Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

Πάμε λοιπόν

@Iagos

Το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου σας το προσυπογράφω. Θυμίζω βέβαια ότι στο προηγούμενο μήνυμά σας είχαν προηγηθεί κάποιες κορώνες περί «αναγκαιότητας αποvanilloποίησης του bdsm» (εξ ού και τα δικά μου περί «εθνοκάθαρσης»), αλλά ας τα προσπεράσουμε αυτά κι ας μείνουμε στην ουσία. Μέχρι και το σημείο που αναφέρεστε στο στάδιο των διαπραγματεύσεων δεν θα βρω σημείο διαφωνίας, ακόμη κι αν ψάξω. Φαίνεται ότι έχουμε παρόμοιες αντιλήψεις σε αρκετά πράγματα. Ο αντίλογός μου ξεκινάει αμέσως μετά. Εάν καταλαβαίνω σωστά, θεωρείτε το στάδιο των διαπραγματεύσεων απώτατο χρονικό σημείο για την έκφραση των όποιων επιθυμιών του υ-μέρους προς το κ-μέρος. Από κει και μετά –και πάλι εάν κατάλαβα σωστά- ισχύει η λογική «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».

Δεν συμφωνώ. Και δεν συμφωνώ, διότι όλες οι ανθρώπινες σχέσεις (μη εξαιρουμένων των σχέσεων d/s) είναι διαρκώς -εις το διηνεκές-μεταβλητές καταστάσεις. Τα δεδομένα του σήμερα δεν είναι και δεδομένα του αύριο. Αλλάζουμε εμείς, αλλάζει η σχέση μας. Η αλλαγή αυτή επιτάσσει επαναπροσδιορισμούς και αναθεωρήσεις. Θα χρησιμοποιήσω το πλέον ακραίο παράδειγμα, εν γνώσει του ότι κάποιοι θα βγάλουν φλύκταινες, αλλά αυτό δεν είναι δικό μου θέμα. Είναι δερματολογικό το πρόβλημα. Εύχομαι περαστικά, τι άλλο να πω η σκύλα ; Λέω λοιπόν :

Έστω Μπάμπης ο κυριαρχικός, ομορφόπαιδο και πολυγαμικός από κούνια. Έστω Βάσω, υποταχτικιάρα, που πέφτει στον έρωτα (συγγνώμη, είπα κακιά λέξη !) του Μπάμπη. Έστω και προσέρχονται αμφότεροι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έκαστος με την ατζέντα του (ο Μπάμπης, εκτός από την ατζέντα, ακουμπάει στο τραπέζι κι ένα βούρδουλα, έτσι για να σφίγγουν οι κώλοι) και για να μη μακρηγορούμε οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώνονται σε κλίμα συναινετικό, πνεύμα αλληλοκατανόησης και ειλικρίνειας, με τον Μπάμπη να αποχωρεί αλώβητος, υπό την έννοια ότι η Βάσω έβαλε τη τζίφρα της στη σύμβαση, συνομολογώντας ότι ο Μπάμπης έτσι γεννήθηκε το παιδί κι είναι κιμπάρικο στον έρωτα και τη χαρά κι είναι αμαρτία να μην τον απολαμβάνουνε κι άλλες κυρίες. Προσοχή στο σημείο αυτό, μπαίνουν στη σχέση με τα πάντα μιλημένα-ξηγημένα, χωρίς παρερμηνείες και διφορούμενα. Ο χρόνος κυλά. Ο Μπάμπης μοιράζει απλόχερα σπέρμα στα πέριξ, η Βάσω αρκείται στο δικό της μερίδιο από το Μπάμπη (και το δημοφιλές σπέρμα του) και ουδέν πρόβλημα. Έτος ένα, έτη δύο, έτη τρία. Στα τρία έτη επάνω, η Βάσω εισέρχεται σε μια διαφορετική φάση της ζωής της. Φαγητά που της άρεσαν ούτε να τα βλέπει πλέον, έχει ξεκινήσει και γυμναστήριο, κάτι κότες φίλες που είχε τις έχει ξεκόψει όπως επίσης έχει κόψει το τσιγάρο και τη Μενεγάκη, έχει αρχίσει διάβασμα, έχει βάψει τα μαλλιά της κόκκινα και μάλιστα σκέφτεται ν’ αγοράσει και καινούργιο αυτοκίνητο.

