Θεός ή Κύριος;

Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει τον Κ που του ταιριάζει. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.

Για εμένα προσωπικά ο Κ μου έχει κερδίσει τόσο αξια την θέση του και τον έχω τόσο ψηλά που μια συγγνώμη του δεν θα αφαιρούσε τίποτα από αυτό. Πολύ λίγα πράγματα βασικά θα τον έριχναν στα μάτια μου και σίγουρα δεν θα ήταν μια παραδοχή λάθους.

 

Ουδείς άσφαλτος.

Το είπε και η Λαίδη

 

"Θρησκοληπτος";;; Ποθεν;!!! Χαχαχα! Με κανατε και γελασα αγαπητη!

Αρα αν δεν κανει τιποτε για το σφαλμα Του ειναι Κυριος;

Οχι!

Ειναι απλως ενας δειλος.

 

Νομίζω πως η παρατήρηση της @elfcat ήταν χιουμοριστική.

 

Αν ειναι ετσι, mea culpa.

Αν δεν ειναι, ισχυει ο,τι εγραψα παραπανω.

Εαν παντως πραγματι παρεξηγησα, λαθος μου.

 

Σας ζητω συγγνώμη για το τελευταίο μου σχόλιο κατόπιν εντολής του Κυρίου μου.

 

Τσιμπιέμαι, να καταλάβω που στο καλό βρίσκομαι.
Γιατί να σπεύδουν να υπερασπίσουν κάποιοι τον αμετανόητο, τον αλαζόνα, τον νάρκισσο, τον sociopath ή όποιον έχει ιππεύσει τον κάλαμο;
Ουδείς γενίκευσε, οπότε ο έχων την μύγα μυγιάζεται.
Συνεχίζουμε το snorkelling...

 

Εσύ κατάλαβες γιατί ζητάς συγνώμη;

 

Η όποια αυτοβελτίωση γίνεται για τους εαυτούς μας. Αν δίπλα στον βασιλικό-εμείς ποτιστεί και η γλάστρα-άλλος, ακόμη καλύτερα.

Ως προς την ειλικρίνεια, εκείνη είναι επιλογή και όχι υποχρέωση.
Το ίδιο θα ίσχυε και για την φροντίδα/προστασία/προσοχή του/της υ.
Είπαμε και pet ( ή μόνο pet, ανάλογα με τα γούστα βέβαια ), αλλά μάλλον μεταξύ ενηλίκων κάποια πράγματά δεν οφείλονται, ούτε αφαιρούν αν λείπουν.

Κι απ' αυτό το σημείο, γενικά.
Σχετικά με το Κ αλάνθαστο/"μαμώ και δέρνω"/δοξάστε με ότι μαλακία κι αν κάνω, η ζωή έχει το κουσούρι να μοιράζει "σφαλιάρες" δίχως να κοιτάζει "τίτλους" ή "γαλόνια".
Επιπλέον, όποιος/α καβαλάει πολλά - ή επί μακρόν - καλάμια, αργά ή γρήγορα βλέπει τον "πωπούλη" του/της σουβλισμένο.
Κάποιοι αντιλαμβάνονται την αλαζονεία σαν μονοζυγωτική δίδυμη της βλακείας.
Μπορεί να κάνουν και λάθος. Εγώ δεν το νομίζω, αλλά ποιος ξέρει.

* Όλα τα παραπάνω, άποψη.

 

Εάν η μεταμέλεια δεν υποστηρίζεται με πράξεις, η λέξη "συγγνώμη" είναι μια ανώφελη υπεκφυγή που προσπαθεί να κερδίσει, μάταια, χρόνο και εντυπώσεις.
Η συνέπεια λόγων και πράξεων είναι που "ανεβάζει" κάποιον πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως Κ, κι όχι ποιες λέξεις θα χρησιμοποιήσει για να παραδεχθεί το σφάλμα του.

 

σε καθε σχεση και κυριως στην αρχη μιας σχεσης θα γινουν λαθη το να λεμε καθε φορα "Συγγνώμη, εδώ έσφαλα" αλαζει κατι ?

 

Ναι.