Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

Ο σεναριογραφος του μονοπρακτου βανιλλα κι ετσι ε?

Βεβαια ελευθερια λογου υπάρχει. Τωρα πως γινεται ενα Κ απο κουνια να αλλαξει τοσο πολυ... Σαφως κατανοω πως υπαρχει εξελιξη ή αναπλαση αναγκων αλλα δεν πιστευω σε τοσο ακραιο βαθμο. Καλύτερα ας μιλησουν οι ιδιοι για λογαριασμο τους.

 

(Φιλικά) Γιατί η κυριαρχία είναι μια φυσική δύναμη οποιασδήποτε μορφής που επιβάλεται, ή μια φυσική ροή καταστάσεων και δυναμικών χωρίς την ευχέρεια κάποιου να την παρακολουθήσει καθόλο το ρούν της. Εκείνος ο κάποιος μπορεί να την βρεί, αντιληφθεί και συνειδητοποιήσει στα σημεία που είναι ανήμπορος να κάνει κάτι, ή που να μην μπορεί να κάνει τίποτα. Ένας ναυαγός σε μιά μεγάλη φουρτούνα κυριαρχεί των κυμάτων όταν επιβιώνει πιάνοντας στεριά. Αν δεν επιβιώσει, τότε τα κύματα θα έχουν κυριαρχήσει. Όπου φουρτούνα και κύματα, βάλε ανθρώπινα συναισθήματα και ανθρώπινες σκέψεις.

 

Θεωρώ από άστοχο και παρωχημένο έως προσβλητικό το παράδειγμα αυτό. Και είναι προσβλητικό διότι ζέχνει μονογαμισμό και μονογαμοκανονικότητα από όπου κι αν το πιάσει κανείς: το τρισατάνικ πολυγαμικό τέκνον, που πληρουμένων τινών προϋποθέσεων (ωριμότητα, έρωτας, συντροφικότητα, ευθύνες της ζωής), μεταμορφούται σε βρακόθεν κρεμάμενο γούτσαβλο.

Ένας πολυερωτικός είναι καλωδιωμένος να λειτουργεί πολυερωτικά (ομιλώ για εμένα και για τις περιπτώσεις που γνωρίζω). Ως προς τους εν γένει πολυγαμικούς αφήνω ένα benefit of a doubt, αλλά για τους poly εξ ημών, δεν είναι επιλογή ήτις σηκώνει επαναπροσδιορισμό.

 

Αγαπητή @Gloriana Majestica είναι σημαντικό να μείνουμε σε αυτά που συμφωνούμε και ο καθένας ας κρατήσει για τον εαυτό του την διαφωνία του ή την «διαφωνία» του.

Είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα καταλάβετε σε τι ακριβώς «διαφωνείτε» και θα αναθεωρήσετε.

Και αυτό γιατί μου έχετε δώσει την εντύπωση πως κατέχετε τον λόγο άρα δικαιούστε να εκφέρετε και άποψη.

Όμως επίσης εκείνος που κατέχει τον λόγο δύναται και να σκεφτεί.

Ξέρετε, οι ενοχλητικές φωνές τύπου «ελευθερία του λόγου και δημοκρατία δεν έχουμε, δεν μπορώ να πω και εγώ την άποψη μου» πληθαίνουν στις μέρες μας και μόνο θόρυβο κάνουν. Eκείνοι που θεωρούν δικαίωμα την ελευθερία του λόγου χωρίς να τον κατέχουν θα μιλήσουν μεν, κανείς δεν το απαγορεύει, αλλά με άναρθρες μη δομημένες κραυγές και θα προκαλέσουν φασαρία.

Σε εσάς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και χαίρομαι όταν ανταμώνω άξιους συνομιλητές μου.

Κατ αρχάς να σας συγχαρώ για την προσπάθεια να γράψετε ένα ενδιαφέρον κείμενο σατυρικού περιεχομένου.

Το απόλαυσα στη δομή του και γέλασα πολύ.

Συνειρμικά ήρθε στο μυαλό μου ένα δικό μου κείμενο σε συνέχειες που έχω αναρτήσει εδώ πριν κάποια χρόνια.

Επιτρέψτε μου να σας το δωρίσω και είμαι σίγουρος πως θα το απολαύσετε.

Επίσης είμαι σίγουρος πως θα σας βοηθήσει έτσι ώστε να βελτιώσετε τις αδυναμίες σας στην σατυρική γραφή.

