Ασυμμετρία - αιτήματα και αξιώσεις

Δεν υπάρχει υπονοούμενο σ’ αυτό, είναι καθαρά ζήτημα προσωπικής αισθητικής. Μου είναι αδύνατον, αναφερόμενη σε άνθρωπο, να χρησιμοποιώ ουδέτερο άρθρο («το υ» ή «το s»). Γράφω λοιπόν, συνήθως, «ο Κάππα και η Ύψιλον, ή «το Υ μέρος-το Κ μέρος». Δεν βλέπω πρόβλημα σ’ αυτό, ούτε φυσικά υπάρχει –εάν αυτό υπαινίσσεσαι- πρόθεση υποβάθμισης ή απαξίωσης της Κ πλευράς. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τα αντίστοιχα αγγλικά αρκτικόλεξα (D/s, M/s) τα αφήνω πάντα ως έχουν, επειδή ακριβώς δεν μου χτυπούν εξίσου άσχημα στ’ αυτί. Αυτό είναι όλο και τίποτε περισσότερο.

Όσο για την εξήγηση που δίνεις, σαν πιθανή, στην παρατηρημένη τάση διεύρυνσης της έννοιας της Υποταγής, δεν με καλύπτει, βέβαια. Άλλο πράγμα «αγωνίζομαι στο καρτ και ονειρεύομαι φόρμουλα ένα», που είναι απολύτως λογικό και θεμιτό για τον κάθε πιτσιρίκο και άλλο «αγωνίζομαι στο καρτ και πιστεύω ότι θα έπρεπε να εισαχθούν και στο καρτ οι πρακτικές και οι κανόνες της φόρμουλα-ένα, ξεκινώντας από τα οχήματα και τις πίστες». Πιστεύω ότι γίνομαι αντιληπτή.

Επαναλαμβάνω την πάγια θέση μου (που δεν αποτελεί άλλωστε και καμιά παγκόσμια πρωτοτυπία) ότι D/s και M/s είναι διαφορετικοί-σαφώς διακριτοί τόποι, με άλλα γεωγραφικά χαρακτηριστικά, άλλο κλίμα –άλλο υψόμετρο, αν θες- αλλά και άλλο πληθυσμό, αν και με κοινό σύνορο. Το ότι μπορεί κάποιος/α ν’ αποφασίσει να διέλθει αυτό το σύνορο και να περάσει στη χώρα του M/s δεν σημαίνει ότι το σύνορο δεν υφίσταται. Ούτε, πολύ περισσότερο σημαίνει ότι oι δύο τόποι έχουν το ίδιο «νομοθετικό», ας πούμε, σύστημα. Προφανέστατα και αυταπόδεικτα όχι, αφού στη μεν περίπτωση του D/s ισχύει κατά κυριολεξία αυτό που εννοούμε όταν λέμε «dura lex sed lex», ενώ στην περίπτωση του M/s δεν ισχύει τίποτε τέτοιο, καθώς μπαίνοντας κανείς σ’ αυτή την επικράτεια προσχωρεί στην εθελοδουλία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Eπ’ ευκαιρία και καθώς –ορθά- θίχτηκε λίγο παραπάνω η εννοιολογική διάκριση μεταξύ “submission” και “obedience”, καλό είναι να μην ξεχνάμε και την άλλη, εξίσου σημαντική διάκριση, μεταξύ “possession” και “ownership”. Ε, τώρα όλα αυτά μαζί, αν τα βάλουμε κάτω, καταδεικνύονται οι διαφορές μεταξύ καρτ και φόρμουλας-1, που προσωπικά τις θεωρώ και χτυπητές και δεδομένες.

 

Πότε έδειξα ίχνος ασέβειας απέναντι στον τρόπο που σχετίζεσαι με τον Κύριο σου? Πότε ασχολήθηκα?

Το κείμενο μου μιλάει για κριτικές όχι για σχέσεις και επιλογές.. για κριτικές σε σχέσεις και επιλογές ξεκάθαρα!!