Εκτός όμως απ’ αυτά, η Βάσω έχει αρχίσει να βλέπει τον Μπάμπη, αλλιώς. Να πούμε στο σημείο αυτό ότι στην ψυχική μεταβολή της Βάσως έχει συντελέσει το γεγονός ότι ο Μπάμπης, ολ’ αυτά τα χρόνια έχει συμπεριφερθεί σαν πραγματικός κύριος απέναντι στη Βάσω, η οποία πλέον εκτιμά πλευρές του Μπάμπη που δεν είχε καν υποψιαστεί ότι υπήρχαν. Όχι κυρίαρχος, αλλά Κυρίαρχος με το Κ κεφαλαίο είναι πια ο Μπάμπης στα μάτια της Βάσως και δικαίως (αυτό, ώστε να μη λέτε κάποιοι ότι βλαστημάμε όλη μέρα τους κακούς κ). Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα :Η Βάσω πλέον ενοχλείται με το χούϊ του Μπάμπη. Όταν υπέγραφε το μνημόνιο 1 δεν ήξερε ότι ο Μπάμπης θα αποδεικνυόταν τέτοιος θησαυρός. Ε, λοιπόν αυτό το θησαυρό (και δεν μιλάμε μόνο για το πουλί του Μπάμπη, μιλάμε για τον Μπάμπη ολάκερο, του πουλιού του βεβαίως συμπεριλαμβανομένου) δεν θέλει να τον έχουν άλλες. Δεν είναι μεν δικός της θησαυρός (διότι απαγορεύεται από τις διδαχές του bdsm να κάνει τέτοιες αμαρτωλές ιδιοκτησιακές σκέψεις), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι της αρέσει πλέον η ιδέα να τον δίνει ο Μπάμπης τριγύρω και ποιός ξέρει τι άλλο κάνει.

Τα λέει αυτά σε μια φίλη της και εν Υποταγή αδελφή, η οποία και τη συμβουλεύει : «Ούτε να το σκέπτεσαι, καλή μου. Δε νοείται τέτοια αξίωση. Ένα τέτοιο αίτημα, ισοδυναμεί με κατάλυση της κυριαρχικής σχέσης, με τορπιλισμό του d/s, με αμφισβήτηση της θέσης σου και εντεύθεν με υπογραφή της καταδίκης σου, δηλαδή της αποδέσμευσής σου. Μη βγάλεις άχνα , διότι πάει, πέταξε το πουλί»

