Τα όρια του υποτακτικού

Ως προς τη γενική απάντηση στην ερώτηση, με υπερκάλυψε η απάντηση της @angel42 στο ποστ #7  

Επειδή όμως έχεις μια εκπληκτική ικανότητα, πραγματικά εκπληκτική, από απλά hints να φτιάχνεις την όλη εικόνα (και μάλιστα απολύτως σωστή), μπορώ να σου πω την περιγραφή της δικής μου κατάστασης και είμαι σίγουρη θα με καταλάβεις.

Το Αφεντικό ήταν που μου μίλησε πρώτος. Και ήταν Αυτός που επικοινωνούσε μαζί μου για όλο το διάστημα πριν συναντηθούμε, εγώ απαντούσα στα δικά του μηνύματα, δεν έστελνα ποτέ πρώτη. Και βέβαια μου έδειξε την προθυμία/ επιθυμία να ξεκινήσουμε μια ερωτική Κ/υ σχέση.

Όμως, εγώ ήμουν που τελικά αιτήθηκα να με αναλάβει. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Γιατί σε άλλη περίπτωση ή θα συμφωνούσα να ξεκινήσουμε τη σχέση (κάτι που αυτομάτως θα την έκανε κάτι άλλο από Κ/υ) ή με κάποιο τρόπο θα μου επέβαλε (με γοητεία, γητειά, επιβολή, βία) τη σχέση. Και αυτό δεν θα ήταν ερωτική σχέση, ούτε καν Κ/υ ερωτική σχέση. Αυτός που έχει την ισχύ είναι αυτός που υποδέχεται τον πιο ανίσχυρο. Αλλιώς είναι ιμπεριαλισμός, εκβιασμός, κατατρόπωση. Και αυτό δεν είναι Έρωτας. Για αυτό λέω ότι εγώ αιτήθηκα. Και πάντα έτσι γίνεται και έτσι πρέπει να γίνεται.

 

Σου έδειξε προθυμία στην ερωτική σχέση, πως ήξερες οτι θα ήθελε να σε αναλάβει;;;
Οι άντρες λειτουργούν ππολύκαλά και σε μια εντελώς επιφανειακή σχέση, ακόμα και του ενός πηδήματος, για να κάνεις πρόταση θα πρέπει με κάποιον , μαγικό, για μένα τρόπο, να ξέρεις οτι υπάρχει και διάθεση ενασχόλησης, συναισθήματος, πολλές φορές. Πώς το ξέρεις αν δεν στο πει;;;

 

- Μαγειρεύει δύο φαγητά ή παραγγέλνει απο μαγαζί που 'χει και βετζετέριαν πιάτα.
- Αν ακολουθούν τις επιταγές της θρησκείας τους για τα σεξουαλικά, Huston we have a problem.
Aν τις κάνουν skip, νηστεύει ο ένας τη Σαρακοστή κι ο άλλος το Ραμαζάνι.
- Ο άθεος την Κυριακή που ο θρησκευόμενος πάει στην εκκλησία πάει και πίνει καφεδάκι με το Βήμα παραμάσχαλα.
(πάει να πεί, σέβονται τις ιδιαιτερότητες ενος εκάστου και τις κρατάνε έξω απο τον έλεγχο που δίνουν ή παίρνουν, αντίστοιχα )

Τα κριτήρια αλληλοεπιλογής τους; Καυλώνουν συμβατά, έχουν κοινά ενδιαφέροντα, συναρμόζουσα αισθητική, ερωτεύτηκαν ( με τυχαία σειρά, συνδυαστικά ή κατα μονας)

 