Δεν σε ξέρω ..δεν έχω προηγούμενα ούτε επόμενα μαζί σου, πίστεψε με στην τύχη διάλεξα ένα δικό σου κείμενο, υπάρχουν πολλά άλλα τριγύρω παρόμοιου ύφους.

Κάθε φορά που κάποιο Μ/s θα ποστάρει κάτι, από κάτω λυσσομανά ο άνεμος.. ερωτήσεις και κριτικές..πως γιατί και αν... και μετά σκάει και το πιο παλαβό από όλα:

"Δεν είναι μόνο αυτός ο τρόπος όμως"

Χαίρω πολύ!!

Βρες εσύ ή όποιος άλλος ένα κείμενο M/s που να λέει ότι είναι ο μόνος τρόπος!..

Εσύ εγώ και όλοι μας εκφραζόμαστε ανοιχτά εδώ .. ποιος ο λόγος το δικό μου βίωμα να σηκώνει κριτική και παραφράσεις?

Και ποιος ο λόγος το δικό μου βίωμα να συγκρίνεται με το δικό σου και όποιου άλλου?

Όχι κανέναν σεβασμό δεν έδειξες στο τρόπο που σχετίζομαι και δεν με νοιάζει κιόλας....

Τα κείμενα μας στέκονται εκεί δημόσια.


Με την άδεια Του

 

Πιο επιβεβαίωση της παροιμίας "όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται" σπάνια βρίσκει κάποιος...
Σε αυτό το νήμα και απ' όλες τις μπάντες...
Πολλή πίκρα...

 

Συμφωνώ απόλυτα.
Το θεματάκι που δημιουργήθηκε είναι τεχνικό, η έκφραση "σχέσεις ανταλλαγής ελέγχου" είναι λανθασμένη κατά τη γνώμη μου και αυτό επεσήμανα.
Αντίστοιχα , σε προηγούμενη ανάρτησή μου είχα αναφερθεί λανθασμένα στην διαφορετικότητα των ατόμων αντί για την μοναδικότητα, ορθότατα το εντόπισε η gaby και με διόρθωσε.
Τώρα γιατί η δική μου επισήμανση προκάλεσε εκνευρισμό δεν γνωρίζω...

 

Κανένα βίωμα δεν πρέπει να σηκώνει κριτική και παραφράσεις . Στα λόγια μου έρχεσαι .

Ζήσε το bdsm σου όπως επιθυμείς κι εγώ το δικό μου όπως επιθυμώ .

Όσο για τα γραπτά . .ευτυχώς που είναι δημόσια και μένουν ! Το κάθε μέλος είναι ελεύθερο να ταυτιστεί με οποιαδήποτε άποψη του ταιριάζει και να βγάλει τα συμπεράσματα του !

Την καλησπέρα μου .Δεν θα ασχοληθώ παραπάνω .

Με την απόλυτα ελεύθερη άδεια τΟΥ..!

 

Καμία ειρωνεία   Προσπάθησα να σου στείλω και ένα πμ να σου εξηγήσω επ' αυτού, δεν μπόρεσα, δεν πειράζει  
Με το "υπόταξε με" δεν νομίζω ότι μπορούμε να εννοούμε πολλά πράγματα. Ένα είναι.

 

Όχι  
Γιατί δεν θα τα είχε ποτέ  

 

Θα διαφωνήσω στο ότι "Τα προσωπικά βιώματα δε αναπτύσσονται ελευθερα μέσα στα πλαίσια των ορισμών και όχι εκτός αυτων".
Τα προσωπικά βιώματα μπορούν να αναπτυχθούν παντελώς έξω από ορισμούς.
Ωστόσο, για να επικοινωνηθούν και δη σε έναν γραπτό (και απρόσωπο - όπως είναι ο γραπτός) λόγο , θα πρέπει να λειτουργήσουμε αφαιρετικά, να βρούμε τα κοινά σημεία (ακόμη και αν χρειαστεί να κόψουμε από το βίωμα μας), προκειμένου να υπάρξει εκείνο το πεδίο όπου θα συνομιλήσουμε.
Από την άλλη, μπορεί να προτιμήσουμε το βίωμα ακέραιο αλλά τότε θα πρέπει να παραιτηθούμε της προσπάθειας να το επικοινωνήσουμε, τουλάχιστον με αυτή τη μορφή (γραπτός λόγος).

