Πόσο ζυγίζει η μοναξιά?

Αραγε να 'ναι η μοναξια...σε ολους τους κοσμους ιδια;....

 

ζυγίζει περίπου 7-8 κιλα σε λίπος (όοοοοοοχι μυική μαζα) που πρέπει να λιώσω να χασω ώστε να μην είμαι μόνη το φετινο καλοκαιρι

 

Η μοναξιά όπως όλες οι ανάγκες της ζωής, είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Χρειάζεται προσοχή η ποιότητα και η ποσότητα της μοναξιάς που βιώνουμε. Είτε ηθελημένη είτε αθέλητη, η μοναξιά παρέχει ελευθερία, καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και κάνει την φαντασία να καλπάζει. Στην ψυχολογία η μοναξιά ορίζεται βάσει του να είναι κάποιος σωματικά μόνος, ή να μην συναναστρέφεται με άλλους που είναι μαζί του. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι νέες δυνατότητες επικοινωνίας έθεσαν νέα δεδομένα στην σχέση μας με την μοναξιά. Ζούμε την εποχή όπου οι φρενήρεις ρυθμοί και η υψηλή προσδοκία να είμαστε πάντα συνδεδεμένοι και διαθέσιμοι δημιούργησαν ένα φαύλο κύκλο όπου μέσα του αδυνατούμε να βιώσουμε ποιοτική μοναξιά, η και όταν έχουμε αυτή την δυνατότητα το αποφεύγουμε με αποτέλεσμα να ''ξοδευόμαστε'' και να οδηγούμαστε σε μία μοναξιά α-ποιοτική....

 

Έψαξα βαθιά μέσα μου. Είδα όλες τις παραμέτρους της μοναξιάς μου,μέτρησα όλα της τα μποφόρ και ονόμασα τους ανέμους που με είχαν απογυμνώσει. Η μοναξιά πρέπει να μετριέται με μποφόρ. Όσο σε εγκαταλείπουν εκείνοι που αγάπησες τόσο φυσάνε πιο πολύ οι άνεμοι και μπαίνει το κρύο στην ψυχή σου ύπουλα από τα κενά που έχουν αφήσει με τη φυγή τους…Και όσο περισσότερους χάνεις τόσο πιο πολλά μποφόρ της...

...Σόνια Μηλιώνη...

 

Νομίζω ότι αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολήσει στο θέμα της μοναξιάς είναι ο χρονος που θα διαρκέσει.Όπως είπε και κάποιο άλλο άτομο που έκανε ποστ υπάρχουν στις μέρες μας τα κοινωνικά δίκτυα κ ολα τα συναφή όμως αυτά δεν σε κάνουν να βγαίνεις από τη μοναξιά.Θα αναφέρω κλασσικά παραδείγματα..ποια κοπελα φίλη φίλου η άγνωστη θα κάνει κάτι μαζί σου στέλνοντας της μυνημα έστω κ ευγενικά, υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν κύκλο η ο κύκλος τους περιορίζεται σε παντρεμένους που όλοι αυτοί θα κάνουν γνωριμιες?Αρα η μοναξιά σε αυτές τις περιπτώσεις και σε αυτους τους ανθρωπους είναι δεδομενη.Να βγεις να γνωρίσεις θα ήταν μια καλή απάντηση.Που όμως σε καφέ ή κλαμπ που το μόνο που κοιτάμε είναι η ωραίοπαθεια μας?Να επιλέγουμε ανθρώπους που το μόνο που προβάλλουν είναι το κορμί επειδή δεν έχουν να διαφημίσουν η να πλασάρουν τίποτα άλλο?Για το μυαλό δεν το συζητώ έχει σβήσει από το χάρτη η σε χώρους που φοβάται πλέον ο ένας τον άλλον επειδή τον θεωρεί άγνωστο και δεν φλερτάρει καν...Γι αυτό κ η μοναξιά γίνεται μοναχικοτητα και ο καθένας βολεύεται με μερεμέτια της στιγμής...Άλλωστε όπως λέει κ ο Ρίτσος "καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα και τη δόξα..."

 

Δεν έχει βάρος η μοναξιά. Ζυγίζει τόσο όσο τα λόγια που δεν είπα ποτέ. Τόσο όσο οι αγκαλιές και τα χαμογελά που έχω μόνο ονειρευτεί. Έχει το βάρος της σιωπής, που είναι θόρυβος εκκωφαντικός. Άλλες φορές ζυγίζει τόσο όσο και η ευτυχία μου, αλλά είναι κάτι διαφορετικό, είναι η πλήρης απουσία της, το κενό πρόσωπο μιας κοπέλας που αγάπησα, το μυστηριώδες χαμόγελο της, δίχως χείλη. Η μοναξιά έχει το καθαρό βάρος της ήττας μου.

 

Ζυγίζει όσο όλες οι υποχωρήσεις που θα κάνεις όταν πισωπατείς στα θέλω σου.
Όσο το σώμα που δεν θέλει να σηκωθεί και γίνεται άκαμπτο σαν πέτρα, μέσα στην άρνηση.
'Οσο όλα τα παγωμένα χαμόγελά σου στο βάθος της μνήμης μου.
'Οσο ένας ελληνικός καφές, σαν αυτούς που πίναμε μαζί τα απογεύματα.
Όσο μία πληγή, που το αίμα συσσωρεύτηκε, και έπηξε και δεν λέει να κλείσει.
Ζυγίζει όσο διαρκεί η αίσθηση της απουσίας, και μετά ο χρόνος, με το μαγικό του άγγιγμα, όλα τα αλαφρώνει, σκόνη στην αρχή και μετά καπνός.

 

πιστεύω πως η μοναξιά είναι σαν ευχή και κατάρα..
άλλες φορές σε προστατεύει από τα δύσκολα της ζωής και άλλες φορές σε κάνει να ξεχνάς να ζεις..

 

Πσστ, βγάλτο αυτό, δε γίνεται! 

 

Όσο η θλίψη που συσσωρεύεται μέσα σου από τον παραμορφωτικό φακό του νου

 

Ποιητική αδεία.... 

 

Ζυγιζει τοσο οσο ν'αγκαλιαζω τους φοβους μου ,τοσο που να μην χωρω σε συσκευασιες απουσιας,τοσο οταν η γλωσσα δεν ειναι το μεσον ,ο τροπος ,ο δρομος να οδηγηθω στον αλλον τοτε ,τοσο οσο να ντυνω την σιωπη μου.