Επίσης να σας ευχαριστήσω προκαταβολικά που άθελα σας το επαναφέρατε στην μνήμη μου και με βάλατε στη διαδικασία να σκεφτώ γιατί το εγκατέλειψα. Προτίθεμαι να το ξαναπιάσω όταν ξετεμπελιάσω και βγω από τον ρεμβασμό στον οποίο έχω περιέλθει τους δυο τελευταίους μήνες.

Δικό σας :

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Καθημερινές-ιστορίες-bdsmικής-τρέλας.38296/

Στα υπόλοιπα τώρα.

Κατανοώ απόλυτα τα ερωτήματα σας. Είναι εύλογα.

Πριν συνεχίσω θα κάνω μια στάση σε ένα πρόσφατο κείμενο μου.

Παρακαλώ διαβάστε το γιατί θα σας βοηθήσει για τα παρακάτω.

Είναι το post #60#

https://www.greekbdsmcommunity.com/...τος-στην-αποδέσμευση.73106/page-5#post-794917

Τα ερωτήματα που θέτετε τα θεωρώ εύλογα για κάποιον που αντιλαμβάνεται τον χρόνο ως μια ευθεία νοητή γραμμή που τείνει στο άπειρο.

Εδώ για να σας βοηθήσω να κατανοήσετε το σφάλμα αυτής της αντίληψης θα σας πως υπάρχει και άλλος τρόπος για να αντιληφθούμε τον χρόνο.

Μπορούμε να τον αντιληφθούμε όχι ως μια νοητή γραμμή που τείνει στο άπειρο αλλά ως κύκλους που ανοίγουν και κλείνουν.

Αυτή η αντίληψη λύνει πολλά από τα προβλήματα και τα ερωτήματα που η δική σας αντίληψη δημιουργεί.

Η αντίληψη σας δημιουργεί αδιέξοδα ενώ η δική μου προσπερνά τα αδιέξοδα.

Το ξέρουν και οι πέτρες πως εξελισσόμαστε και οδηγούμαστε στη φθορά και τον θάνατο.

Όλοι μας γνωρίζουμε πως οι άνθρωποι αλλάζουν, πέφτουν τα μαλλιά τους, ασπρίζουν, κρεμάνε τα βυζιά τους, χαλαρώνουν οι κώλοι τους, αδυνατεί η λίμπιντο και λίγο πριν το τέλος χέζονται και κατουριούνται επάνω τους. Κάποιοι αποφεύγουν αυτό το τέλος είτε εξ εξαιτίας ενός απρόσμενου και αιφνίδιου θανάτου είτε επειδή αποφασίζουν οι ίδιοι να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Όμως ο κανόνας είναι η φθορά.

Παρόλο που το ξέρουν όμως και οι πέτρες, οι άνθρωποι φροντίζουν και αυτή την αλήθεια να την κρύβουν κάτω από το χαλάκι και να φτιάχνουν μια φαντασιακή νοητή γραμμή που την λένε χρόνο. Μέσα σε αυτή τη θολούρα λοιπόν οι άνθρωποι δίνουν όρκους πίστης και εμπιστοσύνης για μια ζωή μόνο μια φορά ενώπιον παπάδων, δημάρχων ή Αφεντάδων αν μιλάμε για D/s ή M/s. Και θεωρούν πως αυτό θα ισχύει για πάντα. Αυτή η αντίληψη για τον χρόνο είναι πλέον μια κανονικότητα που εγκλωβίζει τους ανθρώπους και δημιουργεί τα αδιέξοδα που αναφέρετε. Μέσα σε αυτή την παγίδα έχετε πέσει και εσείς.

Τι συμβαίνει όμως όταν αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο σε κύκλους;

Εκείνο που συμβαίνει είναι πως εκ των προτέρων γνωρίζουμε πως αυτό που γεννιέται στο τώρα, ξεκινά μια πορεία κυκλική που θα έρθει η ώρα που θα κλείσει. Είναι αναγκαίο και απαραίτητο για να ανοίξει ένας νέος κύκλος. Αυτό ίσως να φαντάζει τρομακτικό για εκείνους που δεν θέλουν να αποκολληθούν από την αντίληψη σας. Γιατί κάποιοι κύκλοι μπορεί να κλείνουν και οδυνηρά. Αυτό οι περισσότεροι δεν το αντέχουν και προτιμούν να διάγουν μια μίζερη ζωή που εμποδίζει την εξέλιξη τους.

