Δύναμη ! Ναι ! αλλά ποιος την έχει ?

Ωραία, οπότε συμφωνούμε και ως προς το core των αντιλήψεων μου σε αντίθεση με το ριζοσπαστικό M/s και τους οπαδούς τους.
Έχω μία έντονη περιέργεια για το ποια είναι κατα την γνώμη σου η διαφορά μεταξύ του D/s και του M/s αλλά θα βγαίναμε εντελώς εκτός θέματος.
Εύχομαι ότι θα δοθεί η αφορμή κάποια στιγμή σε κάποιο άλλο νήμα.

 

υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην αλληλοκατανοηθήκαμε πλήρως  
αν δεν καταφέραμε να συνεννοηθούμε, αστοχήσαμε, αποτύχαμε, χάσαμε.  

 

Κάποιος έχει φτάσει στην κορυφή όταν είναι ικανός πιστεύω να μπορεί να πραγματώσει, αν όχι όλα, το μεγαλύτερο μέρος αυτών που πιστεύει ότι αρμόζουν στο στάτους του.
Η κορυφή δεν είναι συγκεκριμένος τόπος σε κάποιο χάρτη και πολύ πιθανόν να είναι κάτι εντελώς δυναμικό.

Κάθε υποτακτική και κάθε σκλάβα είναι κάτι διαφορετικό σίγουρα αλλά bdsmικά μιλώντας θα έπρεπε λογικά τα διαφορετικά είδη σχέσεων να έχουν κάποια αντικειμενικά χαρακτηριστικά που τα ορίζουν και τα διαφοροποιούν μεταξύ τους. Παλεύουμε χρόνια να τα βρούμε, ίσως κάποια στιγμή φτάσουμε σε κάποιο συμπέρασμα.

Από την στιγμή που γράφουμε σε αυτό το νήμα κάποιο νόημα θα έπρεπε να τους δίνουμε. Αν στερείτε νοήματος για κάποιον μία τέτοια συζήτηση, γιατί να την κάνει ?

 

Δεν θα ήταν βαρετό να αλληλοκατανοούμαστε πλήρως?
Δεν θα υποβάθμιζε την ομορφιά των κινήτρων συμμετοχής σε τέτοιες συζητήσεις ?

 

Διορθώστε με παρακαλώ αν κάνω λάθος, και το εννοώ, καθότι δεν έχω βιώσει M/s σχέση και όσα λέω είναι αντιληπτικά και όχι βιωματικά, αλλά νομίζω το πρόβλημα έχει ως εξής:
Κάποιοι από όσους γράφουν για το M/s εδώ μέσα και το ζουν ή το έχουν ζήσει και λένε αυτό το "κάνει ό,τι θέλει" το γράφουν είτε επειδή οι ιδιοι θεωρούν τον εαυτό τους λογικό Κυρίαρχο είτε επειδή ως σκλάβες έχουν γνωρίσει μόνο τέτοιους. Και αυτό είναι καλό.

Κάνει όμως "ό,τι θέλει" μέσα σε λογικά πλαίσια, αυτό δεν είναι πάντα αυτονόητο για όλους και δεν είναι κακό να το λεμε. Δεν μειώνει το M/s, το πλαίσιο αυτό άλλωστε, έχω την εντύπωση, ότι φτιάχτηκε τελικά για να προστατέψει και τα δύο μέρη και όχι για να τα "ξεχαρβαλώσει" ως υπόσταση.

Ο σωστός Αφέντης θα κάνει ό,τι του κατέβει εφόσον δεν δημιουργήσει μόνιμη βλάβη στην σκλάβα του, κάτι που στη τελική δεν συμφέρει και τον ίδιο. Και δεν εννοώ ένα κάψιμο τσιγάρου στον κώλο ως μόνιμη βλάβη. Αυτό υποθέτω είναι ένα αυτονόητο οριο (ξέρω την μισείτε αυτή τη λέξη) αλλά είναι αυτό, αυτονοητο. Τόσο που δεν έχει και νόημα να το συζητάμε ανάμεσα σε λογικούς και ώριμους ανθρώπους.

Εδώ μέσα όμως δεν μπαίνουν μόνο τέτοιοι. Μπαίνουν και μικρής ηλικίας άτομα, μπαίνουν και καινούργια και ίσως αφελή στην αρχή άτομα. Τα δικά μας αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα για όλους.
Θα μου πεις "μα καλά είναι δυνατόν να συζητάμε σοβαρά ότι ένας άνθρωπος οφείλει να μην κάνει μόνιμο κακό σε κάποιον άλλον; Από ποια σπηλιά βγήκες;"
Κι όμως είναι, θα απαντήσω, όχι επειδή θέλουμε να υπονομευσουμε το κονσεπτ του Μ/s αλλά επειδή θέλουμε να το προστατέψουμε από κακόβουλες και χωρίς καλή ενημέρωση επιθέσεις.