 

Ναι όντως, αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και συμφωνούμε, μόνον που βρισκόμαστε από διαφορετικές πορείες του δρόμου στη συμφωνία  

Θα πω πως κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να αναιρεί την κυριαρχικότητα του.

Ο Κύριος μου φιλάει πολύ συχνά τα πόδια, και μου τα χαϊδεύει και μου δαγκώνει τα δάχτυλα και πολλά άλλα. Όμως, το κάνει επειδή είναι μέρος του σώματός μου. Και αυτή εδώ ξεκινά η ειδοποιός διαφορά. Για τον ποδολάγνο, το άτομο συγκεντρώνεται, συμπυκνώνεται στο πόδι/α. Αυτό είναι η φετιχοποίηση. Είναι δηλαδή το εντελώς αντίθετο. Το πόδι ως μέρος μου και εγώ συμπυκνωμένη μέσα στο πόδι. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή  

Επαναλαμβάνομαι και γίνομαι κουραστική ίσως αλλά ό,τι γράφεται δημόσια εκτίθεται προς δημόσια κρίση και χρήση. Άρα αν κάποιος πει «εγώ τη βρίσκω έτσι», μου δίνει το δικαίωμα να σχολιάσω, να διαφωνήσω κλπ Και στον καθένα…

Επί συγκεκριμένου, αυτό που ίσως έπρεπε να είχα προσθέσει νωρίτερα (και τότε θα φαινόταν ότι δεν είχα καμία πρόθεση να σε ειρωνευτώ) είναι: μπορεί ένας Κυρίαρχος να χρησιμοποιεί διάφορα μέσα για την επιτέλεση του στόχου του. Αρά παραμένουν μέσα. Έτσι, αν θέλει πχ η sub του να είναι θρασύς γιατί αυτός θεωρεί ότι κάτι μπορεί να εξυπηρετήσει αυτό το μέσο, τότε δεν βλέπω πρόβλημα. Αν όμως ένας Κυρίαρχος δεν έχει όραμα για τη sub του αλλά τη στατικοποιεί, τότε ναι, βλέπω πρόβλημα   Αλλά και πάλι αυτή είναι η άποψη μου  

 

Συμφωνώ απολύτως με τον τρόπο που επικοινωνούμε, όταν το επιθυμούμε πραγματικά, με τον έξω κόσμο, τι εννοείς όμως όταν λες "βιωμα έξω από τους ορισμους;"   Ενα παραδειγμα ισως με βοηθούσε να καταλάβω που διαφωνούμε  

 

Δυο (πολύ διαφορετικά αλλά to the point και τα δυο):
- Καύλα
- Τον Ήλιον Της Δικαιοσύνης.

 

Νομίζω πως καταλαβα- εννοείς την δική μας ικανότητα ή αδυναμια να ορίσουμε το βιωμα- να το κάνουμε λογο, δεν είναι απαραίτητο ομως    
Πχ καθαρα εντος σου, ενα προσωπικο σου βιωμα που ανήκει στην σφαίρα του πρώτου παραδείγματος σου θα το πεις "καυλα", δεν θα το πεις "πορτοκάλι", στην δεύτερη περίπτωση δε μιλάμε για την ουσία του Λόγου     Το ανθρώπινο μυαλό με τις αδυναμιες και την δυναμη του, δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τον λογο, που ορίζει κάθε τι που βιώνουμε... δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε εξω απο τις μορφές