Όταν όμως έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο κυκλικά και έχουμε ασκηθεί σε αυτό τότε κατανοούμε πως η πορεία μας προς τον θάνατο όχι μόνο οδυνηρή δεν είναι αλλά είναι συναρπαστική.

Αντιλαμβανόμαστε πως είναι εφικτό, αναγκαίο και απαραίτητο να ανοίγουμε και να κλείνουμε κύκλους με τους ίδιους ανθρώπους. Και να γινόμαστε καλύτεροι. Αντιλαμβανόμαστε πως η οδύνη πολλές φορές είναι η συγκολλητική ουσία που θα σφραγίσει τον έναν κύκλο και θα ανοίξει έναν καινούριο.

Αυτό που περιγράφω οι άνθρωποι το κάνουν ήδη, ασυνείδητα μεν αλλά το κάνουν. Όταν όμως καταστεί συνειδητό τότε αποφεύγονται οι ισχυροί εν ζωή θάνατοι και οι ματαιώσεις που η αντίληψη σας δημιουργεί.

Το άνοιγμα και το κλείσιμο των κύκλων, όταν είναι μια συνειδητή διαδικασία, ισχυροποιεί τους δεσμούς, εξελίσσει τον άνθρωπο και τον οδηγεί στον θάνατο του πιο ήρεμο.

Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Το ζητούμενο είναι με ποια νοητική κατασκευή θα μειώσουμε τα εν ζωή φαινόμενα θανάτου. Με την αντίληψη σας για τον χρόνο κάνουμε την ζωή μας πιο οδυνηρή και πιο πολύπλοκη θέτοντας πάντα ένα «αν» όπως αναφέρομαι σε πρόσφατο κείμενο μου το οποίο και σας κοινοποίησα.

Και δεν είναι δύσκολο ξέρετε να το συνειδητοποιήσουμε.

Απλά μπορούμε να παρατηρήσουμε τον ήλιο και θα το καταλάβουμε.

Που είναι η ευθεία γραμμή ως αντίληψη του χρόνου;

Θα δούμε μια κυκλική πορεία που ανοίγει και κλείνει. Όμως το καινούριο που ανοίγει δεν έχει καμία σχέση με το προηγούμενο όσο και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε. Αν όμως το εξετάσουμε προσεκτικά θα δούμε πως ο καινούριος ήλιος δεν έχει καμία σχέση με τον προηγούμενο. Έχει μετακινηθεί κάποιες ελάχιστες μοίρες από τον προηγούμενο.

Όσα από τα παραπάνω αναφέρετε ως δυσεπίλυτα προβλήματα που κάνουν την σκέψη μου να φαντάζει ως ουτοπική και την δική σας ως ρεαλιστική δεν τα καταλαβαίνω.

Μου φαντάζουν απλά νοητικοί εγκλωβισμοί.

Αυτό που καλά γνωρίζω γιατί το πράττω και το εξασκώ εδώ και πλέον μιας δεκαετίας είναι πως αλλάζοντας την αντίληψη μου για τον χρόνο όσες δεσμεύσεις έχω δώσει σε επαγγελματικό και ερωτικό επίπεδο τις έχω τηρήσει κατά γράμμα. Και αυτό γιατί ούτε μια στιγμή δεν θεώρησα πως αυτό που τώρα υπόσχομαι θα κρατήσει για πάντα αλλά γιατί εξ αρχής θεώρησα πως αυτό που τώρα υπόσχομαι ισχύει για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και θα έρθει η στιγμή που θα κρίνω αν αξίζει τελικά να ανοίξω έναν νέο κύκλο και θα συνεχίσω να κρατώ τον λόγο μου και την δέσμευση μου ή θα πάρω τον λόγο μου πίσω. Αυτή την κρίση, την αξιολόγηση, οφείλουν να την κάνουν όλοι, όσοι δεσμεύονται.

Όσα από τα παραπάνω αναφέρετε ως δυσεπίλυτα προβλήματα εγώ δεν τα αναγνωρίζω καν.

Αυτό που σας επικοινωνώ εδώ σε αντιδιαστολή με τα αδιέξοδα που παρουσιάζετε είναι την αξία και την δύναμη της διαλεκτικής.

