ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ​

​

​

• Προσωποκεντρική θεωρία του Carl Rogers
• Η ψυχαναλυτική θεωρία του S. Freud
• Η ατομική ψυχολογία του A. Adler
• Η γνωστική θεωρία του A. Ellis
• Η συναλλακτική ανάλυση του E. BERNE

Προσωποκεντρική θεωρία του Carl Rogers
Η Συμβουλευτική σχέση στηρίζεται πολύ στην προσωποκεντρική θεωρία του Carl Rogers.
Το επίκεντρο της συμβουλευτικής διαδικασίας είναι το άτομο ως πρόσωπο και ο σκοπός της είναι η ενίσχυση των δυνάμεων του προσώπου και η αναδόμηση της προσωπικότητάς του.
Η προσέγγισή του διευκολύνει τον συμβουλευόμενο να γίνει κύριος του εαυτού του και να μάθει τη στρατηγική με την οποία μπορεί να το καταφέρει.
Βασικές έννοιες της προσωποκεντρικής Συμβουλευτικής είναι η μη κατευθυντικότητα από τον σύμβουλο και η συνειδητοποίηση ότι το άτομο έχει αποθέματα προσωπικής δύναμης.
Πλαίσιο αναφοράς: Ο Rogers πιστεύει στη θετική φύση του ανθρώπου που δοκιμάζει και αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με το δικό του υποκειμενικό άξονα αναφοράς. Ο σύμβουλος πρέπει να είναι ικανός να διαχωρίζει το δικό του πλαίσιο αναφοράς, από αυτό, του συμβουλευόμενου.
Ο άνθρωπος είναι ον θετικό και άξιο εμπιστοσύνης, που μπορεί να καταλαβαίνει και να αξιολογεί τον εαυτό του και να κάνει εποικοδομητικές επιλογές. Όμως οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί, τα αποθαρρυντικά μηνύματα (λεκτικά και μη), απαισιόδοξες προσδοκίες των "σημαντικών άλλων" κάνουν τον άνθρωπο να χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
Εμπόδια στην ανάπτυξη της ψυχικής υγείας του νεαρού εξελισσόμενου ατόμου είναι η τάση των γονέων να τα αγαπούν "υπό όρους", νομίζοντας ότι έτσι το βοηθούν να διορθωθεί. Έτσι το παιδί εσωτερικεύει την απόρριψη των άλλων προς τον εαυτό του και καταφεύγει σε διαστρεβλωτικούς μηχανισμούς αρνούμενο να αναγνωρίσει τις αρνητικές πλευρές του που τις θεωρεί απειλητικές. Ετσι εμποδίζει την αυτοπραγμάτωση.
Βασικός στόχος της Συμβουλευτικής είναι να βοηθήσει το άτομο να πετύχει μια εποικοδομητική αλλαγή προσωπικότητας που οδηγεί στη συγκρότηση, σε λιγότερη εσωτερική σύγκρουση και στη χρησιμοποίηση από το άτομο περισσότερης ενέργειας για την καλυτέρευση της ζωής του.
Είναι αναγκαίο να υπάρχουν οι παρακάτω όροι κατά τη συμβουλευτική διαδικασία:

• Δύο πρόσωπα βρίσκονται σε ψυχολογική επαφή (συναισθηματικό κλίμα)

• Ο πρώτος (συμβουλευόμενος) σε μια κατάσταση έλλειψης ισορροπίας και άγχους.

• Ο δεύτερος (σύμβουλος) ισορροπημένος και συγκροτημένος.

• Ο σύμβουλος νιώθει ένα "άνευ όρων" σεβασμό.

• Ο σύμβουλος νιώθει μια βαθιά κατανόηση για τον εσωτερικό κόσμο του συμβουλευόμενου και προσπαθεί να δείξει αυτή την κατανόηση.

• Ο σύμβουλος καταφέρνει να καταλάβει ο συμβουλευόμενος το θετικό του ενδιαφέρον και τη βαθιά του κατανόηση (ενσυναίσθηση).

Η ψυχαναλυτική θεωρία του S. Freud
Ο S. Freud διέκρινε τρεις τομείς που εντάσσονται τα ψυχολογικά στοιχεία:

• Το ασυνείδητο που περιλαμβάνει στοιχεία που είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να έλθουν στη συνείδηση.