Ο Βάσω το σκέπεται δις και τρις και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ούτως ή άλλως το πουλί πετάει από δω κι από κει ίσαμε τρεις φορές τη βδομάδα. Λοιπόν, χτυπάει μισό μπουκάλι ουίσκι για να πάρει θάρρος, κι έπειτα πάει γραμμή στο Μπάμπη, που ανυποψίαστος χαζεύει Survivor, αναλογιζόμενος ότι τα μπούτια της Σάρας δεν είναι καθόλου άσχημα, εάν τα προσέξει κανείς. Στις πρώτες διαφημίσεις, λέει στη Βάσω «σε ακούω τώρα Βάσω, κάτι με ήθελες είμαι εδώ για σένα και όλος αυτιά». Η Βάσω, απορώντας κι η ίδια που βρήκε τη δύναμη, του λέει, χωρίς περιστροφές, ότι αυτό που θέλει από κείνον είναι να σταματήσει τις γύρες. Ότι πλέον αυτό το πράγμα, όσο η ίδια μεγαλώνει και ο κώλος της κάπως φαρδαίνει, την κάνει ανασφαλή και δυστυχισμένη. Ο Μπάμπης, που εγώ σας είχα προειδοποιήσει εξαρχής ότι είναι ξηγημένο άτομο και Άνδρας ε χάντρεντ περ σεντ, ούτε τις φωνές βάζει, ούτε εξαγριώνεται ούτε τίποτε. Μένει αμίλητος και σκεπτικός και ζητάει από τη Βάσω να του φέρει το υπόλοιπο μισό μπουκάλι του ουϊσκι, -ποιος ;- αυτός που δεν πίνει ποτέ. Αφού το κατεβάζει, πάει στο wc, ρίχνει κάμποσο νερό στο κεφάλι του κι έπειτα μελετάει τη μούρη του στον καθρέπτη. Παρατηρεί ρυτίδες εκεί που δεν υπήρχαν κι αναλογίζεται ότι δεν είναι μόνο η Βάσω που μεγαλώνει. Είναι κι αυτός. Σαν τσόντα περνούν από μπροστά του τα γαμήσια που ‘χει ρίξει στη ζωή του, οι κατά καιρούς υ του, κόσμος που πέρασε κι έφυγε απ’ το διάβα του. Ίσως να χει βαρεθεί πια, ίσως να ΄χει κουραστεί. Δεν είναι όπως ήταν. Κι έπειτα σκέφτεται τη Βάσω, την πιό σημαντική γυναίκα που γνώρισε ποτέ του, με διαφορά. Ξέρει ότι μπορεί αν θέλει να πάει μέσα και να της πει απλά : «Βάσω, τα διέλυσες όλα. Κατέλυσες τη σχέση και δια ταύτα σε αποδεσμεύω. Ύπαγε εις τον αγύριστο». Ότι μπορεί, μπορεί. Οτι δικαιούται, δικαιούται. Απ’ το μυαλό του περνάει ο Γεωργίτσης, όταν τον είχε βάλει να ξυρίσει το μουστάκι η Λάσκαρη, εικόνα που τον είχε στιγματίσει σαν παιδί και ίσως να αποτέλεσε και την κύρια αιτία της κυριαρχικότητάς του, αργότερα. Σκέπτεται και τους γνωστούς του από τον Κ-περίγυρο, τι θα έκαναν άραγε αυτοί στη θέση του. Και τι θα σκέπτονταν εάν μάθαιναν ότι είχε διλήμματα και δισταγμούς να φερθεί σαν αληθινός κυρίαρχος. «Ύπαγε εις τον αγύριστο, Βάσω». Ότι μπορεί, μπορεί. Οτι δικαιούται, δικαιούται. Όμως θέλει ; Για βάστα αδελφέ ! Κυρίαρχος δεν είναι ; Ένας Κυρίαρχος δεν κάνει αυτό που θέλει ; Ή μήπως προέχει αυτό που «πρέπει» απ’ αυτό που θέλει ;

Πάει μέσα, στη Βάσω. Είναι κι οι δυό αμήχανοι. Σπάει τη σιωπή αυτός : «Να σου πω, μωρή Βάσω. Εάν τελικά –λέμε εάν- αποφασίσω να γίνει αυτό που λέγαμε πριν, θα το εκλάβεις ως δείγμα αδυναμίας εκ μέρους μου ; Ειλικρινά, όχι μαλακίες στο Μπάμπη, όχι τώρα τουλάχιστον»

Ο Βάσω σκύβει το κεφάλι : «Είσαι ο πιο δυνατός Άνδρας που γνώρισα ποτέ. Το ξέρεις αυτό. Ό,τι και ν΄αποφασίσεις, δεν αλλάζει αυτό»

Ο Μπάμπης της ιστορίας μας αποφάσισε εκείνο το βράδυ να κάνει αυτό που ήθελε. Για καλή τύχη, αυτό που ήθελε συνέπιπτε με το χατήρι της Βάσως. Πάντως, το επόμενο πρωϊ δεν αισθανόταν καθόλου λιγότερο κυρίαρχος σε σχέση με την προηγούμενη. Ήταν ο ίδιος Μπάμπης. Ο ίδιος αποφάσισε τί θα κρατήσει και τι θ’ αφήσει πίσω του, νοιώθοντας ότι δυστυχώς στη ζωή δεν μπορείς να έχεις τα πάντα και για πάντα. Ερχόμαστε μπροστά σε σταυροδρόμια και τότε πρέπει ν’ αποφασίζουμε. Ν’ αποφασίζουμε σαν Κυρίαρχοι της ζωής μας. Του εαυτού μας. Όχι της εικόνας μας. Του Εαυτού μας.