Η σκλάβα κρίνει στην επιλογή της ότι ο Αφέντης που επιλέγει δεν είναι ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι.
Του δίνει το δικαίωμα να της ζητήσει ακραία πράγματα αλλά δεν του δίνει το δικαίωμα να την βλάψει με την έννοια να την σακατέψει ψυχικά ή σωματικά.

 

Κορυφή δεν ξέρω αν υπάρχει λοιπόν. Και κατ εμέ, δεν υπάρχει. Αν υπάρχει όμως, στόχος δεν είναι το στάτους του πάντως. Αλλά ο άνθρωπος που έχει απέναντι του. Που έχει αναλάβει

Όταν λέω, κάθε υποτακτική και κάθε σκλάβα είναι διαφορετική, εννοώ ως οντότητα. Το αντικειμενικό είναι ένα, η επιθυμία υποταγής. Το πώς θα φτάσει ο καθένας όμως, διαφέρει ακόμη και υπό τον ίδιο κυριαρχικό.

Κάνω συζητήσεις για να παραχθεί ένα συμπέρασμα. Εμένα το συμπέρασμα μου είναι ότι δεν υπάρχει νόημα να συγκρίνετε ποιος την έχει μεγαλύτερη. Εσένα; Και αν για εσένα έχει, θα με ενδιέφερε το γιατί.

 

Το bdsm δεν νομίζω ότι είναι για μικρά και αφελή άτομα.
Από την άλλη δεν μπορείς να εμποδίσεις μικρά και αφελή άτομα να εισέρχονται σε τέτοιος χώρους, εφόσον είναι ενήλικα άτομα.
Το bdsm ωστόσο είναι κάτι που μαθαίνεται μέσα από την τριβή και τα λάθη, δεν είναι επιστήμη που διδάσκεται σε πανεπιστήμιο και δεν είναι και κάτι σαφώς ορισμένο, είναι κάτι εντελώς open source θα έλεγα.

Το προσέξτε τι γράφετε γιατί δεν ξέρετε ποιος αφελής θα τα διαβάσει μου θυμίζει λίγο τον πατέρα μου που μου έλεγε μην βλέπεις τσόντες γιατί δεν είναι αυτό που βλέπεις η πραγματικότητα.
Περιττό ίσως γιατί είχα ανακαλύψει πολύ γρήγορα ότι όντως η απάντηση μίας τυχαίας γκόμενας σε μπαρ στο "γεια σου κούκλα" δεν ήταν το "γεια σου κούκλε, θέλεις να πάμε κάπου να μου δείξεις τα προσόντα σου?" όπως συχνά συνέβεναι στον Τζόνυ Μπελαρίκε.

 

Δεν το πιστεύω ότι θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου (και μάλιστα από τη στιγμή που δεν προτιμώ το edge play γενικώς), αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, ειδικά αν κινούνται κάποιοι στα πλαίσια του RACK. Πολλές ακραίες πρακτικές που μπορούν να χαρακτηριστούν edge play, όπως το branding και η δημιουργία ουλών (scarification) από μαστίγιο ή knife play ή με άλλους τρόπους, μπορούν να αφήσουν μόνιμα σωματικά σημάδια που κάλλιστα εμπίπτουν στο πεδίο των μόνιμων σωματικών βλαβών. Αντιστοίχως, πρακτικές όπως το πλήρες conditioning στον οργασμό ή το fear play, μπορούν να αφήσουν ψυχικά σημάδια που, αν όχι μόνιμα, είναι δύσκολο να ξεπεραστούν στην πορεία. Αυτές οι πρακτικές δεν υπάρχουν μόνο στο M/s, ούτε αυτοί που τις κάνουν είναι σχιζοφρενείς δολοφόνοι με το πριόνι.

Νομίζω ότι το κλειδί είναι η ενημέρωση και η συνειδητότητα σε όλους τους συμμετέχοντες. Το υ και το Κ πρέπει να ενημερώνονται όσο πιο καλά μπορούν από πολλές πηγές, και μεταξύ τους να συζητάνε, να συζητάνε, να συζητάνε και μετά να συζητήσουν και λίγο παραπάνω. Εντάξει, πολλοί το θεωρούν ντεκαυλέ αυτό, αλλά τι να κάνουμε τώρα, άμα θες να παίξεις με sounds δεν τα βουτάς μια ωραία πρωία και πας και τα χώνεις όπου βρεις.