• Το υποσυνείδητο που περιλαμβάνει στοιχεία που βρίσκονται κοντά στη συνείδηση και θα μπορούσαν να βγουν στην επιφάνεια.

• Το συνειδητό που περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να βρεθεί στη συνείδηση οποιαδήποτε στιγμή.

Αργότερα υιοθέτησε μια δομική ανάλυση της προσωπικότητας σε τρία επίπεδα:

• Το ID, πηγή των ενστίκτων και ορμών που αγνοεί την πραγματικότητα.

• Το EGO, το λογικό και συνειδητό μέρος του εαυτού, που έχει αντίληψη, που είναι προσαρμοστικό, αυτοεξερευνάται, εκτιμά την κοινωνική πραγματικότητα, λογοκρίνει το ID και παίζει το ρόλο του συντονιστή - ισορροπιστή ανάμεσα στις πιέσεις του ID και τις ηθικές επιταγές του SUPEREGO.

• Το SUPEREGO που αντιπροσωπεύει τις ηθικές υποταγές των παρορμήσεων, τους ηθικούς φραγμούς, την ατομική ηθική συνείδηση στην οποία οδηγεί και το συναίσθημα της ενοχής για πράξεις που θεωρούνται κακές.

Η εξέλιξη του ατόμου χωρεί σε πέντε στάδια:
Το στοματικό, το πρωκτικό, το φαλλικό και το γενετικό (μεταξύ των δύο τελευταίων μεσολαβεί μια λανθάνουσα περίοδος).

Ιδιαίτερη θέση στη θεωρία του κατέχουν δύο συμπλέγματα:

• Το Οιδιπόδειο (αγόρι προς μητέρα).

• Της Ηλέκτρας (κορίτσι προς πατέρα).

Αυτά πρέπει να έχουν λυθεί ικανοποιητικά όταν το άτομο φτάσει στην εφηβεία.
Η θεωρία του στηρίζεται στην αρχή της ηδονής που λέει ότι η συμπεριφορά του ανθρώπου διέπεται από την υποσυνείδητη προσπάθειά του να ικανοποιήσει την σεξουαλική του ορμή (λίμπιντο).
Η λίμπιντο εμφανίζεται από την βρεφική ηλικία και είναι η ενέργεια που ωθεί το άτομο για ζωή.
Σημαντική μελέτη για τη φύση του άγχους που προκαλεί διαταραχές έκανε και ξεχώρισε τρία είδη άγχους:

• Το πραγματικό (π.χ. χάσιμο δουλειάς).

• Το νευρωτικό (π.χ. ανεπιτυχής εναρμόνιση του ID και του EGO. Υποδιαιρέσεις του είναι η φοβία, ο πανικός και το ακαθόριστο άγχος).

• Το ηθικό άγχος (απειλή προερχόμενη από το SUPEREGO).

Τι είναι το άγχος;
Η ιδιαίτερα δυσάρεστη συγκινησιακή κατάσταση του ανθρώπου που αισθάνεται ένταση, φόβο, ανησυχία, αβεβαιότητα για απροσδιόριστο κίνδυνο που τον απειλεί.
Τα αίτια είναι:
· Η τεχνολογική πρόοδος
· Η αβεβαιότητα για το μέλλον
· Οι οικονομικές δυσκολίες
· Η ανεργία
· Η μηχανοποίηση και αλλοτρίωση της παραγωγής
· Ο αγώνας για ικανοποίηση νέων αναγκών – μοντέλο ζωής
· Η έλλειψη ιδανικών, υψηλών στόχων
· Η προσπάθεια ανάδειξης
· Ο θυελλώδης ρυθμός εξέλιξης
· Η εντατικοποίηση της ανθρώπινης προσπάθειας
· Η καταπίεση
· Η απόρριψη

Οι προϋποθέσεις για απαλλαγή από το άγχος είναι:
· Η συνειδητοποίηση και πίστη στις ανθρώπινες αξίες
· Η ομαλή ένταξη στην κοινωνία και την παραγωγή
· Η αλλαγή του τρόπου ζωής – επιστροφή στη φύση
· Υπέρβαση κοινωνικοοικονομικών ανισορροπιών πολιτισμένου κόσμου
· Επαγγελματικός Προσανατολισμός

Υγιής δομή της προσωπικότητας επιτυγχάνεται όταν υπάρχει ισορροπία μεταξύ του ΙD και του EGO από την μία και του SUPEREGO από την άλλη και όταν το EGO είναι ενδυναμωμένο με υψηλή αυτοσυνειδησία, ακεραιότητα και δυνατότητα προσαρμογής στο περιβάλλον. Στην εφηβεία το ID είναι πολύ ανεπτυγμένο.

