Kinkphobia: O σεξισμός εναντίον του bdsm

H κυρίαρχη προνομιούχα κουλτούρα είναι το vanilla.Και ως τέτοια παράγει αποκλεισμούς απέναντι στο διαφορετικό. Kάθε αποκλεισμός με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα λέγεται σεξισμός (μια κατηγορία που είναι γενική) πιο συγκεκριμένα ο φοβικός λόγος και πρακτική απέναντι στο kink λέγεται kinkphobia. Με απλά λόγια kinkphobia είναι ο αποκλεισμός που δέχονται οι bdsmers. Για εκείνους το bdsm είναι κάτι κακό που πρέπει να εξαληφθεί ή τουλάχιστον να μείνει κοινωνικά αόρατο (το περίφημο “να κάνουν ότι θέλουν στα κρεβάτια τους αλλά να μην προκαλούν”). Η πιο διαδεδομένη μορφή kinkphobia είναι η ταύτιση του bdsm με την κακοποίηση.

Θεσμικά το bdsm μέχρι πρόσφατα θεωρούταν διαταραχή απο το DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders της American Psychiatric Association). Στο DSM-5 αποπαθολογικοποιήθηκε. Με λίγα λόγια μέχρι το 2013 μας θεωρούσαν ψυχική διαταραχή. Όχι μόνο το bdsm βέβαια,αλλά και την παρενδυσία, τον φετιχισμό, τον τρανσβεστισμό,κλπ.

Τι γίνεται συνήθως; Αν είσαι αγόρι και dom θα σε θεωρήσουν μανιακό, εξουσιομανή, νάρκισσο, βιαστή, μισογύνη, κλπ. Αν είσαι αγόρι και sub θα σε θεωρήσουν λιγότερο άντρα, προβληματικό ως προς τον ρόλο που πρέπει να επιτελέσεις. Αν είσαι dom γυναίκα θα σου πουν ότι δεν έχεις βρει τον κατάλληλο να σε βάλει στην “θέση σου”, ότι δεν είναι στην φύση σου, ότι είσαι υστερική μίσανδρη,κλπ. Αν είσαι κοπέλα sub θα προταθούν να σε σώσουν επειδή θα έχεις ψυχολογικά θέματα και αυτό γίνεται επειδή σου έχουν φερθεί άσχημα στο παρελθόν (το περίφημο “σε χτυπούσαν οι γονείς σου;”, ή το κλασσικό – πλέον – σε κινηματικούς χώρους “έχεις εσωτερικεύσει μισογυνισμό και εξουσιαστική κουλτούρα.”).

Πολλοί φοβούνται το bdsm γιατι ουσιαστικά φοβούνται τις ίδιες τους τις επιθυμίες. Αρκετοί θέλουν να βλέπουν το bdsm ως κακοποίηση επειδή αδυνατούν να κατανοήσουν τον συναινετικό του ερωτισμό και το γεγονός ότι δεν έχουν όλοι τις ίδιες επιθυμίες με αυτούς. Το bdsm προκαλεί σύγχυση στον συνηθισμένο θεατή, μια κλασσική κινκφοβική αντίδραση που προκαλεί είναι το οτι “κάτι κακό συμβαίνει σε εναν άνθρωπο που του αρέσει να υποφέρει” και εκεί συνήθως ενεργοποιείται το εξουσιαστικό σύνδρομο του αυτεπίκλητου σωτήρα που πρέπει να σώζει εμάς το ανώμαλο και να μας επαναφέρει στην βανίλα κανονικότητα είτε το θέλουμε είτε όχι… ούτως ή άλλως ένας “άρρωστος άνθρωπος δεν έχει σώας τας φρένας με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποφασίσει τι είναι καλό για αυτόν και χρειάζεται μονίμως κάποιον κηδεμόνα”. Αν η ελευθερία είναι αντιληπτή ως ατομικός και κοινωνικός αυτοκαθορισμός τότε αυτή η αντιμετώπιση μας απο τους “κανονικούς” είναι ακριβώς το αντίθετο της. Συνήθως οι προστάτες δεν επιθυμούν να ακούσουν το άλλο να λέει “αυτό είναι που θέλω” καθώς επιθυμούν περισσότερο να επιβάλλουν την δική τους οπτική περί σωστού ή λάθους.

