Δύναμη ! Ναι ! αλλά ποιος την έχει ?

@MasterJp : Το "πες μου γιατί θέλεις να το κάνω" περισσότερο μου φαίνεται ως την έκφραση της αντίδρασης και καθόλου ως ο λόγος/αιτία πίσω από αυτήν. Το "πείσε με ότι αξίζει τον κόπο να το κάνω" το οποίο εγώ το μεταφράζω ως "κάνε με να σε υπακούσω" είναι ουσιαστικά αυτό που προσωπικά θα μου θύμιζε τον ρόλο μου σε μία D/s ή M/s σχέση.

Στα εύκολα για την υποτακτική λογικό να είναι η υπακουή αυτονόητη.
Στα δύσκολα βλέπω δύο λύσεις. Η μία είναι το κυριαρχικό εκτόπισμα του κυριαρχικού, το ότι "ναι μεν είναι δύσκολο και δεν μου αρέσει αυτό που πρέπει να κάνω αλλά δεν με παίρνει και να μη το κάνω" στο μυαλό της υποτακτικής. Αν αυτό δεν είναι αρκετό τότε πιστεύω ότι χρειάζεται αναγνώριση της αιτίας της αντίδρασης από τον κυριαρχικό προκειμένου να την εξαλείψει, αν φυσικά μπορεί να κάτι τέτοιο. Εκείνο που έλεγα κάπου αλλού για το "σκύψε να σε πηδήξει ο Μήτσος" και συμφωνούσαμε.

Δεν νομίζω ότι ο τόπος είναι γεμάτος με συμβατές υποτακτικές για τον κάθε κυριαρχικό έτσι ώστε σε οποιαδήποτε αντίδραση σε κάτι να την στέλνει μετεξεταστέα και να ασχολείται με την επόμενη. Ούτε είναι κυριαρχικός αυτός που θα δεχθεί τα καπρίτσια μιας υποτακτικής και δη αμάσητα. Υπομονή, επιμονή, ψυχική δύναμη και δουλειά στο παρασκήνιο.

 

Στον διάλογο υπάρχουν πεδία ορισμού με συγκεκριμένο βεληνεκές.
Μπορεί να υπάρχουν και κατ' αναλογία θεωρήσεις ή βάσεις.
Ό,τι κι αν είναι αυτά είναι ένα πράμα κάθε φορά για κάθε θέμα.
Αλλιώς είναι "κλέφτες κι αστυνόμοι", κυνηγητό, πώς το λένε..!
Άλλες φορές αξίζει να μιλάς μιαν ώρα για ο τι σημαίνει μια λέξη σε κάποιο πεδίο...
Ακόμα κι ένα μήνα, μην πω..!
Άλλες ούτε dt ούτε χρόνο του Πλανκ...

Όταν ήμανε μικρός όμως, με αρέζανε οι κλέφτες κι αστυνόμοι...

 

Την δύναμη λοιπόν, την έχει το άτομο που ενδοσκοπεί, ξέρει γιατί είναι εκεί που είναι, έχοντας επιλέξει συνειδητά και ώριμα το πρόσωπο και το είδος τής αλληλεπίδρασης.
Κατ΄ευχήν, αυτό συμβαίνει και με τα δύο μέρη μίας ασύμμετρης σχέσης, αν όχι απόλυτα ταυτισμένα, στα βασικά τουλάχιστον σημεία.
Αν είναι εντελώς άνισα κατανεμημένη αυτή η δύναμη (προφανώς εις βάρος του Κ), τότε μάλλον δεν πατάει και σε πολύ καλά θεμέλια το πράγμα.
Θα προσθέσω στον συλλογισμό του @MasterJp ότι ναι, συχνά είναι το υ αυτό που μένει μεταξεταστέο, αλλά δεν πρέπει να αποκλείσουμε και την περίπτωση που το Κ δεν έχει ενδοσκοπήσει επαρκώς, υπολείπεται, πελαγώνει, κάνει λάθη, τα θέλει όλα στο πιάτο κι ένα σωρό άλλες αστοχίες, που άλλες σχετίζονται με την δύναμη και άλλες όχι.
Απευκταία, καίτοι υπαρκτή περίπτωση και αυτή.
Αν ένα υ εκφράσει την επιθυμία το Κ του να έχει περισσότερη δύναμη από την ίδια, γιατί θέλει το Κ δυνατό, καταλαβαίνετε όλοι, τι σκληρή συνειδητοποίηση μπορεί να αποτελεί για το υ αυτό, (ας μην μιλήσω για κάθε υ), είτε στην αρχή, είτε στην πορεία της σχέσης, ότι το Κ του δεν είναι εξίσου δυνατό με αυτό, ότι υπολείπεται δηλαδή σε δύναμη (ή ψυχικά αποθέματα, αν προτιμάτε) και δη σημαντικά.
Δεν την βλέπω να στεριώνει μία τέτοια σχέση, ομολογώ.
Και πάλι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, μπορούμε κάλλιστα όμως να εντάξουμε την δύναμη στα προαπαιτούμενα (διαχωρίζοντας την από την ισχύ).
Μην μου αρχίσετε τις αναλύσεις με βάση την φυσική πάλι μονάχα, παρακαλώ πολύ, δεν την παλεύω καλοκαιριάτικα...

 

@brenda

Διαλεξατε μια λέξη που σας χρειάστηκε απο εναν διάλογο για να στηρίξετε ενα δικό σας συμπέρασμα. Αν δεν σας είναι κατανοητό ότι έγραψα, ξαναδιαβαστε όλο το διάλογο.

 

Διάβασα αυτό:

Γενικά με κατηγορούν για διάφορα, συνήθως η αδυναμία αντίληψης δεν είναι ένα από αυτά, αλλά οκ, φυσικά και δέχομαι ότι μπορεί να μην κατανόησα σωστά αυτό που γράψατε, δηλαδή πως έχετε μιαν εντύπωση ότι η υποτακτική θέλει τον Κ της δυνατό.

Συγνώμη σάς ζητώ αν έκανα κάποιο λάθος και εννούσατε κάτι διαφορετικό από αυτό που εγώ κατάλαβα.
Δεν μου αρέσει να ερμηνεύω τα λεγόμενα των άλλων, απλά, για κάποιον λόγο, πίστεψα αυτό που έγραψα πιο πάνω.
Θα χαρώ πολύ να με διορθώσετε και να μου πείτε τι ακριβώς εννοούσατε, -άν θέλετε-, ή σε ποιο ακριβώς σημείο θεωρείτε ότι κακοχρησιμοποίησα αυτό που είπατε και με χαρά μου θα διορθώσω το ποστ ή θα διαγράψω το κουότ μου, εφόσον το επιθυμείτε. 
Έντιτ: Mάλλον αφήστε, θα το εντιτάρω έτσι κι αλλιώς. Συγνώμη για την παρεξήγηση ζητώ.

 

Τη δύναμη την έχει πάντα αυτός που αισθάνεται τα λιγότερα!!!

 

Θα ορκιζόμουν πως ισχυει το ακριβως αντιθετο!

 

Αυτός που αισθάνεται τα περισσότερα αντλεί δύναμη.

 

Από το ιδιο του το συναίσθημα;

 

Ακριβώς!!!