Αν το EGO δεν πετύχει τον ισορροπιστικό του ρόλο αναπτύσσονται νευρώσεις και ενδεχόμενα ψυχώσεις.

Για να ανταπεξέλθει το άτομο στις δύσκολες - απειλητικές καταστάσεις, αναπτύσσει τους λεγόμενους μηχανισμούς άμυνας.

• ΑΠΩΘΗΣΗ : Όταν το άτομο επιλεκτικά απωθεί από τη συνείδησή του δυσάρεστες σκέψεις ή γεγονότα που του προκαλούν άγχος.

• ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΗ : Όταν το άτομο χρησιμοποιεί διάφορες δικαιολογίες για να αιτιολογήσει την αμφισβητήσιμη συμπεριφορά του (λάθη, παραλήψεις, αποτυχίες) προστατεύοντας την αυτοεκτίμησή του. Η εκλογίκευση επινοεί "καλούς" λόγους (κοινωνικά αποδεκτές ερμηνείες) για τις πράξεις μας, ενώ η λογική ανακαλύπτει τους πραγματικούς.

• ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ : Όταν το άτομο μετατρέπει μια μη αποδεκτή ορμή (επιθετικότητα, σεξουαλικότητα) σε μια άλλη που είναι δημιουργική και κοινωνικά αποδεκτή όπως καλλιτεχνικές, αθλητικές δραστηριότητες (ανταγωνιστικά παιγνίδια).

• ΠΡΟΒΟΛΗ : Όταν το άτομο κατηγορεί άλλους ή τους αποδίδει μη αποδεκτές προσωπικές του επιθυμίες ή ορμές, προστατεύοντας το EGO.

• ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ : Όταν το άτομο αρνείται να λειτουργήσει στην παρούσα ηλικία και καταφεύγει σε προηγούμενη πιο παιδική συμπεριφορά (λιγότερο άγχος, αποφυγή ευθυνών και υποχρεώσεων) για να αποφύγει διάφορα πιθανά προβλήματα ή να κερδίσει τη συμπάθεια των άλλων.

• ΑΡΝΗΣΗ : Αρνηση της πραγματικότητας. Όταν το άτομο αρνείται να αποδεχθεί - αλλά δεν αγνοεί - την πραγματικότητα γιατί του προκαλεί βασανιστικά συναισθήματα που αδυνατεί να αντιμετωπίσει. Αρνηση μπορεί να είναι και η ασυνείδητη αναβολή μιας πράξης.

• ΤΑΥΤΙΣΗ : Όταν το άτομο αποδίδει στον εαυτό του ιδιότητες και χαρακτηριστικά άλλων, σημαντικών για αυτό, προσώπων, ιδεολογιών και θεσμών ενισχύοντας το αίσθημα της προσωπικής του αξίας.

• ΜΕΤΑΘΕΣΗ : Όταν το άτομο μεταθέτει συσσωρευμένη ενέργεια από πρωταρχικές ενστικτώδεις ανάγκες (επιθετικότητα, σεξουαλικές επιθυμίες) ή προτιμήσεις αντικειμένων, προσώπων ή ιδεών που του προκαλούν άγχος σε άλλα αντικείμενα, πρόσωπα ή ιδέες που είναι λιγότερο απειλητικά και περισσότερο διαθέσιμα ή εύκολα.

• ΥΠΕΡΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ : Αντιδραστική συμπεριφορά. Όταν το άτομο μετατρέπει ένα συναίσθημα ή συμπεριφορά στην εκ διαμέτρου αντίθετή της, θέλοντας να αποκρύψει επιθυμίες που θεωρεί επικίνδυνες για την ισορροπία του.

