Master και κοινωνικό status.

Η ερώτησή μου περισσότερο αφορά τους Υποτακτικούς - ές. Φυσικά καλοδεχούμενες οι απαντήσεις και απο άτομα που δεν είναι Υ.
Θα ήθελα να ρωτήσω το κατα πόσο παίζει ρόλο για εσάς, το κοινωνικό status του Master, ανάμεσα στα άλλα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν το προφίλ του ( Προσωπικότητα, εμφάνιση, χαρακτήρα). Π.χ. παίρνει "παραπάνω πόντους" για εσάς εαν κάνει το επάγγελμα του γιατρού, του πολιτικού, του Μεγάλου Στελέχους, η γενικώς κατέχει στην ζωή του κάποια θέση εξουσίας και χρηματοοικονομικης ισχύος; Θα σας "καύλωνε" περισσότερο αυτό; Η το ίδιο για εσάς θα ήταν να σας υποτάξει, ο καστανάς της απέναντι γωνίας; Η ο υδραυλικός σας; Η ο οδοκαθαριστής του δήμου; (όχι οτι υποτιμώ κάποια επαγγέλματα) Καλώς οι κακώς οι κοινωνικές τάξεις υπάρχουν, άσχετα απο το άν κρίνει κάποιος τους ανθρώπους απο αυτές η όχι.

 

Διασαφηνιστικώς και πάλι, προσπαθώντας να προδιορίσω μια κάποια πραγματικότητα, παρά να τεθεί ένα ερώτημα επί εντελώς θεωρητικού...

Ο κύκλος συναναστροφών μας έχει πάντα μια δεδομένη ακτίνα.
Στο εμβαδόν που ορίζει δημιουργείται ο ορίζοντας γεγονότων μας.
Δυνητικά, υπό κάποιες προϋποθέσεις, μπορεί να είναι κάπως εέως αρκετά μεγαλύτερος, θεωρητικά μπορεί να είναι και "τα πάντα όλα".
Ουσιαστικά λοιπόν το ερώτημα που τίθεται είναι το εύρος των προσδοκιών που εσείς πιστεύετε πως μπορείτε να λειτουργήσετε (προσδοκία το λένε αυτό) και πόσο "πόρτα" μπορείτε να δεχτείτε και με τι κόστος...
Ιδιαίτερα σε μια κοινωνία σαν την Ελληνική, που ποτέ δεν διαμορφώθηκαν οι συνθήκες για δημιουργία κοινωνικών τάξεων παρά μόνο αυτές που επιτρέπουν την κοινωνική διαφοροποίηση, που εκφράζεται αποκλειστικά και μόνον από μετρήσιμα μεγέθη (πλούτος και οριζόντιες επιρροή και διασυνδέσεις)...

Είναι τελείως διαφορετική λοιπόν η οπτική του θέματος στα καθ' ημάς (μια κοινωνία εν πολλοίς βαθύτατα ενοχική, συγχωρητική, σε διαφορά φάσης με τις κλασικές κεντροευρωπαϊκές, αλλά με απείρως μεγαλύτερη δυναμική) από τις κοινωνίες που τα πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά, η κουλτούρα τους δηλαδή, "διαμορφώθηκε ταξικά" από τον διαφωτισμό και μετά.

Ένα απλό παράδειγμα:
Στην Αγγλική κοινωνία υπάρχουν αυτό που ορίζουμε ως κοινωνικές τάξεις (υπάρχει ταξική συνείδηση).
Στην Αμερικανική κοινωνία υπάρχει αυτό που λέμε κοινωνική διαφοροποίηση (δεν υπάρχει ταξική συνείδηση).
Αρκεί αυτό.

 

Αφού είναι καλοδεχούμενες οι απόψεις όλων ανεξαρτήτως "status",παίρνω το θάρρος να παραθέσω και τη δική μου οπτική...

Πιστεύω πρόκειται για μια καθαρά εγκεφαλική διαδικασία που δε χωράνε κοινωνικά κριτήρια ακριβώς γιατί εξ' αρχής λειτουργούν ως εμπόδια και είναι καλύτερο να καταλύονται ώστε να μπορεί ένα άτομο να σκεφτεί ελεύθερα αυτό που έχει μέσα του και αυτό που θέλει και να καταλήξει να το εκφράσει.Είναι ένας δρόμος προσωπικής ανακάλυψης η έκφραση του ερωτισμού που επιλέγει ο καθένας και δε χωράνε στάνταρτς τρίτων.
Ζούμε σε μια ψυχαναγκαστική και ταξική κοινωνία και η ερωτική μας έκφραση είναι καλύτερο πιστεύω να λειτουργεί ως αντίδωτο σε αυτά...
Δε θεωρώ ότι ένα επάγγελμα είναι ικανό να σε κάνει να ξεδιπλώσεις την όποια τάση έχεις στον ερωτισμό αν δε σε εξιτάρει ο τρόπος σκέψης του συγκεκριμένου ατόμου,αν δε σου βγάζει τα στοιχεία που έχεις ανάγκη να έχεις δίπλα σου.

 

θα ήθελα να σε παραπέμψω στο νήμα που έλεγε τι γίνεται αν ο K χάσει τη δουλειά του, καθώς και στο νήμα του Iagos με τον πακιστανό Μαστερ με την παντούφλα... δεν θυμάμαι που είναι ρώτα την gaby.

 

Υπέροχο νήμα , και για να μην αναλωθούμε θεωρητικά , μιας και όπως λεω πάντα , στην θεωρία συμβαίνουν τα πάντα τα την ίδια στιγμή τίποτα, Το τι οδηγουμε ( οχημα) τοπου ζουμε, το τι φοραμε, και το που

Σωστότατος , αν και στην ελληνική κοινωνία ( 2017) τάξεις υπάρχουν, απλα ειναι πλεον σούπα .