Της διαλεκτικής. Προσέξτε. Της διαλεκτικής.

Και όχι ενός κακώς εννοούμενου διαλόγου τύπου «έχω δικαίωμα στην άποψη». Το πρώτο, και δεν μπορείτε παρά να συμφωνήσετε, ποιοτικά απέχει χιλιόμετρα από το δεύτερο άσχετα αν το δεύτερο είναι το σύνηθες και το τροχοπέδη που εμποδίζει την ανάδειξη του πρώτου.

Σας λέω λοιπόν πως τέτοια προβλήματα που περιγράφονται στην δική μου σκέψη δεν υπάρχουν.

Προσωπικά σε επαγγελματικό επίπεδο ζω μια συλλογική και διαλεκτική ζωή που τα μέλη της έκαναν μια διαπραγμάτευση και μια συμφωνία πριν από πολλά χρόνια και κρατούν την δέσμευση και τον λόγο τους απαρέγκλιτα και αντιστοίχως στην ερωτική ζωή μου ζω εντός πολυερωτικού και ενίοτε polyhouse περιβάλλοντος για μια δεκαετία σχεδόν με τα ίδια άτομα, μαζί και με κάποια νέα που προστίθενται στην ερωτική μας συλλογικότητα, και μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως τις δεσμεύσεις που δώσαμε τότε τις κρατάμε έως και σήμερα με πίστη, προσήλωση και αφοσίωση.

Αυτό που διακρίνω μέσα από τα ερωτήματα σας είναι πως πνίγεστε σε μια κουταλιά νερό όσοι σκέφτεστε έτσι.

Και κάπου εδώ ας κλείσει αυτός ο μεταξύ μας κύκλος σε αυτό το νήμα με την φιλοφρόνηση από μεριάς μου πως ήρθατε και δώσατε μια θερινή διάσταση στο παγωμένο και παγιωμένο φόρουμ. Μια θερινή διάσταση που εμπεριέχει την κάψα του μεσημεριού και το δροσερό αεράκι της νύχτας.

Και εύχομαι ο νέος κύκλος που θα ανοίξει να είναι πιο δημιουργικός και πιο παραγωγικός από αυτόν εδώ που κλείνει.

Με αγάπη

Iagos

Μέγας Δόγης της Κωλαρίας Αφρικάνας

 

Μετά από 49 σελίδες ξαναγύρισα για πολλοστή φορά, για να διαβάσω το εισαγωγικό post.
Γιατί ομολογώ, ότι δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να χύθηκε τόση ηλεκτρονική μελάνι, για κάποια ερωτήματα που εμείς που γράψαμε ( 10 βια 15 ηλεκτρονικά "γατιά" ), θα έφταναν ούτε οι μισές σελίδες για να θεωρηθούν απαντημένα/διερευνημένα κάτι παραπάνω από ενδελεχώς.

Αν δεν απατώμαι - έχω και μνήμη χρυσόψαρου ο διάολας -, η νηματοθέτιδα μάλλον αναρωτιόταν αν το - για κείνη - δικαίωμα του/της Κ, να έχει περισσότερους/ες από έναν/μια συμπαίκτες ( μιλούσε για πολυγαμία όχι για πολυερωτία, αν δεν απατώμαι γι' άλλη μια φορά ), θα συνοδευόταν από το δικαίωμα να ψεύδεται ή ν' αποκρύπτει στο υ του/της σημαντικές πληροφορίες για την ερωτική/συναισθηματική του/της ζωή. Και από πάνω να θεωρεί λογικό/να περιμένει, να μην "τρίξει" η όποια Κυριαρχία του/της πάνω στο υ. Ίσως και να προσμένει, το υ να το "κάνει τουμπεκί" και να πει κι ευχαριστώ από πάνω.