Ακούμε συνήθως το “σε μια απελευθερωμένη κοινωνία δεν θα υπήρχε bdsm”, ναι ωραία μόνο που σε μια απελευθερωμένη κοινωνία δεν θα υπήρχε τίποτα με τον τρόπο που το γνωρίζουμε τώρα,είτε αυτό είναι bdsm, είτε είναι μονογαμικό ετεροφυλόφιλο vanilla sex, είτε είναι polyamory,κλπ.

Σύμφωνα με τους "κανονικούς" συνεισφέρουμε στην παρακμή των ανθρώπινων σχέσεων και συντηρούμε κακές συνήθειες παράλληλα εξελίσσοντας τες και ότι τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτά ύστερα από χρόνια θα μετανιώσουν και θα έχουν προβλήματα προσπαθώντας να διορθώσουν τα τραύματα που τους άφησε αυτή η σεξουαλικότητα. Ότι προωθούμε τον βιασμό, την κακομεταχείριση και αντικειμενοποίηση των γυναικών (και των αντρών). Όλα αυτά είναι άμυνες καθώς είναι πιο εύκολο το να μας δαιμονοποιήσουν παρά το να ενδιαφερθούν το για ποιόν λόγο μας αρέσει… Κι εκτός από όλα αυτά έχουμε και το θράσος να τα φέρνουμε στην δημόσια σφαίρα αντί να τα κρατήσουμε ως ένα ένοχο μυστικό στο κρεβάτι μας! Για να το πω πιο απλά όση σχέση έχει το σεξ με τον βιασμό άλλα τόση σχέση έχει το bdsm με την κακοποίηση.

Πρέπει να ειπωθεί το ότι οι αποκλεισμοί που βιώνονται ήδη από τα υποκείμενα συνδυάζονται παράλληλα με την kink ταυτότητα καθώς κάθε υποκείμενο αποτελεί σύνολο πολλαπλών ταυτοτήτων πχ μια πολυσυντροφική ομοφυλόφιλη trans mistress προφανώς βιώνει χειρότερη κοινωνική καταπίεση από έναν μονογαμικό ετεροφυλόφιλο αρσενικό dom, δηλαδή υπάρχει καταπίεση από την μονοκανονικότητα (μονογαμική νόρμα) ,από το αντρικό προνόμιο και την ετεροκανονικότητα. Δυστυχώς λογικές αποκλεισμού υπάρχουν παντού (όπως στον ετεροφυλόφιλο ή ομοφυλόφιλο κόσμο μπορούμε να συναντήσουμε αντίστοιχες και στο bdsm) αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να λάβουμε μέτρα ανάλογα με τι περιστάσεις και να ασκήσουμε κριτική ώστε να εξαλειφθούν.

Πηγή : https://spanku.wordpress.com/

 

«Σε κάθε σταυροδρόµι της πορείας που οδηγεί στο µέλλον, κάθε προοδευτικό πνεύµα έχει να αντιµετωπίσει χίλιους ανθρώπους ταγµένους να διαφυλάσσουν το παρελθόν».

Μωρίς Μαίτερλινκ

 

Μάι βιού...
Κείμενα έκφρασης μιας μορφής ενεργούμενης/υποδαυλιζόμενης και κατά κοινωνική υπόδειξη προπαγάνδας από ένα μέρος της κοινωνίας που αδυνατεί να διαχειριστεί την πραγματικότητά του.
Κατά συνέπεια και εξ αιτίας αυτής της αδυναμίας του προσπαθεί να απενεχοποιήσει τα ερεθίσματα που αισθάνεται πως απειλούν την ύπαρξη του (ή comfort zone), όπως την έχει συνηθίσει...

My two pennies contribution...
Αναφορές σε τέτοια κείμενα καταδείχνουν έντονο αίσθημα, χρέος και αποδοχή του ετεροπροσδιορισμού των ατόμων αυτών λόγω συγκεκριμένων εξωτερικών παραγόντων, που μόνο στο πλαίσιό τους, τα άτομα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν.
Θα το έλεγα συστημική συμβατότητα ρόλων ακόμα και αν αντιμάχονται φαινομενικά.
Κάτι σαν τελειωμένους οπαδούς Ολυμπιακού/Παναθηναϊκού που αν και ορκισμένοι αντίπαλοι, αποδέχονται αλλήλους στο πλαίσιο του ταξίματός τους στον σκοπό τους, στον κατ' αυτούς "καλοπροαίρετο" χουλιγκανισμό τους.