• ΜΑΤΑΙΩΣΗ : Όταν το άτομο προσπαθεί να ματαιώσει την πραγματοποίηση σκέψεων, λόγων ή πράξεων, αναπτύσσοντας σκέψεις και συμπεριφορές εντελώς διαφορετικές από τις προηγούμενες π.χ. να παίρνει το λόγο του πίσω

Η ατομική ψυχολογία του A. Adler
Ο Adler θεωρεί τον άνθρωπο ως ένα κοινωνικό ον, ικανό να αυτοκαθορίζεται και να δημιουργεί.
Ο άνθρωπος είναι προσανατολισμένος σε στόχους, κυρίως κοινωνικούς και είναι ικανός να πάρει την τύχη στα χέρια του.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τις φυσικές και άλλες αδυναμίες του και δοκιμάζει το "αίσθημα της κατωτερότητας" που τον ωθεί σε μια διαρκή προσπάθεια να το ξεπεράσει και να φτάσει στην ανωτερότητα που είναι ο στόχος του.
Το αίσθημα κατωτερότητας πηγάζει και από τα αποθαρρυντικά - μειωτικά μηνύματα που παίρνουν οι άνθρωποι από τους γονείς. Δηλαδή η αποθάρρυνση, η απόρριψη, η αδιαφορία, η υπερπροστασία, το "παραχαϊδεμα", προκαλεί έλλειψη αυτοπεποίθησης, ανασφάλεια, εξάρτηση, εσωτερική σύγχυση και άλλες "μη υγιείς" αντιδράσεις.
Βασικό μέσο για να μπορέσει να φτάσει το άτομο την ανωτερότητα είναι ο μηχανισμός αντιστάθμισης π.χ. για να ξεπεράσει μια αναπηρία, φτάνει σε αξιοθαύμαστες αθλητικές επιδόσεις. Αν δεν το πετύχει, ο μηχανισμός μετατρέπεται σε υπεραντιστάθμιση που οδηγεί το άτομο στην απομόνωση και αρνείται στοιχεία της πραγματικότητας.
Στον αγώνα για ανωτερότητα το άτομο υιοθετεί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ένα στυλ ή ένα "σχέδιο ζωής" που καθορίζεται από τις πεποιθήσεις που έχει διαμορφώσει για τον εαυτό του υπό την επίδραση των μηνυμάτων που έχει δεχθεί από τους σημαντικούς άλλους στα παιδικά του χρόνια.
Το "σχέδιο ζωής" του καθενός είναι μοναδικό και χαρακτηρίζεται από μια σχετική συνέπεια (ανάλογα το επίκεντρό του - αυτό θα διέπει πάντα το άτομο) και έχει καθοριστική σημασία, γιατί σύμφωνα με αυτό διαμορφώνεται η ζωή του.
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στο ψυχολογικό κλίμα της οικογένειας και στην δυναμική που αναπτύσσεται μεταξύ των μελών της. ​

​

​

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ
ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ : παραχαϊδεμένο, κακομαθημένο, νιώθει ανίκανο γιατί οι ενήλικες είναι ικανότεροι, είναι το επίκεντρο της προσοχής, συχνά χαίρεται τη θέση του, εγωκεντρικό, βασίζεται στους άλλους, νιώθει αδικημένο όταν τα πράγματα δεν του έρχονται βολικά, δεν συνεργάζεται, "διαίρει και βασίλευε" προκειμένου να πετύχει, μπορεί να έχει μέτριες σχέσεις σαν παιδί αλλά καλύτερες όταν μεγαλώσει, ευχαριστεί τους άλλους μόνο όταν το θέλει, δημιουργικό, μπορεί να έχει ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά μεγαλύτερου αλλά συναισθήματα ανεπάρκειας και απαιτήσεις μικρότερου. ​

