Όρια

Το άρθρο 185 αγαπημένη μου Gloriana λέει εν περιλήψει :
"'Οποιος εγκωμιάζει δημόσια και με οποιονδήποτε τρόπο [έγκλημα που διαπράχθηκε]* και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών. "

Σου απάντησα για το αν μου απάντησες ?

 

Kατ' αρχάς διάβασα το επίμαχο διήγημα και πέραν από το αν μου άρεσε ή όχι, (μου άρεσε) το τελευταίο που θα μπορούσα να ισχυριστώ είναι ότι έχει οποιοδήποτε νομικό ενδιαφέρον. Η περιγραφή βιασμού από μόνη της ΔΕΝ έχει νομικό ενδιαφέρον, το δε κείμενο αναφέρεται επί της ουσίας στην απόσταση μεταξύ θεωρίας / φαντασίωσης και πράξης, που εδώ που τα λέμε, αν κάνει κάτι είναι να επισημάνει τις διαφορές, στην κατεύθυνση του be careful what you wish for. Οπότε μια χαρά στέκεται στο bdsm literature.

Αφού ξεμπερδέψω λοιπόν στα γρήγορα με το μη υπαρκτό νομικό ζήτημα, το μόνο που απομένει προς συζήτηση είναι ο φόβος, αν είναι πραγματικός ή φαντασιακός. Το μόνο που μπορώ να πω εδώ είναι ένα όνομα: Ηριάννα. Και άρα είναι θέμα επιλογής πώς στέκεται κανείς απέναντι στο φόβο, που διαχέεται πλέον σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.

Στην προκείμενη η όποια απόφαση, καλώς ή κακώς αφορά μόνο τους ιδιοκτήτες του φόρουμ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ως μέλη δεν μπορούμε να μην έχουμε θέση και δη ισχυρή. Η δική μου είναι να επανέλθει το κείμενο στη θέση του.

 

Και η δική μου.

 

Μέχρι να αλλάξει κάτι ότι λένε οι κανόνες του φόρουμ. Δεν τους θέσπισα εγώ και δεν σημαίνει ότι τους ενστερνίζομαι ή όχι. Απλά τους ακολουθώ για την διαχείριση. Όσο για την τέχνη δηλώνω ανίκανος να κρίνω τι θα δημοσιευτεί ή όχι. Να σου θυμίσω ότι σε ρώτησα όπως και τους υπόλοιπους όταν ήσουν στη διαχείριση για το αν είναι εντάξει ή όχι να δημοσιεύσω ένα κομμάτι από" Το Κάστρο". Ο λόγος ήταν απλός. Όποια νομική ευθύνη δε θα βάρυνε μόνο εμένα ως δημιουργό, αλλά και τους ιδιοκτήτες και τους διαχειριστές και τον advisor. Άρα θα έπρεπε να είχα και το οκ το δικό σας. Αλλιώς θα ήταν κίνηση καταχρηστική προς την δική σας ελευθερία. Λες να είναι εύκολο για μένα να πετσοκόβω το δικό μου δημιούργημα;

 

Απαγορεύουν οι κανόνες στα μέλη να λένε ότι καυλώνουν με την φωτογραφία ενός καμένου κοριτσιού ?

Το πετσοκόψιμο είχε να κάνει με συγκεκριμένο θέμα σε εκείνο το κείμενο σου, αν θυμάμαι καλά.

Ηλία μου, πρώτα από όλα θα πρέπει η ιδιοκτησία του φόρουμ να ξέρει τι είναι νόμιμο να δημοσιοποιείται ή όχι. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να γίνει αυτό και αφού γίνει να τροποποιηθούν οι όροι χρήσεις και να είναι όσο γίνεται διευκρινιστικοί και εφαρμόσιμοι.

Μετά θα πρέπει η διοίκηση να αποφασίσει σε τι βαθμό θέλει να επιτρέψει την ελευθερία του λόγου άσχετα με το αν είναι νόμιμη αυτή. Και αυτό που θα αποφασίσει να το εφαρμόσει σωστά ή έστω προς συγκεκριμένο συμφέρον αν δεν θέλει να είναι ισότιμη. Από προσωπική εμπειρία κατανοώ πολλούς λόγους που μία διαχείριση απλά δεν γίνεται να είναι ισότιμη.

Πάντως όπως και να έχει, κάτι πρέπει να γίνει.

