Σ'αφήνω να φύγεις γιατί σ'αγαπάω

ολες τις περιπτωσεις μαζι! ε τι να πω....εχετε δικιο! εαν ζησατε ολες αυτες τις περιπτωσεις...ή ειστε ατυχοι στην αγαπη ή αγαπατε πολυ ευκολα!
τοσα...αν δεν τα ειχε ουτε ο παπακαλιατης στην ταινια του!!!

 

Πραγματι ευλογη η απορια σου ,οταν ομως βλεπεις τον αλλον (σε μια σοβαρη σχεση παντα μιλαμε)οτι νιωθει φυλακισμενος δεν μενει τιποτα αλλο ,παρα να του ανοιξεις την πορτα και να φυγει .

 

ειναι πιο τιμιες οι απαντησεις σ αφηνω γιατι ΔΕ σ αγαπαω πια ή οτι αγαπαω περισσοτερο τον εαυτο μου απο σενα....που δε μου δινεις αυτα που θελω.
Αυτη ειναι η γνωμη μου. δε σ αφηνω σε καμια περιπτωση επειδη...σ αγαπαω.

 

σωστο κ αυτο. καταλαβα τωρα αυτο που ειπες.τη γνωμη μου που ειναι προσωπικη κ φυσικα δεν κανω...μαθημα...αγαπης, την παραθεσα λιγο πριν.

 

Ευχομαι ποτε να μην φτασει η στιγμη που θα βιωσεις μια τετοια κατασταση.

 

να σαι καλα! κ γω το ευχομαι για ολους να μην ερθουν ποτε σ αυτο το διλημμα!

 

Προφανώς και με νοιάζει και Ο εαυτός μου ΑΛΛΆ .. Όταν έχεις υπάρξει σε μια σοβαρή σχέση χρόνων , έχεις δώσει ψυχή και φτάνετε σε ένα σημείο που το μαζί σας κάνει κακό και σας κρατάει δέσμιους σε μια δυσάρεστη κατάσταση οφείλεις να σταματήσεις να τον διεκδικείς για το καλό του και για το δικό σου . Όταν βλέπεις ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντι Δεν μπορεί να διαχειριστεί ότι συμβαίνει , περνάει άσχημα υποφέρει εξ αιτίας σου αλλά του είναι δύσκολο να σε αφήσει για Χ λόγους τον βοηθάς εσύ . Σπας σε εκατομμύρια κομμάτια μέσα σου και τον αφήνεις να προχωρήσει .Δεν σταματάς ούτε να αγαπάς ούτε να νοιάζεσαι ούτε να πονάς ούτε να ποθείς .Απλά τον αφήνεις να βρει την ηρεμία που έβλεπες ότι έχασε . Αυτό λοιπόν θεωρώ εγώ τίμιο ..

 

οκ. ο καθενας αντιμετωπιζει τη ζωη του οπως θελει. εγω δεν ειμαι κριτης κανενος. τη γνωμη μου ειπα απλα αλλα και τα δικα μου βιωματα. εχω κλεισει τα 44 μου χρονια...και συνεχιζω. αυτα.

 

Υπάρχουν σχέσεις διαταραγμένες από τους εσωτερικούς «αμυντικούς μηχανισμούς», οπού η αγάπη βουδουσουμιαζεται από αντιδράσεις και από καβγάδες για λόγους αμελητέους, «ενεργοποιώντας» βαθιές πληγές του παρελθόντος, οι οποίες όταν βγουν στη επιφάνεια βάζουν σε κρίση ακόμα και την πιο δυνατή αγάπη.

Ο καθένας μας έχει τις δικές του αδυναμίες τα λεγόμενα, «τραύματα παιδικής ηλικίας» τα οποία κανείς δεν θέλει να βγάλει στην επιφάνεια, έκτος και αν ο/η σύντροφος μας ακούσια τα «ενεργοποιήσει». Σε σχέσεις όπου η οικειότητα, το ενδιαφέρον και οι προσδοκίες είναι υψηλές, η «ενεργοποίηση των τραυμάτων» συμβαίνει συχνότερα και μαζί της ενεργοποιούνται οι ποικίλες εσωτερικές στρατηγικές άμυνας για να προστατευτούμε από αυτά, ή να το πω καλύτερα, για να προστατευτούμε από την «εξωτερική αίτια» που τα προκάλεσε.

Συχνά, η αίτια είναι ο/η σύντροφος μας. Πιο συγκεκριμένα, είναι η συμπεριφορά του/της συντρόφου μας που αγγίζει τις πληγές μας. Αλλά αν κοιτάξουμε λίγο πιο βαθιά και με περισσότερη προσοχή, τα τραύματα είναι προσωπικά και ο/η σύντροφος μας είναι απλά η «σκανδάλη». Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσουμε αυτό το μηχανισμό. Παραμένοντας εγκλωβισμένοι, δεν είμαστε σε θέση να βρούμε λύσεις και προτιμάμε να παραιτηθούμε από τη σχέση. Αν σε μια σχέση, δεν έχουμε ξεκαθαρίσει έστω στον εαυτό μας ποια είναι αυτά τα ευαίσθητα σημεία μας, σε περίπτωση που ο άλλος τα ενεργοποιήσει ρισκάρουμε να έχουμε διαστρεβλωμένα και αρνητικά συναισθήματα για τον/την σύντροφο μας και να τα μαμήσουμε τη μανά όλα με διάφορες δικαιολογίες για να αποδράσουμε από τη σχέση. Άπλα μας λείπουν τα εργαλεία για να αντιμετωπιστεί η φάση. Θέλει πρόγραμμα.  

 

Ελα που δεν λεγονται ομως...γιατι ζουμε σε εναν κοσμο ψευτικο που θελει να εχει καβατζες κ σου λεει σε αγαπω αλλα...

Μετα το σε αγαπω...ΔΕΝ υπαρχει κανενα ΑΛΛΑ

 

Ποσο αληθινό

 

σιγα μη δε σχολιαζες εσυ...