Προσωπικά, όταν αναφέρομαι στα όρια, εννοώ τα σκληρά. Τα μαλακά εξ ορισμού είναι όρια που μπορούν να δοκιμαστούν, με προσοχή και σύνεση.
Δεν θεωρώ, επίσης, ότι όλα τα υ θέλουν κάποιον να τα αναλάβει σε όλους τους τομείς. Γιατί εγώ όταν διαβάζω ότι αιτήθηκε το υ να ορίζεται από το Κ, έτσι σκέτο και κατηγορηματικό, καταλαβαίνω ότι το αιτήθηκε σε όλους τους τομείς. Άρα και στον τομέα της εργασίας και στον τομέα των σπουδών και στον τομέα της οικογένειας και στον τομέα του κοινωνικού κύκλου και στον τομέα των οικονομικών. Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν υ που επιθυμούν την παράδοση του ελέγχου παντού. Αμφισβητώ, όμως, εντόνως, ότι αυτό είναι επιθυμία όλων των υ. Γνωρίζω, μάλιστα, προσωπικά, κάμποσα υ που καθόλου δεν θέλουν να παραδώσουν τον έλεγχο σε όλους τους τομείς της ζωής τους, όπως και κάμποσα Κ που δεν θέλουν να αναλάβουν αυτή την ευθύνη. (Προσοχή, δεν εννοώ ότι δεν θα δεχτούν συμβουλές τα υ, ειδικά αφού το Κ τους είναι ένας άνθρωπος που σέβονται και εκτιμούν, κρατούν όμως την τελική απόφαση για τον εαυτό τους). Αυτά τα υ, λοιπόν, που έχουν ήδη αποκλείσει από το D/s κάποιον τομέα της ζωής τους, έχουν όρια, ακόμα κι αν στο σεξουαλικό τομέα δεν έχουν, θεωρητικά ή πρακτικά, κανένα.

Παρακάτω, δεν θεωρώ ότι το υ πρέπει να θέτει ως όρια τις προτιμήσεις του, έτσι γενικώς και αορίστως. Τα όρια ξεπερνούν το "αυτό το κινκ μ' αρέσει, το άλλο δεν με καυλώνει και τόσο". Στο D/s τα υ θα κληθούν πολλές φορές να κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν και τόσο, ή θα κληθούν να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν, αλλά σε χρόνο που δεν τους βολεύει. Αυτό είναι και το νόημα ότι τους όρους τους θέτει το Κ, αυτό σημαίνει ότι το υ υποτάσσεται στη θέληση του Κ. Βέβαια, δεν σημαίνει αυτό ότι δεν θα αντλήσουν ικανοποίηση. Θα αντλήσουν, αλλά πηγή της θα είναι η υποταγή κι όχι απαραίτητα η πράξη αυτή καθεαυτή.

Το πράγμα αλλάζει, αν μιλήσουμε για T/b σκηνή. Εκεί, κατά την άποψή μου, μπορούν να προσυμφωνηθούν ακόμα και συγκεκριμένα κινκς. Είχα μια συζήτηση επ' αυτού, με μια αγαπημένη φίλη, και καταλήξαμε ότι καλύτερα είναι να συμφωνείται ένας κατάλογος με κινκς και να επιλέγει το Κ, χωρίς να γνωρίζει το υ τι θα γίνει, ή αν υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης, να συμφωνούνται μόνο τα όρια και να επαφίονται τα υπόλοιπα στο safeword, αλλά τέλος πάντων, θεωρώ ότι μπορεί να προσυμφωνηθεί και κάτι συγκεκριμένο, π.χ. θα χρησιμοποιηθεί σίγουρα flogger αλλά όχι single tail.

Συμφωνώ ότι πολλές φορές τα υ δεν γνωρίζουν όλα τους τα όρια και πολύ καλά, αλλά αυτός είναι ένας από τους λόγους που λέμε ότι στο D/s χρειάζεται καλή επικοινωνία. Επίσης, χρειάζεται και επαναδιαπραγμάτευση, με πρωτοβουλία είτε του ενός είτε του άλλου. Κ και υ πρέπει να είναι σύμμαχοι. Αλλά η επαναδιαπραγμάτευση δεν τίθεται στη βάση απλά του "τι άρεσε στο υ και τι δεν άρεσε". Αν δηλαδή, το υ έχει συμφωνήσει σε ώρα ύπνου, δεν μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί και να το θέσει ως όριο στην πορεία γιατί θέλει να δει Survivor.