 

Το "ζήτημα" δεν είναι το κείμενο αυτό καθ' αυτό. Ούτε κανένα άλλο κείμενο της ενότητας literature ( που αν δεν απατώμαι, μιλάει για μυθιστόρημα και όχι για εμπειρίες, άρα όχι για κάτι το πραγματικό ). Το "ζήτημα" είναι - για οποιοδήποτε κείμενο του είδους και όχι μόνο για το συγκεκριμένο -, το σε τι "τόπο" αναρτήθηκε. Γιατί καλώς ή κακώς, όπως έγραψε και ο νηματοθέτης το παρόν forum δεν ασχολείται με τα γραμματόσημα ή τις πεταλούδες. Για μένα και για όσους βρίσκονται εδώ, όλα είναι "καλά". Και πιθανότατα να είναι στ' αλήθεια.
Αλλά για κάποιους άλλους, "κάτι είναι σάπιο στο Βασίλειο της Βουδουσουμουμαρκίας" ( αν βέβαια μπορούν έστω και ν' ακουμπήσουν κάποια πράγματα ).

Όσοι είναι εδώ αρκετό καιρό, θα θυμούνται το σκηνικό/νήμα, που είχε "παιχτεί" στις οθόνες μας ( και ευτυχώς, όχι μόνον αποδείχτηκε φιάσκο. Αλλά παρέμεινε κλειδωμένο από τότε ).
Με την "συγκάτοικο" που είχε ισχυριστεί, ότι είχε πέσει θύμα κακοποίησης από κάποιον που είχε γνωρίσει εδώ. Επαναλαμβάνω, αποδείχτηκε ότι ήταν μια τεράστια μούφα.
Και πάλι καλά που οι ιθύνοντες είχαν καταφέρει να διατηρήσουν την ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό τους. Γιατί αρκετοί από μας, μέχρι να καταλάβουμε τι αλήθεια είχε γίνει.
Είχαμε χάσει τ' αυγά και τα καλάθια ( εγώ απ' τους πρώτους και τ' ομολογώ. Ντρέπομαι που το λέω, γιατί αν μη τι άλλο εγώ έπρεπε να ήμουν απ' τους τελευταίους, που θα του επιτρεπόταν να μην έχει καθαρό μυαλό ).

Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με το νήμα ή με την οποιαδήποτε ανάρτηση εδώ? Κείμενο ή παρέμβαση. Όχι εκείνη της αίτησης λογοκρισίας, αλλά για να κρούσει τον κώδωνα για λίγη σύνεση ώρες ώρες. Το "φρικαλέο" ή "κατακριτέο" δεν είναι η αφαίρεση ενός χ, ψ, ω κειμένου του οποιουδήποτε χρήστη. Αλλά το πόσο ελαφρά παίρνουν κάποιοι/ες ( πολλοί/λίγοι δεν ξέρω, δεν απαντώ ) το παραμικρό ( που σε κάποιες περιπτώσεις, τόσο μικρό μπορεί και να μην ήταν ). Όσο παίζουν μονάχα με τα "οπίσθια" τους, δε πά και να τα φάνε ( π.χ. η "εξυπνάδα" του να βρεθούν με κάποιον παντελώς άγνωστο, στη καρδιά της νύχτας και στο πιο απίθανο σημείο για "sessionάκι". Με το σκεπτικό " έλα βρε, τι μπορεί να μου τύχει" ?. Από τίποτε έως του βούδα οι βλεφαρίδες ). Αλλά όταν εμπλέκονται και τα οπίσθια άλλων, έστω και στο ελάχιστο. Την "Θεά κάϋλα" να την προσκυνούν μακριά τους. Γιατί οι όποιοι άλλοι, μπορεί και να έχουν άλλους "θεούς".

Έλεος βρε "παιδάκια". Απ' το ένα άκρο στο άλλο και για πιο λόγο? Έτσι, για την "κουλτούρα". Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ' αλεύρι που λέει και η παροιμία. Άΐντε και καλό "φάγωμα".
Έτσι όπως πάει, δεν θα μείνει ούτε κοκαλάκι.

 

Όπως ακριβώς τα λες. Συμφωνώ στο τι πρέπει να γίνει.

 

Λοιπόν πουλάκια, έχω στο μυαλό μου μια κίνκυ ιστορία με πρωταγωνιστές την Παρθένο Μαρία να στραπονάρει τον Προφήτη τον άλλο, αυτόν , ξέρετε, που σατιρίσανε κάτι Φραντσέζοι που τους θερίσανε μετά κάτι φανατικά καλόπαιδα, τι λέτε , να τη δημοσιεύσω;

 

Εισαι πολυ πρόστυχο αγορι εσύ!
Καλά σε είχα καταλάβει...

 

Περικυκλώνοντας το θέμα, όσο μπορώ...

1. Προκειμένου να μπορεί να υπάρξει ένα γεγονός σε ένα όχι απολύτως ασφαλές περιβάλλον χρειάζεται να "θωρακίσεις" την εκδήλωσή του στο μέτρο του δυνατού.