Η Βάσω το αγόρασε το αμαξάκι που είχε βάλει στο μάτι. Μόλις το παρέλαβε, πέρασε από τη δουλειά του Μπάμπη. «-Έχεις καθόλου χρόνο ; Κερνάω βόλτα με το όχημα». «-Φύγαμε» είπ' ο Μπάμπης "αρκεί μόνο να 'μαστε πίσω κατά τις εννιά γιατί έχει αγώνα ασυλίας σήμερα".

Έφυγαν. Βγήκαν έξω απ’ τη πόλη. Μόνοι τους.

 

Βάσω η (υποτακτι)Κούλα?  

το Μπάμπη τον ρώτησε;

 

Έχεις ένα μάτι εσύ.... 

 

Α) Μπορεί ο Μπάμπης απλώς να μην αισθανόταν την ανάγκη να ασχοληθεί με τέτοιου είδους θέματα ενεργά, αλλά να εδράζει την Κυριαρχία που νοιώθει και αξιώνει από τη Βάσω σε άλλα πεδία.

Β1) Σωστό, ανθρώπινο και θεμιτό η Βάσω να αλλάξει μέσα της σε όσα πράγματα επιθυμεί, συμπεριλαμβανομένου του θέματος του να μην θέλει πια να μοιράζεται τον Μπάμπη με άλλες γυναίκες.
Εδώ είναι η πρώτη ερώτηση:
Γιατί όμως; Ή, αλλοιώς, γιατί άραγε;
Τι είναι εκείνο που άλλαξε άραγε μέσα της, ή ενδεχομένως πλέον εκδηλώνεται ως κρυφή αλλά μέχρι πρότινος διαχειρίσιμη ακόμα τάση, και πλέον θέλει τον Μπάμπη μόνο για εκείνην στον έρωτα, στο σεξ, στη σχέση;
Τι ανάγκη καλύπτει στον ψυχισμό της Βάσως η τόσο έντονη επιθυμία της να θέλει πια τον Μπάμπη μόνο για εκείνη;
Τι επιπλέον προσφέρει δηλαδή στη Βάσω κάτι τέτοιο σε σύγκριση με το πώς ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή;
(Σ.Σ.: Υπονοήθηκε από τη σκέψη της Βάσως όπως παρατέθηκε σε δύο σημεία στην περιγραφή, κατά τη γνώμη μου. Σημεία που όμως προεκτεινόμενα καταλήγουν μάλλον στην ίδια πηγή γέννησης αυτής της εκδηλούμενης νέας ανάγκης της Βάσως).

Β2) Ο Μπάμπης τελικά κάνοντας την ενδοσκόπησή του στον καθρέπτη του μπάνιου στέκεται κυρίως στο γεγονός ότι αρχίζει να αντιλαμβάνεται το εφήμερο και το φθαρτό της φύσης του. Δηλαδή του πόσο ευάλωτοι τελικά είναι ή σιγά-σιγά καταλήγουν οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούμενου παντοδύναμου εαυτού του.
Αυτό τον κάνει να μη δυσανασχετεί με την αξίωση της Βάσως, αλλά να προβληματίζεται, κάτι που είναι πολύ διαφορετικό.
Εδώ είναι η δεύτερη ερώτηση:
Αυτό που έκανε τον Μπάμπη να προβληματίζεται έχει σχέση με το πώς βλέπει τη Βάσω; Ή με τη σχέση του μαζί της; Ή με τον εαυτό του όπως η αξίωση της Βάσως αποτέλεσε καταλύτη για να τον δει με άλλο μάτι; Πιο φθαρτό, πιο εξαρτημένο, πιο ευάλωτο, πιο χρήζοντα βαθύτερης και ουσιαστικότερης συντροφιάς ως ανάγκη πλέον και όχι ως ευχάριστη παράμετρο απλώς της ζωής του;
Πιο ανθρώπινο δηλαδή ίσως και πιο διορατικό ενδεχομένως σε σύγκριση με το πώς αντιλαμβανόταν τα πράγματα πριν;