Αυτά...

 

Αυτο με τις φοβιες εχει παραγινει. Δεν βλεπω ομως κανεναν να μιλαει για ετεροφοβια = straightophobia κτλ. κτλ. Αν σε καποιον δεν αρεσει κατι, αυτο δε λεγεται "φοβια" σε καμια περιπτωση. Η πολιτικη ορθοτητα το εχει παραξηλωσει και αυτες οι ταμπελες ηδη εχουν αρχισει να γυρνανε μπουμερανκ εναντιον της. Επειδη εγω γουσταρω αμφιφυλοφιλες καταστασεις και σαδομαζοχισμο, δε σημαινει οτι ο ετεροφυλοφικος βανιλα επειδη εμενα μπορει να μου φαινεται βαρετος, αυτος γινεται αυτοματως "φοβικος". Τι ανοησιες ειναι αυτες;

Αυτος που δεν γουσταρει Kinky εχει καθε δικαιωμα να εκφρασει την δυσαρεσκεια του με οποιον τροπο θελει πλην της βιας φυσικα.
Η λεγομενη κοινωνικη καταπιεση στην πραγματικοτητα υπαρχει σε πολυ μικροτερο βαθμο πλεον. Δεν ειναι παρανομο πλεον το να κανεις σεξ με οποιο φυλο θελεις, με οσα ατομα μαζι θελεις, δεν υφισταται μοιχεια ουτε απαγορευεται η συμβιωση και ουσιαστικα ο γαμος μεταξυ ομοφυλων ζευγαριων. Τα συμφωνα συμβιωσης ειναι ενα ειδος γαμου και τυπικα και ουσιαστικα. Ποια καταπιεση λοιπον; Δε ζουμε στο 1940...

 

Το μονο με το οποιο θα συμφωνησω σαν βανιλια αγαπητε ειναι πως σιγουρα ειμαστε προνομιουχοι, δρουμε οπως ακριβως θελουμε χωρις περιορισμους ,χωρις τη βαρυτητα και την ευθυνη οποιαδηποτε αλλης ¨ταυτοτητας", μια υποσταση σαφης αλλα παραλληλα αποστασιοποιημενη που αποποιει καθε "αρμοδιοτητα" καλως κατ΄'εμε ητε και για καποιους οχι.
Δεν τιθεται κανενα θεμα φοβιας ητε διακρισης ητε ακομη και αποστροφης που ισως καποιοι να πιστευουν ,τουλαχιστον οχι απο ατομα που γνωριζουν οτι για καθε συναφεια υπαρχει συναινεση,ισως καποιο τετοιο ζητημα θα μπορουσε μονο να προκυψει μεμονομενα απο τη συμπεριφορα καποιου καποιας που οντος εχει ζητηματα προσωπικα κεκαλυμμενα, μεχρι στιγμης δεν γνωριζω να υπαρχει καποιο τετοιο παραδειγμα,τουλαχιστον οχι στον συγκεκριμενο δυκτιακο χωρο.
Προσωπικη και πιστευω αντικειμενικη μου βανιλογνωμη το bdsm ειναι η επιτομη της απελευθερωσης και εξαιρετηκα βοηθητικο σε κολλημενες καταστασεις και τελεματα ζωης.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΤΑΝ υπαρχει ουσιαστικη ενημερωση και οχι μια διαχυτη εντυπωση πανω στο θεμα.....

 

Το bdsm ειναι απελευθερωτικο, σιγουρα. Τα οποια προνομια εχει ο βανιλα δεν αποτελουν βαριδια για εναν απελευθερωμενο bdsmer.

 

Εδώ υπάρχει έντονη διαμάχη και επικριτισμός ανάμεσα στα μέλη του χώρου δεν θα υπάρχει από εξωτερικούς παρατηρητές;

Όταν, λοιπόν, το σύνολο των μελών του χώρου, δεν είναι πραγματικά και ουσιαστικά ανοιχτόμυαλοι, πως περιμένουμε τους άλλους;

Θα συμφωνήσω, ότι πλέον η ψυχολογία δεν αντιμετωπίζει ως διαταραχή την εκάστοτε σεξουαλική παρέκκλιση, αλλά συνεχίζει
να θεωρεί διαταραχή όταν δεν υπάρχει εσωτερική ισορροπία. Για παράδειγμα, δεν είναι διαταραχή, όταν κάποιος είναι ομοφυλόφιλος, είναι όμως διαταραχή όταν δεν βρίσκεται σε ισορροπία μέσα του.