Αυτά είχα καταλάβει και συνεχίζω να καταλαβαίνω εγώ ανατρέχοντας σε κείνο το κακόμοιρο εισαγωγικό post.
Σε κείνο το post ακολούθησε ένας ωκεανός αφορισμών, θεσφάτων, ειρωνειών και "μαχών χαρακωμάτων" τόσο απ' τους μεν, όσο και απ' τους δε.
Παρεμβλήθηκαν "πραγματάκια" ίσως κι άσχετα ( από ελάχιστα έως παντελώς ). Τουτέστιν, αρκετοί από μας "μιλήσαμε" βγάζοντας τον νταλκά/χαβά του μπιπ μας.
Φτάσαμε μέχρι του σημείου να εκσφενδονίσουμε την πλέον "απαξιωτική" και "κορυφαία" κατηγορία σε κάποιους/ες, εκείνη του είσαι vanilla/kinkster.
Λες και το να είναι κάποιος/α vanilla/kinkster, θα ήταν ότι το πιο κατάπτυστο ή ότι θα ήταν γι' αυτό μονάχα ελαττωμένης αντιλήψεως και ότι δεν θα μπορούσε καν να ψηλαφίσει το βάθος/ύψος της D/sικής πεμπτουσίας. Λες και το bdsm θα ήταν μόνο D/s ή ότι αυτό - και τα όποια παρακλάδια/διαβαθμίσεις/παράλληλες του -, θα ήταν τόσο εξωπραγματικά, που θα τα καταλάβαινε μονάχα ένας καλά μυημένος στα "μυστικά" του νους.

Ο χώρος το ένα, ο χώρος το άλλο, ο χώρος κινδυνεύει, "αδέρφια" ταμπουρωθείτε, ο Μαρκήσιος το ένα, ο πρίγκιπας τ' άλλο, οι 50 αποχρώσεις το ένα, οι 50 αποχρώσεις τ' άλλο, ο γάμος τζιζ κακά/κατάντια, η μονογαμία ίσον ενοχικότητα, η πολυγαμία ίσον ηθικό/ψυχικό/συναισθηματικό ξεχαρβάλωμα, οι κακοί Αφεντάδες, οι ελεεινοί βανίλλιες, οι "ψετοσούμπες" και πάει λέγοντας.

Σχεδόν 49 σελίδες "αλαλαγμών/γκαρίδων/έκφρασης τίγκα" με σφήνα ελάχιστες παρεμβάσεις άξιες προσοχής ( όχι οι δικές μου, αυτό είναι σίγουρο ).
Άξιες προσοχής γιατί θα είχαν κάτι να πουν, που να συμφωνούσε κάποιος μαζί τους ή όχι. Γιατί θα βασίζονταν σ' επιχειρήματα, λογική αλληλουχία και θα χαρακτηρίζονταν από νηφαλιότητα και έλλειψη εμπάθειας.

Αρκετοί παραπονούμαστε για το forum/χώρο ( γιατί μάλλον γι' αρκετούς ο χώρος αρχίζει και τελειώνει εδώ μέσα ), αλλά παραβλέπουμε ηθελημένα το γεγονός, ότι στα όποια χάλια είμαστε συμμέτοχοι και μάλιστα διαχρονικά σταθεροί.

Αυτά, καλή σας συνέχεια/διασκέδαση και είθε αυτό το νήμα, να ξεπεράσει σε σελίδες ( καθώς και έλλειψη ουσίας - ευφημισμός - ) ακόμη και κείνο του straponαφέντη. Και θα παρακαλούσα, μην πει κανείς ότι αυτή μου η "παρέμβαση" είναι off topic, γιατί αυτό το νήμα έχει καταντήσει off topic τουλάχιστον απ' την μέση του, αν όχι και πιο πριν.

* Κάποιες απαγορεύσεις ή περιορισμοί είναι ήττα για κείνους πους τις/τους προκαλούν, όχι για κείνους πους τις/τους επιβάλλουν.

 

Κανενός είδους σχέση δεν μπορεί να είναι σχέση εξάρτησης. Αν είναι τέτοια, τότε αλλάζει μορφή. Παύει να είναι σχέση και γίνεται μια παθολογική κατάσταση.

Σχέσεις μακροχρόνιες διατηρούνται λόγω εξάρτησης; Καταθλιπτικές καταστάσεις δημιουργούνται λόγω εξάρτησης;

Η διατήρηση μιας μακροχρόνιας σχέσης, δύσκολα διατηρείται από εξάρτηση. Αν αυτή είναι η βάση της, ή έστω η υποψία της, τότε απαρτίζεται από δυστυχεις ανθρώπους. Που μένουν με κάποιον τους αρέσει, δεν τους αρέσει, γτ θεωρούν ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Κατάθλιψη από την οριστική απώλεια του συντρόφου μας, δεν έρχεται λόγω εξάρτησης, αλλα λόγω αδυναμίας διαχείρισης της απώλειας. Που πολλές φορές οδηγεί σε κατάθλιψη, σε θάνατο, αλλά ας μην ξεχνάμε το σύνηθες, σε συνέχιση της ζωής.... κατάθλιψη εξ άλλου, παθαίνει και ένας άνεργος. Εξαρτάται άραγε από τη δουλειά του ή είναι κάτι άλλο;