Β3) Ο Μπάμπης τελικά συμφωνεί ότι έχουν μεσολαβήσει αλλαγές που καθιστούν τους πρωταρχικούς όρους, κάποιους τουλάχιστον, της σχέσης του με τη Βάσω παρωχημένους. Οι εξελίξεις άλλαξαν το περιβάλλον οπότε η Σύμβαση πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα ώστε να ταιριάζει στις νέες συνθήκες όπως αυτές γίνονται στο παρόν πια αλλοιώς αντιληπτές. Φυσικό, λογικό και αναμενόμενο, όταν προκύπτει.
Στην εισαγωγή της ανακοίνωσης της απόφασής του πάνω στο θέμα που έθεσε η Βάσω, σύμφωνα με την περιγραφή, κυριαρχεί δεσπόζων ένας προβληματισμός στο μυαλό του Μπάμπη, αυτός που αναφέρει:
Μην τυχόν η Βάσω εκλάβει την αλλαγή της απόφασής του, ή την εκχώρηση ενός μέχρι τώρα κυριαρχικού δικαιώματός του, δεν εξηγεί τι από τα δύο ή αν τυχόν και τα δύο, ως ένδειξη αδυναμίας δικής του.
Εδώ είναι η τρίτη ερώτηση:
Άραγε ο Μπάμπης τόσον καιρό, τόσα χρόνια μάλλον, ένοιωθε όντως Κυρίαρχος αληθινά και εκ του φυσικού απέναντι στη Βάσω ή δεν ένοιωθε και είχε πάντα κρυφά την ανασφάλεια και ενδεχομένως το άγχος μην τυχόν και αποκαλυφθεί κάποια αδυναμία από την πλευρά του;
Ο Μπάμπης δηλαδή τόσον καιρό υποδυόταν τον "κάτι σαν" Υπερ-Ήρωα επίτηδες, ενδεχομένως κάποιες στιγμές που κι εκείνος φυσικά σαν άνθρωπος αισθανόταν να λυγίζει όπως όλοι, επειδή πίστευε ότι η Βάσω, που την ήθελε, ήθελε εκείνον τον συγκεκριμένο Υπερ-Μπάμπη και όχι τον Μπάμπη τον ίδιο όπως αληθινά είναι στο σύνολό του σαν άνθρωπος;
Με άλλα λόγια ο Μπάμπης αισθάνεται ανασφάλεια για τον εαυτό του ότι δεν αξίζει την αγάπη μίας Βάσως, αν αφεθεί και δείξει τον εαυτό του συνολικά όπως αληθινά είναι;
Γι΄ αυτό και εκδηλώνει αυτή την αγωνία;
Ερώτηση τέταρτη:
Εντάξει, ο Μπάμπης τόλμησε, το εξέφρασε ανοιχτά και εύγε του. Αυτή είναι η ανασφάλειά μου, αυτή είναι η απορία μου, το λέω στα ίσα, 'ξηγήσου εσύ τώρα Βάσω.
Τότε, τόσον καιρό τι είδους Κυρίαρχος αισθανόταν μέσα του απέναντι στη Βάσω, αν φοβόταν τον ίδιο του τον εαυτό μην τυχόν αποκαλυφθεί;
Με άλλα λόγια, σε τι θεμέλια ακριβώς έχτισε αρχικά τη σχέση του, ώστε πάνω σε αυτά τα θεμέλια να οικοδομήσει και να στηρίξει και τη συνέχειά της, έατω και αν αυτό συμβαίνει με πρωτοβουλία της Βάσως;
Ερώτηση πέμπτη:
Προβοκατόρικη στην 4η: Και τι σημασία έχει εδώ που φτάσαμε πια Βάσω μου γλυκιά;  
(Σ.Σ.: Άθελά μου εδώ πήρα κάποια θέση, όποιος θέλει όμως το αγνοεί ώστε να μην επηρεάσει τη δική του κρίση).

