότι οι τεχνικές αποσιώπησης και διαστρέβλωσης της αλήθειας με τον χρόνο γίνονται ολοένα και πιο εμπεριστατωμένες, ανάλογα με τον βαθμό αντίδρασης του συντρόφου και την εμπειρία.

Οι λεκτικές αλληλεπιδράσεις του ζευγαριού συνήθως κατηγοριοποιούνται σε πληροφορίες για συναισθήματα, για την εξουσία ως συστηματική επιρροή, για πόρους (υλικούς και πνευματικούς), για επίλυση προβλημάτων, για τη σεξουαλική δραστηριότητα, για διαδικασίες διεκπεραίωσης, για τις σχέσεις του με άλλα πρόσωπα, για γενικό σχολιασμό γεγονότων και για σχεδιασμό. Το ψέμα είναι η συστηματική αλλοίωση ή απόκρυψη πληροφοριών σε κάποιον από τους παραπάνω τομείς, η οποία, σύμφωνα με τη θεωρία της κοινωνικής συναλλαγής, διέπεται από τις αρχές της αμοιβαιότητας: ακόμη κι αν το ψεύδος αγνοηθεί πρόσκαιρα, η επίδρασή του παραμένει και πρέπει να εκτονωθεί.

Οι άνθρωποι τείνουν να απομακρύνονται από όσους δεν συνεργάζονται ή παρακρατούν αγαθά και πληροφορίες για τον εαυτό τους. Το ψέμα, εν ολίγοις, όταν γίνει φανερό, δημιουργεί τις αναγκαίες συνθήκες ανταγωνισμού και έλλειψης ικανοποίησης που θα οδηγήσουν στην ανταπόδοση ή την αποξένωση. Παράλληλα, επιτείνει την αμφιβολία στην επικοινωνία, αυξάνοντας την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια.

Τα συνηθέστερα ψέματα αφορούν στις παλιές ερωτικές σχέσεις, την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους, ειδικά εάν ανήκουν στο αντίθετο φύλο, δικαιολογίες απομάκρυνσης και διαχείρισης του χρόνου, στις φιλίες και τις σχέσεις με την οικογένεια καταγωγής, στα έξοδα για αγορά αγαθών, στα πολύ προσωπικά συναισθήματα και στην πραγματική αντίληψη για τον άλλο. Πολύ συνηθισμένη είναι η απόκρυψη των σεξουαλικών φαντασιώσεων και προτιμήσεων, του αυνανισμού, της αντιπάθειας για φίλους ή για την οικογένεια του συντρόφου, της αποστροφής για τις μικρές συνήθειες του άλλου, π.χ., για τον τρόπο που τρώει, για ζητήματα καθαριότητας κ.λπ. Όλα τα προαναφερθέντα θα ενσκήψουν ως λαίλαπα όταν η σχέση αποκτήσει υπέρμετρη οικειότητα ή οδηγηθεί σε σοβαρή σύγκρουση.

Όσο ειλικρινέστερος θεωρείται ο σύντροφος, τόσο αυξάνεται η προθυμία για συναισθηματική επένδυση, εφόσον οι συνθήκες και η ένταση του έρωτα είναι φυσιολογικές. Το ψέμα αυξάνει τη διάθεση για στέρηση πόρων, για επιβολή ορίων, για επανάκτηση της αυτονομίας και για διατήρηση των προνομίων της ελεύθερης ζωής. Η εμφάνισή του είναι δηλωτική της διαπίστωσης ότι η σχέση δεν είναι λειτουργική και η ευθύνη δεν πρέπει να επιρρίπτεται αποκλειστικά στον ψευδόμενο.

Οι ρόλοι στην ερωτική διαδικασία είναι πάντοτε συμπληρωματικοί. Το ψέμα, σε τελική ανάλυση, μπορεί να εκληφθεί ως φόβος για τον ασφυκτικό εναγκαλισμό ενός συντρόφου ή μία κραυγή για περισσότερη προσοχή και αλλαγή.

Αναφέρεσαι σε φετιχ. Αναφέρεσαι σε παθος και καυλα, κατι που δεν αναφερω καν, γιατι μπορω πλεον να απολαυσω μονο με συγκεκριμενους τροπους και υπο συγκεκριμενες συνθηκες.
Δεν αναφέρθηκα στην ειλικρίνεια, αναφέρθηκα στην τιμιότητα, εαν αυτό το οποίο αποκρύβεται μπορεί να βλάψει σοβαρά όχι μόνο την σχέση, αλλά και την σκλάβα.
Όταν πράσινη ακόμα δήλωσα πως είναι όριο οι βελόνες και δεν το σχολίασε ο τότε Κ και αυτό ήταν το 1ο που χρειάστηκε να δεχτώ σαν τιμωρία, δεν το θεωρώ ψέμα.
Δεν θεωρώ πως πρέπει να μου δίνει λογαριασμό τι πηδά και τι δέρνει και τι κάνει στην ζωή του, αν δεν θέλει εκείνος να τα μοιραστει κι εφόσον δεν επηρεάζεται η δική Μ/μας σχέση.
Αλλά αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε αν γίνει γνωστό στο σ. να θεωρηθεί αιτία να ζητήσει αυτό αποδέσμευση, να δει με άλλα μάτια το Κ ή/και το μέλλον, η απόκρυψη μιας τέτοιας πληροφορίας είναι άτιμη στα δικά μου κατάστιχα. Και δεν θέλω να σχετίζομαι με άτιμους ανθρώπους, ότι σχέση κι αν είναι αυτή, ακόμα και με τον κρεοπώλη μου.