 

Σωστά, ...σχεδόν. Δεν παύει να είναι σχέση, γίνεται παθολογική σχέση.
Αν δεν υπήρχαν αυτές οι παθολογικές "καταστάσεις" οι ψυχίατροι κι οι φαρμακοποιοί θα΄χαν μείνει οι μισοί απ΄όσοι είναι τώρα...

 

Ψυχίατρο ή φαρμακοποιό δεν έχω. Αλλά να βοηθήσουμε. Να βγουμε απ την κρίση  

 

Ακου και μένα...έχω εσωτερική πληροφόρηση! 

 

Ουάου ! –Χαμούλης, ε ;

Συγγνώμη που διακόπτω, να πω κι εγώ την ατάκα μου και φεύγω. Και ξανάρχομαι.

@elfcat

Μάλιστα, ακριβώς στην αξίωση ειλικρίνειας αναφερόμουν, θεωρώντας ότι μπορεί δυναμικά να γεννηθεί κατά τη διάρκεια του δεσμού και εφόσον αυτό συμβεί, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η έκφρασή της, για δογματικούς και μόνο λόγους. Αυτό, διότι η μη έκφρασή της –και δεδομένου ότι αναφερόμαστε σε ανθρώπινες σχέσεις) ισοδυναμεί με καταπίεση του υ μέρους. Δεν μπορώ βέβαια να δεχθώ εννοιολογική ή οντολογική ταύτιση της υποταγής με την καταπίεση, φαντάζομαι ούτε σεις. Αυτονόητο φυσικά ότι η έκφραση της όποιας αξίωσης/απαίτησης από πλευράς υ στα πλαίσια ενός δεσμού κ/υ θα έχει συνέπειες. Επίσης αυτονόητος ο κυρίαρχος ρόλος του κ μέρους στο σημείο αυτό, υπό την έννοια ότι σ’ αυτόν κατ’ αρχάς (αλλά και κατ’ αρχήν) επαφίεται η ερμηνεία του περιεχομένου της όποιας απαίτησης/αξίωσης από την πλευρά του υ μέρους. Εξίσου αυτονόητο και το απόλυτο δικαίωμα του κ να εκλάβει την κίνηση του υ σαν καταγγελία του δεσμού και να προχωρήσει σε αποδέσμευση του υ. Αυτό όμως –κι εδώ κυρίως εστιάζεται η διαφωνία μας- δεν σημαίνει ότι η αποδέσμευση του υ συνιστά μονόδρομο για το κ μέρος ούτε ότι καθαυτή η ακρόαση του όποιου αιτήματος συνιστά εκδήλωση «αδυναμίας» εκ μέρους του κ, αλλά ούτε και ότι ακόμη κι' αυτή η ικανοποίηση του αιτήματος ισοδυναμεί με αυτοδίκαιη ουσιαστική κατάλυση του κ/υ δεσμού.

 

πάμε περαστικές ατάκες, σάββατο είναι:

τέτοια "αξίωση" μπορεί να γεννηθεί ...

και συνιστά ήδη κλονισμό η γέννησή της.

ίσως προκύπτει παρεξήγηση από διαφορετικές θεμελιώδεις παραδοχές και διαφορετικά αυτονόητα.

η γέννηση και αποδοχή δογματικού αιτήματος, η αδυναμία χειρισμού του, είναι ισχυρός κλονισμός.
καθόλου αυτόματα ή "αυτοδίκαια", ο αρμοδιότερος θα κάνει επιλογές. πιθανότατα προσδιοριστικές.

παραμένει αδιευκρίνιστο (και συνεχίζουμε να "πηδάμε" κατά πώς βολεύει την κάθε φράση μας), το αν η συζήτηση αφορά στην αποκλειστικότητα χρήσης του κ, ή αν αφορά στην "ειλικρίνεια" και ποιά είναι αυτή, και τίνος ειλικρίνεια, ή αν τέλος αφορά στην καταφυγή σε χονδροειδή, υστερόβουλα και ανυποστήρικτα ψεύδη, όποιας προέλευσης.

