Nicknames

Υπογλυκαιμίες; 

 

 
(Φαντάσου το σε θηλυκή version  )

 

Ο Arioch που λέτε είναι ένα από τα προσωπεία του Lord Jagged, ενός από τους κάτοικους της Γης στο τέλος του χρόνου. Οι τελευταίοι, όντας αθάνατοι, παντοδύναμοι ηδονιστές, έχουν διάφορα εκκεντρικά χόμπυ, ένα εκ των οποίων είναι να κάνουν τους θεούς του Χάους ή του Νόμου σε πραγματικότητες του πολυσύμπαντος.

Στο σύμπαν του αιώνιου προμάχου ο Άριοχ είναι θεός του Χάους και προστάτης των Μελνιμπόνιων (άλλα απίθανα καλόπαιδα αλλά αν δεν ταιριάζαν δεν θα συμπεθεριάζαν)

 

Το Seras Victoria είναι εμπνευσμένο από το anime Hellsing. Ο χαρακτήρας της είναι ευάλωτος, ευαίσθητος, γλυκός αλλά όταν χρειαστεί εξαιρετικά δυναμικός. Είναι απόλυτα αφοσιωμένη, πίστη και πειθαρχημενη στον Master της. Τον θαυμάζει γιατί πράγματι είναι άξιος σεβασμού (γοητευτικός, ικανός και σαδιστής) και εκτελεί κάθε του εντολή με τρομερή προσήλωση στον στόχο.

 

Gloriana Majestica είναι το νικ μου. Εντελώς συμπτωματικά είναι και το αληθινό μου όνομα, δεν έχω άλλωστε κάτι να κρύψω απ' τον κόσμο. Γκλοριάνα λέγαν τον παππού μου -από κει πήρα το βαφτιστικό μου- κι αν τώρα κάποιος κακοήθης, με μόνο κριτήριο ένα ονομα που λήγει σε «–ιάνα», επιχειρήσει να κάνει περίεργους συνειρμούς για τον παππούλη μου, ας αναλογιστεί πρώτα πόσο άντρακλας αποδείχτηκε σε όλα του ο γλύκας ο Ιντιάνα, όταν κυνηγούσε τη Χαμένη Κιβωτό. Οι Ματζέστικα είναι παλιά-αρχαία για το θέσω σωστότερα- οικογένεια (διαθέτει και οικόσημο, αν θέλετε να ξέρετε), της οποίας η σκούφια βαστάει από Βίκινγκς μεριά. Στην οικογένεια συνηθίζουμε να λέμε πως ο πρώτος Ματζέστικα ήταν τσούρμο στο καράβι που ανακάλυψε την Αμερική, αιώνες πριν τον Κολόμπο. Είναι φυσικά ψέμα, το ξέρουμε όλοι, αλλ’ αυτό δεν μας εμποδίζει να το αναπαράγουμε ανά τους αιώνες. Γενικά στη φαμίλια μου μας αρέσει να μεγαλοπιανόμαστε. Επί παραδείγματι, ο θείος μου ο Πολυάννα έχει αγοράσει από μάντρα παλιό σασί Ρολς Ρόυς, στο οποίο έχει κοτσάρει τη μηχανή από το παλιό Φιατάκι του και κόβει βόλτες στα βόρεια προάστια, να τον παίρνουνε μάτι, να σκάνε όλοι από τη ζήλια τους. Και σκάνε, όντως. Πιστεύω ότι το νικ μου είναι πολύ ψαρωτικό. Διαβάζοντάς το κανείς, φαντάζεται πως ένα τέτοιο νικ θ’ αντιστοιχεί σε κάποια μεγαλοπρεπή φιγούρα. Δεν πέφτει καθόλου έξω. Είμαι πολύ επιβλητική από φυσικού μου, το παραδέχομαι το κουσούρι. 

 

Παιδιά εγώ που λέτε μια μέρα....