• ΠΡΩΤΟ ΠΑΙΔΙ : είναι για λίγο καιρό μοναχοπαίδι, συνήθισε να είναι το επίκεντρο, πιστεύει ότι πρέπει να κερδίσει και να διατηρήσει την υπεροχή του πάνω στα άλλα παιδιά, να είναι σωστό, να έχει τον έλεγχο και συχνά αισθάνεται ότι είναι σημαντικό, με την γέννηση του δεύτερου παιδιού μπορεί να αισθανθεί παραμελημένο, ότι δεν το αγαπούν, προσπαθεί να ξανακερδίσει την προσοχή των γονέων μέσω της συμμόρφωσης, αν αποτύχει υιοθετεί αρνητική συμπεριφορά, μπορεί να αναπτύξει ανταγωνιστική, υπεύθυνη συμπεριφορά ή να γίνει αποθαρρυμένο, πολλές φορές αγωνίζεται να βοηθήσει και να προστατέψει τους άλλους, αγωνίζεται για να ευχαριστεί τους άλλους. ​
• ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ : δεν είχε ποτέ ολόκληρη την προσοχή των γονέων του γιατί πάντα υπάρχει το πρώτο παιδί που είναι πιο προχωρημένο και πιο μπροστά από αυτό, αντιδρά όπως στους αγώνες, διαρκώς προσπαθεί να ξεπεράσει το πρώτο παιδί. Αν το πρώτο είναι "καλό" το δεύτερο μπορεί να γίνει "κακό", αναπτύσσει ικανότητες που το πρώτο παιδί δεν έχει. Αν το πρώτο είναι πετυχημένο μπορεί να νιώθει αβεβαιότητα για τις ικανότητές του, μπορεί να γίνει επαναστάτης, συνήθως δεν του αρέσει η θέση του, αισθάνεται "πιεσμένο" αν γεννηθεί τρίτο παιδί, μπορεί να καταπιέζει τα αδέρφια του. ​
• ΜΕΣΑΙΟ ΠΑΙΔΙ (στα τρία) : δεν έχει ούτε τα δικαιώματα του μεγάλου ούτε τα προνόμια του μικρού, πιστεύει ότι η ζωή είναι άδικη, νιώθει ότι δεν το αγαπούν, παραμελημένο, "πιεσμένο", δεν αισθάνεται ότι έχει θέση στην οικογένεια, γίνεται αποθαρρυμένο και "προβληματικό" παιδί ή ανυψώνεται καταπιέζοντας τα άλλα αδέρφια του, είναι ευπροσάρμοστο, μαθαίνει να συμβιώνει με τα μεγαλύτερα και με τα μικρότερα αδέρφια του. ​
• ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ : συμπεριφέρεται σαν μοναχοπαίδι, πιστεύει ότι όλοι είναι ικανότεροι, περιμένει τους άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες να ενεργούν και να πάρουν την ευθύνη, αισθάνεται μικρό και αδύναμο, νομίζει ότι δεν το παίρνουν στα σοβαρά, καταδυναστεύει την οικογένεια με το να το υπηρετούν και να περνά το δικό του, ή έχει αισθήματα κατωτερότητας ή μεταμορφώνεται σε δρομέα και ξεπερνάει τα αδέρφια του, παραμένει το μωρό, συχνά συμμαχεί με το μεγαλύτερο εναντίον του μεσαίου. ​

Ο Adler θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον γιατί έχει τρία κοινωνικά χρέη ζωής :
Τη φιλία (που αναφέρεται σε προσωπικό επίπεδο).
Την οικογένεια (το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο)
Την εργασία (αφορά την κοινωνία γενικότερα).
Η γνωστική θεωρία του A. Ellis
Κεντρική θέση στη θεωρία κατέχει η έννοια της μοναδικότητας του ατόμου.
Κάθε άτομο σκέφτεται με τον δικό του τρόπο λογικό ή παράλογο.
Η συναισθηματική διαταραχή όμως οφείλεται στον παράλογο τρόπο του "σκέπτεσθαι". Αν το άτομο αναπτύξει τις νοητικές του δυνάμεις και την θέση του παραλόγου πάρει η λογική, γίνεται αποτελεσματικό και ευτυχισμένο.
Η σκέψη και το συναίσθημα είναι αλληλένδετα και επηρεάζει το ένα το άλλο.
Η συναισθηματική συμπεριφορά του ατόμου επηρεάζεται από την "εσωτερική συνομιλία" που κάνει με τον εαυτό του. Τα άτομα με κάποιες ψυχολογικές διαταραχές επηρεάζονται από κάποια "παράλογα πιστεύω" και κάνουν παράλογους συλλογισμούς που επιδεινώνουν την κατάστασή τους, αυτοκαταστρέφονται.

ΤΑ 12 "ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΠΙΣΤΕΥΩ"

• Πρέπει να έχω ειλικρινή αγάπη και αποδοχή όλη την ώρα από όλους τους ανθρώπους που θεωρώ σημαντικούς.

• Πρέπει να αποδείξω στον εαυτό μου και στους άλλους ότι είμαι ικανός τουλάχιστον σε ένα τομέα.

• Η ζωή είναι απαίσια, απογοητευτική και καταστροφική όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν με τον τρόπο που θα ήθελα.

• Η συναισθηματική δυστυχία προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες στους οποίους έχω λίγο ή καθόλου έλεγχο.