 

Eγώ πάντως αυτό, γενικά, το θεωρώ αυτονόητο.

@Iagos : Πολύ καλός, από πάσης απόψεως. Θα τα πούμε αναλυτικά.

@thanasis -Ελάτε τώρα. «Προσβλητικό» : -Μήπως τα παραλέτε ; Πρωτ’ απ’ όλα, το παράδειγμα αναφέρεται σε άτομο πολυγαμικό. Σεις δηλώνετε καλωδιωμένος πολυερωτικός, ήτοι έτερον εκάτερον. Δε βλέπω να σας αφορά και παρακαλώ μην το παίρνετε επί προσωπικού και κατάκαρδα. Στενοχωριέμαι που στενοχωριέστε δίχως λόγο, πώς να σας το εξηγήσω ; Τώρα, εάν ο μονογαμισμός ζέχνει ή όχι, μπα, δεν θα μπω στη διαδικασία. Ο καθείς κι η μύτη του.

Δυό λόγια για το παράδειγμα (γενικό σχόλιο αυτό), διότι πολύς ντόρος για το τίποτε, μου φαίνεται. Πρώτον, εγώ δεν ζήτησα από κανένα ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό του στην ιστορία. Δεύτερον, ουδέποτε ισχυρίστηκα ότι ο τυπάκος του φανταστικού παραδείγματος είναι ο μέσος κυριαρχικός. Αντίθετα, προειδοποίησα ότι το παράδειγμα που ακολουθούσε ήταν το πλέον ακραίο (το έγραψα αυτό κατά λέξη και μπορείτε να το ελέγξετε). Μια υπόθεση εργασίας χάριν υποστήριξης του επιχειρήματός μου και μόνο.

Κάποιοι, κάποιες κατάλαβαν (διότι αυτό ήθελαν να καταλάβουν) ότι εγώ ήθελα να γράψω μια μελό βανιλιάρικη ιστοριούλα με happy end, για να υποβαθμίσω, τάχα, την έννοια της κυριαρχικότητας. Άλλ’αντ’άλλων, δηλαδή. Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να γράψω μελό βανιλιάρικες ιστοριούλες με happy end. Αλλά αν ήθελα όντως αυτό να κάνω, δεν θα «έκαιγα» την ιστορία πετώντας την σαν σχόλιο σ’ ένα thread πενήντα σελίδων με θέμα την πολυγαμικότητα των κ.

Έπειτα, κύριε @espimain : Πάλι τα ίδια. Πάλι σας έβρισα (λέτε εσείς τώρα). Κοιτάξτε, εγώ έχω γράψει σ’ αυτό το site, πόσα, καμιά εξηνταριά σχόλια ; Λοιπόν, χτενίστε τα όλα, κι αν βρείτε μία (1) ύβρη σε ένα απ΄ αυτά, εμένα να μη με λένε Γκλόρια. Δεν βρίζω δημοσίως. Αλλά, εάν είναι κάθε φορά που απαντώ δεόντως στις ειρωνίες, να πέφτετε κάτω και να ζητάτε από τη διαχείριση να με αποβάλει με κόκκινη κάρτα (διότι το έχετε ξανακάνει αυτό, πολύ πρόσφατα), τότε καλύτερα να μη μου απευθύνετε καθόλου το λόγο και σας υπόσχομαι ότι και για μένα θα περνάτε εντελώς απαρατήρητος. Αυτό ισχύει για όλους εκείνους/ες που ακολουθούν παρόμοιες τακτικές. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να «συζητήσουμε» με όποιους όρους εσείς θέλετε, υπό την προϋπόθεση να μην υποδυόμεθα μετά τις αθώες περιστερές και να μην καλούμε εκ των υστέρων την πυροσβεστική να σβήσει τη φωτιά που οι ίδιοι βάλαμε. Κατά τα λοιπά, είμαι βεβαία ότι θα τα πάμε μια χαρά.

Και μια φωτογραφία-ντοκουμέντο (exhibit B) : Κακιασμένη καργιόλα, (κολλητή της υποτακτικής Βάσως) συλλαμβάνεται από το φακό τη στιγμή που δικαιολογημένα λυσσάει στο χασμουρητό, ενώ διαβάζει το βαρετό σενάριο του πονηρά και φθηνά πιασάρικου μονόπρακτου «Η Βάσω γιατρεύει το χούι του Μπάμπη"