2. Αυτό σημαίνει ανάληψη ευθύνης και πιθανών συνεπειών, εάν και εφόσον προκύψει κάτι "ατυχές", ακόμα και αν δεν μπορούν να υπάρχουν συνέπειες.

3. Η ευρύτερη αποδοχή και υποστήριξη που θα υπάρξει/συνταχθεί μαζί σου καθ' οιονδήποτε τρόπο, χρειάζεται να έχει κερδηθεί έμπρακτα.

4. Αν κάτι από τα παραπάνω δεν ισχύει Ο,ΤΙ και να κάνεις, δυνητικά θέτει την πρακτική σου, όσο δικαιολογημένη και αν είναι, τουλάχιστον εν αμφιβόλω...

Για να σε κατανοήσουν πρέπει και χρειάζεται όχι μόνο να (το) κατανοήσεις, αλλά και να το μοιραστείς εμπράκτως..!

Εν προκειμένω, προσωπικώς κατανοώ, αν και τα τρία σημεία που προανέφερα καταφανώς χωλαίνουν.
Αυτό δεν συνιστα υπέρβαση, συνιστά συγκαταβατική κατανόηση.
Αυτά..!

 

Όχι. "Και έτσι" δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από αιτιακά. Δηλαδή, απαιτείται αιτιότητα μεταξύ του δημοσιεύματος και αφηρημένου κινδύνου που μπορεί να προκύπτει απ' αυτό. Προφανώς απαιτείται.

Επαναλαμβάνω, α) η απάντηση αφορά περισσότερο στο υποθετικό σενάριο της estelwen β) τείνουμε εκτός θέματος, στο βαθμό που (εξακολουθούμε να) συζητάμε για τα όρια σε σχέση με το περιεχόμενο λογοτεχνικού κειμένου, προϊόντος φαντασίας (και όχι την περιγραφή διαπραχθέντος εγκλήματος, συγκαλυμμένη με λογοτεχνικό μανδύα)

 

Ναι, αλλά το θέμα δεν είναι αν ο βιασμός είναι παράνομος ή όχι, το θέμα είναι αν μια ιστορία που περιγράφει ένα βιασμό ανήκει στο BDSM literature.

Τίποτε από αυτά που γράφονται στο 120 μέρες στα Σόδομα δεν είναι BDSM γιατί απουσιάζει η συναίνεση ωστόσο θα μας έπαιρναν με τα σάπια λαχανικά αν λέγαμε ότι δεν ανήκει στη λογοτεχνία του BDSM.

Η ιστορία τελειώνει *επακριβώς* ως εξής:

<<
Ο βιασμός ή ο εξαναγκασμός στο σεξ μόλις μια μέρα -μια αιωνιότητα- πριν ήταν η φαντασίωσή μου.

Πρόσεξε τι εύχεσαι, μπορεί να σου συμβεί, λένε.

Μου συνέβη.

Είδα την φαντασίωσή μου να πραγματοποιείται και έμαθα με το σκληρό τρόπο ότι η διαφορά της θεωρίας από την πράξη είναι μικρή στη θεωρία αλλά μεγάλη στην πράξη.
>>

Είχε κάποιο διδακτικό νόημα;

Εγώ που έγραψα την ιστορία απαντάω ναι γιατί ήξερα τι είχα στο μυαλό μου όταν την έγραψα.

Ποιο είναι το νόημα;

Σε αυτούς που τα δέχονται "πρόσεξε με ποιον μπλέκεις" και σε αυτούς που τα κάνουν "πράξεις που σε ευχαριστούν έχουν συνέπειες στον άλλο"

Δεν είναι ούτε ωστόσο ούτε δουλειά μου, ούτε η θέση μου, ούτε ευθύνη μου τι θα καταλάβει, τι θα κάνει και πώς να νιώσει ο αναγνώστης.

Το "θα μου γινόταν κάγκελο" ήταν η απάντηση στην υποθετική ερώτηση τι θα έκανα *εγώ* αν δεν είχα γράψει εγώ το κείμενο αλλά το είχα διαβάσει κάπου αλλού.

Το γεγονός ωστόσο ότι θα μου γινόταν κάγκελο ούτε είναι ούτε συνιστά προτροπή προς κάποιον άλλον να πάει να το κάνει.

Ο Σαδιστής Arioch αρέσκεται σε πράξεις βίας. Ο υπόλοιπος Arioch, όντας μη ψυχοπαθής, φροντίζει ώστε οι φαντασιώσεις του Σαδιστή να μη γίνονται πράξεις.