Όπως και στο παραπάνω παράδειγμα, όταν κάποιος περιμένει, αναμένει και απαιτεί αναγνώριση από το κοινωνικό σύνολο, δεν
βρίσκεται σε ισορροπία και σιγουριά για τον εαυτό του και τις επιλογές του.

 

Σε τι ακριβώς είναι "προνομιούχοι" οι vanilla? Μπορούν να ψηφίζουν, ενώ οι kinksters όχι? Πληρώνονται καλύτερα για την ίδια δουλειά που κάνει κι ένας kinkster?
Θα μου πεις, μπορεί να εννοούσες "κοινωνικά προνομιούχοι". Γιατί? Μπορούν να μιλήσουν για τη σεξουαλική τους ζωή ανοιχτά ενώ οι kinksters όχι? Ποιος τους εμποδίζει? Και ποιος ακριβώς, μέσα σε μια κοινωνία όπου το προγαμιαίο σεξ εξακολουθεί να θεωρείται κατακριτέο, μιλάει ανοιχτά για τη σεξουαλική του ζωή?
Δεν είναι κουλτούρα το vanilla, ούτε είναι κουλτούρα το BDSM. Είναι απλώς προτιμήσεις. Ναι, το BDSM είναι πιο εναλλακτικό, και ίσως πιο ασυνήθιστο. Αλλά δεν τίθεται θέμα σεξισμού ή φοβίας. Το μόνο που μπορείς να πεις ότι "α, μαλακία να συμβαίνει αυτό" είναι ότι πολλά ζευγάρια φοβούνται να έχουν καθαρή επικοινωνία και συνεννόηση όσον αφορά τις φαντασιώσεις και τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Βέβαια, αυτό πιο συχνά είναι πρόβλημα των vanilla, μιας και στο BDSM η έλλειψη επικοινωνίας μπορεί να είναι επικίνδυνη.
Άρα δεν ξέρω κατά πόσο "προνομιούχοι" μπορούν να θεωρηθούν.
Και δεν πιστεύω ότι το BDSM είναι "η μόνη αλήθεια που απελευθερώνει". Είναι απλώς. Μια. Προτίμηση.
Από τις δύο πλευρές, καμία δεν υπερτερεί ούτε υστερεί της άλλης.
Θεωρώ πολύ πιο άσχημο και άδικο κάτι που όντως έχω δει και όντως συμβαίνει, και μάλιστα εδώ μέσα. Οι vanilla είναι προϊόν χλεύης και σνομπάρονται ως "χλιαροι" και "βαρετοί".
Με τον ίδιο τρόπο σνομπάρονται άτομα που δεν ακολουθούν το "BDSM guidebook" που έχουν κάποιοι στο μυαλό τους, με αποτέλεσμα να αποκαλούνται "βανιλοκίνκυ".
See, we all can push an agenda, it's not that hard.

 

Σαφώς μεγαλύτερο target group όσο αφορά τους ερωτικούς συντρόφους, πολύ πιο απλά σεξουαλικά βιώματα, λιγότερες εμμονές.

 

Not necessarily, to all of the above!

 

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι προνόμιο το ότι απλά περισσότεροι άνθρωποι δεν προτιμούν το kink. Αν το προτιμούσαν και και το έκρυβαν, ναι, αυτό είναι πρόβλημα. Μπορείς να πεις "δεν το προτιμούν γιατί δεν ενημερώνονται σωστά ώστε να το μάθουν". Οκ. Εμείς όμως που είμαστε εδώ μία χαρά καταφέραμε να ενημερωθούμε.

Ότι χρειαζόμαστε δουλειά σαν κοινωνία ώστε να βλέπουμε το σεξ σαν κάτι όμορφο, αποδεκτό, που μπορεί ο καθένας να το φέρει στα μέτρα του και να το απολαμβάνει διαφορετικά, φυσικά και χρειαζόμαστε.
Αλλά όχι μόνο για το εναλλακτικό.

 

Η διαφωνία μου η μόνη είναι μόνο ως προς την agenda. Σιγά μην έχουμε όλοι, και σιγά να μην είναι κοινή, για όσους έχουν!