Β4) Η κοινή απόφαση με προτροπή και πρωτοβουλία της Βάσως πάρθηκε, υπηρετήθηκε με ενθουσιασμό, πιστά και αγόγγυστα από κοινού, αλλά περνούν ένα, δύο ή τρία χρόνια ακόμα. Και τότε, κι ενώ κι ενδεχομένως και να υπέβοσκε κάτι στο υπόβαθρο...
Ερώτηση έκτη:
Ο Μπάμπης τελικά κι εκείνος αλλάζει, κατ΄ αναλογία με τη Βάσω, και αποφασίζει μετά από πχ. δύο ή τρία χρόνια, ότι εκείνο που συνομολόγησε εκείνη την ημέρα με τη Βάσω δεν του ταιριάζει τελικά και δεν το επιθυμεί πια,
καθώς όταν το έκανε φαινόταν μεν πράγματι σωστό, αλλά στη συνέχεια ανακάλυψε ότι είχε επηρεαστεί από τη στιγμή και φέρθηκε επιπόλαια απέναντι στον εαυτό του, και δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί ότι θα άλλαζε μέσα του αν και προσπάθησε όντως φιλότιμα να τηρήσει τον λόγο του,
και λέει αλήθεια ο άνθρωπος σε αυτό και είναι όντως ειλικρινής,
αλλά όπως και η Βάσω τελικά δεν το θέλει πια αυτό το συγκεκριμένο, αποκλειστικότητα στη σχέση και στο σεξ, και επιθυμεί πχ. κάποια πράγματα ίδια μεν στη σχέση του με τη Βάσω, αλλά στο θέμα της αποκλειστικότητας να επανέλθουν όπως ήταν πριν από εκείνη την ημέρα, δηλαδή όπως ήταν στην αρχή.
Τι πρέπει να κάνει τότε ο Μπάμπης και γιατί και πόσο δίκιο θα έχει;
Τι πρέπει να κάνει τότε η Βάσω και γιατί και πόσο δίκιο θα έχει;
Τι πρέπει να γίνει εν τέλει αν αυτή η υπόθεση εργασίας τελικά τυχόν αποδειχθεί αληθινή και προκύψει;

Εντάξει, έχω δική μου γνώμη πάνω σε όλες τις πάνω ερωτήσεις, αλλά ας ακούσω κι άλλες γνώμες, αν θέλει κανείς.
Και φυσικά όποιος θέλει να κάνει κι άλλες ερωτήσεις πάνω στην αντιπαραβολή που παρέχει η ιστορία αυτή, κατά τη @Gloriana Majestica , πάνω στα λεγόμενα του @Iagos , ας ακούσουμε.

Α ρε Μπάμπη,... αλλά έστω.  

Ερώτηση έβδομη και τελευταία πάνω στα παραπάνω:
Οπότε πού άραγε εδράζεται τελικά ο Ανδρισμός και πού η Κυριαρχία; Οέο;  

 

Ανοιχτό προς τους πάντες, προς οποιοδήποτε δηλαδή επιθυμεί, το παραπάνω, βεβαίως.  

 

Διάβασα το κείμενο της @Gloriana Majestica , ένα ερώτημα μου γεννήθηκε «Ε και;».

 

Πήγα θέατρο απόψε.
Βρήκα το μονόπρακτο κουραστικό στην λαχτάρα του να αποδειχθεί πονηρά, αλλά φθηνά, πιασιάρικο.
Ο τίτλος του; "Η Βάσω γιατρεύει το χούι του Μπάμπη", κοίτα σύμπτωση, έτσι μεταφράζεται το Fifty shades freed, κοίτα σύμπτωση, ίδια υπόθεση.