Από την άλλη, αν το υ έχει θέσει το breath play ή το waterboarding ή γενικώς το πνίξιμο ως όριο, γιατί όταν ήταν παιδί κόντεψε να πνιγεί στη θάλασσα, τότε το Κ θα έλεγα ότι δεν πρέπει να προσπαθήσει να το κάμψει [εκτός κι αν θέλει από Κ να γίνει Ψ(υ) ].

Τέλος, προσέγγιση των ορίων την ώρα του play, χωρίς να έχει προηγηθεί συζήτηση, δεν με βρίσκει σύμφωνη, εκτός κι αν έχει ξακαθαριστεί ότι μπορεί να γίνει fear play. Δεν αντιδρούν όλοι καλά στο φόβο, άσε που λείπει κι η συναίνεση.

 

Η Αγία @Janine η (πες τα) Χρυσόστομη.

 

Δηλαδή αν εγώ σιχαίνομαι, το κατούρημα, θα με κάνει ευτυχισμένη η υποταγή του να το δεχθώ;;; Ξέρω slave που οι Masters τους περίμεναν χρόνια!!!!!! μέχρι αυτές να παρακαλέσουν γι αυτο! Πώς γίνεται με αυτόν τον ολοκληρωτισμό, να αρέσουν όλα σε όλους;

 

Κ που δεν προσπαθεί να κάμψει Τα όρια του Υ του δεν είναι πραγματικός κ βρε παιδί μου . . Κακα τα ψέματα .. Όταν παρουσιάζεται η λίστα με τα don't αμέσως του χτυπά καμπανάκι . Δεν φταιει.Έτσι είναι ρυθμισμένα όλα τα εργοστασιακα μοντέλα αληθινών κ .. Ενεργοποιείται το mode " mandatory boundary bending σε 3,2,1 GOOOOO !"

καπα o οποίος αποδεχτεί αυτά τα όρια ως τέτοια που δεν επηρεάζουν την σχέση του και δεν επιθυμεί να παρέμβει καθόλου σε αυτά αυτομάτως μπαίνει στην μαύρη λίστα κυριαρχικών . Χάνει το δίπλωμα εξάσκησης kink και μαυρίζει το bdsmiko του μητρώο . . Επίσης γίνεται ανάκληση του προβληματικού μοντέλου από το εργοστάσιο .

 

Εμένα όχι!  

Αυτό το θεωρώ απαραίτητο και όταν δέχομαι πρόταση. Δεν καταλαβαίνω γιατί να ισχύει μόνο όταν κάνω πρόταση;

Μόνο σε μένα φαίνεται βαρύ φορτίο η ανάλυψη και η ευθύνη ενός ανθρώπου;;; Με ποιό θράσος θα απαιτούσα/παρακαλούσα από κάποιον να πάρει τέτοιο φορτίο αν δεν το ζητούσε μόνος του;

Κι αν δεν τα καταφέρω παρά τις αρχικές προθέσεις μου;;;

Ίσως για κάποιους να ισχύει, το φοβικό, προσωπικά δεν φοβάμαι τα θέλω μου, δεν ζηλεύω το χωρίς όρια, γιατί δεν μου αρέσουν όλα. Σιχαίνομαι την επαφη με γυναικεία κορμιά πχ, δεν θεωρώ ελευθερία να ερωτοτροπίσω με κάτι που μου είναι απεχθές! Άλλο φόβος, άλλο προτίμηση, νομίζω οτι και οι προτιμίσεις θα ήταν αν όχι όρια, τότε λόγοι επιλογής που είπε και ο @elfcat . Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την @angel42 για τις απαντήσεις, έστω κι αν δεν συμφώνησα   με χαρα περιμένω αντεπιχειρήματα!!!