 

Δυστυχώς εκ του αποτελέσματος, καταδείχνεται με περισσή σαφήνεια, πως δεν...
Η διαστρωμάτωση παραμένει παραλλαγή του σχήματος "κοτζαμπάσης/προεστός - κολλήγος/τεχνίτης" με την δεδομένη περιφέρεια (μπιστικοί/έμποροι).
Αλλιώς δεν θα είχαμε τα φαινόμενα που χαρακτηρίζουν την νεότερη ελληνική ιστορία.
Δεν επαγγέλλομαι τον καθ' ύλην ειδήμονα/ιστορικό/κοινωνιολόγο κλπ, πες ενθουσιώδης μελετητής, αλλά ακόμα και οι "προοδευτικές" ιστορικές προσεγγίσεις τουλάχιστον ως πριν 50 χρόνια δεν μπορούσαν καν να το αντιληφθούν.
Άσε που για να υπάρχουν εθνικές/κοινωνικές τάξεις χρειάζεται και μια εθνική κυριαρχία ένα πράμα, που μόλις τα 30 τελευταία χρόνια, έχει παρεισφρύσει στο πεδίο προβληματισμού μας, κατά πόσον και αν ποτέ...

Στο θέμα μας:
Η σούπα, καλά το λες, μόνο ζουμί και "πραματάκια" έχει...
Ε, όχι να έχει και "κύμα"...
Μια ησυχία θέλει το κάθε παιδάκι ξεχωριστά, ακόμα και τώρα που γίνεται της μουρλής, τα παιδγιά ανακράζουσι "έλα ρε, δεν το πιστεύω"..!
Διγιότι με κάποιο τρόπο μαγικό, αυτά θα την σκαπουλάρουν καβάλα στα καπούλια τ΄ αλόγου του ντόμη...
Τι..? Δεν έχει άλογο ο ντόμης, τι εννοείς πως δεν έχει, αλλά ξέρει πώς πάνε πού, χωρίς άλογο παιδάκι μου, είσαι καλά..?
Δεν γιένεται σε λέω μάνα μ', δεν γιένεται..!
       

 

Προσωπικά πάντα με ερέθιζε (εγκεφαλικά) να ξέρω ότι είμαι με κάποιον ο οποίος είναι εξαιρετικός στο αντικείμενό του...δεν με ενδιαφέρει τόσο (όχι καθόλου) το είδος του αντικειμένου, όσο το να ξέρω ότι είναι "τσακάλι" σε αυτό που διάλεξε κάνει.
Είναι ένας βασικός παράγοντας για να τον θαυμάζω, πράγμα που έχω απεριόριστη ανάγκη μέσα στη σχέση μου.

 

Kαλησπέρα!Από όσο γνωρίζω πολλές φορές άτομα δυναμικά που παίρνουν αποφάσεις και έχουν κύρος,αποζητούν να αφεθούν ,να παραδώσουν τον έλεγχο σε κάποιον άλλο...Επίσης ,από την -μικρή δυστυχώς-πείρα που έχω,άτομα τα οποία δεν ¨κουμαντάρουν" κόσμο στην δουλεία τους,είναι κυριαρχικές προσωπικότητες που εκπέμπουν δυναμισμό και ελκύουν εκείνους που αναζητούν κάποιον/κάποια να του δοθούν...Προσωπικά θεωρώ πως πρωταρχικό ρόλο παίζει ολόκληρο το ¨πακέτο" μιας κυρίαρχης προσωπικότητας...Υπάρχει και η άποψη πως οι γυναίκες ''έλκονται" από κάποιον που δείχνει να έχει κάποιας μορφής ¨εξουσία" όμως για πολλές η γενικότερη αυτοπεποίθηση αρκεί....Για έναν άντρα,κατά πόσο μια επιτυχημένη γυναίκα είναι ελκυστική ως Κυρίαρχο Μέρος σε μία σχέση θεωρώ πως είναι ένα ερώτημα που πολλοί θα απαντούσαν με διαφορετικό τρόπο.Η δική μου προσωπική άποψη πάντως είναι πως μια γυναίκα δυναμική στο εργασιακό της χώρο θα μου ασκούσε γοητεία ,όμως θα έπρεπε να ήθελε να έχει το ¨πάνω χέρι" και στην μεταξύ μας σχέση,κάτι που μετα λύπης δεν μου έχει τύχει μέχρι τώρα....

 

Σημασία δεν έχει τι είναι αλλά τι ζητάει, δεν θεωρώ πως υπάρχει πραγματικό αίσθημα υποταγής απλά καλύπτει σεξουαλικά κενά, όλες θέλουν ακριβά εστιατόρια, έχω κ κότερο πάμε μια βόλτα... Αυτές που λένε όχι απλά τον έχουν ως sex toy, αναζητούν ανθρώπους που δεν είναι στον κύκλο τους για να μην εκτεθούν. Σε όλες αρέσει το αίσθημα ασφαλείας mentally, intellectually and psychically το χρήμα δυστυχώς για εκείνες είναι ακρογωνιαίος λίθος, υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις... Άμα την βρεις... Μου λες...

 

Για να είμαι ειλικρινής πάντως και η αίσθηση του "sex toy" δεν είναι κάτι που θα με απωθούσε προσωπικά...Να ξέρεις πως κάποια βρίσκει διεγερτικό να σε χρησιμοποιεί για την ευχαρίστηση της...Είναι ένα είδος submission και αυτό.....

 

Αντίστοιχα όλοι οι άντρες κινούνται με βάση το κάτω κεφάλι. Το πάνω άχρηστο διακοσμητικό.
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Άμα τον βρεις.... μου λες!