• Αν κάτι είναι επικίνδυνο ή προκαλεί γενικά φόβο πρέπει να ασχοληθώ με αυτό ή να ανησυχήσω για αυτό.

• Είναι ευκολότερο να αποφύγω την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των ευθυνών της ζωής (συχνό στους εφήβους).

• Το παρελθόν μου αναγκαστικά επηρεάζει την σημερινή μου συμπεριφορά και τα συναισθήματά μου.

• Οι άνθρωποι και οι καταστάσεις πρέπει να βελτιώνονται όταν δεν πάνε καλά. Επίσης θεωρώ ότι η ζωή είναι άσχημη αν δεν βρω γρήγορα αποτελεσματικές λύσεις στις δυσκολίες μου.

• Μπορώ να νιώσω ευτυχία όταν παθητικά και χωρίς δεσμεύσεις (συναισθηματικές κ.τ.λ.) απολαμβάνω την ζωή και τον εαυτό μου.

• Πρέπει να έχω υψηλά επίπεδα τάξης, βεβαιότητας και οργάνωσης για να νιώσω άνετα ή χρειάζομαι μια υπερφυσική δύναμη πάνω στην οποία να στηρίζομαι.

• Η γενική αξία μου εξαρτάται από το πόσο καλά τα πάω στα πράγματα που κάνω καθώς και στην ποσότητα αποδοχής που παίρνω από τους άλλους ανθρώπους γύρω μου (συχνό στους εφήβους).

• Τα άτομα που βλάπτουν είναι κακά και πρέπει να τα κατηγορώ ή να τα τιμωρώ για την ακατάλληλη συμπεριφορά τους.

Η προσέγγιση του Ellis βασίζεται στο μοντέλο Α Β Γ όπου :

• Α (Activating events) : είναι το εξωτερικό ερέθισμα, το συμβάν που προκαλεί μια αντίδραση - συμπεριφορά

• Β (Beliefs) : είναι η ερμηνεία που δίνει το άτομο στο συμβάν (ο τρόπος που σκέφτεται και εκφράζει την σκέψη του)

• Γ (Consequences) : είναι η αντίδραση στο εξωτερικό ερέθισμα, η συμπεριφορά που εκδηλώνει το άτομο ως αποτέλεσμα της επενέργειας του Α και της ερμηνείας του Β

• Goals

• Disputing

• Effective

Κατά τον Ellis αν το άτομο, αφού συνειδητοποιήσει τη σχέση μεταξύ του προβλήματος και της σκέψης του, αλλάξει - μετατρέψει την εσωτερική του συνομιλία (εδώ επεμβαίνει δυναμικά ο σύμβουλος αμφισβητώντας τα "πρέπει" με λογικά επιχειρήματα), έτσι ώστε να γίνει λογική, θα αλλάξει και την αντίδρασή του.
Η συναλλακτική ανάλυση του E. BERNE
Κατά την συναλλακτική ανάλυση κάθε επικοινωνιακό συμβάν ονομάζεται συναλλαγή δηλ. ανταλλαγή κάθε λεκτικού και μη λεκτικού μηνύματος μεταξύ τουλάχιστον δύο ατόμων.
Το χαρακτηριστικό είναι η αμοιβαία αλληλεπίδραση στη συμπεριφορά των ατόμων.
Η ανάλυση των συναλλαγών μπορεί να οδηγήσει στη συνειδητοποίηση της ψυχολογικής κατάστασης που βρίσκεται κάθε φορά το άτομο.
Με τον όρο "ψυχολογικές καταστάσεις" εννοεί τους τομείς της βασικής δομής της προσωπικότητας οι οποίοι είναι συγκεκριμένα σύνολα από παρατηρήσιμα στοιχεία συνδεδεμένα με συγκεκριμένες εσωτερικές δομές συναισθημάτων σκέψεων και απόψεων.
Αυτοί οι τομείς είναι:

Γ : ο ΓΟΝΕΑΣ : Διδαγμένη αντίληψη ζωής - ηθική μέσω γονέων (είναι το σύνολο των καταγραφών που το άτομο έχει αποδεχτεί από πρόσωπα κύρους - κυρίως κατά τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του - και εκφράζεται με μια στάση προκατάληψης, προστασίας προς τους άλλους ή κριτικής, ανάλογα με τα μηνύματα που έχει πάρει).

ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ : φροντίζει τους άλλους, είναι υπερβολικά επιεικής, ακούει και προσέχει, ενθαρρύνει, υποστηρίζει, προστατεύει, παρηγορεί.

ΠΡΟΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΣ : επιβάλλει "πρέπει", δίνει ανεξέλεγκτες αιτιολογήσεις.

ΚΡΙΤΙΚΟΣ :κάνει αρνητικές παρατηρήσεις, οδηγεί, κατευθύνει, επιτρέπει, απαγορεύει, τιμωρεί.

Ε : ΕΝΗΛΙΚΑΣ : Συλλογιστική αντίληψη ζωής (είναι η έδρα της ορθολογικής σκέψης, της λογικής και της γνώσης.
Αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, συλλέγει, επεξεργάζεται και μετά σχηματίζει τις πληροφορίες, λειτουργεί οργανωμένα, προσαρμοστικά, υπολογίζει πιθανότητες, αξιολογεί. Είναι ο ρυθμιστής της ισορροπίας ανάμεσα στις πιέσεις του γονέα και του παιδιού. Αυθεντικός, ηθικός, λογικός).
ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ : ειλικρινής, ανοικτός, δεν παρελθοντολογεί, αντιμετωπίζει υπεύθυνα το "τώρα".
ΗΘΙΚΟΣ : αναλαμβάνει ευθύνες, παίρνει αποφάσεις, τηρεί τους κανόνες.
ΛΟΓΙΚΟΣ : συλλέγει δεδομένα, επεξηγεί, εκθέτει γεγονότα, αποδεικνύει, εξηγεί.

Π : ΠΑΙΔΙ : Αισθητική αντίληψη ζωής (αναφέρεται σε εσωτερικά γεγονότα που αποτελούνται από αντιδράσεις και θέσεις που το άτομο έπαιρνε όταν ήταν παιδί. Φυσικό, προσαρμοσμένο, μικρός καθηγητής).
ΦΥΣΙΚΟ : κάνει ό,τι θέλει, εκδηλώνει συναισθήματα, αντιδρά αυθόρμητα, εγωιστικά, γκρινιάρικα χωρίς αυτοέλεγχο.
ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΟ : υποχωρητικό, ενεργεί σύμφωνα με τις προσδοκίες των άλλων, δειλό, ντροπαλό, φοβισμένο, ευκίνητο-ευέλικτο, προλαβαίνει να κάνει κάτι πριν του το ζητήσουν.
ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ : σκαρφίζεται πονηριές, ξεγελάει τους άλλους, εκμεταλλεύεται καταστάσεις, κατεβάζει απίθανες ιδέες, μόνιμος αντιρρησίας, αντιδραστικός-βίαιος, δεν δέχεται παθητικά επιρροές, θέτει τέλος στις σχέσεις εξάρτησης.

Σημαντική πρόταση της θεωρίας του είναι το "σενάριο ζωής" του ατόμου, που διαμορφώνεται νωρίς στη ζωή του (6-7 ετών) και αποτελείται από τους σκοπούς της ζωής του ατόμου, τη γνώμη του για τον κόσμο και τις προσπάθειές του να υλοποιήσει τους σκοπούς αυτούς.
Όταν το άτομο δεν μπορεί με επιτυχία να υλοποιήσει το ατομικό του σενάριο ζωής παρουσιάζονται προβλήματα.
Αντί να είναι καθηλωμένο σε μια κατάσταση του εγώ μπορεί να καθορίζει το ίδιο το σχέδιο ζωής του. Μαθαίνοντας να ελευθερώνει τον ενήλικα παίρνοντας και τα καλά των άλλων καταστάσεων, οργανώνει τον ψυχολογικό του χρόνο πιο εποικοδομητικά. Η προσοχή επικεντρώνεται στο εδώ και τώρα και στην αξία του να ζει πέρα για πέρα κανείς την ζωή του.


http://www.asda.gr/gym04agan/sep/rogers.htm

​

 

lara που το βρηκες το κειμενο ?

ειναι λιγο εως πολυ γενικο και επικεντρωνεται σε θεωριες που μοιαζουν να μην σχετιζονται μεταξυ τους,η θεωρια του φρουντ επισης δινεται με ενα επιφανιακο τροπο και με μια πολυ γενικη εννοια μερικων ορων,επισης δεν αναφερει μερικους βασικους ορους (που πηγε το προσυνειδητο ?)