 

Μακριά από εμένα ο ολοκληρωτισμός, φτου φτου. Συγκεκριμένα ως προς το D/s, όμως, αυτό δεν είναι ακριβώς δημοκρατικό μοντέλο σχέσης.

Ναι, η υποταγή ακόμα και σε κάτι που δεν σας αρέσει και τόσο, μπορεί να σας προσφέρει ικανοποίηση, εξαρτάται από τη σκηνή. Δεν δοκιμάζεται κάτι άξαφνα συνήθως κι εξαρτάται κι από τους λόγους που δεν σας αρέσει και τι συναισθήματα σας δημιουργεί και με ποιον είστε και πόση εμπιστοσύνη του έχετε και λοιπά και λοιπά.

Αν τώρα κάτι σας κάνει να μην νιώθετε καλά, όχι απλώς να πιέζεστε, αλλά να μην νιώθετε καλά, να μην είστε ήρεμη κι ασφαλής, τότε αυτό δεν κάνει για σας σίγουρα και θα πρέπει να το επικοινωνήσετε στο Κ σας. Προφανώς δεν προέρχονται όλα τα σκληρά όρια από παρ'ολίγον θανατηφόρες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση της έννοιας των ορίων, για να περάσει το υ μόνο αυτά που του αρέσουν και να αφήσει όλα τα άλλα απ' έξω, ανεξάρτητα μάλιστα από το τι θέλει το Κ. Φέρατε το συγκεκριμένο παράδειγμα, το θεωρείτε για σας σκληρό όριο; Σε κάθε περίπτωση, πέραν αυτού, θα υπάρχει σίγουρα κάτι που δεν το θεωρείτε εντελώς ανυπόφορο, αλλά δεν το γουστάρετε κιόλας. Δεν καυλώνετε στη σκέψη. Ε, αυτό δεν πρέπει να το βάλετε ως όριο, γιατί δεν είναι. Δεν σημαίνει αυτό ότι θα το κάνετε συνέχεια, αν σας ζητηθεί να κάνετε συνέχεια κάτι που δεν σας ερεθίζει, προφανώς δεν είστε συμβατοί με το Κ. Αλλά δεν πρέπει να το αποκλείσετε κι εντελώς, γιατί τότε δεν θέτετε όρια, αλλά όρους (κι εδώ γυρίζουμε στο αρχικό πολυβασανισμένο ερώτημα). Το ζήτημα έγκειται στο να ξεκαθαρίσει το υ τι ανήκει σε ποια κατηγορία κι αυτό δεν είναι μια διαδικασία εξπρές. Άλλωστε, αν αποκλείσετε όλα όσα νομίζετε ότι δεν σας αρέσουν, οι τιμωρίες σας ποιες θα είναι;

Συμφωνούμε ότι δεν είναι όλα για όλους, αυτό λέω εδώ και μέρες.

 

Το πρόβλημα δεν είναι αν εσάς δεν σας αρέσει το κατούρημα...

Ας πούμε πως κάποιος Κ το δέχεται και δεν σας κατουράει εσάς...

Όλα καλά έως εδώ....

Το πρόβλημα είναι επειδή δεν αρέσει σε εσάς να αξιώσετε να μην κατουρά μια άλλη.... αφού σε Εκείνον αρέσει....

Εσείς ή η οποία εσείς έως εκεί μπορείτε... δεν μπορείτε για παραπέρα.... οκ....

Θα βάλετε όρους στον Κυρίαρχο;

Φυσικά και όχι....

Θα βρει και θα κατουράει αλλού και εσείς θα του προσφέρετε έως εκεί που φτάνει το μποι σας....

 

Τι κρίμα που δεν γνώρισα ακόμα Κ που να διαχειριστεί αυτά!!!        

 

Δεν διαφωνώ καθόλου σ αυτό!