Κι αυτά πέραν και έξω από το M/s ή τον τύπο της σχέσεως που προτιμούν Κ και υ. Με αυτή τη λογική, τη δύναμη την έχουν, ή θα έπρεπε να την έχουν, και οι δύο.

 

Αν και έκτιμώ το χιούμορ της τελευταίας παραγράφου με την οποία γέλασα, θα μου επιτρέψεις εγώ να έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου εδώ μέσα ότι διαβάζουν και μικρά ηλικιακά ή αφελή ή καινούργια άτομα. Έτσι λειτουργώ εγώ απλά. Όχι επειδή θέλω να σώσω ολο τον κόσμο (το θέλω δηλαδή αλλά γνωρίζω πως δεν είναι εφικτό) αλλά για τον απλό λόγο ότι θέλω να διαβάζουν ΚΑΙ αυτοί που δεν γνωρίζουν όσο το δυνατόν σωστές πληροφορίες για να έχουν τα δεδομένα. Το τι θα κάνουν με τα δεδομένα είναι δική τους υπόθεση.

 

Συγνώμη τώρα για να καταλάβω γιατί το παγωτό μου έχει μουδιάσει και λίγο τον εγκέφαλο.
Εγκαλείς την @Seras Victoria η οποία λέει ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις διατυπώσεις μας?
Αμφισβητείς ότι αυτά που γράφονται μένουν και είναι εκεί, ανοιχτά σε όποιον έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο?
Θεωρείς ότι δεν υπάρχει ατομική ευθύνη σε αυτά που λέμε και σε αυτά που γράφουμε?
Κι εγώ κάνω χιουμοράκι ενίοτε, να μην βαραίνω και την ψυχή μου με χαζομάρες, αλλά ενδιαμέσως, λέω τις απόψεις μου με κάθε σοβαρότητα, έχω επίγνωση αυτών που λέω.
Και αν εσύ τον λόγο σου τον εξομοιώνεις με τις τσόντες που σου έλεγε ο μπαμπάς σου, συγχώρεσέ με, αλλά εγώ, τον θεωρώ πιο σοβαρό.
Πολύ πιο σοβαρό.
Και έχω επίγνωση ότι μπορεί να τον διαβάζει κάποιος που δεν ξέρει και προσπαθεί να καταλάβει, γιατί το ίδιο κάνω κι εγώ με πράγματα που δεν ξέρω. Οπότε προσπαθώ, όσο μπορώ, να μην γράφω πράγματα ανυπόστατα, εκτός πραγματικότητας, δογματικά, προϊόντα φαντασίας ή αμετροέπειας.
Και δεν το παίρνω τόσο ελαφριά όσο -δείχνεις- να το παίρνεις εσύ, ούτε εγκαλώ τους άλλους όταν εφιστούν την προσοχή σε αυτό το κομμάτι της λειτουργίας των γραπτών μας εδώ.
Αυτά, εντελώς φιλικά.

 

Υπάρχει κάποιος λόγος που οι "μη σωστοί αφέντες" μπαίνουν σε ξεχωριστή κατηγορία σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους που μπορούν να σακατέψουν ψυχικά ή σωματικά τον απέναντι; Εξ ίσου επικίνδυνοι και μη σωστοί δεν μπορούν να είναι top, σαδιστές, άτομα έξω από το χώρο;

Η έμφαση πάει στο μη σωστός, όχι στο "αφέντης", "κυριαρχικός", "top" ή οποιοδήποτε άλλο προσδιορισμό.

 

Και εγώ ως οντότητα εννοώ. Για μένα όμως το αντικείμενο είναι η πραγμάτωση της υποταγής όχι απλά η επιθυμία, η επιθυμία είναι η αφορμή ούτε καν η αιτία.
Το πως θα φτάσει ο καθένας, αν το εκεί που θα φτάσει είναι η επιθυμία της υποταγής, πως διαφέρει υπό τον ίδιο κυριαρχικό ?

Θεωρώ ότι η ψυχική δύναμη μίας υποτακτικής είναι στις περισσότερες περιπτώσεις D/s και M/s σχέσεων μεγαλύτερη από αυτή των κυριαρχικών. Όχι γιατί όπως ειρωνεύτηκα αρχικά, ο αφέντης κάνει ότι του γουστάρει, αλλά κυρίως γιατί τις περισσότερες φορές πρέπει να έρχεται αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό και για τον νικήσει χρειάζεται πολύ δύναμη.