ασυνειδητο-υποσυνειδητο πρεπει να δινονται σαν ενα πραγμα με πολλους μηχανισμους και επιπεδα,αυτο που αναφερει το κειμενο σαν υποσυνειδητο ειναι στην ουσια το προσυνειδητο,το τριπτυχο που υιο8ετησε αργοτερα ειναι πολυ πιο δομημενο αλλα δινεται με πολυ γενικη εικονα,εμμμ και πολλα αλλα οπως οι μηχανισμοι αμυνας,απο το εγω σε πεταει κατευθειαν στους μηχανισμους αμυνας ? εχει πολυ μπερδεμενη δομη

ανθρωποκεντρικες θεωριες και θεωριες που αφορουν περισοτερο το ατομο μεσα στο περιβαλον,δε καταλαβαινω γιατι τα εβαλαν μαζι.

"Η εξέλιξη του ατόμου χωρεί σε πέντε στάδια:
Το στοματικό, το πρωκτικό, το φαλλικό και το γενετικό (μεταξύ των δύο τελευταίων μεσολαβεί μια λανθάνουσα περίοδος)."

αντε τωρα να καταλαβει καποιος οτι εννοει τα σταδια της παιδικης ασυνειδητης σεξουαλικοτητας,τες πα.

 

Αν και είναι bdsm το φόρουμ και όχι φόρουμ ψυ, αν έχεις υπόψη σου κάτι πιο ειδικό χαρά μας να το φιλοξενήσουμε και προσωπικά εγώ θα το διάβαζα με μεγάλο ενδιαφέρον  

 

βασικα ο περισοτερος κοσμος τα βαριετε αυτα,και δε βλεπω το λογο να ψαξω να βρω κατι πιο δομημενο αφου μαλλον κανεις δε θα το διαβασει,αν θες βοηθεια σε κατι παντως ρωτα με.

 

Εκανε μια προσπάθεια η lara. Εσυ σε τι εχεις να συνεισφέρεις περα απ' το στυλάκι?

 

..

 

Ποιο στυλακι ? το δικο σου το στυλακι δεν το βλεπεις ?

Η lara εκανε μια προσπαθεια και μπραβο της,εγω πολυ απλα εξεφρασα την αποψη μου πανω στο κειμενο,εσυ εχεις καμια αποψη να εκφερεις για το κειμενο η μονο εμενα κοιτας να κρινεις ?

Εσυ δεν ειπες οτι εδω ειναι bdsm φορουμ και καλυτερα να μην το ριξουμε στις αναλυσεις ? τι σ επιασε ξαφνικα και ενδιαφερεσε για το πως θα συνεισφερω εγω στον συγκεκριμενο τομεα ?

Αν εχεις αποψη στο κειμενο (λεμε τωρα) εξεφρασε τη,αν οχι σταματα να αυτο-γελιοποιησε.

 

..

 

Ευχαριστουμε lara...γενικα καθε ανθρωπος θα βρει κατι απο αυτα στον εαυτο του να ισχυει, στην προσωπικότητα του αλλα μεχρι εκει...

 

Σίγουρα πολλοί θα βαρεθούν να το διαβάσουν, αλλά αρκετοί θα το διαβάσουν με ενδιαφέρον.
Κι αφού προτείνεις τη βοήθεια σου, θα σπεύσω να την αποδεχτώ με ένα μεγάλο ευχαριστώ!  
Αν έχεις υπόψη σου κάποια πιο δομημένα άρθρα είτε πάνω στο συγκεκριμένο θέμα είτε σε άλλα θα ήμουν ευγνομωνούσα αν είχες την καλωσύνη να τα μοιραστείς.  

 

Και εγώ θέλω βοήθεια . Θέλω τη δική σου άποψη και αδιαφορώ για την στάση των άλλων για το συγκεκριμένο θέμα . Δε θέλω ένα επιστημονικό άρθρο , θέλω τη δική σου δομημένη σκέψη . Δεν είναι προβοκατόρικο αυτό που ζητάω , είναι ανάγκη . Δείχνεις ότι κάτι ξέρεις . Το θέλω !

 

Έτσι πες τα Ηλία. Διψάμε γι' αυτό που έχει και δεν μας το δίνει ο ανορθογράφος!
Ποιος είσαι εσύ κύριε και το κάνεις αυτό; Θες ως βρυκόλακας να έρθω να σε βρω;

Αστάρτη