Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Fernando Pessoa - «Ερωτικά γράμματα»

Στον καιρό μου έγραψα κι εγώ γράμματα ερωτικά,
Όπως κι οι άλλοι,
Γελοία.

Τα γράμματα τα ερωτικά, αν έρωτας υπάρχει,
Πρέπει γελοία να είναι.

Μα στην πραγματικότητα,
Μόνο εκείνοι που ποτέ δεν έγραψαν
Γράμματα ερωτικά
Είναι γελοίοι.

Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω
Τότε που έγραφα γράμματα ερωτικά
Χωρίς να σκέφτομαι
Πόσο γελοία είναι...

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα
Μόνο οι αναμνήσεις μου
Από τα ερωτικά γράμματα αυτά είναι γελοίες.

(Όλες οι πολυσύλλαβες οι λέξεις,
Μαζί με απροσμέτρητα αισθήματα,
Είναι γελοίες φυσικά.)

 

ΚΑΤΙ

Θέλω να πάρω κάτι από τα χέρια σου
κάτι σαν κέντημα, σαν πέτρα, σα λουλούδι
τόσο απαλό κι’ ωραίο που να μοιάζει σου
και νάναι απείραχτο απ’ του χρόνου τ’ άγριο χνούδι.

Νάναι πλεγμένο, θέλω, από τα χέρια σου
νάναι σαν κράξιμο απ’ τα δικά σου χείλη
κάτι σα δάκρυ απ’ την χλωμήν εικόνα σου
κάτι θαμπό σα φλόγα από καντήλι.

Θέλω από σένα κάτι̇̇ κι έχω φύλαγμα
τέτοιο, που ανέγγιχτο ό,τι δώσεις μου θα μείνει:

Έχω έναν ίσκιο στης καρδιάς τα τρίσβαθα
για των λευκών σου των χεριών την καλωσύνη.

Δημήτρης Κάββουρας

 

Δακρυσα.Υπεροχο!

 

Η αγάπη μικρή μου είναι αιώνια και άχρονη  

 

Μου έλεγες πως είμαι το φως σου
Μέσα στο σκοτάδι..
Πως είμαι ο δρόμος σου, η ανάσα της ψυχής και της καρδιάς σου..
Ένα τραγούδι που σειρήνες φέρνει στα αυτιά σου..
Σειρήνες που μόνο η σιωπη σου μπορεί να τις κάνει λέξεις..να τις κάνει κρότο..
Να νιώθεις το κορμί μου χωρίς να το ακουμπάς, αλλά αυτό να ακουμπάει το νου σου, όλο σου το είναι..
Να τρέμεις απο πόνο..να λαχταράς καρτερικά το σκοτάδι.. πάλι..ναι πάλι..
Γιατί η θάλασσα της καρδιάς σου..
Σου ζητάει και πάλι να πέσεις στον βυθό μου..
Κι εγώ ρωτάω...
Μα τι έκανα να αξίζω όλο αυτό;;
Κι εσύ χαμογελαστα μου απάντησες...

Εσύ τίποτα..
Εσύ όμως πάλι..
Τα πάντα...!

NP

 

Η Σονάτα του Σεληνόφωτος...

Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα,
κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας
μπορεί να φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε,
γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού μου,
σαν το θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν,
κι όταν κλείνεσαι μέσα σ’ αυτόν τον ήχο του πετάγματος
νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου,
κι έτσι σφιγμένος μες στους μυώνες του γαλάζιου αγέρα,
μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους,
δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις
ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου,
(δεν είναι τούτο η λύπη μου – η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει κ’ η καρδιά μου).
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.

Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου...

Γιάννης Ρίτσος...

 

Απλα υπεροχο!

 

Ποιοι μας αγαπάνε;

Αυτό το καλοκαίρι ποιος θα το πάρει;
Ποιοι μας αγαπάνε;

Κλειστό μαγαζί
κλειστό μαγαζί της αγάπης.

Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει για μένα μπάνια
σ’ αχρησιμοποίητες ακρογιαλιές
θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά μπύρες ουίσκια
άγρια εκμετάλλευση εχθρών και φίλων
αποκρουστικά ξενύχτια σε ντεκόρ ποιητικά κι ευχάριστα.

Είμαι κουρασμένος πολύ κουρασμένος μέσα
πως θέλετε να το δείτε ανοίξτε με να το δείτε
έχω όμως κουράγιο
αδυνατώ να επιχειρήσω με πνεύμα επιχειρησιακό την ηλικία μου
αδυνατώ να πιστέψω πως αγάπησε έστω κι ένας έως τώρα
αδυνατώ να βρω μια σκοπιμότητα στην τέχνη
εκτός της σκοπιμότητος πως πρέπει να ζήσει κι αυτή
όπως τόσα άλλα ωραία ή χαμερπή αδιάφορο…

Σου λέω:

Θέλω να γείρω… να ξεκουραστώ… να γείρω…
να μάθω πάλι να μετράω τ’ άστρα χωρίς να χάνω και τον ουρανό
να ξαναγίνω θαυμαστής του ηλιοβασιλέματος
να λαχταράω το τσιγάρο ενώ δεν το έχω μάθει ακόμα.

Σου λέω:

Εγώ που αγάπησα τα πάντα πριν να τα γνωρίσω θέλω
ν’ αγαπήσω κάτι επιτέλους που το ξέρω!…

Θωμάς Γκόρπας

 

Έλα να περπατήσουμε μες στην σιωπή,
θέλω κάτι απο μένα, να σου δώσω
Κράτα το χέρι μου, σφιχτά μονάχα......και μην τ'αφήσεις.
Δεν φοβάμαι.
Eσένα σκέφτομαι,
μην μου χαθείς κι αν μου χαθείς για μένα δεν με νοιάζει.
Οτι έζησα ήταν όμορφο,
με αγάπη το 'χω χτίσει κι εσένανε το χέρι μου ,
η αγάπη θα κρατήσει.
Θα 'ναι σκληρή η ανταλλαγή.
Μην φοβηθείς....
Σήμερα θα σε ταξιδέψω κάπου αλλού..
Κάπου που πρέπει νά 'μαστε Μαζί , για να σκοτώσουμε μία μεγάλη αλήθεια.
Αυτή που βάλθηκε μέσα της να σε καταπιεί.
Το χέρι σου μές στο δικό μου, κράτα σφιχτά.
Και μην φοβάσαι μια φωτιά....
Είμαστε δυό..
Αν δεν σωθείς,μαζί θα χαθούμε...
Δεν θά 'σαι μόνος.
Και αν σωθείς ........δεν θα σου πω
Κράτα το χέρι μου,μην φοβηθείς.
Και να θυμάσαι ,
να σωπαίνεις σε ότι ακούσεις κι όσα δεις.
Θα σβήσω την αλήθεια,
θα την μεθύσω με το δικό μου ψέμα.
Σε μίσησα θα της φωνάξω να πιστεί...
Αυτό μονάχα.
Την ζωή μου έχω ορκίσει, στην δική σου.......
Ζήσε!
Δεν σε αγάπησα ποτέ μου....
Σσσσσσσσ μην μιλήσεις.
Θέλω να ζήσεις.
Σώπασε για να πιάσει το ξόρκι..
Αν σου αφήσω το χέρι.....μην φοβηθείς.
Δεν θα χαθώ.......εκεί θα είμαι πάλι.
Εμένα έταξα ,για να σωθείς.
Αυτη η σιωπή, θα γίνει δρόμος κι ο δρόμος μια δική σου αρχή.
Ελεύθερος πια
απ' την αλήθεια ,που θέλησε να σε σκοτώσει.
Ορκίστηκα να ζήσεις..
Για αλήθειες που σκοτώνουν, πάντα θα ντύνομαι το ψέμα..

Elixir Elix

Μια προσευχή απο όλους μας, σε όσους την ανάγκη της έχουν.
Μια προσευχή και μια ευχή, εκεί στο άγνωστο, γνωστό δικό μου...