 

Εάν σκοπεύατε να δώσετε εξετάσεις στο μεταφραστικό του Υπουργείου Εξωτερικών, προτείνω να το ξανασκεφτείτε.

Όσο για το θέατρο, ε, δεν εκπλήσσομαι. Κάν'τε λίγη υπομονή, έμαθα ότι σε λίγο ξεκινάει ο Σεφερλής στο "Δελφινάριο". Safe bet* για σας.

*Ασφαλές στοίχημα

 

Να 'στε καλά, για να το προτείνετε, κάτι θα ξέρετε.
Μέχρι να ξεκινήσει, εξασκείστε τα λατινικά σας, ενδιαφέρουσα έκφραση η ad hominem.

 

Η Κυριαρχία (Κ) πηγάζει από έναν άνθρωπο και έχει αποδέκτη κάποιον άλλον άνθρωπο.Την αντίστροφη ακριβώς διαδικασία ακολουθεί η υποταγή (υ).
Επόμενο είναι λοιπόν τόσο η Κ, όσο και η υ, να εδράζουνε πάνω σε ανθρώπους.

Ανθρώπους, οι οποίοι στις περισσότερες των περιπτώσεων αντιμετωπίζουνε με σοβαρότητα (και όχι με χαβαλέ) τη σχέση Κ/υ που βιώνουνε.

 

κι εγώ γνωρίζω εξαρτημένους ανθρώπους, από έναν σωρό πράγματα, πώς σχετίζεται με την συζήτηση;
κι ανθρώπους που διαπιστώνουν πως δεν βρίσκουν λόγο να ζουν γνωρίζω, και άλλους ελαφρύτερα καταθλιπτικούς, αλλά δεν το συνδέω με κάτι που μας αφορά.
προτείνετε την απελπισία ως ιδανική κατάσταση; ή πάλι κατάλαβα λάθος;

όλοι οι άνθρωποι δυό πόδια έχουν, όλοι κάτω απ' την ομπρέλα του είδους μας.

ρωτούσα ποιός ασκεί έλεγχο, σε ποιόν; και τι ελέγχεται;

 

για το βιπερ που μας λέτε, άλλο βιπερ θα σας πω.

μπάμπης τις σενιος και καθ' όλα κυριαρχικός και ντυμένος λύκος, αίφνης παθαίνει κλακαζ και του κελαηδά ο γιατρός οτι από δω και μπρος πάπαλα.
τρέχει στη βάσω και αρχίζει να τιτιβίζει: καλή μου, γλυκιά μου, μωρουλίνι μου, φώς των ματιών μου, τι μαλακίες είναι αυτές με ελέγχους και κινκιές διάφορες, έλα να ζήσουμε τον αγνό μας έρωτα και την πολιτική μας ορθότητα, όλα ένα παιγνίδι είναι. και η βασω μένει με το τσακαλάκι στο χέρι.

ξάδερφος του μπάμπη θεατής των ανωτέρω σκέφτεται με ευθυκρισία: ποιά ειλικρίνεια και τρίχες, άπαξ και δω τα σκούρα θα το γυρίσω βανίλλα και καθάρισα, θα μου γράψουν και βιπεράκι. όταν δεν τα καταφέρνω το ονομάζω ειλικρίνεια και περιορίζομαι σε μονογαμία (και πολύ λέω). όλα άσπρα.

βέβαια, μπορεί και να μην είναι* ακριβώς ονόματα και παιγνίδια και ματιές απ' έξω, γιά όλους, αλλά ποιός νοιάζεται; ας τα βρουν μεταξύ τους λύκοι και λύκαινες. εγώ θα κρατήσω την έρμη τη βάσω. παρέα θα κλαίμε. α, ρε βάσω.

*προστέθηκε το ρήμα που έλειπε