 

Αρκεί να μην σου κουβαλήσει κονδυλώματα ή τίποτα ακόμα χειρότερο...

 

@lady godiva διάβαζα αυτό που έγραψες για τα ψέμματα και σκεφτόμουν το εξής.

Έχεις φτιάξει ποτέ συμβόλαιο; Όχι να έχεις υπογράψει αλλά να το έχεις φτιάξει. Ακούγεται άσχετο σε πρώτο χρόνο αλλά bear with me μια στιγμή.

Όταν φτιάχνουμε λοιπόν ένα συμβόλαιο, είναι από τις λίγες (ευλογημενες) στιγμές που μπορούμε να αφήσουμε την παράνοια φριιιιιι. Παράγραφος 1, 1.1, 2, 2.1 κλπ. Στο συμβόλαιο συνήθως προσπαθούμε να βάλουμε ο,τι μα ο,τι μπορεί να φανταστουμε ότι θα πάει στραβά, εξωφρενικά πράγματα, τα πάντα όλα. Φυσικά όπως σε κάθε καλή συνεργασία, τα συμβόλαια επανεξεταζονται και αξιολογουνται κάθε πες 2 χρόνια, ή για τον δικό μου λεβελ παρανοιας κάθε 1 χρόνο.

Ζευγάρι Κ/υ λοιπόν.

Παράγραφος 1: το πλαίσιο.
1.1
1.2
Κλπ

Παράγραφος 2: πολυγαμια
2.1: τι σημαίνει αυτό και για τους δύο.
2.2: terms and conditions - παίζουμε με άλλους αλλά μόνο μαζι; παίζουμε με άλλους και μόνοι μας; το υ χρειάζεται άδεια; πρέπει να ενημερώνει παντα; ο Κ θα ενημερώνει πάντα;
2.3: precedent - έχουν και οι δύο εμπειρία με αυτο; το έχει ξανακάνει το υ; είναι έτοιμο συναισθηματικα; θέλει υποστήριξη;

Εαν οποιοδήποτε μέρος μπει σε μια τέτοια συμφωνία και αυτά τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα είτε από την αρχή είτε στην πορεία (γιατί πραγματικά ο παράγοντας χρόνος παιζει τεράστιο ρολο) απλά έχει γίνει μαλακια από την αρχή.

Ψέμμα είναι (ή απάτη) οτιδήποτε παρεκλινει από τους "όρους του συμβολαίου".
Δλδ, είπε ο Κ ότι θα ενημερώνει και δεν το εκανε; Ψέμμα.
Είπε το υ ότι θα ζητάει άδεια και δεν το έκανε; Ψέμμα.

Επίσης οποιαδήποτε στιγμή (φαντάζομαι τώρα εγώ ότι γίνεται στον κόσμο) εάν κάτι δεν ήταν στα συμφωνηθεντα μπορεί το μέρος να εγκαλεσει το άλλο και να του πει κάτσε ρε αδερφέ αλλα δεν είχαμε πει; Τι φάση;

Πως να σου πω. Καταλαβαίνω απόλυτα ένα υ να πει μα δεν ήξερα ότι θα με πειράξει, ότι θα με στεναχωρησει τόσο γιατί δεν το είχα ξανακάνει (βλ παράγραφο 2.3) και εκεί και προφανώς ο Κ πρέπει να κάτσει να το συζητήσει μέχρι να σβήσει ο ήλιος αφού και εκείνος δέχτηκε τους όρους.
Καταλαβαίνω ένα υ να πει, ναι αλλά αφού είπαμε ότι θα παίζαμε μόνο μαζί (βλ παράγραφο 2.2) τι μου λες ότι χτες το βράδυ πηδαγες την ξανθιά;

Ξέρω ότι ακούγονται πολύ "ξερά" αυτά που λέω και ότι μάλλον δεν περιλαμβάνουν καθόλου το συναίσθημα αλλά το άλλο που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι αν κάνεις οποιαδήποτε συμφωνία με βάση το συναίσθημα (η λεξη κλειδί είναι η βαση) δεν θα πάει καλά. Γιατί το συναίσθημα δημιουργεί χάος και πλάνη και οι όροι τότε δεν είναι ξεκάθαροι.

Ελπίζω να βγάζουν νόημα τα παραπάνω